Η αρπαγή καλλιεργήσιμης και δασικής γης σε αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής από πολυεθνικούς τραπεζικούς και επιχειρηματικούς ομίλους, προηγμένες χώρες ακόμη και πανεπιστήμια (π.χ. Χάρβαρντ) συνεχίζεται με φρενήρεις ρυθμούς ωθώντας στη φτώχεια, στην ανέχεια και στην απελπισία πολλές εκατοντάδες χιλιάδες - ίσως και εκατομμύρια... - φτωχούς ακτήμονες και μικρο-καλλιεργητές γης σε δεκάδες χώρες του κόσμου. Σε έκθεση που δημοσιοποίησε την περασμένη Πέμπτη η οργάνωση Oxfam (OΧΦΑΜ) υπολογίζεται ότι από το 2001 ως σήμερα έχουν αγοραστεί ή ενοικιαστεί (με τη μέθοδο λίζινγκ) για πολλές δεκαετίες, πάνω από 227.000.000 εκτάρια γης (όσο περίπου η δυτική Ευρώπη!) κυρίως σε χώρες της Αφρικής με σκοπό την παραγωγή και εξαγωγή τροφίμων είτε για διατροφική κατανάλωση, είτε για βιοκαύσιμα, είτε απλώς ως «επένδυση» για μελλοντική χρήση. Στην έκθεσή της με τίτλο: «Γη και Εξουσία: Το εντεινόμενο σκάνδαλο του νέου κύματος επενδύσεων στη γη», καταγγέλλει πως «οι επενδύσεις των διεθνών κερδοσκόπων στην αγορά της καλλιεργήσιμης γης οδηγούν (όπως άλλωστε αναμενόταν...) στην καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων» αφού βυθίζουν στη φτώχεια και στην ανέχεια εκατοντάδες χιλιάδες ακτήμονες και μικρο-καλλιεργητές γης σε αναπτυσσόμενες χώρες κυρίως της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής είτε επειδή δεν μπορούν να υπερασπιστούν τις περιουσίες τους απέναντι στις διεφθαρμένες τοπικές αρχές και στην κεντρική εξουσία, είτε επειδή δεν διαθέτουν επίσημα έγγραφα ιδιοκτησίας της πατρογονικής γης.

Εντούτοις, είναι γεγονός πως η έκθεση της ΟΞΦΑΜ για την αρπαγή γης αναπτυσσόμενων χωρών από μονοπώλια μπορεί να χαρακτηρίζεται «σκάνδαλο με αυξανόμενες διαστάσεις», αλλά δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, αφού η εξέλιξη αυτή δεν είναι παρά μία ακόμη φρικτή και απάνθρωπη όψη του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος. Είναι άλλωστε πλέον γνωστό ότι το διεθνές κεφάλαιο έχει ξεκινήσει - πιο εντατικά από το 2008 και έπειτα... - εγκληματικά κερδοσκοπικά παιχνίδια στα χρηματιστήρια παραγώγων με βασικά είδη τροφίμων θησαυρίζοντας σε βάρος δεκάδων λαών σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Στην πολυσέλιδη έκθεση της ΟΞΦΑΜ αναφέρεται χαρακτηριστικά η περίπτωση κοινοτήτων αυτοχθόνων στην Ουγκάντα στις περιοχές Κιμπόγκα και Μουμπέντε οι οποίες αγοράστηκαν έναντι πινακίου φακής το 2004 από τη βρετανική εταιρεία επενδύσεων στη δασοπονία «Νew Forest Company» (Νιου Φόρεστ Κόμπανι), η οποία διασυνδέεται με τον τραπεζικό όμιλο HSBC. Η βρετανική εταιρεία προετοίμαζε το έδαφος για τις «επενδύσεις» της σε δάση για εμπορική υλοτόμηση πριν επτά χρόνια οπότε δημιουργούσε αρχικά καλές εντυπώσεις στις τοπικές κοινότητες φτιάχνοντας έργα βιτρίνας όπως σχολεία, κλινικές, Κέντρα Υγείας, δημόσιες κρήνες και τουαλέτες...

Το Φλεβάρη του 2010 σε συνεργασία με τις ουγκαντέζικες αρχές, η εταιρεία έδιωξε από τις εστίες τους 22.500 άτομα προκειμένου να ανοιχτεί δρόμος και να προετοιμαστεί το έδαφος για την καλλιέργεια πεύκων και ευκάλυπτων με σκοπό...την υλοτόμηση. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι (εκ των οποίων πολλοί ήταν μικροί και μεσαίοι αγρότες) έχασαν την πατρογονική γη χωρίς την παραμικρή αποζημίωση, μένοντας χωρίς σπίτια, χωρίς γη, χωρίς ελπίδα για το μέλλον...

Δεν είναι μόνο η περίπτωση της Ουγκάντας. Παρόμοιες ιστορίες καταπάτησης βασικών δικαιωμάτων ζωής, περιουσίας, ελευθερίας καταγράφονται ολοένα και συχνότερα στη διεθνή ειδησεογραφία τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά το 2008 οπότε το μεγάλο κεφάλαιο άρχισε να κερδοσκοπεί (ακόμη πιο εντατικά) και σε βάρος βασικών τροφίμων (με συνέπεια έκτοτε την αλματώδη αύξηση της τιμής τους κυρίως σε φτωχές, αναπτυσσόμενες χώρες...).

Χαρακτηριστική είναι εδώ η περίπτωση αγοράς 600.000 εκταρίων γης (περίπου έξι δισ. τ.μ.) έναντι 26.500 δολαρίων στην ευρύτερη περιφέρεια της προσωρινής πρωτεύουσας του Νοτίου Σουδάν, Τζούμπα, πριν τρία χρόνια από εταιρείες που ίδρυσε ο Αμερικανός πρώην πρέσβης Χάουαρντ Ντάγκλας («Kinyeti Development» και «Nile Trading & Development»). Ο Ντάγκλας (πρώην πρέσβης των ΗΠΑ για υποθέσεις προσφύγων...) ισχυρίστηκε ότι η συμφωνία έγινε νόμιμα με την υποστήριξη και τις υπογραφές των τοπικών κοινοτήτων, οι οποίες ωστόσο τον περασμένο Ιούλη (οπότε ανεξαρτητοποιήθηκε η χώρα) δήλωσαν άγνοια αρνούμενες να την αναγνωρίσουν. Ο Ντάγκλας προσπαθεί έκτοτε να διασκεδάσει τις αλγεινές εντυπώσεις της συμφωνίας - σκάνδαλο ισχυριζόμενος πως σε αυτή την τεράστια έκταση γης θα κάνει «επενδύσεις και αναπτυξιακά έργα», σχολεία, κλινικές, Κέντρα Υγείας και αγροτικούς συνεταιρισμούς... Προσπαθεί δηλαδή να πουλήσει το παραμύθι που πλάσαρε το 2004 στους Ουγκαντέζους η βρετανική εταιρεία Νιου Φόρεστ Κόμπανι, δηλαδή, να παραπλανήσει τις ντόπιες κοινότητες με έργα βιτρίνας ή έργα υποδομών χαμηλού κόστους (π.χ. σχολεία, Κέντρα Υγείας) μέχρις ότου εκδιώξει βίαια τον κόσμο από τις πατρογονικές εστίες στο όνομα της «ανάπτυξης» και των συμφωνιών με την τοπική ή κεντρική εξουσία...

Ανάλογες περιπτώσεις αρπαγής γης από ντόπιες αγροτικές κοινότητες φτωχών γεωργών, σημειώνονται τα τελευταία χρόνια και σε άλλες χώρες της υποσαχάρειας Αφρικής (π.χ Σιέρα Λεόνε, Λιβερία, Καμερούν, ΛΔ Κονγκό, Τανζανία) όπου τεράστιες εκτάσεις δασικής ή καλλιεργήσιμης γης αγοράζονται από ξένες εταιρείες, τράπεζες ή ακόμη και χώρες προκειμένου να παραχθούν μαζικά βιοκαύσιμα. Ηδη σε αρκετές χώρες της νότιας Αφρικής η παραγωγή φοινικέλαιου που προορίζεται για βιοκαύσιμα έχει αυξηθεί τόσο πολύ ώστε να αποκαλείται πλέον σήμερα «η Μέση Ανατολή των Βιοκαυσίμων»... Ανάλογες ιστορίες καταγράφονται εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής (π.χ. Ονδούρα, Βραζιλία, Γουατεμάλα) και της Ασίας (π.χ. Ινδονησία, Μαλαισία).

Είναι φανερό ότι τα πολυεθνικά μονοπώλια θέλουν να γιγαντώσουν και άλλο τα κέρδη τους , εκτοξεύοντας τα επόμενα λίγα χρόνια τις τιμές των τροφίμων σε δυσθεώρητα ύψη, ποντάροντας αφ' ενός στην αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού και στις κλιματικές αλλαγές, αφ' ετέρου στην λεγόμενη αστική «δικαιοσύνη» που ελέγχουν πλήρως περιφερειακά και διεθνώς. Θέλουν να μετατρέψουν τα τρόφιμα από απαραίτητο αγαθό για την επιβίωση του κάθε ανθρώπου σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα στο οποίο θα έχουν πρόσβαση μόνον όσοι διαθέτουν χρήμα.

Στις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες πάντως τα λαϊκά κινήματα ακόμη δεν έχουν οργανωθεί σε βαθμό που να μαζικοποιήσουν και να εντατικοποιήσουν τη δράση τους κατά των ξένων και ντόπιων καπιταλιστικών συμφερόντων που ληστεύουν τη γη, τις περιουσίες και τη ζωή τους. Το σοκ, ασφαλώς, για τις τοπικές κοινότητες δεν είναι ούτε λίγο, ούτε μικρό αφού χρειάζεται ο απαραίτητος χρόνος για να γίνει η κατάπληξη και η απελπισία, οργή και η οργή διάθεση για αγώνα και πάλη μέχρις εσχάτων. Προς το παρόν, οι εγκληματικές για τους λαούς επενδύσεις των καπιταλιστών στη γη καταγράφονται στη δημοσιότητα μέσα από τις εκθέσεις και τις αναλύσεις ερευνητικών ιδρυμάτων και λεγόμενων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που ασχολούνται «επαγγελματικά» με τη φτώχεια, την πείνα, τις επιδημίες και την ανέχεια που γεννά εν τέλει παντού το καπιταλιστικό σύστημα. Είναι προφανώς ζήτημα χρόνου η συνέχεια να δοθεί από τη δράση των ίδιων των λαών, οι οποίοι θα αναγκαστούν - εάν θέλουν να επιβιώσουν! - να απαλλαγούν από την εξουσία των μονοπωλίων.