Ο Γιάννης Τασιούλας αναφέρθηκε στη δράση του Κόμματος για τη μετανάστευση και την προσφυγιά και στα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτή, επισημαίνοντας πως πρέπει να αξιοποιούνται «στην παρέμβασή μας, στην απεύθυνσή μας σε μετανάστες και πρόσφυγες, στην αντιμετώπιση ζητημάτων και προβλημάτων για την οργάνωση του αγώνα, τον καθορισμό του πλαισίου πάλης και αιτημάτων».

Σημείωσε ότι η μετανάστευση και η προσφυγιά είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, των πολέμων που κάνουν οι καπιταλιστές στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Στο πλαίσιο αυτό, σημείωσε, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, όπως και αν πλασάρονται, «υλοποιούν σταθερά πολιτική ενάντια στον μετανάστη, στον πρόσφυγα, ενάντια στο εργατικό κίνημα συνολικά». Αναφερόμενος στο ρόλο των διαφόρων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), που δραστηριοποιούνται στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, είπε χαρακτηριστικά πως «δεν είναι "αθώες"» και ότι μεταξύ άλλων «επιχειρούν να κρατήσουν χειραγωγημένους εντός πλαισίου τους πρόσφυγες ή να οδηγήσουν την αγανάκτησή τους σε ανώδυνους δρόμους για το κεφάλαιο».

Η παρουσίαση έγινε από την Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού. Οπως σημείωσε, πρόκειται για μια πρώτη προσπάθεια ενασχόλησης με το θέμα του μεταμοντέρνου στην Τέχνη, χωρίς να φιλοδοξεί να δώσει τελειωμένες απαντήσεις. «Η επιδίωξή μας - τόνισε - είναι να κατανοηθεί η μεταμοντέρνα λογική. Γιατί το μεταμοντέρνο δεν είναι ένα καλλιτεχνικό ύφος, μια συγκεκριμένη τεχνοτροπία, αλλά μια αντίληψη, ένας τρόπος σκέψης και προσέγγισης της πραγματικότητας, που εκτείνεται από την καλλιτεχνική και πνευματική δημιουργία και φτάνει ως τον τρόπο ζωής».

Σε αυτό το πλαίσιο, η ομιλήτρια αναφέρθηκε στο πότε εμφανίζεται ο μεταμοντερνισμός στην Τέχνη, κάτω από ποιες συνθήκες, ποια είναι η θεωρία του και τα βασικά χαρακτηριστικά του, ενώ η παρουσίαση συμπληρωνόταν με προβολή εικόνων και παρουσίαση ενδεικτικών έργων του μεταμοντερνισμού. Η Ελ. Μηλιαρονικολάκη στάθηκε και στο πώς αυτός εκφράζεται σε πολλά είδη τέχνης, όπως στα εικαστικά, στη λογοτεχνία, στην αρχιτεκτονική, στον κινηματογράφο. Ολοκληρώνοντας την εισήγησή της σημείωσε μεταξύ άλλων ότι ο μεταμοντερνισμός, αναθεωρώντας και τελικά αποδομώντας τη μόνη επιστημονική κοσμοθεωρία, τη θεμελιωμένη στον μαρξιστικό διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό, αποδομεί όλον τον ψυχισμό του ανθρώπου, τη σκέψη, το συναίσθημα, τη βούληση, «καταλήγει να αποτελεί το δεξί χέρι της αστικής κυριαρχίας, που 60 χρόνια τώρα τον ενισχύει, τον επιβραβεύει και τον αναπαράγει, για τις υπηρεσίες του να διαμορφώνει μια κατακερματισμένη συνείδηση, αδύναμη να συλλάβει το όλον της πραγματικότητας και γι' αυτό απόλυτα προσαρμοσμένη και υποταγμένη όχι στα πολλαπλά συστήματα εξουσίας του μεταμοντερνισμού, αλλά σε ένα και μοναδικό, το καπιταλιστικό».

(Εκτενή αποσπάσματα από τις εισηγήσεις της εκδήλωσης θα δημοσιευτούν σε επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη»).

Το ιδιαίτερα επίκαιρο σύνθημα - αίτημα «Να μην ανανεωθεί η Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ για τις βάσεις» ξεχωρίζει επίσης στο χώρο. Στα υπόλοιπα ταμπλό περιλαμβάνονται αιτήματα, θέσεις, διεκδικήσεις της Επιτροπής για τους άνδρες και τις γυναίκες της Ελληνικής Αστυνομίας, του Λιμενικού Σώματος - Ελληνική Ακτοφυλακή, και στιγμές από τη σταθερή δράση του Κόμματος στο πλευρό των πυροσβεστών. Η σταθερή στήριξη και ο αγώνας του Κόμματος για λύσεις στα προβλήματα των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των οικογενειών τους. Αλλά και για τους στρατευμένους, με την καίρια επισήμανση ότι τα δικαιώματα των φαντάρων δεν σταματούν στις πύλες των στρατοπέδων.

Μάλιστα, μπορεί κανείς να ενημερωθεί για τις πολύπλευρες και πολυεπίπεδες πρωτοβουλίες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε νομοθετικό επίπεδο, σε επίπεδο επαφών, συναντήσεων, περιοδειών και επισκέψεων στελεχών του Κόμματος, καθώς και των παρεμβάσεων της ΚΝΕ έξω από τα στρατόπεδα. Παράλληλα, το φωτογραφικό υλικό στα ταμπλό αλλά και τα οπτικοποιημένα στιγμιότυπα που προβάλλονται μέσω οθόνης κάνουν γνωστά τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις. Στα αξιοσημείωτα η σημαντική συμβολή του δισέλιδου για τους ένστολους που φιλοξενείται κάθε 15 μέρες στο σαββατοκυριακάτικο φύλλο του «Ριζοσπάστη» για την ανάδειξη των προβλημάτων τους και των διεκδικήσεών τους.

Το θεατράκι του Πάρκου Τρίτση γέμισε από κόσμο που έδωσε το «παρών» στις εξέδρες του προκειμένου να παρακολουθήσει το ξεχωριστό μουσικό δρώμενο. Παρά τον αέρα, που δυσκόλευε το έργο των μουσικών, η συναυλία πραγματοποιήθηκε με απόλυτη επιτυχία, με τους τέσσερις μουσικούς να αποσπούν στο τέλος το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα των θεατών.