Ο Φώτης Αγγουλές

Αυτό το σκεπτικό με τον εύστοχο τίτλο: «Τιμάνε τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς» αναπτύσσει η παράταξη σε ανακοίνωσή της, όπου σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Η δημοτική αρχή του ΠΑΣΟΚ με ανταύγειες ΝΔ, που στηρίζει την πιο αντιλαϊκή κυβέρνηση, που στηρίζει τις πολιτικές του μνημονίου, της ΕΕ και το ΔΝΤ, η δημοτική αρχή που παπαγαλίζει όσα εντέλλεται η κυβέρνησή της και αναπαράγει τη φτώχεια, τη μιζέρια, τον εργασιακό μεσαίωνα σε τοπικό επίπεδο, αποφάσισε να τιμήσει τον Φώτη Αγγουλέ, αποφάσισε να συλήσει και να καπηλευτεί τη μνήμη του προς χάρη των δημοσίων σχέσεων, για να αποκτήσει "αριστερό" προφίλ, για να αποπροσανατολίσει τα χειμαζόμενα από τις πολιτικές τους λαϊκά στρώματα, που υποφέρουν μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο.

Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί με τους στίχους του κομμουνιστή ποιητή: "Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μηδέ για μια στιγμή, μηδ' όσο στην κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι...";

Τι σχέση έχουν με τους στίχους του "ακολουθούμε πιστά τα ματωμένα σας ίχνη";

Τι σχέση έχει ο κόσμος του σοσιαλισμού, της Ειρήνης, ο κόσμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο κόσμος που οι δουλευτάδες του απολαμβάνουν τον πλούτο του ιδρώτα τους, που η ξένη ακρίδα έχει εκδιωχθεί από τη λαοκρατία - κόσμο που ύμνησε και για τον οποίο αγωνίστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε ο κομμουνιστής ποιητής - με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με τον κόσμο που εκπροσωπούν οι δημοτικοί τους σύμβουλοι, με τον κόσμο της πολιτικής συναλλαγής, του ρουσφετιού και του μοιράσματος της καρέκλας;

Δεν είναι καινούρια όμως η τακτική τους. Ερχεται από πολύ παλιά η αποκομμουνιστοποίηση των πνευματικών μας ανθρώπων, ο περιορισμός τους στα πλαίσια του δικού τους άδικου κόσμου, το στρίμωγμά τους στη δική τους αισθητική ηθική.

Γιόρτασαν τον Ρίτσο, ποιητή των Ερωτικών ποιημάτων τον έβγαλαν...

Μιλάνε για τον Παλαμά, τη "Φλογέρα του Βασιλιά", αποθεώνουν, αφήνουν απέξω το "Δωδεκάλογο του Γύφτου" που γκρεμίζει τον κόσμο τους...

Αγγίζουν τον Βάρναλη, για την ικανότητά του ως κριτικού και μεταφραστή αγορεύουν...

Αυτό θέλουν με την πρότασή τους. Να μικρύνουν τον Φώτη, να τον περιορίσουν στα γενικόλογα "αριστερός", "αγωνιστής", "δημοκράτης", άντε και λυρικός και ευαίσθητος ποιητής, ενώ πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα ήταν κομμουνιστής, κι αυτό το απέφυγαν όπως ο Διάβολος το λιβάνι. Γι' αυτό και δεν έκαναν καμιά αναφορά εισηγητική στην πολιτική του ιδιότητα, γι' αυτό διαστρέβλωσαν το γεγονός ότι τα γραπτά που είχαν απομείνει στου Ζήσιμου (σ.σ. τοπικό τυπογραφείο), τα συνέλεξε και τα έδεσε σε βιβλίο η ΝΕ Χίου του ΚΚΕ, γι' αυτό κι από την επιτροπή γιορτασμού -όχι ότι θα άλλαζε η θέση μας- δεν υπήρχε κομμουνιστής.

Το πόσο δίκιο είχε η "Λαϊκή Συσπείρωση" που καταψήφισε την υποκριτική τους πρόταση φάνηκε στη συζήτηση του Δημοτικού Συμβουλίου σε μια σειρά καίρια θέματα, που απορρίπτοντας τις προτάσεις μας έκλιναν το γόνυ ευλαβικά στο επιχειρηματικό κεφάλαιο».

Καταλήγοντας, η ανακοίνωση υπογραμμίζει: «Ως "Λαϊκή Συσπείρωση" συμφωνούμε απόλυτα με όσους καλοπροαίρετα λένε ότι ο Φώτης Αγγουλές ως κομμουνιστής ποιητής δεν ανήκει μόνο στο ΚΚΕ...

Ανήκει στην τάξη του, στην εργατική τάξη, ανήκει στο λαό του, στους ανθρώπους του μόχθου, που τόσο αγάπησε και ύμνησε, ανήκει στην παγκόσμια κοινότητα των αλύγιστων, των ανθρώπων που πρόσφεραν το είναι τους για τα πανανθρώπινα ιδανικά της κατάργησης της ανθρώπινης εκμετάλλευσης.

Δεν ανήκει όμως, στους πολιτικάντηδες του ΠΑΣΟΚ, δεν ανήκει στα κόμματα της αστικής τάξης και δεν ανήκει στα δημοσιοσχεσίτικα παιχνίδια τους. Γι' αυτό δεν τους ακολουθήσαμε και ούτε θα το πράξουμε.

Τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή θα τιμηθούν από αυτούς που εξακολουθούν να "ακολουθούν πιστά, τα ματωμένα του ίχνη"».

Σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη, σκηνικά-κοστούμια Θάλειας Ιστικοπούλου, φωτισμοί Μαρίας Γοζαδίνου, κίνηση Χάρη Πεχλιβανίδη. Παίζουν: Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιώργος Φριντζήλας, Μαρία Μαγκανάρη, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Ευθύμης Θέου, Ανθή Ευστρατιάδου.

• Να σημειωθεί ότι στην κεντρική σκηνή της «Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών», από σήμερα μέχρι τις 30/4 (9 μ.μ.) το θέατρο «Τονίλγκρουπ» του Αμστερνταμ θα παρουσιάσει το έργο «Σκηνές από ένα γάμο». Πρόκειται για θεατρική διασκευή της διάσημης ταινίας του Ιγκμαρ Μπέργκμαν, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Βέλγου σκηνοθέτη Ιβο Βαν Χόβε, ο οποίος ασχολείται με τη σκηνική μεταφορά σπουδαίων ταινιών. Ο Χόβε πολλαπλασιάζει τα πρόσωπα και την αφηγηματική του Μπέργκμαν, υπογραμμίζοντας έτσι το χαρακτήρα μιας αστικής μυθολογίας για τον έγγαμο βίο. Οι επτά σκηνές του έργου παρουσιάζονται σε τρεις παράλληλες και επάλληλες εκδοχές, από τρία ζευγάρια που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές ηλικίες του ζευγαριού: νεαρό, μεσήλικο και ηλικιωμένο. Ο Χόβε, χρησιμοποιώντας λιτά σκηνικά μέσα, αποφεύγοντας τον ψευδ-αισθητισμό, επιστρέφει στο θέατρο του λόγου.

Το πρόγραμμα αυτής της μοναδικής παράστασης, που θα φιλοξενηθεί για δύο ακόμη Παρασκευοσάββατα, αποτελείται από τραγούδια του Θ. Μικρούτσικου, του Χρ. Θηβαίου, την κοινή τους δουλειά, εκτενή αποσπάσματα από το «Σταυρό του Νότου», σε ποίηση Νίκου Καββαδία και τραγούδια άλλων συνθετών.