Μια αναλυτική εικόνα της κατάστασης που διαμορφώνεται στην Ανατ. Μεσόγειο, στο έδαφος των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που οξύνονται, δίνει ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην εξειδικευμένη έκδοση «The National Inerest» («Το Εθνικό Συμφέρον»), με τίτλο «Η περίπτωση ενός στρατηγικού άξονα προς Ελλάδα και Κύπρο», με τις υπογραφές στελεχών του ισραηλινού «think tank» JINSA. Η έκθεση περιγράφει την Ελλάδα ως «έναν ενθουσιώδη σύμμαχο των ΗΠΑ που θέλει να κάνει περισσότερα σε ένα όλο και πιο προβληματικό αλλά σημαντικό μέρος του κόσμου».

Ξεκινώντας από το γεγονός ότι το αμερικανικό πολεμικό πλοίο «USS Hershel Williams» χρησιμοποιεί πλέον τη Σούδα ως βάση του για πρώτη φορά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, «στην καρδιά της ολοένα και πιο σημαντικής και αμφισβητούμενης Ανατολικής Μεσογείου», η έκθεση αναφέρει ότι η περιοχή «επανεμφανίζεται γρήγορα ως ένα σημαντικό γεωπολιτικό σημείο ανάφλεξης μετά από δεκαετίες σχετικής ηρεμίας».

Εξηγώντας το γιατί, σημειώνει: «Ισραήλ, Κύπρος και Αίγυπτος έχουν εντοπίσει μερικά από τα μεγαλύτερα συνδυασμένα υπεράκτια ενεργειακά ευρήματα οπουδήποτε στον κόσμο την τελευταία δεκαετία (...) Η Τουρκία ακολουθεί μια στρατιωτικοποιημένη εξωτερική πολιτική, που βασίζεται στη χρήση βίας για την ανατροπή του περιφερειακού status quo. Και για πρώτη φορά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων επιστρέφει στην Ανατολική Μεσόγειο, χάρη στη στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας σε Συρία και Λιβύη, καθώς και στην κρίσιμη τοποθεσία της περιοχής για την Πρωτοβουλία Belt and Road της Κίνας». Το κάδρο συμπληρώνει «η παγκόσμια οικονομική ύφεση», που «καθυστερεί την περιφερειακή ενεργειακή ανάπτυξη» και «υπονομεύει τις αμερικανικές φιλοδοξίες για μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο».

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι συντάκτες της έκθεσης εστιάζουν στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και σημειώνουν ότι «οι ισχυρότεροι δεσμοί με την Ελλάδα γίνονται πολλαπλασιαστής ισχύος για τις ΗΠΑ», καθώς η χώρα μας «είναι κάτι περισσότερο από πρόθυμος σύμμαχος του ΝΑΤΟ (...) Εχει καθοριστική σημασία για την έναρξη μεγαλύτερης διπλωματικής συνεργασίας μεταξύ των περιφερειακών συμμάχων μας και η τοποθεσία της είναι ιδανική για τη μεταφορά Ενέργειας και την προβολή ισχύος των ΗΠΑ σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο - πρώτα απ' όλα μέσω της Κρήτης - και πιο μακριά στα Βαλκάνια, στη Μαύρη Θάλασσα, στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική».

Δίνοντας πιο συγκεκριμένα στοιχεία για τη βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, η έκθεση αναφέρει ότι «οι αυξημένες μετασταθμεύσεις στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ σε ελληνικές βάσεις θα μπορούσαν να προσφέρουν μια πλατφόρμα για επιχειρήσεις σε όλη την περιοχή. Θα ενισχύσουν επίσης την κοινή αποτροπή εναντίον της Ρωσίας στην Ανατολική Ευρώπη (...) Οι δύο χώρες θα μπορούσαν επίσης να συνεργαστούν στη ναυπηγική βιομηχανία, επεκτείνοντας τη στρατηγικά ζωτικής σημασίας βάση του κόλπου της Σούδας (η οποία λειτουργεί επί του παρόντος κοντά στα όρια της χωρητικότητάς της), αλλά και στην ενσωμάτωση ελληνικών ναυτικών δυνάμεων στις αρμάδες αμερικανικών αεροπλανοφόρων στην περιοχή».

Ενδεικτικά είναι και όσα γράφονται για την Κύπρο, η οποία προβάλλεται ως «ιδανική πλατφόρμα για προβολή ισχύος». Η έκθεση «ενθαρρύνει» τις ΗΠΑ να εμπλακούν ακόμα πιο ενεργά στην «ασφάλεια» του νησιού, ώστε να μπορεί η Ελλάδα «να επικεντρωθεί πιο συντονισμένα σε άλλες αποστολές, καθώς η Αθήνα φέρει επί του παρόντος πολύ de facto ευθύνη για την κυπριακή άμυνα». Η αύξηση της χρηματοδότησης για στρατιωτικούς σκοπούς από τις ΗΠΑ και η άρση του εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο, που προβλέπονται στον αμερικανικό νόμο «East Med Act», είναι βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, που προωθεί την παραπέρα ΝΑΤΟποίηση του νησιού και την ενεργότερη ένταξή του στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, παράλληλα με την «ωρίμανση» των διχοτομικών σχεδίων.

Συμπερασματικά, το άρθρο προτείνει να δώσουν οι ΗΠΑ «τα κατάλληλα εργαλεία» στην Ελλάδα, ώστε «να κάνει περισσότερα από μόνη της για να υποστηρίξει τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως κάνει ήδη το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή».

Βέβαια, οι αμερικανοΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί στην ευρύτερη περιοχή και οι συμφωνίες που εμπλέκουν ενεργότερα την Ελλάδα ούτε άγνωστα είναι ούτε καινούργια. Συζητιούνταν επί ΣΥΡΙΖΑ, οριστικοποιούνται και επεκτείνονται επί ΝΔ, η οποία υπέγραψε και τη νέα στρατιωτική συμφωνία με τις ΗΠΑ, που προετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο έδαφος της συζήτησης για παραπέρα αναβάθμιση της «στρατιωτικής συνεργασίας» Ελλάδας - ΗΠΑ, αλλά και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που βάζουν φωτιά στην περιοχή, οι σχεδιασμοί αυτοί λειτουργούν στην πραγματικότητα ως ...«πολλαπλασιαστής κινδύνων» για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς, που πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση και επιφυλακή.