ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 20 Νοέμβρη 2010
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ο κινηματογράφος δεν είναι εμπόρευμα!

Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 24/11, κατά του αντιδραστικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης για τον κινηματογράφο, καλούν η «Δημοκρατική Ενότητα Σκηνοθετών» και το σωματείο σκηνοθετών ταινιών μικρού μήκους «μικρό»

Την αντίθεσή τους στο αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τον κινηματογράφο θα διατρανώσουν οι σκηνοθέτες που αρνούνται να μετατραπούν σε υπάλληλους - διεκπεραιωτές της οπτικοακουστικής αγοράς, την ερχόμενη Τετάρτη, 24/11, 12 το μεσημέρι, έξω από το υπουργείο Πολιτισμού - Τουρισμού στην οδό Μπουμπουλίνας.

«Σε μια εποχή που κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μαζί με ΕΕ, ΔΝΤ με την σύμφωνη γνώμη ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ. ξεθεμελιώνουν κάθε εργασιακό δικαίωμα και κατάκτηση, που η συντριπτική πλειοψηφία των σκηνοθετών αδυνατεί να δημιουργήσει, να διανείμει το κινηματογραφικό της έργο και να επιβιώσει μέσα από την ίδια του την τέχνη, θεωρούμε ότι όλο και περισσότεροι δημιουργοί πρέπει να πάρουν θέση στον αγώνα ενάντια στην επίθεση που δέχεται η τέχνη του κινηματογράφου από τις δυνάμεις της "αγοράς", οποιονδήποτε "μανδύα" και αν φέρουν. Να πάρουν θέση ενάντια στον νόμο για τον κινηματογράφο που "θεσμοθετεί" η Κυβέρνηση» σημειώνει η «Δημοκρατική Ενότητα Σκηνοθετών» (ΔΕΣ) στο κάλεσμά της στη συγκέντρωση.

Προσθέτουν, ότι με το «"νέο" νόμο η τέχνη με κυνικότητα περιγράφεται ως προϊόν προς πώληση, εμπόρευμα στα χέρια των επιχειρηματιών. Ετσι μετά τον έλεγχο των μέσων παραγωγής και διανομής, μετά την εμπορευματοποίηση του κινηματογραφικού έργου, μετά την προσπάθεια ενσωμάτωσης των δημιουργών μέσα από το προηγούμενο νομικό καθεστώς, τώρα προχωράνε στον ολοκληρωτικό έλεγχο των δημιουργών και συντελεστών της κινηματογραφικής ταινίας. Αυτός ο νόμος δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να αποσυρθεί. Η νέα γενιά κινηματογραφιστών πρέπει να γυρίσει την πλάτη στα παζαρέματα και στις συντεχνιακές λογικές που περιορίζουν την κριτική για το νομοσχέδιο στο θέμα της εκπροσώπησης στο ΕΚΚ, δεν πρέπει να παρασυρθεί από την αυταπάτη ότι η "αγορά" θα τους "λύσει" τα προβλήματα, ότι η επαφή και η συμπόρευση με τους παράγοντες της αγοράς στο χώρο του κινηματογράφου και των τεχνών θα τους επιτρέψει και θα τους ωθήσει να δημιουργήσουν αληθινή τέχνη. Η "αγορά" είναι που θα τους μετατρέψει σε υπαλλήλους των πολυεθνικών του οπτικοακουστικού τομέα τσακίζοντας το καλλιτεχνικό τους όραμα, εκτρέποντας την τέχνη από την κοινωνική της αποστολή, που είναι να συντελεί στην αισθητική, πνευματική, ηθική αφύπνιση και ανύψωση του λαού».

Το σωματείο των σκηνοθετών μικρού μήκους ταινίας «μικρό», καλώντας επίσης στη συγκέντρωση, σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι το νομοσχέδιο στέλνει «στο εκτελεστικό απόσπασμα την καλλιτεχνική δημιουργία». Θέτει νέους όρους για την δημιουργία μιας ταινίας, «όπου κατά τις επιταγές των μελοπαραγωγών του χώρου οι ταινίες θα πρέπει να είναι... "ανταποδοτικές"! Με τον χυδαίο αυτό όρο η μικρού μήκους, που και από την φύση της δεν έχει τέτοια χαρακτηριστικά, σε μάκρος χρόνου εξαφανίζεται (...) Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε πως και στο νέο νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο, οι αναφορές που γίνονται για την μικρού μήκους έχουν να κάνουν μόνο... με την διάρκειά της!».

Η «ΔΕΣ» και το «μικρό» καλούν ηθοποιούς, σεναριογράφους, μουσικοσυνθέτες, τεχνικούς, κινηματογραφικές λέσχες, σπουδαστές να απαιτήσουν:

- Τη δημιουργία δημόσιου οργανισμού κινηματογράφου.

- Την ανάπτυξη δημόσιου εθνικού δικτύου διανομής.

- Την αναβάθμιση της κινηματογραφικής παιδείας από το επίπεδο της σχολικής αισθητικής αγωγής έως την ίδρυση Ανώτατων Σχολών κινηματογράφο.

- Τον αναπροσανατολισμό και την αναβάθμιση του θεσμού των Φεστιβάλ.

- Τη γενναία οικονομική στήριξη, και τη διευρυμένη αξιοποίηση της εγχώριας κινηματογραφικής δημιουργίας και την αύξηση των κρατικών πόρων για τον πολιτισμό στο 2% του κρατικού προϋπολογισμού για μια πραγματική λαϊκή πολιτιστική ανάπτυξη με στόχο την πνευματική ανάταση και όχι το κέρδος.

- Διατήρηση και καταβολή ολόκληρου του 1,5% από τα έσοδα των ιδιωτικών καναλιών στο ΕΚΚ, το οποίο θα έχει και την ευθύνη της κατανομής του στις ταινίες που το ίδιο θα χρηματοδοτεί καθώς και την επέκταση του 1,5% στον τομέα της μικρού μήκους ταινίας.

- Επαναπροσδιορισμό των σχέσεων της μικρού μήκους ταινίας και της κρατικής τηλεόρασης (ζώνες προβολών, δικαιώματα δημιουργών).

- Προώθηση της ταινίας μικρού μήκους.

Γοητευτικό μουσικό οδοιπορικό

Μια μουσική αναδρομή και διαδρομή μέσα από τις χώρες, γλώσσες και κουλτούρες που βίωσε, παρουσιάζει η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, κάθε Δευτέρα (29/11 και 5, 12, 20/12, 9 μ.μ.), στο Θέατρο «Κάππα» (Κυψέλης 2, 210- 8831068). Καλλιτέχνης μεγάλων ερμηνευτικών και φωνητικών δυνατοτήτων, η Μ. Ζορμπαλά «ταξιδεύει» από το ρώσικο ρομαντισμό στα ελληνικά «αρώματα» και από το αργεντίνικο πάθος στον αισθησιακό κόσμο της Ιβηρικής Χερσονήσου. Εχοντας ξεχωρίσει με την πορεία της στο ελληνικό τραγούδι και τις συνεργασίες της με τους Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Ρίτσο, Μάνο Χατζιδάκι, Λουκιανό Κηλαηδόνη, Λάκη Παπαδόπουλο, καθώς και με την ιδιαίτερη αισθαντικότητά της στο κλασικό ελαφρό τραγούδι (Κ. Γιαννίδη, Αττίκ κ.ά.), η Μ. Ζορμπαλά βρίσκεται σε μία διαρκή δημιουργική συνάφεια με τις μουσικές του κόσμου. Οι καλλιτεχνικές κινήσεις της είναι επιλεγμένες, είτε πρόκειται για προσωπικά ακουστικά προγράμματα είτε για συνεργασίες με μεγάλες ορχήστρες, όπως τον περασμένο μήνα με «Ossipov» στην Αγ. Πετρούπολη και Κύπρο ή παλαιότερα με τη Συμφωνική Αγ. Πετρούπολης.

Οι διαρκείς μουσικές αναζητήσεις της την οδήγησαν στο γοητευτικό αυτό οδοιπορικό με τίτλο «Στην άκρη ενός φιλιού», δέκα χρόνια μετά την έκδοση του ομώνυμου άλμπουμ της - δισκογραφική περιπλάνηση στις μουσικές του κόσμου. Στο «ταξίδι» της πλαισιώνεται από τρεις σπουδαίους σολίστες μουσικούς, τους Θοδωρή Οικονόμου (επιμέλεια, ενορχήστρωση, διεύθυνση ορχήστρας), Κώστα Ράπτη (ακορντεόν) και Μιχάλη Πορφύρη (βιολοντσέλο).

Μάγοι χορευτές

Οι «χορευτές - θαυματοποιοί» «ΜΟΜΙΧ» επιστρέφουν στην Ελλάδα με μια νέα υπέροχη χορογραφία - τιτλοφορείται «Βotanica» - την οποία θα «ξετυλίξουν» σε δέκα παραστάσεις σε Αθήνα (Θέατρο «Παλλάς», 23-27 του Νοέμβρη) και Θεσσαλονίκη (Μέγαρο Μουσικής, 1-4 του Δεκέμβρη). «Παραβάτες των φυσικών νόμων», οι «Μάγοι Χορευτές», αψηφώντας τη βαρύτητα και φλερτάροντας με την οφθαλμαπάτη, θα προσφέρουν ένα ονειρικό εκθαμβωτικό «ταξίδι», που φέρει την υπογραφή του ιδιοφυούς καλλιτεχνικού διευθυντή της ομάδας και χορογράφου Μόουζες Πέντλετον.

Το «Βotanica», που έχει χαρακτηριστεί ως η κορυφαία δημιουργία του Πέντλετον, είναι μια «οπτικοακουστική πανδαισία», εμπνευσμένη από την εξέλιξη του κόσμου, τον κύκλο των τεσσάρων εποχών και τις διαφοροποιήσεις μέρας - νύχτας, από την καθημερινότητα των ζώων, φυτών ή ορυκτών. Λουλούδια που φυτρώνουν, ανθίζουν, γεννάνε σπόρους και πεθαίνουν, ακούγοντας Βιβάλντι ή κελαηδήματα πουλιών, φυτά και ζώα με ανθρώπινη μορφή, ντυμένα με πολύχρωμα κοστούμια και με θαυμάσιες κινήσεις «κατοικούν» στο «Βotanica» της διασημότερης ομάδας ακροβατικού χορού στον κόσμο. Εικόνες μαγικές, στιγμές αιωρούμενες, τροχιές και πτήσεις, σκηνικές ψευδαισθήσεις, που με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας (σπέσιαλ εφέ, λέιζερ, προβολές, ειδικοί φωτισμοί, μαριονέτες, σκιές) πλάθουν από κοινού ένα σκηνικό σουρεαλισμό, μία οπτική ποίηση. Σκηνικά - κοστούμια: Michael Curry.

Η «κουλτούρα» της «αγοράς»...

Ακόμη μία απόδειξη για τον χυδαίο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την πολιτιστική κληρονομιά του λαού ο καπιταλισμός αποτελεί η είδηση ότι το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, ζητάει τη «βοήθεια του κοινού προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για να αγοραστεί ένας πίνακας του 16ου αιώνα, ο οποίος θεωρείται από τους ειδικούς εθνικός θησαυρός» σύμφωνα με το ΑΠΕ.

Πρόκειται για το έργο «Τρεις Χάριτες» του Γερμανού Λούκας Κράναχ του πρεσβύτερου και φιλοτεχνήθηκε το 1531. Το Λούβρο έχει ήδη συγκεντρώσει τρία εκατομμύρια ευρώ και χρειάζεται ακόμη μισό εκατομμύριο ευρώ για την τιμή που έχουν θέσει οι ιδιοκτήτες του έργου. Μάλιστα, το μουσείο «έχει προθεσμία μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου για να συγκεντρώσει τα χρήματα, χωρίς τα οποία το έργο τέχνης κινδυνεύει να περάσει στα χέρια κάποιου ιδιώτη συλλέκτη και να μην εκτεθεί ποτέ δημόσια ή ακόμη χειρότερα ...να βγει εκτός Γαλλίας»!

Ο εκβιαστικός κυνισμός της «αγοράς» είναι προφανής, όπως και η αντιμετώπιση της τέχνης ως ενός ακόμη επενδυτικού «προϊόντος». Οπως και ο κυνισμός του αστικού κράτους που επιλέγει να φορτώσει την απόκτηση του πίνακα στις τσέπες των εργαζομένων. Την ίδια βάση έχει και ο κυνισμός και το θράσος του ίδιου του Μουσείου, το οποίο, εκτός από το μέγεθος και τη σημασία του, είναι και ένας επιφανής εκπρόσωπος του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού. Από το 2007 το Λούβρο έκλεισε συμφωνία 30χρονης διάρκειας με το Αμπού Ντάμπι, η οποία προβλέπει: Η Γαλλία να δημιουργήσει στο εμιράτο ένα μουσείο με την επωνυμία «Λούβρο του Αμπού Ντάμπι», που θα φιλοξενεί τα καλύτερα δυτικά έργα τέχνης. Σε αντάλλαγμα, το εμιράτο θα δώσει στη Γαλλία 1 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 400 εκατ. μόνο για τη χρήση του ονόματος «Λούβρο».

Κλασικό παράδειγμα «φραντσάιζ». Οπως συμβαίνει και με τα «φαστ φουντ»...


Γ. Τ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ