Αποσπάσματα από τη σχετική ομιλία στο Φεστιβάλ της ΤΟ Καλλιτεχνών Αττικής της ΚΝΕ
Στόχος της Οργάνωσης, όπως σημειώνει στο κάλεσμά της, είναι «να στρέψει τον μεγεθυντικό φακό της τέχνης στην πραγματικότητα και την αλήθεια που μένει στο περιθώριο των μεγάλων καλλιτεχνικών διοργανώσεων», αφού «αυτοί που χωρίζουν τον κόσμο, αποφάσισαν να στρέψουν και το όπλο της τέχνης ενάντια στην αλήθεια, σε αυτό που είναι δίκαιο για τους λαούς».
Σε αυτή την προσπάθεια, από την πρώτη στιγμή του πολέμου να αξιοποιηθεί ο Πολιτισμός ως εργαλείο χειραγώγησης, λογοκρισίας και αντιστροφής της πραγματικότητας, αναφέρθηκε αναλυτικά η Βιβή Σιώρα, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής και Γραμματέας της ΤΟ Καλλιτεχνών του ΚΚΕ, στην ομιλία της στο Φεστιβάλ της TO Καλλιτεχνών Αττικής της ΚΝΕ, με θέμα «Τι απαντάμε μπροστά στα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου - Ο ρόλος του Πολιτισμού». Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα της ομιλίας της.
«Κάθε πόλεμος ντύνεται με αφηγήματα που τον προετοιμάζουν ηθικά, ιδεολογικά στους λαούς. Εχουμε ζήσει ιστορικά "μεγάλες Ιδέες", "πολέμους ενάντια στην τρομοκρατία", "ειρηνευτικές αποστολές", πολλά χρώματα και υφές υποτιθέμενων επαναστάσεων, υπάρχουν αναρίθμητα. (...)
Στα εθνικιστικά - και από την πλευρά της Ρωσίας και της Ουκρανίας - αφηγήματα, στις από επιτελεία κατασκευασμένες ψεύτικες εθνοτικές διαφορές, ο πολιτισμός παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, διαμόρφωσης ηθικού, άποψης, γνώσης, ως εργαλείο παραγωγής και αναπαραγωγής της επικρατούσας, της αστικής άποψης για τη ζωή και το μέλλον.
Στην Ουκρανία το 2014, πέρα από το μπαράζ αποκαθήλωσης Σοβιετικών μνημείων και αγαλμάτων, προχώρησαν ακόμα περισσότερο. Μετέτρεψαν το πρόσωπο από άγαλμα του Λένιν σε άγαλμα Νταρθ Βέιντερ, για να θυμίζει λέει το "κακό" από τον σοσιαλισμό. Ολα αυτά βεβαίως και με τη στήριξη της ΕΕ.Με το ξέσπασμα του πολέμου υπήρξε ένταση λογοκρισίας, απαγορεύσεων, πολεμικών κυρώσεων στον χώρο του πολιτισμού, της δημοσιογραφίας, των διαδικτυακών μέσων και από τις δύο στρατιωτικές πλευρές.
Στη χώρα μας δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, καθώς η ελληνική κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, στηρίζουν σθεναρά το δόγμα της "γεωστρατηγικής αναβάθμισης". Δηλαδή ότι αν κάνουμε τα πάντα για το ΝΑΤΟ, θα έχουμε ασφάλεια, πλεονεκτήματα και ανταλλάγματα. Μάλιστα η μόνη κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα Συμφωνία για τις Βάσεις που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση ήταν ότι έπρεπε να κάνουμε και άλλη μια βάση στη Σκύρο, να παζαρέψουμε καλύτερα!
Για αυτό η κυβέρνηση σε συνεννόηση με τα κράτη - μέλη της ΕΕ, που έπραξαν αντίστοιχα, έτρεξε να συνεισφέρει στον πόλεμο, μέσα από την Αλεξανδρούπολη, το άδειασμα των νησιών από αντιαρματικά αμυντικά συστήματα, για να πάνε στην Ουκρανία, την αποστολή Καλάσνικοφ, έμψυχου δυναμικού στην Ουκρανία και αλλού εκτός συνόρων.
Οποιος σήμερα καταδικάζει τον πόλεμο στην ουσία του, συντάσσεται στην πράξη ενάντιά του, καταδικάζει και τις δύο πλευρές, τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, στέκεται με τους λαούς. Ο ρωσικός λαός δεν έχει ανάγκη, δεν κερδίζει κάτι από το αφήγημα του κάθε Πούτιν. Ο ουκρανικός λαός δεν κερδίζει κάτω από την ομπρέλα του κάθε Ζελένσκι. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να "τσιμπήσει" κάτω από το αφήγημα της γεωστρατηγικής αναβάθμισης και της υποτίθεται αναγκαστικής εμπλοκής στον πόλεμο. Ο τουρκικός λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτα από το αφήγημα της "Γαλάζιας πατρίδας" κ.ο.κ.
Το ίδιο το ΝΑΤΟ και οι δήθεν σύμμαχοι μέσα στο ΝΑΤΟ είναι οι πρώτοι που θα ωφεληθούν από ένα γκριζάρισμα του Αιγαίου, από ένα θερμό επεισόδιο. Αυτό γιατί διευκολύνονται στην εκμετάλλευση ενός σημαντικού μεγάλης σημασίας ενεργειακού κόμβου, ο έλεγχος του οποίου καθορίζει και επιδρά στην ενεργειακή εξάρτηση ή όχι της Ευρώπης.
Ακριβώς για αυτό, πέρα από τις πυρκαγιές, την πολιτική προστασία κ.ο.κ., αυτό το καλοκαίρι αναμένεται θερμό. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και τις ΚΝΕ καλούμε όλο τον λαό, όπου και αν βρίσκεται, να έχει επαγρύπνηση, να κινητοποιηθεί, να απαντήσει στα σχέδια εμπλοκής της χώρας μας σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο.
Μετά και από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, επιβεβαιώνεται η θέση μας, πως η βαθύτερη ενεργή συμμετοχή της χώρας μας σε αυτό μόνο ανασφάλεια μπορεί να προκαλεί, μόνο ειρήνη δεν μπορεί να φέρει. Μιλάμε για έναν οργανισμό που επεκτείνεται παγκόσμια, ακόμα πιο οργανωμένα για επεμβάσεις παντού, που άνοιξε έως και Ταμείο Καινοτομίας, δηλαδή ανοίγει ένας νέος κύκλος πολεμικής χρηματοδότησης Ιδρυμάτων και ιδιωτών από το ΝΑΤΟ για έρευνα, για νέες πολεμικές μηχανές. Ολα αυτά φυσικά με δισ. ευρώ από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, με λεφτά των λαών.
Τελικά, όμως, αυτό που καθημερινά αποδεικνύεται, είναι πως αυτή η βαρβαρότητα, ο καπιταλισμός, αδυνατεί όλο και περισσότερο να απαντήσει στα καίρια ερωτήματα, να καλύψει τις ανάγκες της σύγχρονης ζωής, σε όλα τα επίπεδα, από την αξιοπρεπή σταθερή δουλειά, την υγεία, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, τις ίδιες τις ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις. (...)
Ολο αυτό είναι ένας τροχός που θέλει να μας γυρίσει πίσω.
Σήμερα όμως υπάρχουν πολλές σπίθες που επιβεβαιώνουν τους στίχους του Μπρεχτ από το «Πολεμικό εγχειρίδιο πολέμου»: «Ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ, μόνο που έχει ένα ελάττωμα, ξέρει να σκέφτεται».
Αυτή την περίοδο συνυπάρχει οργή, αγανάκτηση, ανέχεια, πολλές φορές φόβος, αβεβαιότητα.
Εκεί που οι εργαζόμενοι με τα δικά τους χέρια, μαζί με τους κομμουνιστές πάλεψαν κόντρα σε αυτό που φάνταζε παντοδύναμο, ισχυρό, είτε απέναντι σε κυβερνήσεις, είτε απέναντι στην εργοδοσία, τότε είχαν και νίκες, νίκες σημαντικές. (...)
Στην Ελλάδα έχουμε τα πιο υψηλά ποσοστά της κοινής γνώμης ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας σε αυτόν και αυτό τους πονάει. Μάλιστα εκατοντάδες καλλιτέχνες στο θέατρο, ορχήστρες, στο τραγούδι, εικαστικοί, σκηνοθέτες, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να μην περάσει το ΝΑΤΟικό αφήγημα, είτε μέσα από εθνικούς ύμνους, δηλώσεις, αντικομμουνισμό κ.ο.κ. Μαζεύτηκαν πάνω από χίλιες υπογραφές καταδίκης, έγιναν αντιπολεμικές συναυλίες, κινητοποιήσεις, καλλιτεχνικά δρώμενα, δηλώσεις. (...)
Μπορούμε να βάλουμε τον σπόρο όχι μόνο της αμφισβήτησης, αλλά και της δημιουργίας, του χτισίματος μιας κοινωνίας από εμάς για εμάς, από τους πολλούς για τους πολλούς, από τον λαό για τον λαό.
Μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς πολέμους και κατασκευασμένες αντιθέσεις, που καθετί νέο, κάθε επίτευγμα θα εξυπηρετεί και θα διευκολύνει τους πολλούς, δεν θα στρέφεται εναντίον τους.
Που η τέχνη και ο πολιτισμός θα βρουν την πραγματική τους θέση, θα δίνονται απλόχερα σε όλη την κοινωνία ως μέσο διαπαιδαγώγησης του νέου ανθρώπου, ψυχαγωγίας και όχι ως πεδίο χειραγώγησης, λογοκρισίας, προβολής της εμπορευματοποίησης της ζωής, του ατομισμού, του ανταγωνισμού για μια θέση, για έναν ρόλο, ως ελεύθερες επιλογές για τη νεολαία».