Η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία αποτελεί συνέχεια των επιλογών των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχει ως αποτέλεσμα την όξυνση των προβλημάτων των γυναικών που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα.

Για την επιτάχυνση και γενίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής, το κεφάλαιο χρησιμοποιεί για άλλη μια φορά τις γυναίκες, ώστε να γίνουν οι φορείς που πάνω τους θα «πατήσουν» οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών παροχών, η επιβάρυνση της λαϊκής οικογένειας με μεγάλο μέρος της συντήρησης και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.

Παλιότερα οι ανάγκες του κεφαλαίου έβγαλαν τη γυναίκα στην παραγωγή. Τώρα την υποχρεώνουν να συμβάλλει πολλαπλά στην αύξηση των κερδών του και στην παραγωγή με τη μερική και ευέλικτη απασχόληση και στην οικογένεια με την κάλυψη των κενών του που δημιουργεί η λεγόμενη κοινωνική πολιτική. Ο διαφορετικός καταμερισμός ρόλων που έχει καθιερωθεί ανάμεσα στα δυο φύλα έχει άμεση σχέση μ' αυτή την «κοινωνική πολιτική». Ηταν λιγότερο εξειδικευμένη προς τη γυναίκα και σε ποσότητα και σε ποιότητα. Δε στηριζόταν στις πραγματικές ανάγκες των γυναικών.

Σήμερα είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα, αφού όλα στρέφονται γύρω από το κυνήγι του μέγιστου κέρδους:

• Εχει καταργηθεί σε μεγάλο βαθμό η μόνιμη και σταθερή εργασία.
• Εχουν εμπορευματοποιηθεί ή ιδιωτικοποιηθεί κοινωνικές παροχές και υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας.
• Εχει προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας.
• Εχει αυξηθεί το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών.
• Δεν υπάρχει ουσιαστική προστασία της μητρότητας. Ο γνωστός νόμος «Πετραλιά» όχι μόνον δε στηρίζει τη μητρότητα, αλλά ακόμη και η «ευνοϊκή» ρύθμιση του 6μήνου της γονικής άδειας που τόσο πολύ προπαγανδίστηκε, πληρώνεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους (ΟΑΕΔ) και χιλιάδες εργαζόμενες μητέρες τελικά δεν τη δικαιούνται (εργαζόμενες με ευέλικτες ή ελαστικές μορφές, με σύμβαση έργου, με stage, κλπ.)
• Εχει μειωθεί δραματικά ο ελεύθερος χρόνος τους.
• Η ανεργία στις γυναίκες ξεπερνά το 14,5%, επίσημα. Από τους μακροχρόνιους άνεργους το 61,5% είναι γυναίκες και νέοι κάτω των 25 χρόνων.
• Οι θέσεις εργασίας έχουν αντικατασταθεί από τις «ευκαιρίες απασχόλησης».
• Η πορνεία είναι επάγγελμα με νόμο από το 1999, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
• Πάνω από το 70% των εργαζομένων σε προγράμματα κοινωνικής μέριμνας, στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι», στα «Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιού» είναι γυναίκες. Αυτά τα προγράμματα έχουν ημερομηνία λήξης άρα και η απασχόληση των γυναικών. Μένουν απλήρωτες για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
• Οι σχολικοί τροχονόμοι, σχολικοί φύλακες (γυναίκες στην πλειοψηφία τους) απασχολούνται με 4ωρα ή 8ωρη βάρδια αντίστοιχα με ιατροφαρμακευτική κάλυψη, αλλά ανασφάλιστες όσον αφορά στη συνταξιοδότηση. Είναι δουλειές υποβαθμισμένες, δουλειές «επαγγελματικού» εθελοντισμού που φτιάχτηκαν για να απασχολούνται κύρια γυναίκες που δε βρίσκουν αλλού δουλειά.
• Το 30-35% των εργαζομένων γυναικών στους ΟΤΑ δουλεύουν με ευέλικτες μορφές εργασίας (έκτακτη απασχόληση, 3μηνα, 7μηνα), με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης (ΤΣΑ) και τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, χωρίς να κατοχυρώνεται ούτε το ελάχιστο που προβλέπουν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Ο βασικός μισθός μιας εργαζόμενης με μερική απασχόληση κυμαίνεται από 300 έως 450 ευρώ, ενώ στην ουσία καταργείται και το δικαίωμα στη σύνταξη, αφού τα ένσημα για τον ωρομίσθιο εργαζόμενο υπολογίζονται σύμφωνα με τις ώρες που έχει δουλέψει.

Στερούνται των δικαιωμάτων των άλλων εργαζομένων γυναικών, όπως επιδόματα, άδειες μητρότητας και τοκετού, κ.ά.

Βέβαια, πολλές από τις παροχές αυτές (όπου παρέχονται) έχουν συρρικνωθεί, με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες.

• Οι εργαζόμενες γυναίκες στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται στο 70% περίπου των αμοιβών των ανδρών συναδέλφων τους.
• Η ατομική και οικογενειακή ευθύνη έχει αντικαταστήσει την ευθύνη του κράτους για την κάλυψη των αυξημένων και σύγχρονων αναγκών της λαϊκής οικογένειας.

Η μερική απασχόληση δε «συμφέρει» καμιά γυναίκα. Αντίθετα, μεγαλώνει η εκμετάλλευση της εργατικής της δύναμης, καλλιεργείται η ανασφάλεια για το μέλλον της και μπαίνουν σοβαρά εμπόδια στη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της ταξικής πάλης.

Τα λεγόμενα «μέτρα στήριξης της γυναίκας» που πήρε η κυβέρνηση ή οι λεγόμενες ολοκληρωμένες παρεμβάσεις υπέρ των γυναικών, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μετατροπή της γυναικείας εργατικής δύναμης σε φτηνό εμπόρευμα για το κεφάλαιο.

Επιδοτείται η εργοδοσία (με τις εργοδοτικές εισφορές στην ασφάλιση) για να προσλαμβάνει άνεργες με το επίδομα ανεργίας για ορισμένο χρόνο, υπακούοντας στις επιταγές του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη από τις εργαζόμενες γυναίκες με μερική απασχόληση, με το επιχείρημα του «συγκερασμού οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων».

Τα προγράμματα «αυτοαπασχόλησης» και «επιχειρηματικής δραστηριότητας» είναι ενταγμένα στη λογική της διαχείρισης της ανεργίας των γυναικών για ένα χρονικό διάστημα.

Ευρωπαϊκή Ενωση και κυβέρνηση προτρέπουν τις γυναίκες να γίνουν «εργοδότες» του εαυτού τους, δηλαδή διαχειρίστριες της σημερινής και αυριανής τους ανεργίας και φτώχειας. Αυτές οι «επιχειρήσεις» όχι μόνο συνθλίβονται κάτω από τον έντονο οικονομικό ανταγωνισμό, αλλά αφήνουν συνήθως τις γυναίκες φτωχές και υπερχρεωμένες στις τράπεζες.

Τα προγράμματα των «αγροτοτουριστικών» συνεταιρισμών, που σε μεγάλο βαθμό απέτυχαν, διαχειρίζονται για ένα χρονικό διάστημα την ανεργία που προκύπτει από την καταστροφή των φτωχών αγροτικών νοικοκυριών, ιδιαίτερα σε περιοχές που επιταχύνεται η συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής σε λίγα χέρια.

Η αγρότισσα και η εργάτρια γης είναι σε χειρότερη μοίρα από τις υπόλοιπες εργαζόμενες, αφού ούτε παροχές και άδειες έχει, ενώ η πενιχρότατη σύνταξη που παίρνει στα 65 χρόνια δεν της εξασφαλίζει να ζήσει και να μη γίνεται βάρος στα παιδιά της.

Τα προγράμματα «κατάρτισης» ουσιαστικά ωθούν τις γυναίκες στη μερική απασχόληση, χωρίς μονιμότητα και προοπτική στη δουλειά τους.

Η φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια των εργαζομένων και ιδιαίτερα των γυναικών μεγαλώνουν.

Για το λόγο αυτό είναι επείγουσα ανάγκη να ληφθούν άμεσα μέτρα στήριξης των γυναικών, προκειμένου να τους εξασφαλιστεί μία ζωή που θα απαντά στις ανάγκες τους.

• Να εξασφαλιστεί πλήρης και σταθερή δουλειά με αμοιβές που απηχούν τις αυξημένες ανάγκες των γυναικών και των οικογενειών τους.
• Να καταργηθεί η μερική και ελαστική εργασία και να θεσπιστεί το 35ωρο, 7ωρο, 5νθήμερο.
• Να καταργηθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας και της Πρόνοιας. Ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, αλλά και Παιδείας.
• Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι.
• Να προστατευτεί έμπρακτα η μητρότητα και ολόκληρη η αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας.
• Να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στην πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών με βάση τις ιδιαιτερότητες του οργανισμού της και της αναπαραγωγικής δυνατότητάς της. Να θεσπιστούν υποχρεωτικά τεστ «Παπανικολάου», κάλυψη των εξόδων εξωσωματικής γονιμοποίησης και εξόδων συστηματικού ελέγχου με τη μέτρηση οστικής πυκνότητας και μαστογραφίας, καθώς και όποιες άλλες εξετάσεις χρειάζεται ο γυναικείος οργανισμός με την πάροδο του χρόνου και να καλυφθούν εξ ολοκλήρου από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Σ' αυτή την κατεύθυνση η ψήφος των γυναικών στις 4 Οκτώβρη δε μπορεί παρά να είναι κόκκινη, να είναι ΚΚΕ. Γιατί μόνο το ΚΚΕ μάχεται με συνέπεια ενάντια στις αιτίες που αυξάνουν τα προβλήματα των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Μόνο το ΚΚΕ έχει αιτήματα και συνολική γραμμή πάλης που μπορεί να οδηγήσει σε ουσιαστική βελτίωση της ζωής των γυναικών σήμερα, αλλά και αγωνίζεται ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την οριστική εξάλειψη των αιτιών που γεννούν την ανισοτιμία των δύο φύλων και αναπαράγουν την καταπίεση των γυναικών.