«Λυπητερά χτυπάει η καμπάνα» για τους βαμβακοπαραγωγούς, μετά τα καταστροφικά μέτρα που εισηγήθηκε και ψήφισε ο Γ. Ανωμερίτης στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας στις 24 του Απρίλη στο Λουξεμβούργο. Ο υπουργός Γεωργίας έκανε τα αδύνατα δυνατά ώστε να περάσει ένας καθ' όλα καταστροφικός κανονισμός για το βαμβάκι, που είναι ακόμα χειρότερος και από την κάκιστη πρόταση της Κομισιόν. Κι αφού ψήφισε ό,τι ψήφισε, κρύφτηκε για ένα διάστημα και μετά βγήκε και δήλωσε ότι στις 29 του Μάη θα γίνει γνωστό το τι τελικά αποφασίστηκε για το βαμβάκι. Πρόκειται, δηλαδή, για πρακτική πρωτόγνωρου εμπαιγμού σε βάρος των βαμβακοπαραγωγών. Και για να συγκαλύψει ο υπουργός Γεωργίας την πολιτική ξεπουλήματος των συμφερόντων των Ελλήνων βαμβακοπαραγωγών, έθεσε σε λειτουργία ολόκληρο τον κυβερνητικό και κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ, με εντολή την παραπληροφόρηση και την κοροϊδία των βαμβακοπαραγωγών.

Τα ψέματα όμως έχουν κοντά ποδάρια. Οπως αποκαλύπτεται: «Η συνυπευθυνότητα αυξάνει απεριόριστα μετά το 1.137.750 τόνους εθνικής παραγωγής βαμβακιού και ο υπολογισμός της γίνεται με αυξημένο συντελεστή που προκύπτει, σε ολόκληρη την ποσότητα παραγωγής, αν ξεπερνάει το "παγωμένο" εθνικό πλαφόν των 782.000 τόνων». Πιο συγκεκριμένα αποφασίστηκε για κοινοτική παραγωγή μέχρι 1.500.000 τόνους ο συντελεστής συνυπευθυνότητας να μείνει στο 0,5%. Για την ελληνική παραγωγή το όριο είναι 1.137.750 τόνοι. Από το 1.500.0000 τόνους κοινοτική παραγωγή και πάνω ο συντελεστής συνυπευθυνότητας θα ανεβαίνει κατά 0,02% για κάθε αύξηση της παραγωγής βαμβακιού κατά 20.000 τόνους για Ελλάδα και Ισπανία μαζί (η αναλογία είναι 15.170 και 4.830 τόνοι).

Το πόσο αρνητικά είναι τα νέα μέτρα που αποφασίστηκαν από το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας, φαίνεται αν γίνει μια σύγκριση των τιμών που πήραν οι βαμβακοπαραγωγοί την τελευταία τριετία με τον προηγούμενο και το νέο κανονισμό. Για την παραγωγή του 1998 ο παλιός κανονισμός έβγαλε πρόστιμο συνυπευθυνότητας 95,7 δραχμές το κιλό και ελάχιστη τιμή 336,3 δραχμές το κιλό. Αν ίσχυε ο νέος κανονισμός θα έβγαζε πρόστιμο συνυπευθυνότητας 115 δραχμές το κιλό και ελάχιστη τιμή 217 δραχμές το κιλό. Αντίστοιχα για την παραγωγή του 1999 το πρόστιμο συνυπευθυνότητας θα αυξανόταν από τις 126,8 δραχμές στις 197,8 δραχμές και η ελάχιστη τιμή από τις 204 δραχμές θα έπεφτε στις 133,2 δραχμές. Ανάλογη θα ήταν η κατάσταση και για την παραγωγή του 2000, όπου το πρόστιμο συνυπευθυνότητας θα ανέβαινε από τις 90,2 δραχμές στις 122 δραχμές και η ελάχιστη τιμή θα μειωνόταν από τις 253,6 δραχμές στις 222 δραχμές.

Τα παραπάνω, φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρουν τον Γ. Ανωμερίτη, που στη διάρκεια των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των βαμβακοπαραγωγών διαλαλούσε ότι με την αλλαγή του κανονισμού θα ζητούσε εθνικό πλαφόν 1.200.000 τόνους. Τώρα ξέχασε τις ανέξοδες υποσχέσεις του. Προέχει, βλέπετε, η πολιτική υποτέλειας στα αφεντικά της ΕΕ και το ξεπούλημα των συμφερόντων των Ελλήνων βαμβακοπαραγωγών και γενικώς όλων των αγροτών. Αλλωστε, ο υπουργός Γεωργίας επιχείρησε να προσαρμόσει προκαταβολικά τη βαμβακοκαλλιέργεια στις καταστροφικές επιταγές του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, επιβάλλοντας και πέρσι και φέτος διοικητικά μέτρα περιορισμού στο βαμβάκι. Και το μόνο που τον ενδιαφέρει αυτή την περίοδο είναι πώς θα συρρικνωθεί η βαμβακοκαλλιέργεια. Εκτός αυτών, πρέπει να σημειωθεί ότι ο υπουργός Γεωργίας ειρωνευόταν τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Στρ. Κόρακα που πρότεινε εθνικό πλαφόν 1.500.000 στην Επιτροπή Γεωργίας του Ευρωκοινοβουλίου και ούτε που επικαλέστηκε στο Συμβούλιο την ομόφωνη γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου, που πρότεινε πλαφόν για την Ελλάδα 1.200.000 τόνους και για την Ισπανία 350.000 τόνους.

Μετά από όλα αυτά το μόνο που μένει για τους βαμβακοπαραγωγούς είναι να βγουν μαζικά στους δρόμους του αγώνα και να ανατρέψουν στην πράξη τα ολέθρια μέτρα που εισηγήθηκε και ψήφισε στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας, ο Γ. Ανωμερίτης.