Στην πετρελαιοπαραγωγό Νιγηρία, ο φτωχός λαός αναγκάζεται να μαγειρέψει χρησιμοποιώντας ...κάρβουνο!

Ετσι, μετά την προηγούμενη μεγάλη επίθεση βομβιστών αυτοκτονίας της «Μπόκο Χαράμ» στις 26 Αυγούστου στο στρατηγείο του ΟΗΕ στην Αμπούτζα με 26 νεκρούς και πάνω από 100 τραυματίες, το μπαράζ επιθέσεων στα τέλη της προπερασμένης βδομάδας θεωρείται σίγουρος προπομπός ακόμη πιο αιματηρών ένοπλων επιχειρήσεων στο μέλλον.

Η οργάνωση, που υποτίθεται πως διαλύθηκε μετά τον βίαιο θάνατο του ιδρυτή της Μοχάμεντ Γιουσούφ τον Ιούλη του 2009 σε επιχείρηση της αστυνομίας, όχι μόνον αναστήθηκε από τις στάχτες της αλλά υιοθέτησε νέα, πιο χαλαρή και αποκεντρωμένη οργανωτική δομή, καλύτερο εξοπλισμό και αποτελεσματικότερη πρακτική εκπαίδευση σε πιθανά μυστικά στρατόπεδα γειτονικών και άλλων μουσουλμανικών χωρών, π.χ., Τσαντ και τα στρατόπεδα των ισλαμιστών της «Αλ Σαμπάμπ» στη Σομαλία. Μάλιστα, τους τελευταίους μήνες οι ισλαμιστές της «Μπόκο Χαράμ» απέδειξαν ότι δε διαθέτουν πλέον προπύργιο μόνο στο Μαϊντογκούρι (πρωτεύουσα της πολιτείας Μπόρνο), αλλά και σε αστικά κέντρα της γειτονικής πολιτείας Γιόμπε, ενώ μπορούν να εκτελέσουν βομβιστικές επιθέσεις και στην καρδιά νευραλγικών περιοχών της πρωτεύουσας, Αμπούτζα. Επιπλέον, η ευκολία με την οποία εξαπολύουν ταυτόχρονες επιθέσεις σε πολλαπλούς στόχους (όπως φάνηκε περίτρανα από τις επιθέσεις της 4ης και 5ηςΝοέμβρη) φανερώνει πολλαπλασιασμό των μελών που στρατολογεί η οργάνωση από τη στρατιά των εκατομμυρίων φτωχών κάθε ηλικίας και ιδιαίτερα από τις στρατιές των νεαρών ανέργων που βολοδέρνουν ανάμεσα στην απελπισία της φτώχειας και στην οργή της διαφθοράς του πολιτικού, θρησκευτικού, οικονομικού και στρατιωτικού κατεστημένου, που επί πολλές δεκαετίες θησαυρίζει σε βάρος ενός λαού άνω των 150.000.000 ανθρώπων.

Τα επιτελεία των λεγόμενων «αντιτρομοκρατικών» υπηρεσιών Νιγηρίας και ΗΠΑ εμφανίζονται να μην μπορούν να εντοπίσουν την ηγετική κεφαλή της «Μπόκο Χαράμ». Ωστόσο, αμφότερες γνωρίζουν ότι το «σώμα» της οργάνωσης βρίσκεται σε όλο το νιγηριανό μουσουλμανικό βορρά, εκεί όπου οι κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες είναι ακόμη μεγαλύτερες σε σχέση με το πετρελαιοφόρο Δέλτα του Νίγηρα, το χριστιανικό νότο της χώρας. Είναι, για παράδειγμα, ενδεικτικό το γεγονός πως στο νιγηριανό βορρά το 72% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, ποσοστό που περιορίζεται στο 27% στο νότο και στο 35% στο Δέλτα του Νίγηρα. Σε όλη την επικράτεια της χώρας υπολογίζεται πως το 78% του πληθυσμού των 150.000.000 Νιγηριανών «ζει» με λιγότερο από 1,28 δολάρια τη μέρα, ενώ η ανεργία και η κακοπληρωμένη εργασία μαστίζει σημαντικό μέρος της νεολαίας, παρά τους επίσημους χαμηλούς δείκτες που φέρουν την ανεργία στο ...2,9%! Μάλιστα, ακόμη και η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι από το 80% των κερδών από τα εκατοντάδες δισ. που βγάζει ετησίως η Νιγηρία από το πετρέλαιο, επωφελείται μόλις το 1% του πληθυσμού.

Από αυτή, λοιπόν, την τεράστια δεξαμενή εκατομμυρίων φτωχών, από την έλλειψη ισχυρού υποκειμενικού παράγοντα - π.χ. ενός δραστήριου ΚΚ - αλλά και από το σάπιο, διεφθαρμένο κατεστημένο εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής και θρησκευτικής εξουσίας (ανεξαρτήτως θρησκεύματος...), οργανώσεις σαν την «Μπόκο Χαράμ» στρατολογούν νέα μέλη και επίδοξους βομβιστές αυτοκτονίας. Σε μία διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα του πληθυσμού της βόρειας Νιγηρίας, οι αντιδραστικοί ισλαμιστές της «Μπόκο Χαράμ» φαντάζουν σαν «ελευθερωτές» από τη σήψη της τοπικής και κεντρικής εξουσίας. Οπως, δηλαδή, συμβαίνει με την καρκινογέννηση παρόμοιων αντιδραστικών οργανώσεων σε πολλές κοινωνίες υπό ανάλογες συνθήκες κλιμάκωσης και όξυνσης των οικονομικο-κοινωνικών αντιθέσεων και ανισοτήτων, που βεβαίως συχνά αξιοποιούνται ποικιλοτρόπως απο τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τα δικά τους σχέδια.

Απέναντι στην ολοένα και αυξανόμενη ισχύ της «Μπόκο Χαράμ», η κυβέρνηση του Νιγηριανού Προέδρου Γκούντλακ Τζόναθαν καμώνεται την ψύχραιμη, υποσχόμενη να πατάξει την ένοπλη δράση των ισλαμιστών τους οποίους θεωρεί τρομοκράτες άμεσα συνδεδεμένους με τους ισλαμιστές της «Αλ Σαμπάμπ» στη Σομαλία και την «Αλ Κάιντα» του Μαγκρέμπ στη βόρεια Αφρική. Επιπλέον έχει ήδη δεχθεί την «αντιτρομοκρατική» βοήθεια από τη Βρετανία και το Ισραήλ που φαίνεται πως αναλαμβάνουν μεταξύ άλλων την «αντιτρομοκρατική» επανεκπαίδευση και εξοπλισμό των ειδικών δυνάμεων στρατού και αστυνομίας με πιο σύγχρονα μέσα...

Οσον αφορά όμως στην ουσία του προβλήματος, δηλαδή των τεράστιων οικονομικο-κοινωνικών ανισοτήτων, ο Πρόεδρος Τζόναθαν περί άλλα τυρβάζει! Σχεδιάζει νέα αντιλαϊκά μέτρα σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις ανάγκες των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Προχτές, μάλιστα, ο Πρόεδρος Τζόναθαν ανήγγειλε ως «αναγκαία» την άρση των κρατικών επιδοτήσεων στα καύσιμα κίνησης και οικιακής χρήσης, γεγονός που θα σημάνει ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια για εκατομμύρια Νιγηριανούς πληβείους... Το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, του οποίου ηγείται μόνον κατ' ευφημισμόν μπορεί να αποκληθεί ως τέτοιο, καθώς πρόκειται για αστικό κόμμα με βαθιά πλοκάμια στη σαπισμένη πυραμίδα του πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου.

Οσο όμως ο Νιγηριανός Πρόεδρος και οι άλλες δυνάμεις της αστικής τάξης οξύνουν την φτώχεια και τις ανισότητες σε κάθε επίπεδο παρά τον τεράστιο ορυκτό και φυσικό πλούτο της χώρας, άλλο τόσο οργανώσεις σαν την «Μπόκο Χαράμ» θα εξακολουθούν να έχουν λόγο ύπαρξης και να «παίζουν» με ένα επικίνδυνο εκρηκτικό μείγμα βίας, οπισθοδρομικών αντιλήψεων, φέρνοντας νέα δεινά στο πολύπαθο λαό.

Η κατανόηση αυτής της ιστορικής ανάγκης οδηγεί στην επίσης κατανόηση της πρακτικής ερμηνείας κι εφαρμογής του εργατικού Μεταβατικού Προγράμματος. Ενα πρακτικό κλειδί στο ζήτημα αυτό είναι και η απάντηση στην ερώτηση π.χ. δημοσιογράφων αστικών ΜΜΕ «Τι προτείνετε στην επίλυση του προβλήματος προς όφελος του λαού;». Εάν η απάντηση είναι ξερά «ο σοσιαλισμός», δηλαδή ο τελικός στρατηγικός στόχος του Μεταβατικού Προγράμματος, τότε η σαρκαστική ανταπάντηση του δημοσιογράφου είναι «καλά, αυτό παραπέμπει σε μια μελλοντική κοινωνία που δεν ανταποκρίνεται ως άμεση λύση στην τωρινή πραγματικότητα». Κι όμως, η αλήθεια είναι τόσο απλή, όσο και άμεση.