Χωρίς τους κινηματογραφιστές ξεκινάει το 50ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που, γιορτάζοντας το ιωβηλαίο του, προσκαλεί κοινό και δημιουργούς (πλην των λεγόμενων κινηματογραφιστών της «ομίχλης» που θα απουσιάζουν οι ταινίες τους αλλά προσκαλούνται σε διάλογο), σε μια περιπλάνηση στον γοητευτικό κόσμο της 7ης Τέχνης. Για δέκα μέρες (13 - 22/11), το φεστιβάλ θα κοστίσει 4,5 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων το 1,5 προέρχεται από χορηγίες. Οι αίθουσες «Ολύμπιον», «Παύλος Ζάννας», «Τζον Κασσαβέτης», «Σταύρος Τορνές», «Τώνια Μαρκετάκη», «Φρίντα Λιάππα», η αίθουσα του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και οι εκθεσιακοί χώροι των Αποθηκών του Λιμανιού θα γιορτάσουν χωρίς την, ούτως ή άλλως, υποβαθμισμένη παρουσίαση ελληνικών ταινιών.

Θυμίζουμε ότι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» αυτοαποκαλείται η ομάδα των παραγωγών και σκηνοθετών που από τον περασμένο Μάη απαιτούν την ύπαρξη νέου νόμου για τον κινηματογράφο - και μέχρι τότε δε στέλνουν, ως αντίδραση, τις ταινίες τους στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - χωρίς, ωστόσο, η πρότασή τους για τον προσανατολισμό που θα πρέπει να έχει ο Ελληνικός Κινηματογράφος να ξεφεύγει από το αντιδραστικό πλαίσιο του κράτους που «στοχοπροσηλώνεται» στη στήριξη της ιδιωτικής παραγωγής με δημόσιο χρήμα.

Μπορεί, λοιπόν, το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης να γιορτάζει, φέτος, δεν μπορεί να πει όμως το ίδιο και η ελληνική κινηματογραφία, καθώς η πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού υπήρξε πάντοτε εχθρική. Χρόνια τώρα όλοι οι φορείς διαμαρτύρονται και προτείνουν θεσμικές αλλαγές για να λυτρωθεί ο Ελληνικός Κινηματογράφος από το τέλμα, στο οποίο περιέπεσε εξαιτίας της πολιτικής λιτότητας και της περιφρόνησής του. Θυμίζουμε ότι η «πολιτιστική» πολιτική του ΠΑΣΟΚ, το 1997, μετέτρεψε από ελληνικό σε διεθνές το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και σε ιδιωτικού δικαίου νομικό πρόσωπο.

Πρόκειται για πολιτική που οδήγησε στην εκτόπιση του Ελληνικού Κινηματογράφου, όχι μόνο από τις αίθουσες που νέμονται τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά μονοπώλια, αλλά και από το ίδιο, το μόνο κρατικό φεστιβάλ, θεσμοθετημένο αποκλειστικά για την προβολή της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής. Μια πολιτική που και δεν ενισχύει με επαρκή κονδύλια την κινηματογραφική παραγωγή μας και την περιθωριοποιεί στο Φεστιβάλ, προς όφελος των έτσι κι αλλιώς ισχυρότερων ευρωπαϊκών ταινιών. Ετσι, το «Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου» ελεούσε όλα αυτά τα χρόνια τον ελληνικό κινηματογράφο με το «Πανόραμα», που φέτος θα απουσιάζει, ενώ δε θα δοθούν και τα Κρατικά Βραβεία.

Η διευθύντρια του Φεστιβάλ, Δέσποινα Μουζάκη, σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, δήλωσε ότι οι διεκδικήσεις των κινηματογραφιστών στην «Ομίχλη» είναι «κοινές» και «τις υποστηρίζουν» και ότι το «Φεστιβάλ έγινε μοχλός πίεσης για το νομοσχέδιο που εκκρεμεί εδώ και χρόνια».

Ωστόσο, οι ταινίες που θα συμμετάσχουν στο 50ό Φεστιβάλ, σε ειδικές προβολές, είναι οι εξής: «Μοιραία σχέση» του Ερρίκου Ανδρέου, «Αμα δε σε θέλει» του Βασίλη Νεμέα, «Η διαθήκη του Ιωάννη Μελιέ» του Δημήτρη Κολλάτου, «Καντίνα» του Σταύρου Καπλανίδη, «Μπιλόμπα» της Σοφίας Παπαχρήστου, «Ο διαχειριστής» του Περικλή Χούρσογλου. Στο Διεθνές διαγωνιστικό Τμήμα μετέχουν ο Σταύρος Ιωάννου με την ταινία «Χορεύοντας στον πάγο» και ο Κυριάκος Κατζουράκης με τις «Μικρές εξεγέρσεις».

Η αυλαία του φεστιβάλ ανοίγει με την ταινία «Soul Kitchen» του Γερμανού (τουρκικής καταγωγής) Fatin Akin και θα κλείσει με τα «Αγριόχορτα» του Γάλλου Aλέν Ρενέ. Το εορταστικό πρόγραμμα περιλαμβάνει αφιερώματα, εκθέσεις, ειδικές εκδόσεις, εκδηλώσεις και προβολές - αφιερώματα στους Νίκο Κούνδουρο και Ντίνο Κατσουρίδη.

Η Ελένη Ράντου και ο Ακης Σακελλαρίου ανεβάζουν την Παρασκευή, στο θέατρο «Διάνα», την εκρηκτική κωμωδία του Νίκου Ποριώτη «33 φορές να φύγεις», σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, σκηνικά Μανόλη Παντελιδάκη, κοστούμια Μανώλη Γαλετάκη, φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου, μουσική Χρήστου Αλεξόπουλου και βίντεο Πίνδαρου Ανδριόπουλου. Τα πάνω κάτω θα είναι και στην πλατεία του θεάτρου, αφού τα καθίσματα των θεατών σκαρφάλωσαν πάνω στη σκηνή και η σκηνή βρίσκεται στη μέση της πλατείας! Δυο πρόσωπα αταίριαστα, που η συνύπαρξή τους βάζει μπροστά μια παράλογη ωρολογιακή βόμβα! Θα εκραγεί; Κι αν ναι, ποιον θα πάρει η μπάλα; Οταν το «φύγε» συναντιέται με το «έλα» και το «θέλω», με το «δεν θέλω», όταν η μανία συναντά την κατάθλιψη... τότε, ένα εξοντωτικό παιχνίδι αρχίζει, που κανείς δεν ξέρει πού θα φτάσει... Ολα είναι θέμα αντοχής. Μια ρώσικη ρουλέτα ανάμεσα σε δυο απελπισίες... με πολύ υψηλή τρέλα και πολύ χαμηλό I.Q.

• Επαναλαμβάνεται για τρίτη συνεχή χρονιά, από αύριο, στο «Μεταξουργείο», το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «Το γάλα», σε σκηνοθεσία Αννας Βαγενά. Η βία εναλλάσσεται με την τρυφερότητα, η ένταση με τη γαλήνη, η απελπισία με την ελπίδα, το όνειρο με τον εφιάλτη, η πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση. Σκηνογραφία: Γιάννης Βάμβουρας (πάνω σε μια ιδέα της Αννας Βαγενά). Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου. Παίζουν: Αννα Βαγενά, Δημήτρης Πατσής, Στέφανος Κοσμίδης, Ανθή Κόκκινου.

Εκείνος θα ...απουσιάζει. Ομως θα είναι «ωσεί παρών», καθώς «ζει» στις καρδιές των συντρόφων και συναγωνιστών του. Ο λόγος για τον κομμουνιστή αγωνιστή Θανάση Παπαθανασίου και το βιβλίο του «Το οδοιπορικό ενός αγωνιστή», που εξέδωσε και θα παρουσιάσει η ΚΟΘ του ΚΚΕ, την ερχόμενη Κυριακή (8/11), στις 11πμ, στο «Θέατρο Χηλής» (Καλαμαριά). Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο ΑΠΘ, Γιώργος Μαργαρίτης και από μέρους της ΚΟΘ ο φιλόλογος -ιστορικός Γιώργος Τεμεκενίδης (ο οποίος προλόγισε το βιβλίο).

Ο Θανάσης Παπαθανασίου, γεννήθηκε το 1912 στην Τερπνή - Βισαλτία Σερρών. Μετά το Γυμνάσιο βγήκε στη βιοπάλη. Υπηρέτησε χρόνια στο δημόσιο, μεταξύ άλλων και σαν δάσκαλος στο χωριό του. Το 1941 εισήχθη στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Διέκοψε τις σπουδές του για να αγωνιστεί από τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, σε διάφορες περιοχές της Μακεδονίας. Διωκόμενος, όπως χιλιάδες άλλοι κομμουνιστές και αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης, το 1947 συλλαμβάνεται και εξορίζεται στο Μακρονήσι και στον Αϊ - Στράτη, από όπου ελευθερώνεται το 1955. Συνεχίζει τη δράση του από τις γραμμές της ΕΔΑ. Στις εκλογές του 1958 εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ στο νομό Σερρών. Στις 21/4/1967 συλλαμβάνεται και εξορίζεται. Απελευθερώνεται το 1971 και συνεχίζει τον αγώνα του με το παράνομο ΚΚΕ. Μετά τη μεταπολίτευση, ως μέλος του Γραφείου της Κεντρικής Μακεδονίας καθοδηγούσε τις οργανώσεις υπαίθρου του νομού Θεσσαλονίκης και τις ΝΕ Κιλκίς, Πέλλας και Σερρών. Μέχρι την τελευταία πνοή του αγωνιζόταν για την ΚΟΘ, η οποία τιμά τη μνήμη του με την έκδοση της μαρτυρίας του.