«Υγραέριο», του Αλβανού σκηνοθέτη - μετανάστη στην Ελλάδα, Μπουγιάρ Αλιμανί

Το Σάββατο έληξε το 29ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, όπου κάθε χρόνο παρουσιάζεται το σύνολο της παραγωγής και όπου ο θεατής μπορεί να σχηματίσει μιαν άποψη για τις τάσεις της εθνικής μας κινηματογραφίας.

Εξαιρούνται λίγες ταινίες, όπως «Η πολυκατοικία» του Νικία Χρυσσού, που ήρθε από τη Γερμανία. Είδαμε δουλιές από όλες, σχεδόν, τις κινηματογραφικές σχολές. Οι ελληνικές ταινίες στερούνται το επίπεδο αντίστοιχων ξένων ταινιών. Ετσι, το πρόβλημα της κινηματογραφικής εκπαίδευσης παραμένει όλο και πιο επιτακτικά ζητούμενο, εν αναμονή και των πρώτων ταινιών σπουδαστών στο Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Μια ακόμη διαπίστωση είναι ότι οι περισσότερες ταινίες προσεγγίζουν την τηλεοπτική αφήγηση, ωσάν οι μικρομηκάδες να δίνουν «εξετάσεις», για να μπορέσουν να δουλέψουν στην τηλεόραση.

Τα οργανωτικά προβλήματα δεν έλειψαν και από το 29ο Φεστιβάλ. Υπήρξαν προβλήματα στην προβολή, που θα μπορούσαν να αδικήσουν κάποιες ταινίες. Ευτυχώς λύθηκαν πολύ γρήγορα. Ζητούμενο παραμένει μια μεγάλη αίθουσα, διότι ο κινηματογράφος «Ολυμπία» δεν αρκεί, ενώ τα «Αστέρια» είναι προβληματικά (χαλασμένα καθίσματα, παλιά αίθουσα), που δε συνάδουν με διεθνές φεστιβάλ. Μάλλον η καπναποθήκη Περδίκα είναι ένας μακρινός στόχος. Καταλήγουμε με ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα: Απουσίαζαν εντελώς τα ντοκιμαντέρ, αφού το Φεστιβάλ δέχεται μόνο φιλμ, άρα για ένα ντοκιμαντέρ είναι πολύ δαπανηρό να κάνει τράνσφερ μόνο για δύο προβολές, καθώς προβάλλεται μόνο από την τηλεόραση, άρα γυρίζεται σε ψηφιακό βίντεο. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ ανέφερε ότι συζητείται η δημιουργία ενός ανάλογου τμήματος (σε μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού υπάρχουν).

«Bach & Bouzouki», της Αγγέλας Μυλωνάκη

Τα βραβεία του Ελληνικού Τμήματος πήραν: Α' Βραβείο: «Bach and bouzouki», της Αγγέλας Μυλωνάκη. Β΄: «Πρόβα παλτού», του Ηλία Δημητρίου. Σπουδαστικής Ταινίας: «Η κούπα», του Γιάννη Μπουγιούκα. «Ελληνες του Κόσμου»: «Hochhaus», του Νικία Χρυσσού (Γερμανία). Ειδικό βραβείο: «Αλήθεια» του Γιάννη Σακαρίδη. Πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη: «Missing jib», Δημήτρη Τόλια. Τιμητικές διακρίσεις: Φωτογραφίας: Βασίλης Κλωτσοτήρας («Αρχίζει»). Σεναρίου: Βασίλης Γιάτζης (το «Τελευταίο βράδυ»). Γυναικείας ερμηνείας: Μίλια Μανίλι («Bach and bouzouki»). Ανδρικής ερμηνείας: Αλέξανδρος Λογοθέτης («Αρχίζει»). Σκηνογραφίας: Γιώργος Γεωργίου («Αρχίζει»). Μουσικής: Πάνος Γκίκας («Αλήθεια»). Μοντάζ: Μίλον Λάιλα - Αγγέλα Μυλωνάκη («Bach and bouzouki»). Ηχου: Μαρίνος Αθανασόπουλος («Κίνηση ομαλή»). Κινουμένου σχεδίου: «Aniamal bahaviour», Νίκου Σύννου. Πειραματικής ταινίας: «Pharmakon», Κίμωνα Μυλωνά. Εύφημος μνεία: Μπουγιάρ Αλιμανί («Υγραέριο») και Ιρινα Μπόικο («Δίπλα στην άκρη της μπλε μπλε θάλασσας»).

Τα βραβεία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου: «Bach and bouzouki», Αγγέλας Μυλωνάκη. «Αρχίζει», Θεόφιλου Παπαστυλιανού. «Μια ζωή σαν άλλη», Ζαφείρη Χαϊτίδη. Βραβείο Τώνια Μαρκετάκη: Μπουγιάρ Αλιμανί («Υγραέριο»).

Τα βραβεία της Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου: «Hochhaus», Νικία Χρυσσού. «Μονή σειρά μαργαριτάρια», Βασίλη Κεχαγιά (στο εθνικό τμήμα). «The water and the milk», του Celso Garcia Romero (Μεξικό) και «Never like the first time!», του Jonas Odell (Σουηδία) (στο διεθνές τμήμα).

Τα βραβεία της ΕΤΕΚΤ - ΟΤ: «Κούπα», Γιάννη Μπουγιούκα (σπουδαστικό τμήμα). «Hochhaus», Νικία Χρυσσού («Ελληνες του Κόσμου»). «Bach and bouzouki», Αγγέλας Μυλωνάκη (διαγωνιστικό τμήμα).

Eurokinissi

Οι αποκαλύψεις αφορούν έγγραφο, «εμπιστευτικό», με τις διαπιστώσεις του ελέγχου που διενήργησε η Διαχειριστική Αρχή του ΕΠ Πελοποννήσου (16/11/2004) για το αν τηρήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες στο έργο «Συντήρηση - Στερέωση - Ανάδειξη των Μνημείων της Ακροπόλεως Μυκηνών και του Ευρύτερου Περιβάλλοντος Χώρου», με δικαιούχο το ΤΔΠΕΑΕ. Προέκυψε ότι έξι αναθέσεις στο πλαίσιο του έργου βρίθουν παρατυπιών, με αποτέλεσμα οι εργολαβίες να κριθούν «μη επιλέξιμες» για χρηματοδότηση από τις δαπάνες του έργου. Φυσικά, πίσω από όλα αυτά «κρύβονται» ποσά (αναφέρονται αναλυτικά στην έκθεση των ελεγκτών) που «ανατέθηκαν» απευθείας στους εργολάβους και που ανήκουν και στο λαό, αφού το Ταμείο διαχειρίζεται εθνικούς και κοινοτικούς πόρους. Επισημαίνουμε ότι το ΤΔΠΕΑΕ απάντησε χτες με πυκνογραμμένη ανακοίνωση, που λέει, ουσιαστικά, τα εξής: 1) Η μελέτη του ενός υποέργου έγινε το 2003, άρα ήταν οι «άλλοι» στην εξουσία 2) ο έλεγχος διενεργήθηκε στην πρώτη θητεία του νυν γγ του ΥΠΠΟ 3) διατάχθηκε... επανέλεγχος γι' αυτό και σταμάτησε η χρηματοδότηση του έργου από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων!

Να υπογραμμιστεί ότι τα παραπάνω είναι φυσικές συνέπειες του τρόπου λειτουργίας του ίδιου του ΤΔΠΕΑΕ. Διότι, στην πραγματικότητα ΤΔΠΕΑΕ και Αρχαιολογική Υπηρεσία δεν είναι «ένα». Το ΤΔΠΕΑΕ είναι ΝΠΙΔ, γεγονός που του δίνει «ευελιξία» στις προσλήψεις, στις αναθέσεις μελετών και στην ίδρυση τεχνικών γραφείων «επί τόπου». Ουσιαστικά πρόκειται για φορέα - «μεσάζοντα» εργολαβιών, ενώ τα χρήματα που πάνε στους ιδιώτες θα μπορούσαν να πάνε στις υπηρεσίες του ΥΠΠΟ, όπως οι ίδιες χρόνια απαιτούν. Αλλά, όπως γράφει και στον πρόλογο του τόμου ο Χρ. Ζαχόπουλος, όταν ιδρύθηκε το ΤΔΠΕΑΕ (1992) «εξέφραζε τη βούληση να απελευθερώσει σημαντικά αρχαιολογικά έργα από το δημόσιο λογιστικό, τις αργές γραφειοκρατικές διαδικασίες και να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη χρηματοδότησή τους, αλλά και τη σύντομη υλοποίησή τους». Να, πού οδηγεί... η «απελευθέρωση» του αρχαιολογικού έργου...