Η κυκλοφορία στην Αθήνα είχε ουσιαστικά σταματήσει από τις οχτώ και μισή το πρωί. Μόνο το μετρό εξακολουθούσε να μεταφέρει χιλιάδες πολιτών προς το κέντρο. Τέτοια κοσμοσυρροή είχε να συμβεί πολλές δεκαετίες. Μικροί και μεγάλοι έσπευδαν να υποδεχτούν τον πρώτο Καρνάβαλο της νέας χιλιετίας. Κι από κοντά τα κανάλια, ελληνικά και ξένα. Η προετοιμασία είχε κρατήσει μήνες κι είχαν ξοδευτεί ουκ ολίγα εκατομμύρια για την επιτυχία του. Περίπου είκοσι χιλιάδες εθελοντών βοήθησαν με πρωτοφανή ζήλο, κάνοντας τα νεύρα του κοινωνιολόγου κ. Τσουκαλά τσατάλια, μια και οι προσφορές για την Ολυμπιάδα είχαν περιοριστεί στα μέλη κάποιων τοπικών του Κινήματος και μάλιστα μόνο αυτών που έλεγχαν οι εκσυγχρονιστές. Οι Ακηκοί τούς είχαν κλείσει την πόρτα. Ελικόπτερα του «Σκάι» εκτιμούσαν τους συγκεντρωμένους στα δύο εκατομμύρια. Η Αστυνομία σε πλήρη ετοιμότητα για να μην υπάρξουν παρατράγουδα. Ολα ήταν έτοιμα για την πιο φαντασμαγορική γιορτή της αποκριάς.

Αν και η έναρξη ήταν προγραμματισμένη για τις δέκα υπήρξε καθυστέρηση μιας ώρας. Ο Λάκης Λαζόπουλος, που είχε αναλάβει την παρουσίαση, μίλησε για κάποια τεχνικά προβλήματα με τον ήχο. Ξένοι ειδικοί είχαν αναλάβει την τεχνική υποστήριξη υπό τη γενική επίβλεψη του Γάλλου συνθέτη Ζαν Μισέλ Ζαρ, που είχε συνθέσει τη μουσική της έναρξης, σε συνδυασμό με ακτίνες λέιζερ, που δεν απουσιάζουν πλέον από καμιά εκσυγχρονιστική φιέστα. Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Ενας καταιγισμός ήχων και χρωμάτων κάλυψε το χώρο. Σερπαντίνες, κομφετί και βεγγαλικά αναμεμειγμένα με τις φωνές των θεατών έδιναν την εντύπωση ότι ζούμε σε άλλη χώρα. Οι μαρκουτσοφόροι εκφωνητές έδιναν τα ρέστα τους στις περιγραφές τους. Μέσω δορυφόρου, η εικόνα έφτανε στα άκρα της οικουμένης. Το πρώτο άρμα είχε ξεκινήσει. Ενα τεράστιο καταπράσινο αερόστατο με επιγραφή Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών ήταν προσδεδεμένο στο όχημα. Πάνω σ' αυτό δεκάδες γυμνά και ημίγυμνα άτομα, ήταν αραδιασμένα δεξιά κι αριστερά, παριστάνοντας τα θύματα της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κομπίνας. Μια γιγαντιαία κατασκευή πλεξιγκλάς αναπαραστούσε τον Γιάννο Παπαντωνίου σαν κόμη Δράκουλα. Ενώ παραδίπλα ένας παπάς βάφτιζε τους τζογαδόρους επενδυτές! Πιτσιρικάδες με μπαλωμένα ρούχα μοίραζαν στον κόσμο φούσκες, που με τη σειρά του τις φούσκωνε και τις αμολούσε. Το πρώτο άρμα συνόδευε ένα άλλο, με μια πυραμίδα, στην κορυφή της οποίας ήταν ο Μπερίσα, που μιλούσε στο τηλέφωνο με τον κ. Χριστοδουλάκη, δίνοντάς του συμβουλές για την πιο εύρυθμη λειτουργία του συστήματος. Μια μπάντα άγνωστης προέλευσης παιάνιζε τον ύμνο «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά». Τα γέλια ακολούθησαν έντονα αντικυβερνητικά συνθήματα σε βαθμό που οι καναλάρχες αναγκάστηκαν να κόψουν τον ήχο κι έβαλαν διαφημίσεις.

«Ο εξ απορρήτων σύμβουλος του πρωθυπουργού Ν. Θέμελης ειδοποίησε αμέσως τον Πρόεδρο γι' αυτά που διαδραματιζόταν στο κέντρο της Αθήνας. Σε χρόνο ρεκόρ κλήθηκαν οι θεριακλήδες του καφέ σε έκτακτη σύσκεψη για εκτίμηση της όλης κατάστασης».

Τα επόμενα άρματα ήταν αφιερωμένα στην οικολογία. Τα πάντα είχαν κατασκευαστεί από ανακυκλωμένα υλικά. Ενα αεροδρόμιο σε μικρογραφία που έσερναν γαϊδούρια από τα Σπάτα. Τα αεροπλάνα ήταν προσγειωμένα το ένα πάνω στο άλλο και το πίσω πτερύγιο κατέληγε σε μια άγκυρα. Ενας λαβύρινθος, λίγο πιο πίσω, είχε στην είσοδο μια επιγραφή για την επιβράβευση του ήρωα, που θα μπορούσε να βρει το αεροδρόμιο μέσα από πολύπλοκους χάρτες της Αθήνας, με μια κάρτα απεριόριστων διαδρομών για μια δεκαετία. Ενα άρμα ήταν αφιερωμένο στους μικρομεσαίους αυθαιρετούχους. Βίλες με πισίνες πάνω σε παραλίες και μέσα σε δάση και ιδιοκτήτες με κονκάρδες του ΠΑΣΟΚ. Σ' ένα τεράστιο γραφείο ήταν ο διοικητής της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ μαζί με δασονόμους, υπαλλήλους της πολεοδομίας και συμβολαιογράφους που υπέγραφαν τις άδειες. Το τελευταίο άρμα της οικολογίας ήταν αναπαράσταση με τις χωματερές και τα σκουπίδια στην Αθήνα. Ενα τεράστιο πανό έγραφε «Μην τρώτε για να μην κάνετε σκουπίδια» με υπότιτλο ΥΠΕΧΩΔΕ.

«Οι συσκεπτόμενοι καφελόγιοι είχαν χάσει την ψυχραιμία τους. Ολοι μιλούσαν για προβοκάτσια και προσπαθούσαν να εντοπίσουν τους αίτιους. Αλλοι μιλούσαν για τους καναλάρχες, άλλοι για δάκτυλο της αμερικάνικης πρεσβείας και λίγοι για συμμαχία της αντιπολίτευσης και του δημάρχου Αθηναίων, που είχαν σα στόχο να πλήξουν την κυβέρνηση».

Το πιο επιβλητικό άρμα από αυτά που είχαν παρελάσει μέχρι αυτή τη στιγμή ήταν εκείνο που αναπαραστούσε την Ολυμπιάδα του 2004. Πάνω από χίλιες ιέρειες με αραχνοΰφαντα φορέματα έριχνα μύρα και ροδοπέταλα σε μια αντιπροσωπεία των Αθανάτων. Πάνω σ' ένα χρυσό θρόνο μια γνωστή ηθοποιός μιμούμενη την κ.Αγγελοπούλου, με κορόνα και σκήπτρο χαιρετούσε τα πλήθη και πετούσε σε λιγούρηδες υπουργούς λευκές επιταγές. Μια απομίμηση του Βενιζέλου μοίραζε μετάλλια, όχι στους αθλητές, αλλά στην Επιτροπή της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, βάζοντας στην τσέπη τους φακελάκια αγνώστου περιεχομένου. Ομως ο αθλητισμός είχε την τιμητική του. Μια καλύβα, προφανώς του μπάρμπα-Θωμά, είχε έναν αλυσοδεμένο νέγρο τον υφυπουργό αθλητισμού που τον μαστίγωνε μετά μανίας, ο αιμοχαρής επιστάτης Βίκτωρ Μητρόπουλος σε σκηνικό που θύμιζε το σίριαλ με τη Μικρή Κυρία. Τέλος, ακολουθούσαν σαν εξωγήινοι οι γιάπις πρόεδροι του Παναθηναϊκού και ΑΕΚ, κρατώντας πλακάτ με το σύνθημα «Στηρίζουμε την Αλλαγή - δεν Ελέγχουμε την Εξουσία».

Ο κόσμος εκτός από χειροκροτήματα φώναζε ρυθμικά τη λέξη «Κάθαρση» και «Οι προδότες στο σκαμνί».

«Ο Πρόεδρος ήταν εκτός εαυτού. Ούτε η ηρεμιστική ένεση που του έκανε ο Παρασκευάς Αυγερινός δεν τον συνέφερε. Κάλεσε τον Χρυσοχοΐδη και του έδωσε εντολή να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις των ΜΑΤ στο Σύνταγμα. Βέλτσος και Μουζέλης προσπαθούσαν να τον πείσουν να μη χτυπήσουν τα ΜΑΤ τους καρναβαλιστές. Θα ήταν ολέθριο λάθος. Ομως αυτός ήταν ανένδοτος».

Νέα άρματα αφιερωμένα στην Παιδεία, την Εργασία και την Γεωργία πήραν τη σειρά τους. Η πρώτη θεματική ενότητα παρουσίαζε αιματοβαμμένους μαθητές να τους πολυβολούν οι Αρσένης και Ευθυμίου. Αμέσως μετά μια μεταφορά του Ισπανικού εμφυλίου με αντιμαχόμενες πλευρές τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Την τιμητική του είχε ο εργατολόγος ΧρήστοςΠρωτόπαππας. Σε ρόλο ενεχυροδανειστή έκλεινε δουλιές για ενοικίαση εργαζομένων από επιχειρηματία σε επιχειρηματία. Ομως, οι διοργανωτές κάπου ξεπέρασαν τα όρια. Στο άρμα με την Πλήρη Απασχόληση έδειχναν εργαζόμενους σε φέρετρα, υπονοώντας ότι μόνο εκεί οι πολίτες πετυχαίνουν το στόχο αυτό. Η ταραχή των θεατών ήταν έκδηλη. Εδώ και τώρα εκλογές βροντοφώναζαν. Μια ιαχή που έφτασε μέχρι του Μαξίμου. Η κατάσταση χειροτέρεψε, όταν έκανε το ντεμπούτο του ο υπουργός Γεωργίας σαν μεταλλαγμένο καλαμπόκι, σπέρνοντας τον καρκίνο στους καταναλωτές. Αμέσως μετά σαΐνια της αστυνομίας ξεφούσκωναν τα λάστιχα σε τρακτέρ ζωντανεύοντας την επιχείρηση ενάντια στους τρομοκράτες-αγρότες. Ο Μπερνς έδινε τιμητικούς τίτλους στους επικεφαλής.

Από τα μεγάφωνα ακουγόταν η φωνή του Παπακωνσταντίνου, με το τραγούδι «Δεν πάει άλλο». Ο χαμός. Οι μάζες ενστικτωδώς κινούνται προς τη Βουλή. Μάταια οι διοργανωτές υπενθυμίζουν ότι πρόκειται για γιορτή και συνιστούσαν ηρεμία».

«Ο πρόεδρος σήκωσε το τηλέφωνο,για να δώσει εντολή να χτυπήσουν τα ΜΑΤ. Ο Νεονάκης εδώ και ώρα προσπαθούσε να στήσει πυρήνες προβοκατόρων για να δώσει άλλοθι στην αστυνομία. Αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Ούτε οι συνήθεις χαφιέδες δε βρίσκονταν. Τη λύση θα έδιναν για άλλη μια φορά οι φίλοι από την Αμερικάνικη πρεσβεία. Πάντα είχαν εφεδρείες αυτοί. Σε τελική ανάγκη θα έβαζαν το χεράκι τους κι οι Ισραηλινοί. Σχημάτισε τους δυο πρώτους αριθμούς, αλλά για κακή του τύχη το τηλέφωνο έπαθε εμπλοκή. Ποιος είδε το Θεό και δεν το φοβήθηκε.

Με τις κραυγές του ξύπνησε η κ. Δάφνη και το υπηρετικό προσωπικό. Μουσκεμένος στον ιδρώτα ο πρόεδρος ξύπνησε. Ωστε ήταν ένας απλός εφιάλτης; Αλλά τόσο ζωντανός. Το τριήμερο στους Αγίους Θεοδώρους έπρεπε να ξαναδεί ορισμένες πτυχές της πολιτικής του. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Παρήγγειλε να του φτιάξουν το πρωινό του κι άρχισε να ξεφυλλίζει το δερμάτινο μπλοκάκι με τις σημειώσεις του».