Κινηματογραφική βδομάδα με ποικιλία ταινιών για όλες τις διαθέσεις, πολλές από τις οποίες παίζονται τόσο σε κλειστές αίθουσες όσο και σε κάποια θερινά σινεμά, που φέτος ξεκίνησαν νωρίς τις προβολές τους. Το χαρακτηριστικό της περασμένης χρονιάς, η πλειοψηφία των ταινιών να βρίσκει τον δρόμο προς τις αίθουσες με την έναρξη των θερινών, φαίνεται να επαναλαμβάνεται και φέτος. 8 ταινίες αυτήν τη βδομάδα, με το γαλλικό σινεμά να έχει την πρωτοκαθεδρία, τουλάχιστον ποιοτικά.

Ο «Κώδικας: Εκδίκηση» του Μάρτιν Κάμπελ, η ταινία δράσης της βδομάδας, περιστρέφεται γύρω από μια ιστορία εκδίκησης και, παρά τη γρήγορη σκηνοθεσία και τις συμπαθέστατες ερμηνείες των Σάμιουελ Τζάκσον και Μάικλ Κίτον, δεν έχει να προσφέρει κάτι που δεν έχουμε δει πολλάκις στη μεγάλη οθόνη. Ο «Κατ' Οίκον Περιορισμός», του Αλεξέι Γκέρμαν Τζούνιορ, μας περιγράφει τον καταναγκαστικό εγκλεισμό ενός καθηγητή πανεπιστημίου στο σπίτι του και τον διασυρμό του με ψευδείς κατηγορίες από τη δημοτική αρχή, επειδή τη σατίρισε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το προσφιλές θέμα της ελευθερίας της έκφρασης, με το οποίο έχουν ασχοληθεί από παλιά αρκετοί Ρώσοι σκηνοθέτες, εδώ βρίσκεται χωρίς στέρεες βάσεις και σεναριακά «τραβηγμένο από τα μαλλιά», παρά την υπεροχή ερμηνεία του Μεράμπ Νινίτζε. Οι «Γείτονες από Πάνω» του Σεσκ Γκέι, έργο που έχει μεταφερθεί και στο θέατρο στη χώρα μας, είναι μια σατιρική κομεντί με επίκεντρο τις σεξουαλικές σχέσεις των ζευγαριών, με έξυπνους διαλόγους και συμπαθείς ερμηνείες, και ανήκει στο είδος που «ανθεί» στα θερινά σινεμά λόγω του ανάλαφρου χαρακτήρα του. Ο «Ηρωας» του Σατγιαζίτ Ράι είναι η επανέκδοση της βδομάδας και πραγματεύεται την ενδοσκόπηση ενός δημοφιλούς ηθοποιού του κινηματογράφου κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του για μια βράβευση του έργου του. Ο Ράι, ένας σπουδαίος κινηματογραφιστής, με προοδευτικό έργο, χρησιμοποιεί τη συναναστροφή του με τους συνταξιδιώτες του ώστε να εμβαθύνει στο αληθινό πρόσωπο του καλλιτέχνη, φτιάχνοντας μια δοκιμιακού χαρακτήρα ταινία όπου οι προσωπικές του αναδρομές και τα όνειρά του γίνονται ερεθίσματα για την ξενάγηση στα άδυτα της ψυχής του. Απευθύνεται σε σινεφίλ.

Ο Ματιέ είναι ένας νεαρός ταλαντούχος αναλυτής μαύρων αεροπορικών κουτιών. Καλείται να βρει την αιτία συντριβής ενός ολοκαίνουργιου αεροσκάφους όταν οι αρχές αποφασίζουν να κλείσουν την υπόθεση. Σίγουρος ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από το ατύχημα, προσπαθεί να βρει αποδείξεις... Μια ταινία για όσα κρύβονται στον αθέατο κόσμο των αεροπορικών δυστυχημάτων, δηλαδή τους ανταγωνισμούς, τις υπόγειες συμφωνίες, τις δωροδοκίες, τη διαπλοκή, τη συμπίεση κόστους, με μια λέξη: Το κέρδος. Φτιαγμένη από τα υλικά του θρίλερ, καταφέρνει να αναδείξει όλα τα παραπάνω έχοντας στην κορυφή τον ανθρώπινο παράγοντα που αντιστέκεται στη σήψη, με έναν λιτό και έξυπνο τρόπο. Τη στιγμή που θεωρείς ότι η πλοκή της έχει φτάσει σε αδιέξοδο, τότε ακριβώς κάνει τη μεγάλη ανατροπή και σε δικαιώνει. Ευρηματική σκηνοθεσία, υπέροχη φωτογραφία του Πιερ Κοτερό και ένας Πιερ Νινέ βραδυφλεγής και υπέροχος. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη τους συνεργασία, με τον Γκοζλάν είχαν δώσει δείγματα και στον «Συγγραφέα» το 2015, που αυτόν τον καιρό προβάλλεται στο ΕΡΤflix. Σπεύσατε.

Η 16χρονη Λιζ περνάει τη μέρα στην παραλία μαζί με την οικογένειά της, όταν καταφτάνει η αστυνομία και τη συλλαμβάνει για τον φόνο της καλύτερής της φίλης. Δύο χρόνια μετά η Λιζ είναι σε κατ' οίκον περιορισμό στο πατρικό της, ενώ προετοιμάζεται για την επικείμενη δίκη, φορώντας ταυτόχρονα ηλεκτρονικό βραχιολάκι επιτήρησης. Ορισμένα στοιχεία είναι εναντίον της Λιζ, αλλά δεν είναι αρκετά για να στοιχειοθετηθεί εις βάρος της ετυμηγορία. Η δίκη ξεκινά και ο Ντεμουστιέ μάς μεταφέρει στη δικαστική αίθουσα, όπου και μας κρατά σε αγωνία μέχρι το τελευταίο λεπτό σχετικά με το αν θα αθωωθεί η Λιζ ή όχι. Ακόμα και στους τίτλους τέλους της ταινίας, όμως, αναρωτιέσαι τι έχει πραγματικά συμβεί. Ο σκηνοθέτης δεν εστιάζει αποκλειστικά στο μυστήριο της δολοφονίας αλλά και στο χάσμα των γενεών, στη συντηρητική κοινωνία, ενδεχομένως και στο γεγονός ότι ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς δεν «γνωρίζουν» τα παιδιά τους και έχουν αμφιβολίες. Επίσης, μήπως κάνει ένα κοινωνικό σχόλιο για την ευκολία της ενοχοποίησης ενός ανθρώπου από την εικόνα που μας δίνει, επειδή διατηρεί μια κλειστή και επιφυλακτική συμπεριφορά απέναντί μας; Αραγε η εισαγγελέας κρίνει με βάση τα στοιχεία ή με βάση την εικόνα που έχει σχηματίσει για την κατηγορούμενη; Για όλα τα παραπάνω, δηλαδή για τις προεκτάσεις που έχει η υπόθεση που πραγματεύεται, αξίζει τον κόπο να την παρακολουθήσει κανείς. Σκηνοθετικά δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, η μορφή της είναι ιδιαίτερα κοινότοπη. Ξεχωρίζει η ερμηνεία της Μελίσα Γκουέρς στον ρόλο της Λιζ.

Στη δίνη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1943, εκτυλίσσεται μια επιχείρηση αντιπερισπασμού από τους Συμμάχους, που ήθελαν να αποφύγουν τη σφαγή των στρατευμάτων τους από τα γερμανικά τάγματα που συγκεντρώνονταν στη Νότια Ιταλία. Ετσι, καταστρώθηκε ένα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας σχέδιο, που παραπλάνησε τους ναζί στο να πιστέψουν ότι ο στόχος είναι η Ελλάδα και όχι η Σικελία. Με τη βοήθεια ενός νεκρού στρατιώτη με παραπλανητικά διαβαθμισμένα έγγραφα που βρέθηκε στις ακτές της Ισπανίας και έφτασαν τελικά στα χέρια των ναζί, η επιχείρηση στέφθηκε με επιτυχία... Η επιχείρηση αυτή είναι μία από τις πολλές που έλαβαν χώρα εκείνο το διάστημα, και δεν είναι πρωτοφανές το ότι όλες σχεδόν οι επιχειρήσεις από την πλευρά των Αγγλων και των Αμερικανών παρουσιάζονται ως καθοριστικές και κρίσιμες για την έκβαση των γεγονότων... Αλλά το θέμα μας δεν βρίσκεται εδώ. Βρίσκεται στο γεγονός ότι παρότι η ταινία είναι εξαιρετικά γυρισμένη, με απίστευτη ατμόσφαιρα εποχής, πολύ ωραία κοστούμια, σκηνικά και ερμηνείες (Κόλιν Φερθ, Μάθιου Μακφάντιεν), εντούτοις δεν είναι αυτό που λέμε στιβαρή πολεμική ταινία, έχει ανάλαφρο ύφος και παιγνιώδη διάθεση, και στο μεγαλύτερο μέρος της περιστρέφεται γύρω από την «κατασκευή» του νεκρού - τόσο πολύ, που συχνά ξεχνάς τη σοβαρότητα της κατάστασης και τι πραγματικά διακυβευόταν με κάθε τέτοια επιχείρηση...

Το Σαββατοκύριακο 14 - 15 Μάη στο ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» θα προβληθούν οι ταινίες που βραβεύτηκαν στο 15ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ - Docfest, με είσοδο 3 ευρώ. Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε στην ιστοσελίδα του ιδρύματος (https://www.mcf.gr).

Με τίτλο «When we were young», το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης επιλέγει ταινίες ενηλικίωσης, στο πλαίσιο της σειράς υπαίθριων κινηματογραφικών προβολών «Park your Cinema (+Kids)» του Κέντρου Πολιτισμού «Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος» (ΚΠΙΣΝ). Θα προβληθούν οι ταινίες: «Stand by me» (20/5), «Juno» (5/6), «Sing» (21/5), «Aladdin» (4/6). Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του ΚΠΙΣΝ (snfcc.org/ParkYourCinemaSpring2022).