Αναδρομική έκθεση έργων του Δημήτρη Γαλάνη (1879 - 1966), παρουσιάζεται έως τις 9 Γενάρη στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (Λεωφόρος Στρατού 2Α). Εκτίθενται 200 έργα χαρακτικής, 80 έργα ζωγραφικής, 120 συλλεκτικά βιβλία, 110 περιοδικά εποχής 1896 - 1912, καθώς και αρχειακό υλικό της συλλογής του Κώστα Αντωνόπουλου.

Ο Δ. Γαλάνης είναι από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της νεοελληνικής ιστορίας. Θεωρήθηκε διεθνώς, ως ένας από τους μεγαλύτερους χαράκτες του πρώτου τέταρτου του εικοστού αιώνα. Οπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο ιστορικός της τέχνης, καθηγητής ΑΣΚΤ Εμ. Μαυρομάτης: "Η αναγνώριση του έργου του στη Γαλλία, όπου και έζησε (1900 - 1965), ήταν πρωτοφανής για Ελληνα ζωγράφο και χαράκτη, όπου και τιμήθηκε ιδιαίτερα".

Ο Δ. Γαλάνης γεννήθηκε στην Αθήνα. Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής τα πήρε από τον Νικηφόρο Λύτρα,στο Πολυτεχνείο. Ακολουθούν δημοσιεύσεις σατιρικών σκίτσων του σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 1900 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών Παρισιού, στο εργαστήρι χαρακτικής του Κορμόν.Το 1904 κάνει την πρώτη του ατομική έκθεση. Συνεργάστηκε με γαλλικά σατιρικά περιοδικάκαι εικονογράφησε βιβλία διάσημων συγγραφέων και ποιητών της εποχής μεταξύ των οποίων: Ρ. Ρολλάν, Α. Ανρό, Α. Σουαρές κ.ά. Τρία χρόνια αργότερα, χαλκογραφίες του δημοσιεύονται σε έγκυρα περιοδικά τέχνης της Ευρώπης, ενώ από το 1920 έως το 1933 συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, ενώ οργάνωσε ατομικές σε πόλεις της Γαλλίας, της Ν. Υόρκης, της Αλεξάνδρειας κ.α. Οι έρευνές του στη χαλκογραφία ανοίγουν νέους δρόμους στη χαρακτική του 20ού αιώνα. Το 1944 γίνεται καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, ενώ το 1945 εκλέγεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.

Εκθεση έργων του Φώτη Μπούνη,με τίτλο "Ανθρώπινα τοπία",εγκαινιάζεται τη Δευτέρα (7μμ) στην αίθουσα τέχνης "Αέναον" (Αντερσεν 18, Κατεχάκη). Οπως αναφέρει ο συγγραφέας Παντελής Καλιότσος στον κατάλογο της έκθεσης: "Διαπιστώνω κάποιες φορές ότι η συνειδητή εμμονή στην παράδοση απαιτεί μεγαλύτερο θάρρος, αλλά και επίνοια. Ο σωστός καλλιτέχνης γνωρίζει ότι μόνο από τη βαθιά γνώση του κλασικού θα προκύψει μοιραία το καινούριο. Στην άλλη περίπτωση, η αναζήτηση ντε και καλά νέων τρόπων, μου φαίνεται σαν εκζήτηση, που καθώς επιδιώκει τον εντυπωσιασμό, ξεπέφτει εντέλει στη ρητορεία και στη δημαγωγία. Ο Φώτης δεν παγιδεύεται εδώ. Ξεκινάει μ' εμπιστοσύνη στους μεγάλους δασκάλους του και ιδιαίτερα του Τσαρούχη. Στη δουλιά του υπάρχουν ακόμα και στοιχεία βυζαντινά, καθώς έχει κέντρο τον άνθρωπο. Με τους δικούς του τρόπους, ωστόσο, μεταδίδει συχνά τη μαγεία του παλλαϊκού".

Ο Φ. Μπούνης γεννήθηκε στην Καβάλα. "Θεωρώ τον εαυτό μου αυτοδίδακτο", σημειώνει ο ίδιος, "αν και έχω συναναστραφεί τον Γ. Τσαρούχη,ο οποίος με ενθάρρυνε να προχωρήσω και μέσα από το έργο του βρήκα στηρίγματα, όπως και του Γ. Μόραλη.Επίσης, διδάχτηκα πάρα πολλά από τη Βυζαντινή τέχνη και τα φαγιούμ. Ενα υλικό που χρησιμοποιώ περισσότερο σ' αυτήν την ενότητα έργων είναι φύλλα φίκου, τα οποία επεξεργάζομαι πριν τα ζωγραφίσω και την επιφάνειά τους τη λαμβάνω σαν το ζωγραφικό χώρο όπου θα εναρμονίσω το θέμα μου, που σχεδόν πάντα είναι ο άνθρωπος και ιδίως το πρόσωπό του".