Η κρίση της αστικής οικονομικής σκέψης αναδεικνύεται με τον πιο επίσημο τρόπο στο βιβλίο «Από τη διεθνή κρίση στην κρίση της Ευρωζώνης και της Ελλάδας», του οποίου έγινε παρουσίαση χτες, όπου παραβρέθηκε ένας μεγάλος αριθμός επιχειρηματιών και εκπροσώπων του αστικού πολιτικού κόσμου. Στη συγγραφή του βιβλίου συμμετείχαν 14 συνολικά οικονομολόγοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ των οποίων οι Γ. Χαρδούβελης και Ν. Καραμούζης, στελέχη της Γιούρομπανκ, Β. Ράπανος, πρόεδρος της ΕΤΕ, η γνωστή για τις ακραίες σκληροπυρηνικές νεοφιλελεύθερες απόψεις Μ. Ξαφά κ.ά.

Η παρουσίαση έγινε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, με ομιλίες τεσσάρων εκ των συγγραφέων του. Οι, κατά την άποψή τους, αιτίες της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική, καθώς στην ανάλυσή τους περιορίζονται να αναμασούν όσα κατά καιρούς διατυπώνουν αστοί οικονομολόγοι περί χρηματοπιστωτικής κρίσης, την οποία αποδίδουν στη διόγκωση του πιστωτικού κεφαλαίου. Τα συμπτώματα, δηλαδή, της κρίσης υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου και στο πιστωτικό σύστημα εμφανίζονται ως αιτίες της.

Εκ των υστέρων, στις αιτίες της κρίσης προσμετρούν και «την ιδεολογική κυριαρχία των απόψεων της ανόθευτης οικονομίας της αγοράς στην επιστήμη, την πολιτική και τις αγορές τα τελευταία 20 - 25 χρόνια...». Οι αναφορές αυτές είναι πέρα για πέρα υποκριτικές, καθώς γίνονται μετά τη γιγαντιαίων διαστάσεων κρατική στήριξη μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων σε Ευρώπη και Αμερική, όταν οι τελευταίοι βρέθηκαν στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Απλώς σήμερα προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες που θέλουν την επέκταση της κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου με την απροκάλυπτη στήριξη του καπιταλιστικού κράτους. Ο καιροσκοπισμός της μεταστροφής τους είναι έκδηλος, καθώς μέχρι χτες υποστήριζαν τις απόψεις που σήμερα καταδικάζουν, όπως και η σύγχυση από την οποία διακατέχονται για την οικονομική κρίση.

Ετσι, ένας από τους ομιλητές, αφού ομολόγησε ότι «γνωρίζουμε όλοι ότι το κεφάλαιο είναι βασιλιάς, αυτό κυβερνά τις συμπεριφορές και την πορεία των οικονομιών», στη συνέχεια υποστήριξε ότι «η χρηματοπιστωτική κρίση έδειξε τις ατέλειες του ξέφρενου καπιταλιστικού συστήματος (...) μετά την κρίση, φαίνεται ότι έχει γίνει μία μεγάλη αρχή ώστε να μπουν όρια στη συμπεριφορά του...»! Η λύση δηλαδή βρίσκεται στο να μπει φρένο στο «ξέφρενο» καπιταλιστικό σύστημα...

Και οι τέσσερις ομιλητές τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ του μνημονίου, ως του μέσου εκείνου με το οποίο θα βγει η ελληνική οικονομία από την κρίση. Διατυπώθηκαν ωστόσο ερωτήματα, κατά πόσον η ελληνική οικονομία, σε ένα δυσμενές εξωτερικό περιβάλλον, όπως είπαν, μπορεί να επανέλθει σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, που αποτελεί και την αναγκαία προϋπόθεση για την αποκλιμάκωση της πορείας του κρατικού χρέους. Σχετικά με το μέλλον, προβλήθηκε η ρεαλιστική γενικώς άποψη ότι τα επόμενα χρόνια οι δυτικές οικονομίες θα κινηθούν με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, με αποτέλεσμα την αναμενόμενη μετακίνηση της οικονομικής δύναμης από τις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, κυρίως της Ανατολής. Γίνεται δηλαδή η εκτίμηση ότι στο προσεχές μέλλον θα ενταθούν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για το μοίρασμα των αγορών με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς.

Είναι φανερό ότι η επικινδυνότητα της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, έστω και αν εξετάζεται αναγκαστικά λόγω της αναστάτωσης της κοινής γνώμης από τις εξελίξεις στην Ιαπωνία, αποτελεί ένα ακόμη ενδομονοπωλιακό πεδίο αντιπαράθεσης, με κριτήρια οικονομικά, πέρα και έξω από τις λαϊκές ανάγκες και συμφέροντα. Οι Γερμανοί δηλώνουν ότι θα επαναξιολογήσουν το πυρηνικό τους πρόγραμμα και έπαυσαν τη λειτουργία παλιών μονάδων. Οι Ιταλοί σχεδιάζουν δημοψήφισμα για την ανατροπή του προηγούμενου που ήταν αντίθετο με τα πυρηνικά, οι Γάλλοι -που κυριαρχούν στην πυρηνική ενέργεια- αναμένεται να υποβάλλουν κάποιες προτάσεις, και οι Ισπανοί ένα συνολικό σχέδιο, με έμφαση στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Οι Λιθουανοί ανησυχούν για αντιδραστήρες που κατασκευάζονται σε Ρωσία και Λευκορωσία, ενώ οι Φινλανδοί δε θέλουν ενιαία πρότυπα ασφάλειας. Τμήματα του κεφαλαίου κερδίζουν από τα πυρηνικά και άλλα από την «πράσινη» ενέργεια και ενδεχόμενος περιορισμός της μίας μορφής θα ευνοήσει τα οικονομικά κίνητρα για την ανάπτυξη της άλλης.

Η Τ. Μπιρμπίλη, αναφερόμενη σε Βουλγαρία και Τουρκία, σημείωσε ότι «δεδομένου του διασυνοριακού χαρακτήρα της πυρηνικής ενέργειας θεωρούμε σημαντικό στη συζήτηση που αναπτύσσεται να συμμετάσχουν γειτονικές χώρες, στις οποίες λειτουργούν ή προγραμματίζονται πυρηνικοί σταθμοί. Σε αυτή τη διαδικασία θα πρέπει να λάβουν μέρος μαζί με τις χώρες της Ενεργειακής Κοινότητας και του G20 και οι γειτονικές χώρες, όπως η Τουρκία, που φιλοδοξούν να καταστούν μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Στη βάση αυτή, πρότεινε η ΕΕ να «καταβάλλει προσπάθεια» για να διασφαλιστεί ότι οι γειτονικές χώρες: θα προσχωρήσουν στην Κοινή Σύμβαση για την ασφάλεια διαχείρισης αναλωθέντων καυσίμων και ραδιενεργών αποβλήτων. Θα διαβουλεύονται με την EURATOM και τις γειτονικές χώρες για εγκατάσταση πυρηνικών σταθμών, σύμφωνα με τη Σύμβαση για την Πυρηνική Ασφάλεια. Θα εναρμονιστούν με την οδηγία 85/337 περί εκτίμησης επιπτώσεων ορισμένων δημόσιων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, που αφορά και τη σεισμικότητα, ενώ προτάθηκε και η θέσπιση ολοκληρωμένης κοινοτικής νομοθεσίας.