Στον Σύνδεσμο Βιομηχάνων Βοιωτίας αναθέτει η κυβέρνηση το έργο του βιολογικού καθαρισμού του ποταμού Ασωπού, τον οποίο οι ίδιοι οι βιομήχανοι φρόντισαν να μετατρέψουν σε «χαβούζα αποβλήτων» - έτσι τον αποκαλούν οι κάτοικοι των περιοχών που διέρχεται.

Ο «Ρ» αποκαλύπτει σήμερα έγγραφο του Συνδέσμου Βιομηχάνων, με το οποίο ανατίθεται το έργο του βιολογικού καθαρισμού σε Ανώνυμη Εταιρία Ιδιωτικού Δικαίου, η οποία υποτίθεται πως θα έχει συνεργασία και με τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) της περιοχής. Η απόφαση λήφθηκε μετά από μυστική συνάντηση που είχε ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων με την κυβέρνηση, ενώ για κάτι τέτοιο είχε προϊδεάζει ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης, ήδη από τον Οκτώβρη του 2000, όταν σε συνάντηση με εκπροσώπους του «Συνδέσμου Προστασίας της κοίτης του Ασωπού Ποταμού», είχε δηλώσει πως η Αυτοδιοίκηση δεν είναι κατάλληλη να χειριστεί το έργο και αντίθετα απαιτείται η σύσταση άλλου φορέα.

Στο έγγραφο του Συνδέσμου Βιομηχάνων σημειώνεται χαρακτηριστικά πως «οι αποφάσεις έχουν ληφθεί» και αναφέρεται συγκεκριμένα: Το έργο έχει προϋπολογιστεί να κοστίσει 60 δισ. δραχμές και περιλαμβάνει τρεις φάσεις. Την περιοχή Οινοφύτων - Σχηματαρίου, με κόστος 12,5 δισ, δραχμές, ακολουθούν οι γύρω περιοχές και τέλος οι παραλιακές. Μάλιστα, ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων θεωρεί δεδομένη ως χωροταξική θέση για το βιολογικό καθαρισμό, το «Στενό» Αυλώνας, για την οποία όμως δεν υπάρχει απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, στους επόμενου μήνες συζητείται η διαπραγμάτευση για την προένταξη του έργου στο Ταμείο Συνοχής και τη χρηματοδότησή του από το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, ενώ οι μελέτες θα ολοκληρωθούν τους επόμενους τέσσερις μήνες.

Για να μην υπάρχουν αυταπάτες για το είδος και το περιεχόμενο της «ανάπτυξης» που εννοούν οι αστικές κυβερνήσεις και οι βιομήχανοι - οι οποίοι ξεκοκαλίζουν τα δισεκατομμύρια για έργα προστασίας του περιβάλλοντος, χωρίς να βάλουν το χέρι στην τσέπη οι ίδιοι - αναφερόμαστε σύντομα στο ιστορικό της υπόθεσης του βιολογικού καθαρισμού του ποταμού.

Ξεκινά με συσκέψεις επί συσκέψεων υπουργείων, Νομαρχιών, Δήμων και του Συνδέσμου Βιομηχάνων για τη δήθεν λήψη μέτρων κατά της μόλυνσης του ποταμού από τα λύματα των εργοστασίων της περιοχής. Ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων το 1987 είχε υποσχεθεί την εγκατάσταση και λειτουργία βιολογικών καθαρισμών στα εργοστάσια. Στο μεταξύ η Αυτοδιοίκηση κινητοποιείται και οι δήμοι Αυλώνα, Οινοφύτων, Σχηματαρίου, Τανάγρας και οι κοινότητες Σκάλας Ωρωπού και Συκαμίνου) συστήνουν τον «Σύνδεσμο Προστασίας» της κοίτης του Ποταμού. Η κοίτη και πάλι όμως δεν προστατεύεται. Ο Σύνδεσμος, το 1992, προχωρά στην εκπόνηση προμελέτης, ύψους 15 εκατ. δραχμών, για την κατασκευή Βιολογικού Καθαρισμού αστικών λυμάτων των περιοχών Αυλώνα, Οινοφύτων, Σχηματαρίου και των βιομηχανικών λυμάτων της βιομηχανικής ζώνης Οινοφύτων - Σχηματαρίου. Ωστόσο το έργο δεν προχωρά, αφού δε βρίσκεται χρηματοδότηση. «Δε χωράει» στο Α' ΚΠΣ... Το 1996, νομάρχης Βοιωτίας εκλέγεται ο φιλοκυβερνητικός Γ. Σταμούλης και προχωράει στη σύσταση Ανώνυμης Εταιρίας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (ΝΑ) Βοιωτίας (με ποσοστό 50%) της ΝΑ Ανατολικής Αττικής (με ποσοστό 40%) και του Συνδέσμου Προστασίας Κοίτης Ασωπού Ποταμού (με ποσοστό 10%) για να ξεκινήσει «το μεγάλο έργο» του βιολογικού καθαρισμού.

Εχει βρεθεί και η τοποθεσία, στη θέση «Στενοί» του δήμου Αυλώνα και έχει εγκριθεί, κατ' αρχήν, (το 1992 με την προμελέτη του Συνδέσμου) από τους δήμους. Το έργο δεν προχωρά, αφού δε «χωρά» ούτε στο Β' ΚΠΣ προφανώς γιατί - όπως και το 1992 - δεν το θέλουν οι βιομήχανοι, δεν το θέλει και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η «πτώση» Γ. Σταμούλη στις νομαρχιακές εκλογές του 1998, «παγώνει» και τα σχέδιά του.

Ο Ασωπός, από την αρχαιότητα ακόμη, ήταν ποταμός πολύ γόνιμος. Σήμερα, στους κατοίκους των περιοχών Οινοφύτων, Σχηματαρίου, Αυλώνα, Αγ. Θωμά, Χαλκουτσίου, Συκαμίνου, Ωρωπού και γενικότερα της ευρύτερης περιοχής, είναι γνωστός ως «χαβούζα βιομηχανικών αποβλήτων». Σ' αυτό συνέβαλε η σύμπραξη κυβερνήσεων και βιομηχάνων που μετέτρεψαν την περιοχή σε «βιομηχανική ζώνη Οινοφύτων - Σχηματαρίου - Θηβών». Η άναρχη και αλόγιστη εκμετάλλευση κάθε φυσικού πόρου και πηγής (πηγή ζωής για το λαό), η εκμετάλλευση των ποταμών ως μεταφορείς - χωρίς κόστος - των βιομηχανικών, κυρίως, αλλά και των αστικών λυμάτων στις θάλασσες, έδωσε το τελικό χτύπημα. Τις επιπτώσεις του βιώνουν κύρια οι κάτοικοι, οι αγρότες, το θαλάσσιο και γήινο περιβάλλον, αλλά αυτό όπως φαίνεται δεν ενδιαφέρει τους βιομήχανους, την κυβέρνηση, τους «αρμόδιους» υπουργούς και τους άλλους «ελεγκτικούς» μηχανισμούς. Κοινώς, δεν τους «καίγεται καρφί».

Η Νομαρχιακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση, ενδεχομένως πιο ευαίσθητη, όμως, έχει σωπάσει, κάτω από το δόλωμα των «ανταποδοτικών» ή άλλων «ωφελημάτων». Λαλίστατος, σε αντίθετη, όμως, κατεύθυνση από αυτή που προωθεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού της περιοχής, υπήρξε μόνο ο πρώην νομάρχης Βοιωτίας, Γ. Σταμούλης, ο οποίος είχε αναγάγει σε «δόγμα» την πολιτική του κόμματός του «όλα στην υπηρεσία της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς», δηλαδή στη συγκεκριμένη περίπτωση στην υπηρεσία του Συνδέσμου Βιομηχάνων Περιοχής Οινόφυτων. Ευτυχώς, τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, «μόνο επί χάρτου» τα σταμάτησαν οι αντιδράσεις και το ξεσήκωμα του κόσμου.

Η ασυδοσία που απολαμβάνουν οι βιομήχανοι της περιοχής και η ρύπανση που έχουν προκαλέσει, ώθησε ακόμη και τον Μητροπολίτη Θηβών και Λιβαδιάς να στείλει επιστολή προς τον δήμαρχο και τους δημοτικούς συμβούλους Οινοφύτων, στις 8 Γενάρη του 2001, στην οποία σημειώνει: «τραγικό είναι ότι οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις επεκτείνονται. Η γη ξεπουλιέται άναρχα, οι νόμοι δεν τηρούνται και το τραγικότερο, πρότασή μου να συνεργαστούμε όλοι μαζί... για ανθρώπινα Οινόφυτα, δε βρήκε ανταπόκριση... Μην εκπλαγείτε, αν δε δραστηριοποιηθείτε έστω και την έσχατη αυτή ώρα, αν δείτε τους πολίτες να πάρουν στα χέρια τους το θέμα αυτό».