Ο Ολάντ στο βήμα προβολής του γαλλικού ιμπεριαλισμού

Από την ατζέντα επαφών του Γάλλου ηγέτη δεν έλειψε σχεδόν τίποτε: Σχέδια για μία «αφρικανική» στρατιωτική επέμβαση στο βόρειο Μάλι με ισχυρή «υποστήριξη» του γαλλικού ιμπεριαλισμού με πρόσχημα και αφορμή τη δράση των εξτρεμιστών ισλαμιστών. Υποσχέσεις για επενδύσεις με «καθαρές» διαδικασίες σε χώρες της υποσαχάρειας Αφρικής. Διαβεβαιώσεις πως το Παρίσι θα αντιμετωπίζει εφεξής τις πρώην αποικίες σαν «ισότιμους εταίρους». Επικρίσεις στην κυβέρνηση του οικοδεσπότη της διάσκεψης, Κονγκολέζου Προέδρου Τζόζεφ Καμπίλα για την «απαράδεκτη κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας» στη συγκεκριμένη κεντροαφρικανική χώρα. Προθυμία για «ομαλή» επίλυση των πολιτικών κρίσεων σε Μαδαγασκάρη και δυτικοαφρικανική Γουινέα - Μπισάου. Μεγαλόστομες διακηρύξεις για προστασία των αφρικανικών δασών, του «περιβάλλοντος» από τις πολυεθνικές εταιρείες εξόρυξης και την αντιμετώπιση της πειρατείας στο δυτικοαφρικανικό Κόλπο της Γουινέας.

Ωστόσο, τα «καλύτερα» της επίσκεψης του Γάλλου Προέδρου δε συμπεριλαμβάνονται στην τελική «Διακήρυξη της Κινσάσας», καθώς πολλά από τα πιο ουσιαστικά αποτελέσματα των επαφών του Ολάντ δεν καταγράφηκαν στις ανταποκρίσεις των ειδησεογραφικών πρακτορείων. Οι μπίζνες γαλλικών πολυεθνικών κλείστηκαν πίσω από τις πόρτες και πέρα από τους φακούς των τηλεοπτικών συνεργείων, όχι μόνο το διάστημα παραμονής του Γάλλου Προέδρου στην Κινσάσα αλλά και πριν απ' αυτήν...

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 10 Οκτώβρη, δηλαδή λίγες μέρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής Γαλλοφωνίας στην Κινσάσα, επιτεύχθηκε στο Παρίσι στο πλαίσιο «γιορτασμού» της 40ετούς οικονομικής συνεργασίας ανάμεσα στη Γαλλία και στις 15 αφρικανικές πρώην γαλλικές αποικίες που είχαν υιοθετήσει τη ζώνη του φράγκου, συμφωνία ανάμεσα στο Γάλλο υπουργό Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί και στον πρόεδρο της Ακτής Ελεφαντοστού Αλασάν Ουατάρα και προεδρεύοντα της Αφρικανικής Ενωσης, για τη δημιουργία ενός Ταμείου Βοήθειας των Αφρικανικών Χωρών.

Υποτιθέμενος στόχος; Να διαπραγματεύονται καλύτερα οι αφρικανικές χώρες με τις ξένες εταιρείες την εκμετάλλευση του φυσικού και ορυκτού τους πλούτου. Εντούτοις, είναι φανερή η προσπάθεια της Γαλλίας να μπει ως «ενδιάμεσος» στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό Αμερικανών, Κινέζων, Ινδών και άλλων ανταγωνιστών στην υποσαχάρεια Αφρική παίζοντας τάχα το ρόλο του «ουδέτερου» και «έγκυρου» εγγυητή εξασφάλισης «πιο δίκαιων» συμφωνιών για τις αφρικανικές χώρες. Οπως ανακοινώθηκε, το συγκεκριμένο Ταμείο θα παρέχει μεταξύ άλλων υπηρεσίες νομικής βοήθειας και βελτίωσης των συμβολαίων μεταξύ επενδυτών και αφρικανικών χωρών ειδικά στον τομέα εξόρυξης, «διάγνωση» της θεσμικής ικανότητας χωρών να χειριστούν την απρόσκοπτη εκτέλεση των συμφωνηθέντων, τεχνική βοήθεια για εκτίμηση κοινωνικών επιπτώσεων από την εφαρμογή συμφωνιών κ.ά. Η Γαλλία θα χρηματοδοτήσει το συγκεκριμένο ταμείο αρχικά με το ποσό των 15.000.000 ευρώ που θα διανεμηθούν από γαλλικούς πόρους μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Αφρικανικής Τράπεζας Ανάπτυξης. Οπως σχολίαζαν Αφρικανοί πολιτικοί σχολιαστές, το Νέο Ταμείο θα προσπαθήσει να αναχαιτίσει την εντεινόμενη επιρροή της Κίνας στην Αφρική «παρά την ειρωνεία ότι οι σχέσεις Αφρικής - Κίνας θυμίζουν υποτίθεται με έναν τρόπο αυτές μεταξύ Αφρικής και Γαλλίας πριν μία 30ετία...».

Σε κάθε περίπτωση ο Ολάντ δεν έκρυψε τη φιλοδοξία του Παρισιού να επιστρέψει για μπίζνες στις αλλοτινές αποικίες με δήθεν πιο διαφανείς διαδικασίες και συμφέροντες όρους για τους Αφρικανούς εταίρους, ενώ ο υπουργός Οικονομικών Π. Μοσχοβισί είχε σημειώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό «Ζαν Αφρίκ»: «Στην υποσαχάρεια Αφρική γίνεται το 3% των γαλλικών εισαγωγών (που ανέρχονται σε 14 δισ. ευρώ) και εξαγωγών (που ανέρχονται σε 12 δισ. ευρώ). Δεν είναι αρκετό. Δε θέλω να επικρίνω την Κίνα αλλά το βρίσκω ξεπερασμένο. Επαναπροσδιορίζοντας την επενδυτική σχέση Γαλλίας και Αφρικής θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Θα βοηθήσει τις οικονομίες να καταλάβουν καλύτερα τον κίνδυνο υπερεκτίμησης των εισαγωγών και εξαγωγών δίνοντας προτεραιότητα στον τομέα της ενέργειας»...

Προφανώς, ο Γάλλος υπουργός εννοούσε ότι το Παρίσι δεν ενδιαφέρεται να ξεπεράσει την Κίνα στις εξαγωγές και εισαγωγές στους τομείς της μεταποίησης, της βιοτεχνίας, εκπαίδευσης, της πληροφορικής ή στην ανάληψη κατασκευαστικών εργολαβιών αφρικανικών χωρών αλλά, ότι «επιλέγει» να εστιάσει στον τομέα της παραγωγής και της δημιουργίας σταθμών και κόμβων ενέργειας. Γεγονός που εξηγεί και την έντονη κινητικότητα γαλλικών πολυεθνικών, όπως η πετρελαϊκή «Τοtal» και «Alstom» (που δραστηριοποιείται στο χώρο της ενέργειας και των σιδηροδρομικών και άλλων μεταφορών) τα τελευταία χρόνια από τον καιρό της προεδρίας του πρώην Προέδρου Νικολά Σαρκοζί, ειδικά σε χώρες όπως οι Ν. Αφρική, Νιγηρία, Ζάμπια, Αγκόλα, Καμερούν, Γκαμπόν, Κένυα, Ουγκάντα, ΛΔ Κονγκό, Ν. Σουδάν... Βέβαια, πέρα από τις γαλλικές ενεργειακές εταιρείες υπάρχουν και άλλες που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στην ευρύτερη περιοχή, όπως η «Μισελέν», οι αυτοκινητοβιομηχανίες «Πεζώ» και «Σιτροέν», ή η τηλεπικοινωνιακή «Φρανς Τέλεκομ»...

Ωστόσο, είναι προφανές πως είναι θέμα χρόνου να «σκοντάψουν» τα γαλλικά συμφέροντα πάνω σε αυτά της Κίνας ή των ΗΠΑ ή της Ινδίας που επίσης δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στην υποσαχάρεια Αφρική. Αλλωστε, στις τελευταίες εκθέσεις θεσμικών οργάνων του διεθνοποιημένου κεφαλαίου για την υποσαχάρεια Αφρική (π.χ. Παγκόσμια Τράπεζα) σημειώνεται ότι ο ρυθμός ανάπτυξης έως το 2015 θα φθάσει το 7%. Επιπλέον, εκτιμάται ότι σε τριάντα χρόνια η Αφρική μπορεί να απογειωθεί οικονομικά στα σημερινά επίπεδα της Κίνας και ως εκ τούτου «σημειώνεται» ως ένα πιθανό χρυσοφόρο «Ελ Ντοράντο» για τις πολυεθνικές και τους κεφαλαιοκράτες.