Σε είδος πολυτελείας για τον ελληνικό λαό μετατρέπεται σιγά σιγά και το νερό, ένα κατεξοχήν φυσικό αγαθό, που κάτω από τους κανόνες της καπιταλιστικής αγοράς έχει καταντήσει αντικείμενο στυγνής κερδοσκοπίας.

Και να φανταστεί κανείς ότι για όλες τις ετήσιες ανάγκες της χώρας σε νερό αξιοποιείται μόλις το 6% του νερού που βρέχει κάθε χρόνο, χάρη στην εγκληματική πολιτική διαχείρισης του νερού που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ της τελευταίας 28ετίας. Ετσι, αντί να διαθέσουν κονδύλια για να σχεδιάσουν την ορθολογική αξιοποίηση, να αναπτύξουν και να προστατεύσουν τους υδάτινους πόρους της χώρας με την κατασκευή έργων υποδομής που θα εμπλουτίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα, θα αποθηκεύουν τα νερά της βροχής, θα προστατεύουν από τις απώλειες στα αρδευτικά και υδρευτικά δίκτυα, αξιοποίησαν τη λειψυδρία για να περιορίσουν τις αγροτικές καλλιέργειες και να επιβάλουν δυσβάσταχτες τιμές στο νερό ύδρευσης και άρδευσης. Η ίδια πολιτική ακολουθείται και τώρα που δε διανύουμε περίοδο λειψυδρίας, καθώς η κυβερνητική λαίλαπα της ιδιωτικοποίησης έχει χτυπήσει και το νερό, ενώ μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τη διαχείριση των υδάτων, η πολιτική αυτή αναμένεται να ενταθεί και να την πληρώσουν οι αγρότες με μεγαλύτερη αγρανάπαυση και οι οικιακοί καταναλωτές με μεγαλύτερες αυξήσεις στην τιμή του νερού.

Ηδη άρχισε να «καίει» τόσο το νερό που πίνουμε, όσο και το νερό που χρησιμοποιούν οι αγρότες. Η κυβέρνηση υπέγραψε νέες αυξήσεις - «φωτιά» (οι οποίες προβλέπονται από το νόμο του 1999 για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ), που ισχύουν από την 1η Απρίλη μέχρι το τέλος του χρόνου, οπότε και θα επιβληθούν νέες αυξήσεις. Οι αυξήσεις στα νέα τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ κυμαίνονται από 2,5% έως και ...190%!

Οι αυξήσεις που έχουν επιβληθεί είναι κατά πολύ παραπάνω από τον πληθωρισμό, παρά την αύξηση που προβλέπεται από τον ν. 2744/99 που έγινε η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ. Ενα νοικοκυριό που κατά μέσο όρο έχει κατανάλωση 37 κυβικά μέτρα, το τρίμηνο, καλείται να πληρώσει 22 ευρώ περίπου. Σε ό,τι αφορά τώρα μια πολυμελή οικογένεια τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, αφού τα κυβικά που θα καταναλώσει είναι κατά πολύ περισσότερα και άρα το τιμολόγιο αυξάνει.

Σύμφωνα με τις νέες αυξήσεις, η τιμή του νερού που πληρώνουμε για την οικιακή κατανάλωση είναι ως εξής: Από 0 ως 5 κυβικά 0,38 ευρώ, από 6 ως 20 κυβικά 0,59 ευρώ, για 21 ως 27 κ.μ. 1,70 ευρώ, για 28 ως 35 κ.μ. 2,38 ευρώ, για πάνω από 35 κ.μ. 2,97.

Αυξήσεις προβλέπονται και στο πάγιο τέλος ανά μήνα. Για την οικιακή κατανάλωση έχουν καθοριστεί τρεις κλίμακες παγίου τέλους. Στη μεν πρώτη κλίμακα για κατανάλωση μέχρι 30 κυβικά το τρίμηνο το πάγιο παραμένει σχεδόν αμετάβλητο (0,52 ευρώ το μήνα από 0,5172), στα δύο άλλα όμως κλιμάκια αυξάνεται δραστικά: σε 0,80 ευρώ το μήνα για κατανάλωση από 30 ως 60 κυβικά το τρίμηνο (αύξηση 54,7%) και σε 1,50 ευρώ το μήνα για κατανάλωση από 60 κυβικά το τρίμηνο και άνω (αύξηση 190%).

Τα τέλη αποχέτευσης που σήμερα ανέρχονται σε ποσοστό 52% επί της συνολικής κατανάλωσης νερού, αναπροσαρμόζονται σε 56% επί της κατανάλωσης νερού, δηλαδή έχουμε μία αύξηση κατά 7,6%.

Σε ...«λευκό χρυσό» έχει μετατραπεί και το εμφιαλωμένο νερό. Η τιμή πώλησης στα μπουκάλια του μισού λίτρου κυμαίνεται από 0,50 ευρώ ως και 1 ευρώ, ενώ το μπουκάλι του 1 λίτρου ξεκινά από 1 ευρώ ως και 1,5 ευρώ. Δηλαδή το εμφιαλωμένο νερό χρυσοπληρώνεται, αν αναλογιστεί κανείς ότι ένα κυβικό μέτρο εμφιαλωμένου νερού φτάνει να αγοράζεται από τον καταναλωτή σε τιμές που κυμαίνονται από 1.000 έως και 1.500 ευρώ, δηλαδή από 340.000 δρχ. έως μισό εκατομμύριο δραχμές! Η απελευθέρωση της αγοράς στα εμφιαλωμένα νερά δίνει τη δυνατότητα σε κάθε καταστηματάρχη να πουλήσει το μπουκάλι όσο θέλει, αφού δεν αναγράφεται πλέον η ενδεικτική τιμή πώλησής τους.

Συγχρόνως η κατανάλωση σε εμφιαλωμένο νερό αυξάνεται κάθε χρόνο με ταχύτατους ρυθμούς. Μάλιστα, έρευνα που πραγματοποιήθηκε πριν τρία χρόνια, μαρτυρούσε την τάση για αύξηση της κατανάλωσης κατά 11% ετησίως.

Χρυσό πληρώνουν το νερό για να ποτίσουν τις καλλιέργειές τους και οι αγρότες. Στο κόστος του νερού έρχεται να προστεθεί και η αξία των καυσίμων που σχεδόν διπλασιάζει το κόστος του ποτίσματος. Χαρακτηριστική η περίπτωση των παραγωγών στην Αιτωλοακαρνανία. Μια περιοχή που φημίζεται για τα νερά της, τις πλούσιες πηγές υδροδότησης, αφού οι παραγωγοί αντλούν νερό από την λίμνη της Τριχωνίδας, τον Αχελώο και την Αμβρακία.

Στο βόρειο τμήμα της λίμνης Τριχωνίδας λειτουργούν τρεις Τοπικοί Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ), που οι παραγωγοί κάνουν άντληση νερού. Στον ένα, στον ΤΟΕΒ Παραβόλας, που γίνεται άντληση από τη λίμνη της Τριχωνίδας ο παραγωγός πληρώνει: Για τα καπνά Βερτζίνια 50 ευρώ το στρέμμα, για τα τσεμπέλια (ποικιλία καπνού) 42 ευρώ το στρέμμα, για τις ελιές 30 ευρώ το στρέμμα, για το τριφύλλι 42 ευρώ το στρέμμα. Τα νερά αυτά είναι τρεχούμενα και έτσι ο παραγωγός για να τα αντλήσει χρειάζεται και καύσιμα, με αποτέλεσμα να διπλασιάζεται σχεδόν η τιμή για το πότισμα ενός στρέμματος ανάλογα με την καλλιέργεια. Για παράδειγμα στα καπνά Βιρτζίνια μαζί με τα καύσιμα, το στρέμμα φτάνει τα 80 ευρώ.

Στην ΤΟΕΒ Παναιτωλίου, το νερό αντλείται από τον Αχελώο, από κανάλια (αυλάκια) και από άντληση. Στην πρώτη περίπτωση τα καπνά Βερτζίνια στοιχίζουν περίπου 25 ευρώ το στρέμμα, ενώ για το τριφύλλι και το καλαμπόκι περίπου 12 ευρώ το στρέμμα. Στη δεύτερη περίπτωση, με άντληση, ο παραγωγός καλείται να πληρώσει 50 ευρώ το στρέμμα για όλες τις καλλιέργειες (τα καπνά και οι ελιές είναι η κύρια παραγωγή). Και σε αυτή την περίπτωση η τιμή σχεδόν διπλασιάζεται με το κόστος των καυσίμων.

Στο ΤΟΕΒ Καινουργίου, όπου η άντληση γίνεται από τη λίμνη της Τριχωνίδας, με σύστημα αυτόματου ποτίσματος (με υπόγειες σωλήνες), οι παραγωγοί καλούνται να πληρώσουν με βάση τα κυβικά μέτρα. Το κόστος ανέρχεται σε 10 λεπτά το κυβικό μέτρο.

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η προπληρωμή της αξίας του νερού, αφού η Αγροτική Τράπεζα Ελλάδας έχει σταματήσει τη χρηματοδότηση και έτσι οι παραγωγοί καλούνται να προπληρώσουν το 70% της αξίας του νερού. Μάλιστα, και στην περίπτωση των έντονων βροχοπτώσεων, όπως έγινε φέτος, οι αγρότες δεν καλούνται να πληρώσουν λιγότερο, αφού η τιμή είναι σταθερή για το στρέμμα.