Eurokinissi

Γεννήθηκε το 1947 στην παλιά Κοκκινιά και ήταν γιος του μεγάλου Μάρκου Βαμβακάρη. Στο πλευρό του πατέρα του, από τα 12 κιόλας χρόνια του, έκανε τα πρώτα του βήματα στο χώρο της μουσικής. Ο Στ. Βαμβακάρης στη διαδρομή του συνεργάστηκε με σημαντικούς μουσικούς του ρεμπέτικου, όπως τους Παπαϊωάννου, Τσιτσάνη κ.ά., καθώς και με εκπροσώπους της λαϊκής και έντεχνης μουσικής σκηνής, όπως τους Γιώργο Ζαμπέτα, Βίκυ Μοσχολιού, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Σωτηρία Μπέλλου, Παύλο Σιδηρόπουλο, Νίκο Ξυλούρη και Γιώργο Νταλάρα.

Ηταν από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με τις κοινές ρίζες των αμερικανικών μπλουζ και του μπουζουκιού. Το 1988 ηχογράφησε με τον Louisiana Red το άλμπουμ «Το μπλουζ συναντά το Ρεμπέτικο».

Ταξίδεψε σε πολλές χώρες του κόσμου, όπου παρουσίασε τα τραγούδια του αλλά και τραγούδια του πατέρα του, Μάρκου. Είχε συνθέσει μουσική για τον κινηματογράφο, όπως για την ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου «Μια μέρα τη νύχτα». Πολλά αξιόλογα τραγούδια του, σε στίχους δικούς του, του πατέρα του αλλά και σημαντικών ποιητών και στιχουργών, δεν έχουν κυκλοφορήσει στη δισκογραφία.

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με ανακοίνωσή του εκφράζει τα συλλυπητήριά του για τον χαμό του Στ. Βαμβακάρη.

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Ο Στέλιος Βαμβακάρης, ένας βαθύς γνώστης των μυστικών του μπουζουκιού και μεγάλος δεξιοτέχνης του, δεν είναι πια μαζί μας. Η μουσική έχασε έναν καλλιτέχνη που αφιέρωσε τη ζωή του στην αναζήτηση των κοινών ριζών των blues και του μπουζουκιού, διαμορφώνοντας ένα ιδιαίτερο, προσωπικό στιλ.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους του».

«Αν κάποιος σημείωνε πάνω σε ένα χαρτί όλες τις διαδρομές που διήνυσα και τις ένωνε μεταξύ τους με μία γραμμή, θα σχεδίαζε ενδεχομένως έναν Μινώταυρο», σημείωνε ο μεγάλος Ισπανός ζωγράφος.

Στην έκθεση, σπάνια έργα του Πικάσο με θαλάσσια όντα, τετράποδα, ανθρώπινες μορφές, μυθολογικές σκηνές και άλλα εμπνευσμένα από αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, συνδιαλέγονται θεματικά με αντίστοιχες αρχαιότητες. Η έκθεση αποκαλύπτει έναν ολόκληρο κόσμο που φέρνει μέσα του ο καλλιτέχνης, όχι απαραίτητα από αρχαιότητες που είδε ο ίδιος στις αρχαίες πατρίδες της Μεσογείου, αλλά μέσα στα Μουσεία της Ευρώπης, σε βιβλία που διάβαζε ή κατά τις συναναστροφές του με τον Kριστιάν Ζερβός ή τον Ζαν Κοκτό.

Τα πικασικά έργα - σχέδια και κεραμικά από την καλλιτεχνική δημιουργία του Πικάσο από τη δεκαετία του 1920 έως τη δεκαετία του 1960 - προέρχονται από ιδρύματα, μουσεία και συλλογές του εξωτερικού. Τα έργα της αρχαιότητας προέρχονται από 15 συνολικά ελληνικά μουσεία και συλλογές. Πρόκειται για γλυπτά, κεραμικά και χάλκινα που χρονολογούνται από τους χρόνους της προϊστορίας έως και την Υστερη Ρωμαϊκή περίοδο.

Γεννήθηκε στα περίχωρα της Φλωρεντίας. Το 1941 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, όπου σπούδασε Αρχιτεκτονική και Τέχνη. Μετά τον πόλεμο, θέλησε να συνεχίσει τις σπουδές του, άλλαξε όμως γνώμη όταν είδε τον Λόρενς Ολίβιε στο ρόλο του Ερρίκου Δ' το 1945. Ετσι, αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο και τον κινηματογράφο. Το 1948 εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στο πλευρό του Λουκίνο Βισκόντι στην ταινία «Η γη τρέμει». Με τον Βισκόντι συνεργάστηκε και σε άλλες ταινίες. Οι μέθοδοι του Βισκόντι είχαν βαθιά επιρροή στο μετέπειτα έργο του Τζεφιρέλι. Εργάστηκε και με άλλους σημαντικούς σκηνοθέτες, όπως ο Αντονιόνι και ο Ροσελίνι. Είχε συνεργαστεί και με την Μαρία Κάλλας.

Εγινε γνωστός για αρκετές από τις ταινίες που είχε σκηνοθετήσει, κυρίως για το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» (για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για βραβείο Οσκαρ) και το «Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι» με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, ενώ σκηνοθέτησε τη μίνι σειρά «Ιησούς από την Ναζαρέτ».

www.pavlosmavridis.com

Μια παράσταση με διαφορετικά αφηγηματικά στοιχεία (επιδημιολογικές μελέτες, μαρτυρίες επαγγελματιών, διηγήσεις ιστορικών περιστατικών) που θα εξιστορεί την πρόσφατη κοινωνικοοικονομική ιστορία μέσω της στοματικής υγείας.

Οπως σημειώνεται: «Η ιστορία αποτυπωμένη στα δόντια της εργατικής τάξης. Τα δόντια μπορούν να μεταφέρουν την ιστορία; Μπορούν να ζωντανέψουν μνήμες; Σε συνεργασία με τον Οδοντιατρικό Σύλλογο Πειραιά, θα προσεγγίσουμε την εξέλιξη αυτή μέσω επιστημονικών, ιστορικών και προσωπικών αρχείων. Η παράσταση προκύπτει από τη μελέτη ιστορικών καταγραφών, αληθινών περιστατικών μέσα από την εργασιακή εμπειρία των οδοντιάτρων και την αφήγηση προσωπικών βιωμάτων, που σχετίζονται με την προσωπική υγιεινή και φροντίδα».

Συντελεστές:

Κείμενο: Κουλούρη Μαρία. Σκηνοθεσία: Παπακώστας Λευτέρης. Πρωτότυπη Μουσική: Γουρουντή Ανθή. Σκηνική Αντιμετώπιση / Ενδυματολογία: Γκέκας Σπύρος. Παίζουν: Μικαέλα Δανά, Παπουρτζή Δήμητρα, Παρισσινού Κατερίνα. Μουσικός επί σκηνής: Πανάγος Σπύρος.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.