Δαιμόνιος κωμωδιογράφος ο Αμερικανός Νιλ Σάιμον,"δραπέτευσε" από τα γνώριμά του, λίγο - πολύ περιορισμένα, βουλεβαρδιέρικα "τοπία" και κατέφυγε στον ανοιχτό, οικουμενικό, διαχρονικό ορίζοντα της τσεχοφικής δημιουργίας και αντλώντας από ένδεκα διηγήματα του μεγάλου Ρώσου δραματουργού και πεζογράφου, έφτιαξε ένα εκρηκτικό θεατρικό κράμα. Ενα διασκευαστικό κράμα, που χωρίς να ασεβεί, συμπυκνώνει, αλά Σάιμον, τα συναρπαστικά - χάρη στο λεπτά ειρωνικό χιούμορ και στη χαρακτηρολογικά ψυχογραφική τους δεινότητα - διηγήματα του Τσέχοφ. Ο Σάιμον τίμησε με αυτή τη σύνθεσή του το σπουδαίο αυτό "δάσκαλο" της κωμωδίας, όχι μόνο γιατί διατήρησε - παρά τη συντομία των επεισοδίων - την τσεχοφική ουσία των χαρακτήρων και των καταστάσεων, αλλά και γιατί "ανάστησε" τον Τσέχοφ, αναθέτοντάς του το ρόλο του αφηγητή - σχολιαστή των επί σκηνής δρώμενων. Με το διασκευαστικό κράμα του Σάιμον, που με χιούμορ τιτλοφορείται "Βότκα Μολότωφ", συντελείται δραματουργική "έκρηξη", καθώς παρελαύνουν χαρακτηριστικοί τύποι - ανδρικοί και γυναικείοι - της ευρείας ανθρώπινης τοιχογραφίας, που δημιούργησε ο πεζογράφος και δραματουργός Τσέχοφ. Χαρακτηριστικοί τύποι της εποχής και κοινωνίας του, τους οποίους, όμως, τους παρέδωσε πανανθρώπινους και παντοτινούς, στην κρίση όλων μας, χτεσινών, σημερινών, αυριανών. Τους παρέδωσε στο δάκρυ μας, στο μελαγχολικό χαμόγελό μας, στο καυστικό σκώμμα μας, στο καθαρτήριο γέλιο μας, με όλα τους τα κουσούρια, τα λάθη, τους καημούς και τους πόθους τους. Η διασκευή του Σάιμον έπεσε σε καλά χέρια, με την παράστασή της στο "Ιλίσια". Η μετάφραση (Ζάννα Αρμάου - Ελένη Ράντου) διαθέτει γλωσσική αμεσότητα και χιουμοριστική σπιρτάδα. Τη νοηματική και ψυχογραφική πυκνότητα και σαφήνεια που βοηθά σκηνοθέτη και ηθοποιούς στην ερμηνευτική "ανάγνωση" των ρόλων. Το λειτουργικό, εικαστικά καλαίσθητο σκηνικό (Μανόλης Παντελιδάκης), τα εύστοχα - με μέτρο τα πρόσωπα - κοστούμια (Καλλιόπη Κοπανίτσα), η εύστροφη και πρόσφορη, για "νευρώδες" σκηνικό παιχνίδι, μουσική (Πλάτων Ανδριτσάκης) και η καλή σύνθεση του θιάσου, άφησαν σκηνοθετικά το πεδίο ελεύθερο στον Γιάννη Κακλέα για να συνθέσει μια παράσταση με νεύρο, ευρηματικότητα, θεατρική ευφορία, πυκνότητα στη μορφοποίηση των ρόλων. Ο Κακλέας έχει ασκηθεί πολύ και με πολύ καλά αποτελέσματα στις παραστάσεις του με την "Ομάδα Θέαμα", στην εμφαντική και μεγάλης έντασης (άλλοτε νατουραλιστικά, άλλοτε ρεαλιστικά και άλλοτε εξπρεσιονιστικά) θεατροποίηση στιγμιοτύπων. Αυτή την πείρα αξιοποίησε και στη "Βότκα Μολότωφ!", αναμειγνύοντας το ήπιο τσεχοφικό κλίμα και τη σεβαστική πάνω σ' αυτό "ματιά" του Σάιμον.

Δεν είναι υπερβολή να σημειώσουμε την έκπληξή μας με την ερμηνεία της Ελένης Ράντου.Η ερμηνεία της δείχνει τα εξελισσόμενα, ευλύγιστα υποκριτικά της εφόδια, ικανά να απαλλαγούν από τηλεοπτικές μανιέρες και άλλες ευκολίες και να στραφούν στην ουσία, στη μεταμορφωτική λειτουργία της υποκριτικής, στη λεπτομέρεια που συνιστά την ποιότητα. Η ηθοποιός έχει γερή κωμική στόφα, σκηνικό "γκελ", αλλά και δραματική εμβέλεια. Ο Αντώνης Θεοδωρακόπουλος πλάθει με λεπτό χιούμορ και ευαισθησία τον αφηγητήΤσέχοφ. Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης με την αμεσότητα και φυσικότητά του, τις κωμικές μεταπλάσεις του, ο Μιχάλης Μητρούσης με το σαρκαστικό χιούμορ του, οΓιώργος Βουλτζάτης με το σκηνικό νεύρο του, αλλά και η Ασπασία Τζιτζικάκη και η Κατερίνα Ζιώγου συμβάλλουν στην ευφρόσυνη παράσταση.

ΘΥΜΕΛΗ