Κομβόι φορτηγών του στρατού της Κένυας σε δρόμο του Κισμάγιο

Σε δεύτερο στάδιο θα επιχειρήσουν να εδραιώσουν καλύτερα τη θέση τους στη σημαντική στρατηγική θαλάσσια περιοχή του Κόλπου του Αντεν που είναι διεθνώς ένα από τα πιο νευραλγικά σταυροδρόμια διακίνησης ενέργειας προς τον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό.

Μερίδιο στην πίτα θα επιχειρήσουν να εξασφαλίσουν και περιφερειακές δυνάμεις. Η Κένυα, για παράδειγμα, επιδιώκει να κυριαρχήσει στην εύθραυστη οικονομία της Σομαλίας, όπως έκανε και με την περίπτωση του Νότιου Σουδάν, στο οποίο έστησε τράπεζες, επιχειρήσεις, καταστήματα. Η Αιθιοπία να σταθεροποιήσει την κατάσταση στα σύνορά της ώστε να κοπούν οι οδοί υποστήριξης των αυτονομιστών του «Απελευθερωτικού Κινήματος Ογκαντέν» που δρουν στο έδαφός της. Η Ουγκάντα, που έχει ρίξει εκατομμύρια δολάρια και χιλιάδες στρατιώτες στη συγκρότηση της ένοπλης αποστολής της Αφρικανικής Ενωσης στη Σομαλία, επιδιώκει να έχει στρατηγικό πλεονέκτημα όσον αφορά στην κηδεμονία της ασφάλειας στο Κέρας της Αφρικής...

Βέβαια, η σταθεροποίηση της κατάστασης στη Σομαλία δεν εξαρτάται μόνον από τα σχέδια των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και των περιφερειακών δυνάμεων (Κένυα, Αιθιοπία, Ουγκάντα) που ανέλαβαν το ρόλο διεκπεραίωσης των επεμβάσεων που πραγματοποιούνται στην περιοχή, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με διάφορες αφορμές και προσχήματα (ισλαμιστές, πειρατές κ.ά.).

Εξαρτάται και από τις δυνατότητες και διαθέσεις άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (Καναδάς, Αυστραλία) που εκδηλώνουν σιγά-σιγά ενδιαφέρον για τον ορυκτό πλούτο που κρύβεται στο σομαλικό υπέδαφος ή υποθαλάσσια.

Επιπλέον, εξαρτάται και από τις διαθέσεις ή τις δυνατότητες των ισλαμιστών να ανταποδώσουν την απώλεια του Κισμάγιο εξαπολύοντας ανταρτοπόλεμο και τρομοκρατικές επιθέσεις αυτοκτονίας εντός και εκτός Σομαλίας.

Από την άλλη, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η υποχώρηση των ισλαμιστών από το Κισμάγιο (όπως είχαν κάνει και το καλοκαίρι του 2011 από την πρωτεύουσα Μογκαντίσου) τους στερεί την πιο στρατηγική βάση ανεφοδιασμού καθώς είναι σίγουρο ότι χάνουν, πρώτον, μερίδιο από τα λύτρα των πειρατών που είχαν μετατρέψει το λιμάνι σε προπύργιό τους και, δεύτερον, τους δασμούς που έπαιρναν από κατοίκους και επιχειρηματίες της περιοχής και γειτονικών χωρών από το εμπόριο ζάχαρης και άνθρακα.

Γι' αυτό και ώσπου να αποκαλυφθούν οι διαθέσεις των ισλαμιστών, μεγάλες και μικρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις απέφυγαν τους πανηγυρισμούς. Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, που έχουν δώσει το πράσινο φως για στρατιωτικές επεμβάσεις στους στρατούς Κένυας και Αιθιοπίας, χαιρέτισαν στα μέσα της βδομάδας την ανακατάληψη του Κισμάγιο από τον κενυατικό στρατό, επισημαίνοντας ωστόσο την ανάγκη για άμεση δημιουργία κλίματος «οικοδόμησης ειρήνης και τήρησης της έννομης τάξης». Ο λόγος; Αμερικανοί αναλυτές θεωρούν κρίσιμο να μην καλυφθεί το κενό εξουσίας στο Κισμάγιο από μία νέα ανάφλεξη των συγκρούσεων και των αντιπαραθέσεων μεταξύ των διάφορων σομαλικών φατριών που έκαναν κουμάντο στην περιοχή πριν την έλευση της Αλ Σαμπάμπ το 2006.

Ομως, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην προσπάθειά τους να πετύχουν τους στόχους τους και να ξεμπερδεύουν με πειρατές και ισλαμιστές, τώρα που διεκπεραίωσαν την αποστολή τους, άνοιξαν άλλους λογαριασμούς και δημιούργησαν άλλους μπελάδες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της συγκρότησης, εκπαίδευσης και εξοπλισμού της «Αστυνομικής Δύναμης Ακτοφυλακής του Πούντλαντ» (PMPF) από μισθοφορικές εταιρείες των ΗΠΑ και χρηματοδότη τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (π.χ. εταιρείες «Saracan», «Sterling Corporate Services»). Μάλλον δεν είναι τυχαίο πρόσφατο εκτενές δημοσίευμα των «Τάιμς της Νέας Υόρκης», που εντόπιζε πιθανούς κινδύνους γενικότερης αποσταθεροποίησης από την «αντιπειρατική» δύναμη του ημιαυτόνομου Πούντλαντ. Οπως ανέφερε το σχετικό δημοσίευμα, η PMPF απαρτίζεται από αρκετές εκατοντάδες σκληρά εκπαιδευμένους ένοπλους οι οποίοι ωστόσο μετά την υποχώρηση των πειρατών από τις νότιες ακτές της Σομαλίας βρίσκονται σε φάση αναβρασμού αφού είναι πάνοπλοι, απλήρωτοι εδώ και μερικούς μήνες και άρα επικίνδυνοι.

Η πρόκληση ταραχών είναι κάτι παραπάνω από πιθανή, εκτός και εάν η αντιπειρατική δύναμη PMPF ενσωματωθεί στις σομαλικές δυνάμεις ασφαλείας ή στο σομαλικό στρατό, βρίσκοντας χρηματοδότη και νέα αποστολή.

Απ' την άλλη, οι απλήρωτοι αλλά πάνοπλοι ένοπλοι της PMPF θα μπορούσαν να είναι οι επόμενοι βολικοί αντίπαλοι (μετά τους ισλαμιστές και τους πειρατές) που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, εν ευθέτω χρόνω, από τους ιμπεριαλιστές εάν οι τελευταίοι συναντήσουν εμπόδια ή αντιστάσεις στα σχέδιά τους.