ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 15 Γενάρη 2006
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΧΙΛΗ - ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Αμφίρροπη αναμέτρηση

Αφίσα της Μ. Μπατσελέ σε κεντρικό δρόμο του Σαντιάγκο
Αφίσα της Μ. Μπατσελέ σε κεντρικό δρόμο του Σαντιάγκο
Δύσκολος και ίσως απρόβλεπτος καθώς φαίνεται θα είναι ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Χιλή, κυρίως για την υποψήφια των Σοσιαλιστών Μισέλ Μπατσελέ, που φαίνεται να ακολουθεί τα χνάρια του προκατόχου της και απερχόμενου προέδρου Ρικάρντο Λάγος, που εκλέχτηκε μόλις με λίγους ψήφους διαφορά από τον υποψήφιο της Δεξιάς Χοακίν Λαβίν.

Η Μπατσελέ έχει τον αέρα του «φαβορί». Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 11 Δεκέμβρη του 2005, η Μισέλ Μπατσελέ συγκέντρωσε το 45,95% των ψήφων έναντι 25,41% που έλαβε ο υποψήφιος της Εθνικής Αναγέννησης Σεμπαστιάν Πινιέρα. Στην τρίτη θέση ο δεξιός πρώην δήμαρχος της πρωτεύουσας Χοακίν Λαβίν με ποσοστό 23,22%, που ξεκαθάρισε ότι θα στηρίξει τον Πινιέρα. Στην τέταρτη θέση ο Τομάς Χιρς του συνασπισμού «Μαζί μπορούμε περισσότερα» («Juntos Podemos Mas»), που απέσπασε το 5,4% των ψήφων. Τώρα δείχνει να προηγείται έναντι του αντιπάλου της, Σεμπαστιάν Πινιέρα, στις δημοσκοπήσεις από 3% έως 11%, ενώ λίγο πριν την αυλαία της προεκλογικής εκστρατείας των δύο μονομάχων η σφυγμομέτρηση του Ινστιτούτου MORI έδινε ένα «άνετο προβάδισμα» στην Μπατσελέ, αφού προηγούνταν του Πινιέρα κατά 5% (45% έναντι 40%), ενώ οι ψηφοφόροι που δήλωναν ότι θα ψηφίσουν λευκό ή άκυρο φτάνουν - σύμφωνα πάντα με τη δημοσκόπηση του MORI - το 10,5%, ποσοστό που ουσιαστικά «πριμοδοτεί» τον πρώτο σε ψήφους...

Οι πιο κρίσιμες ψήφοι για την εκλογή της είναι αυτές που απέσπασε η συμμαχία «Μαζί μπορούμε περισσότερα» («Juntos Podemos Mas») και ειδικά της μεγαλύτερης δύναμης αυτής, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής.

Το ΚΚ Χιλής, με ποσοστό που ξεπέρασε το 5% και εξαιρετικά σθεναρή πειθαρχία της εκλογικής του βάσης, αντιμετώπισε μια κατάσταση «παρόμοια με εκείνη που είχε καταγραφεί το 1999 με τον Ρικάρντο Λάγος». Τελικά, μετά από αλλεπάλληλες συνεδριάσεις της ΚΕ, το Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει τελικά την υποψηφιότητα της Μισέλ Μπατσελέ στο δεύτερο γύρο. Προηγήθηκαν οι εξαγγελίες της Μπατσελέ για τις 100 πρώτες μέρες της ενδεχόμενης διακυβέρνησής της, στις οποίες περιλαμβάνονται συγκεκριμένες δεσμεύσεις και οι πέντε όροι που είχε θέσει το ΚΚ Χιλής ως προϋπόθεση για τη στήριξη.

Οι όροι, για τη στήριξη, του ΚΚ Χιλής

Αυτοί είναι: 1. Η αλλαγή του εκλογικού συστήματος και η υιοθέτηση ενός συστήματος απλής αναλογικής. 2. Τροποποίηση του εργασιακού νόμου, πλήρης αποκατάσταση του δικαιώματος διαπραγματεύσεων για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καθώς και του δικαιώματος στην απεργία. 3. Αύξηση κατά ποσοστό 100% της ελάχιστης σύνταξης και αναπηρικής σύνταξης και του ελάχιστου μισθού και δημιουργία ενός ταμείου ανεργίας που θα φροντίζει τις σοβαρότερα πληττόμενες από την ανεργία περιοχές της Χιλής. 4. Προστασία του περιβάλλοντος, που έχει επιβαρυνθεί σοβαρά από την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων της χώρας - ειδικά του υπεδάφους της - και απόρριψη νέων πρωτοβουλιών για τη δημιουργία ορυχείων. 5. Δικαιοσύνη και αποκατάσταση των θυμάτων της χούντας του Αουγούστο Πινοτσέτ.

Παράλληλα, όπως τονίζεται στην ανακοίνωση, το ΚΚ θεωρεί ότι «η δημόσια δέσμευση της υποψηφίου Προέδρου πληροί τους όρους αυτούς» και προστίθεται ότι για τη στήριξη αυτή «ουδεμία αξίωση έχει όσον αφορά στα κυβερνητικά αξιώματα» και πως ο μοναδικός λόγος είναι ότι οι δεσμεύσεις συνιστούν ένα βήμα για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής του χιλιάνικου λαού. Ταυτόχρονα, σημειώνει ότι θα εξακολουθήσει να είναι μια δύναμη ουσιαστικής αντιπολίτευσης.

Αντιθέτως το Ουμανιστικό Κόμμα, το «Πατριωτικό Μέτωπο Μανουέλ Ροντρίγκες» και άλλα μικρότερα κόμματα, που επίσης συμμετείχαν στο «Juntos Podemos Mas», κατέστησαν σαφές ότι δε θα στηρίξουν ούτε την Μπατσελέ ούτε τον Σεμπαστιάν Πινιέρα, υποστηρίζοντας ότι και οι δύο υποψήφιοι «εκπροσωπούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές» και καλεί τους οπαδούς να ψηφίσουν λευκό ή άκυρο.


Χρ. Μ.


Η «εξοπλιστική καταιγίδα»

Στο πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη», Παρασκευή 6-1-2006, παρουσιάστηκε ως πρώτο θέμα η προετοιμασία της νέας «εξοπλιστικής καταιγίδας» που πιθανόν να ξεπεράσει τα πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ σε χρονική διάρκεια 2006-2015. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα χώνεται τόσο βαθιά στο λαβύρινθο των εξοπλισμών, που ακόμη κι ο... μίτος της Αριάδνης αδυνατεί να την οδηγήσει στην έξοδο. Το κίνημα ειρήνης στο θέμα των εξοπλισμών πάντα υποστήριζε και υποστηρίζει σταθερά τον ολοσχερή παγκόσμιο αφοπλισμό, με διάλυση των στρατιωτικών σχηματισμών και συνασπισμών και των μιλιταριστικών επιτελείων τους. Ταυτόχρονα, υποστήριζε και υποστηρίζει το δικαίωμα κάθε λαού να κατέχει την εξοπλιστική δύναμη που του επιτρέπει να αμυνθεί για την ελευθερία του. Στο σημείο αυτό ακριβώς βρίσκεται η αντιδιαστολή με την αλλότρια σκοπιμότητα της σχεδιαζόμενης «εξοπλιστικής καταιγίδας». Το ύψος και το είδος των εξοπλισμών δείχνουν ως ένα σημείο τις προθέσεις εκείνου που τα παραγγέλνει και τις πολιτικές δεσμεύσεις που εκπληρώνει.

Στην Ελλάδα υπάρχει μια συνεχής κατολίσθηση του στρατιωτικού της δόγματος ως αποκλειστικά αμυντικού δόγματος. Δεμένη στο άρμα του ευρωατλαντισμού, χώνεται όλο και βαθύτερα στους προγραμματισμούς του. Ταυτόχρονα, η ελληνική μεγαλοαστική τάξη προσπαθεί να κολλήσει στην ουρά των μεγαλο-ιμπεριαλιστικών συμφερόντων τα επιμέρους δικά της συμφέροντα. Αυτό σημαίνει ότι μαζί με τη συμμετοχή της στην ιμπεριαλιστική πολιτική του διεθνούς κεφαλαίου, προωθεί ως μερικό απότοκο και τις δικές της βλέψεις. Από εδώ ξεκινά η δημιουργία μισθοφορικού στρατού και η αποστολή του στο εξωτερικό για να καλύψει ιμπεριαλιστικές ανάγκες. Ταυτόχρονα, ο ελληνικός καπιταλισμός, νιώθοντας την ενίσχυση που του επέτρεψε η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, προσπαθεί με την άδεια των ισχυρών κλητόρων της συμμαχίας, ΗΠΑ και ΕΕ, να αναγνωριστεί ως ο τυπικός κι ουσιαστικός διακανονιστής της συμμαχίας στα Βαλκάνια. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι υπόσχεται στις δυτικόστροφες βαλκάνιες κυβερνήσεις να κολλήσει στη δική της ουρά τα επιμέρους συμφέροντά τους. Με βάση τη διαφέντευση των Βαλκανίων με την ευρωατλαντική βούλα η ελληνική μεγαλοαστική τάξη ωθείται περισσότερο στην «εξοπλιστική καταιγίδα» του 2006-2015. Παρουσιάζεται και στρατιωτικά ως η υπέρτερη δύναμη της περιοχής με τις δυο όψεις. Η μια είναι η εξοπλιστική της επάρκεια για εκστρατευτικές αποστολές ως τμήμα πολυεθνικής ιμπεριαλιστικής εκστρατείας σε κάθε μέρος του πλανήτη. Η άλλη είναι η παρουσία της ως ισχυρής μιλιταριστικής δύναμης στα Βαλκάνια κι ως εγγυητή της νέας καθεστηκυΐας τάξης που στηρίζει τις δυτικόστροφες βαλκανικές κυβερνήσεις.

Γίνεται φανερό ότι η «εξοπλιστική καταιγίδα» που αναφέρει η έρευνα του «Ριζοσπάστη» δεν αφορά μόνο την εξυπηρέτηση οικονομικών και στρατηγικών συμφερόντων ιμπεριαλιστικών κύκλων. Δείχνει ότι η ελληνική μεγαλο-αστική τάξη διά των πολιτικών κομμάτων της ετοιμάζει την Ελλάδα ως μια υπερδύναμη της περιοχής. Μέσα στο γενικό πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής προσπαθεί να προσαρμόσει με επιτυχία και τις δικές της ιδιαίτερες επιδιώξεις. Αλλωστε, είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι οι «εξοπλιστικές καταιγίδες» χρησιμεύουν κυρίως για πολεμικές επεμβάσεις πέραν των συνόρων, δηλαδή για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ