Ενα εξαιρετικά σημαντικό μήνυμα στάλθηκε την 1η Μάη 1997 από την πλατεία Συντάγματος. Αποστολέας, χιλιάδες εργάτες, νέοι, συνταξιούχοι. Παραλήπτες, κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, κεφάλαιο και πλειοψηφίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Τι λέει το μήνυμα αυτό; Ρωτήσαμε αυτούς που το έστειλαν κάτω από τα πανό της μεγαλειώδους συγκέντρωσης και προσπάθησαν να μας εξηγήσουν, αν και δύσκολο να το "κλείσεις" σε λέξεις.

Ρωτήσαμε την Ελένη Κατρίτση,εργαζόμενη στην κλωστοϋφαντουργία, η οποία μας είπε: "Ξεκινάμε από σήμερα και προχωράμε πιο δυναμικά για την ανάπτυξη νέων, πολύμορφων κινητοποιήσεων για την υπεράσπιση των κατακτήσεών μας και τη διεκδίκηση νέων. Είμαστε εδώ σήμερα για να υπερασπιστούμε την τάξη μας και τις κατακτήσεις μας. Είναι δική μας δουλιά αυτή, επίπονη δουλιά, που κανένας δεν είναι διατεθειμένος να την κάνει για μας. Η φετινή Πρωτομαγιά θα γίνει το εφαλτήριο πιο σκληρής δουλιάς για την ενημέρωση και τη συνειδητοποίηση των εργαζομένων, πιο δυναμικών και μαζικών αγώνων, λέμε ότι δε θα τους επιτρέψουμε να αγγίξουν τα δικαιώματά μας".

Ο Σ. Πετράς,μεταλλεργάτης, τόνισε: "Η επίθεση που δεχόμαστε είναι άνευ προηγουμένου, τα δικαιώματά μας αμφισβητούνται. Και η φετινή Πρωτομαγιά είναι συνέχεια των αγώνων της εργατικής τάξης, σήμερα κάνουμε τον απολογισμό μας και προγραμματίζουμε τη συνέχεια των αγώνων μας. Οι εργαζόμενοι θα αντεπιτεθούν, θα κατανοήσουν την αναγκαιότητα συσπείρωσης στα σωματεία και θα εμπιστευτούν τις ταξικές δυνάμεις".

Δύο διαφορετικά μηνύματα θέλησε να στείλει ο Τούρκος Αλί Νταϊρ,το ένα με τους παραπάνω αποδέκτες λέει ότι "θα ενισχύσουμε τον αγώνα για να οδηγηθούμε σε μια καλύτερη κοινωνία, έναν αγώνα στον οποίο θα συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι της κάθε χώρας χωριστά κι όλων των χωρών μαζί, γιατί τα προβλήματα όλων μας είναι κοινά και κοινός ο αντίπαλος". Το δεύτερο μήνυμα που στέλνει απευθύνεται στους συναδέλφους, στους συντρόφους του πίσω στην πατρίδα: "Σήμερα, τώρα που μιλάμε, ξέρω ότι στην Τουρκία γίνονται συλλήψεις ανθρώπων που "τόλμησαν" να τιμήσουν την Πρωτομαγιά, θέλω να τους στείλω μήνυμα αγώνα, να τους πω ότι έχουν τη συμπαράστασή μας και να τους ευχηθώ κουράγιο στο δύσκολο δρόμο που περπατάνε".

Η 25χρονη Ασημίνα Νταβαρίνου σημειώνει: "Οι αγώνες τελευταία δυναμώνουν κι αυτό είναι ενθαρρυντικό. Στέλνουμε και πάλι μήνυμα αντίστασης, υπάρχει ελπίδα στους αγώνες. Η νεολαία θα κάνει διάλογο μέσα από τους αγώνες τους, θα υπερασπίσει τα δικαιώματά της, μέσα από τα σωματεία της. Θα διεκδικήσει μόρφωση σωστή, δουλιά, προοπτική, μέλλον. Δε θα ανεχτεί για πολύ ακόμα αυτή την τραγική κατάσταση, δε θα ανεχτούμε να πληρώσουμε εμείς αυτή την αντιλαϊκή πολιτική, να γίνουμε θύματα στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Σήμερα κάνουμε το πρώτο βήμα, με γνώμονα τους αγώνες της εργατικής τάξης προχωράμε και δημιουργούμε τα δικά μας μέτωπα πάλης".

Με τη φλόγα στα μάτια της η 20χρονη Ευαγγελία Καράμπελα θα συμπληρώσει:"Τιμάμε σήμερα τους αγώνες όλων των εργαζομένων όλου του κόσμου, στέλνουμε μήνυμα ότι επαγρυπνούμε. Στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε εμείς οι νέοι στους χώρους δουλιάς κι εκπαίδευσης μπορούν να βρουν διέξοδο. Διέξοδο στον αγώνα και στην πάλη. Να αναπτύξουμε τα μέτωπα μας στο σχολείο, στον εργασιακό χώρο, να μιλάμε με τους ανθρώπους γύρω μας, συμμαθητές, συναδέλφους, γείτονες, να τους φέρουμε κοντά μας και όλοι μαζί να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον".

Με την αισιοδοξία των 19 του χρόνων, αλλά και την επίγνωση της κατάστασης που επικρατεί, ο φοιτητής Ν. Μαϊλης τονίζει: "Η πολιτική της κυβέρνησης δεν έχει στόχο μόνο τους εργαζόμενους, αλλά και τους φοιτητές και γενικότερα τη νεολαία. Θέλουν τους νέους όταν θα βγουν από τα πανεπιστήμια να είναι μισοειδικευμένοι, με χαμηλή αντίσταση, υποταγμένοι στις θελήσεις των εργοδοτών. Υπάρχει λύση στη σύμπραξη του φοιτητικού και του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Μόνο στην κοινή δράση υπάρχει διέξοδος". Ο οικοδόμος Γ. Μαλαχίας "γράφει" κι αυτός μια σειρά του μηνύματος και επισημαίνει: "Σήμερα τιμάμε τους νεκρούς οικοδόμους, τους νεκρούς όλης της εργατικής τάξης. Διεκδικούμε 35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο χωρίς μείωση αποδοχών, σύνταξη στα 55, διεκδικούμε όλα όσα θα έκαναν τη ζωή των εργατών καλύτερη και που τα δικαιούνται στο κάτω κάτω. Σήμερα στέλνουμε μια προειδοποίηση, ο αγώνας συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση".

"Θα μας βρει αντίθετους η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης", λέει ο λιθογράφος Δ. Χάρος και συνεχίζει: "Η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο έτσι, η εργατική τάξη πρέπει να πάρει στα χέρια της τη λύση των προβλημάτων της και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της, αλλά τώρα πια και την υπεράσπιση των κεκτημένων της. Οι ταξικές δυνάμεις σ' αυτόν της τον αγώνα θα σταθούν δίπλα της, θα προσφέρουν την ολόπλευρη συμπαράστασή τους".Βάσω ΝΙΕΡΗ

Ενα εξαιρετικά σημαντικό μήνυμα στάλθηκε την 1η Μάη 1997 από την πλατεία Συντάγματος. Αποστολέας, χιλιάδες εργάτες, νέοι, συνταξιούχοι. Παραλήπτες, κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, κεφάλαιο και πλειοψηφίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Τι λέει το μήνυμα αυτό; Ρωτήσαμε αυτούς που το έστειλαν κάτω από τα πανό της μεγαλειώδους συγκέντρωσης και προσπάθησαν να μας εξηγήσουν, αν και δύσκολο να το "κλείσεις" σε λέξεις.

Ρωτήσαμε την Ελένη Κατρίτση,εργαζόμενη στην κλωστοϋφαντουργία, η οποία μας είπε: "Ξεκινάμε από σήμερα και προχωράμε πιο δυναμικά για την ανάπτυξη νέων, πολύμορφων κινητοποιήσεων για την υπεράσπιση των κατακτήσεών μας και τη διεκδίκηση νέων. Είμαστε εδώ σήμερα για να υπερασπιστούμε την τάξη μας και τις κατακτήσεις μας. Είναι δική μας δουλιά αυτή, επίπονη δουλιά, που κανένας δεν είναι διατεθειμένος να την κάνει για μας. Η φετινή Πρωτομαγιά θα γίνει το εφαλτήριο πιο σκληρής δουλιάς για την ενημέρωση και τη συνειδητοποίηση των εργαζομένων, πιο δυναμικών και μαζικών αγώνων, λέμε ότι δε θα τους επιτρέψουμε να αγγίξουν τα δικαιώματά μας".

Ο Σ. Πετράς,μεταλλεργάτης, τόνισε: "Η επίθεση που δεχόμαστε είναι άνευ προηγουμένου, τα δικαιώματά μας αμφισβητούνται. Και η φετινή Πρωτομαγιά είναι συνέχεια των αγώνων της εργατικής τάξης, σήμερα κάνουμε τον απολογισμό μας και προγραμματίζουμε τη συνέχεια των αγώνων μας. Οι εργαζόμενοι θα αντεπιτεθούν, θα κατανοήσουν την αναγκαιότητα συσπείρωσης στα σωματεία και θα εμπιστευτούν τις ταξικές δυνάμεις".

Δύο διαφορετικά μηνύματα θέλησε να στείλει ο Τούρκος Αλί Νταϊρ,το ένα με τους παραπάνω αποδέκτες λέει ότι "θα ενισχύσουμε τον αγώνα για να οδηγηθούμε σε μια καλύτερη κοινωνία, έναν αγώνα στον οποίο θα συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι της κάθε χώρας χωριστά κι όλων των χωρών μαζί, γιατί τα προβλήματα όλων μας είναι κοινά και κοινός ο αντίπαλος". Το δεύτερο μήνυμα που στέλνει απευθύνεται στους συναδέλφους, στους συντρόφους του πίσω στην πατρίδα: "Σήμερα, τώρα που μιλάμε, ξέρω ότι στην Τουρκία γίνονται συλλήψεις ανθρώπων που "τόλμησαν" να τιμήσουν την Πρωτομαγιά, θέλω να τους στείλω μήνυμα αγώνα, να τους πω ότι έχουν τη συμπαράστασή μας και να τους ευχηθώ κουράγιο στο δύσκολο δρόμο που περπατάνε".

Η 25χρονη Ασημίνα Νταβαρίνου σημειώνει: "Οι αγώνες τελευταία δυναμώνουν κι αυτό είναι ενθαρρυντικό. Στέλνουμε και πάλι μήνυμα αντίστασης, υπάρχει ελπίδα στους αγώνες. Η νεολαία θα κάνει διάλογο μέσα από τους αγώνες τους, θα υπερασπίσει τα δικαιώματά της, μέσα από τα σωματεία της. Θα διεκδικήσει μόρφωση σωστή, δουλιά, προοπτική, μέλλον. Δε θα ανεχτεί για πολύ ακόμα αυτή την τραγική κατάσταση, δε θα ανεχτούμε να πληρώσουμε εμείς αυτή την αντιλαϊκή πολιτική, να γίνουμε θύματα στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Σήμερα κάνουμε το πρώτο βήμα, με γνώμονα τους αγώνες της εργατικής τάξης προχωράμε και δημιουργούμε τα δικά μας μέτωπα πάλης".

Με τη φλόγα στα μάτια της η 20χρονη Ευαγγελία Καράμπελα θα συμπληρώσει:"Τιμάμε σήμερα τους αγώνες όλων των εργαζομένων όλου του κόσμου, στέλνουμε μήνυμα ότι επαγρυπνούμε. Στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε εμείς οι νέοι στους χώρους δουλιάς κι εκπαίδευσης μπορούν να βρουν διέξοδο. Διέξοδο στον αγώνα και στην πάλη. Να αναπτύξουμε τα μέτωπα μας στο σχολείο, στον εργασιακό χώρο, να μιλάμε με τους ανθρώπους γύρω μας, συμμαθητές, συναδέλφους, γείτονες, να τους φέρουμε κοντά μας και όλοι μαζί να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον".

Με την αισιοδοξία των 19 του χρόνων, αλλά και την επίγνωση της κατάστασης που επικρατεί, ο φοιτητής Ν. Μαϊλης τονίζει: "Η πολιτική της κυβέρνησης δεν έχει στόχο μόνο τους εργαζόμενους, αλλά και τους φοιτητές και γενικότερα τη νεολαία. Θέλουν τους νέους όταν θα βγουν από τα πανεπιστήμια να είναι μισοειδικευμένοι, με χαμηλή αντίσταση, υποταγμένοι στις θελήσεις των εργοδοτών. Υπάρχει λύση στη σύμπραξη του φοιτητικού και του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Μόνο στην κοινή δράση υπάρχει διέξοδος". Ο οικοδόμος Γ. Μαλαχίας "γράφει" κι αυτός μια σειρά του μηνύματος και επισημαίνει: "Σήμερα τιμάμε τους νεκρούς οικοδόμους, τους νεκρούς όλης της εργατικής τάξης. Διεκδικούμε 35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο χωρίς μείωση αποδοχών, σύνταξη στα 55, διεκδικούμε όλα όσα θα έκαναν τη ζωή των εργατών καλύτερη και που τα δικαιούνται στο κάτω κάτω. Σήμερα στέλνουμε μια προειδοποίηση, ο αγώνας συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση".

"Θα μας βρει αντίθετους η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης", λέει ο λιθογράφος Δ. Χάρος και συνεχίζει: "Η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο έτσι, η εργατική τάξη πρέπει να πάρει στα χέρια της τη λύση των προβλημάτων της και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της, αλλά τώρα πια και την υπεράσπιση των κεκτημένων της. Οι ταξικές δυνάμεις σ' αυτόν της τον αγώνα θα σταθούν δίπλα της, θα προσφέρουν την ολόπλευρη συμπαράστασή τους".Βάσω ΝΙΕΡΗ