(Του συνεργάτη μας ΘΑΝΑΣΗ Ν. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ).--

32 χρόνια δημιουργίας και προσφοράς στο χώρο του Κουκλοθέατρου η Μίνα και ο Τάκης Σαρρής παρουσιάζουν το τελευταίο δίμηνο μια παλιότερη πετυχημένη παράσταση, την οποία είχαν πρωτο-ανεβάσει το 1994 και ακολούθησαν αργότερα και άλλες παραστάσεις του ίδιου έργου. Πρόκειται για το κοινωνικο-πολιτικό έργο του Αμερικανού σκηνοθέτη και σεναριογράφου Φρανκ Τάσλιν, «Μα ...είμαι μια αρκούδα», το οποίο διασκεύασαν για κουκλοθέατρο.

Ενώ μια αρκούδα απολαμβάνει την ομορφιά του δάσους και την ηρεμία του, πέφτει σε χειμερία νάρκη, όπως όλες οι αρκούδες άλλωστε. Ομως, για κακή της τύχη, έρχονται ξυλοκόποι και κόβουν πολλά από τα δέντρα του δάσους. Στη θέση τους κτίζουν ένα εργοστάσιο. Ο επιστάτης του εργοστασίου ξυπνάει βίαια την αρκούδα, την οδηγεί στα γραφεία της διοίκησης του εργοστασίου, όπου εκεί της ζητούν επιτακτικά να εργαστεί ως εργάτρια στο εργοστάσιο. Αυτή, φυσικά, αρνείται, εξηγώντας τους ότι είναι αρκούδα και ότι δε γνωρίζει τίποτα από τα ανθρώπινα επαγγέλματα. Ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, για να της αποδείξει ότι δεν είναι αρκούδα και άρα μπορεί να εργαστεί, την οδηγεί στο ζωολογικό κήπο και στο τσίρκο, όπου οι άλλες αρκούδες δεν την αναγνωρίζουν αφού αυτή δε γνωρίζει να κάνει αυτά που κάνουν εκείνες. Αναγκάζεται, λοιπόν, με βαριά καρδιά να μπει στην παραγωγή. Η ιστορία εξελίσσεται με διάφορα επεισόδια...

Μηνύματα του έργου είναι η διατάραξη του οικολογικού συστήματος και η καταστροφή της φύσης για καπιταλιστική εκμετάλλευση και η αλλοτρίωση των ανθρώπων στην παραγωγική διαδικασία του συγκεκριμένου συστήματος.

Ο Φρανκ Τάσλιν (1913-1972) ήταν Αμερικανός σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός του κινηματογράφου. Το διάστημα 1935-1968 έγραψε σενάρια για 50 ταινίες, το διάστημα 1933-1968 σκηνοθέτησε 76 ταινίες και το διάστημα 1941-1967 ήταν παραγωγός 22 ταινιών. Είχε γράψει και εικονογραφήσει 3 βιβλία με σατιρικό περιεχόμενο δυσκολονόητο για παιδιά: «The Bear that wasn't» (1946), «The Possum that didn't» (1950) και «The World that isn't» (1951). Στο πρώτο βιβλίο βρίσκεται το κείμενό του «Μα ...είμαι μια αρκούδα». Το βιβλίο αυτό είχε γυριστεί σε καρτούν το 1967. Από 13 χρόνων είχε ασχοληθεί με την κατασκευή καρτούν. Από το 1930 άρχισε να φτιάχνει αισώπειους μύθους σε καρτούν, ενώ έχει εργαστεί στη «Warner Brothers» και στην «Disney».

Η παράσταση είναι εντυπωσιακή, με πλούσια σκηνικά και κούκλες, που κατασκεύασε με μαστοριά και φαντασία ο Τάκης Σαρρής. Στην παράσταση χρησιμοποιούνται γαντόκουκλες, μαρότες και ξύλινες κούκλες, καθώς και σκηνικά που αλλάζουν με ειδικό μηχανισμό, ο οποίος κατασκευάστηκε για τις ανάγκες της παράστασης του συγκεκριμένου έργου.

Η Μίνα και ο Τάκης Σαρρής, έμπειροι και αξιόλογοι κουκλοπαίχτες, αποδίδουν τους ρόλους των ηρώων και μεταδίδουν στα παιδιά/θεατές και στους συνοδούς τους τη συναισθηματική και ιδεολογική ατμόσφαιρα της ιστορίας, της οποίας τα μηνύματα μάλλον έχουν διαχρονικότητα σε διεθνές επίπεδο.

Την υπέροχη μουσική έγραψε ο Στάθης Ουλκέρογλου, το σχεδιασμό φωτισμού είχε ο Παν. Μανούσης και φωτιστής ήταν ο Φίλιππος Φέρτης.

Το θέατρο «ΦΟΥΡΝΟΣ» εδώ και αρκετά χρόνια παρουσιάζει διάφορες θεατρικές παραστάσεις για προνήπια και νήπια. Κατά την τρέχουσα θεατρική περίοδο, εκτός από το παρουσιαζόμενο έργο, παραστάθηκαν τα εξής: Από τη θεατρική ομάδα «Αστροναύτες» «Μια φάρμα για ζώα», από τη θεατρική ομάδα «ΦύΡδηΝ ΜΙγΔηΝ» «Φλοξ, το κουτί και τα σύννεφα» της Ζωής Βλάσση και από την Παιδική Σκηνή του θεάτρου «ΦΟΥΡΝΟΣ» το έργο του Μάνθου Σαντοριναίου «Υπάρχουν και καλοί γίγαντες».

Το «Μήλα, Ζάχαρη, Κανέλα» είναι ένα αγγλικό λαϊκό παραμύθι, δραματοποιημένο από την Ελεάννα Σαντοριναίου, με προσαρμογή διαλόγων από την Ευγενία Μαραγκού. Διαθέτει και δεύτερο τίτλο «Η γιαγιά που έψαχνε για μήλα», αφού μια γιαγιά ήθελε να φτιάξει μια μηλόπιτα για τα εγγόνια της και στην αυλή του σπιτιού της υπήρχε μόνο μια κερασιά γεμάτη με κεράσια. Αποφάσισε, λοιπόν, να μαζέψει τα κεράσια, με σκοπό να βρει κάποιον να της τ' αλλάξει με μήλα. Μετά από πολλές και διάφορες περιπέτειες κατορθώνει να πετύχει αυτό που με τόσο επιμονή επιδίωκε.

Πρόκειται για ένα παραμύθι με απλή δομή, όπου συμβαίνουν διαδοχικά και κλιμακωτά διάφορα επεισόδια, με βασική ηρωίδα τη γιαγιά Φαιδρωνία, που υποδύεται η Ευγενία Μαραγκού, ενώ τους υπόλοιπους ρόλους (Χηνομάνα, η κυρία δηλαδή με τις χήνες, Νεαρός) η Ματίνα Δημητροπούλου. Εκτός από τις δυο ηθοποιούς στην παράσταση συμμετέχουν δύο γαντόκουκλες (χωρικός και χωρική) και μια μάπετ κούκλα (ο παππούς ο Αρίστος).

Τα προνήπια και νήπια/θεατές 1,5-5 χρόνων έχουν την ευκαιρία να έρθουν σε μια πρώτη επαφή με το θέατρο και να εξοικειωθούν με τα δρώμενα και τις θεατρικές συμβάσεις. Γι' αυτό στην παράσταση τους δίνεται η δυνατότητα να ανεβούν στη σκηνή και να συμμετέχουν στην εξέλιξη του μύθου, μετά από την παρότρυνση των δύο ηθοποιών, οι οποίες διαθέτουν τα βασικά υποκριτικά και παιδαγωγικά προσόντα για την επίτευξη του παραπάνω στόχου.

Εδώ έχουμε μια διαδραστική παράσταση. Η διάδραση αυτή, που συνηθίζεται το τελευταίο διάστημα στο θέατρο για παιδιά, όχι πάντοτε με επιτυχία, εδώ βρίσκει αρκετά την εφαρμογή της (μάζεμα κερασιών, τάισμα χηνών, μάζεμα μήλων κλπ.) Η εξέλιξη του μύθου είναι αρκετά έξυπνη και δημιουργεί εκπλήξεις και ενδιαφέρον στους μικρούς θεατές. Στο τέλος όλοι χορεύουν, τραγουδούν και τρώνε μηλόπιτα, που έφτιαξε η γιαγιά. Μοιράζεται, βέβαια, τυπωμένη και η συνταγή της, καθώς και μπαλόνια στα παιδιά. Ευχάριστη ατμόσφαιρα μέσα σ' ένα ζεστό χώρο, δημιουργημένη από ζεστούς ανθρώπους.

Την επιμέλεια της σκηνογραφίας έχει η Αννα Σαντοριναίου και την κατασκευή των κουκλών επιμελήθηκε η ίδια. Η μουσική είναι των ABC (Alternative Blues Company). Υπεύθυνος των φωτισμών είναι ο Θέμος Σβορώνος.