Οι τρομονόμοι που θεσπίστηκαν στην Αυστραλία με αφορμή τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ έχουν την ελαστικότητα του καουτσούκ. Υπό τις ανάλογες συνθήκες και τα κατάλληλα προσχήματα, όλα και όλοι μπορεί να υποστούν τις συνέπειές τους με βάση «υποψίες» (και όχι βεβαίως αποδείξεις...) περί διακύβευσης της «εθνικής ασφάλειας». Ετσι αποδεικνύεται στην πράξη πως ο τρομονόμος του 2002 στην Αυστραλία ήταν μόνον η βασική ατμομηχανή ενός νέου ασφυκτικού μηχανισμού πολιτικο-κοινωνικού ελέγχου και περιστολής. Το 2003 ακολούθησαν ποικίλες προσθήκες εμπλουτισμού του τρομολαγνικού νομοθετικού πλαισίου (π.χ. περί ποινικής δίωξης της χρηματοδότησης «τρομοκρατικών οργανώσεων» που έχουν χαρακτηριστεί ως τέτοιες απ' τον ΟΗΕ) με τελευταία εκείνην που ψηφίστηκε το τελευταίο 10ήμερο απ' τη Γερουσία και δίνει την εξουσία στον υπουργό Δικαιοσύνης να απαγορεύει οιαδήποτε «οργάνωση» στην Αυστραλία θεωρήσει πως ενδέχεται να δρα θέτοντας εν κινδύνω την «εθνική ασφάλεια».

Η τελευταία «ενισχυτική προσθήκη» του τρομονόμου προκαλεί εύλογα τις έντονες αντιδράσεις μικρότερων αντιπολιτευόμενων κομμάτων καθώς εξουσιοδοτεί τον υπουργό Δικαιοσύνης να απαγορεύει οργανώσεις (οιουδήποτε χαρακτήρα), να παγώνει περιουσιακά στοιχεία και τραπεζικούς λογαριασμούς και να χαρακτηρίζει ποινικό αδίκημα την οιαδήποτε συμμετοχή σ' αυτές (ακόμη και την οικονομική ενίσχυση) με ποινές που επισείουν κάθειρξη έως και 25 ετών! Το νέο «δικαίωμα» του υπουργού Δικαιοσύνης να μπορεί εφ' εξής να κηρύσσει εκτός νόμου (δίχως εννοείται να ρωτήσει τη Βουλή!) οποιαδήποτε πολιτική, συνδικαλιστική, κοινωνική ή άλλη οργάνωση θεωρήσει πως «διακυβεύει τη δημόσια ασφάλεια», μπορεί να εφαρμοστεί με μία απλή «σύσταση» της ASIO (δηλαδή των μυστικών υπηρεσιών)!

Ολα αυτά γίνονται (όπως και αλλού...) με την πλήρη συναίνεση της εκεί αξιωματικής αντιπολίτευσης των Εργατικών, οι οποίοι παρά τις αρχικές ενστάσεις και «έντονες διαμαρτυρίες» (για το θεαθήναι όπως αποδείχτηκε)... την ψήφισαν μετά από υποτιθέμενες «διαπραγματεύσεις». Ετσι, ενώ αρχικά αναγνώριζαν πως ένα τέτοιο νομοσχέδιο δίνει επί της ουσίας στην κυβέρνηση το ελεύθερο να διώκει οργανώσεις για πολιτικούς λόγους (καθώς ιστορικά τέτοιες δυνατότητες χρησιμοποιήθηκαν για πολιτικούς σκοπούς έναντι φωνών που αμφισβητούσαν το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας), σήμερα, επιχειρηματολογούν υπέρ. Πώς; Με τη «λογική» πως η ενισχυτική τρομο-προσθήκη δε διακυβεύει πολιτικά δικαιώματα μόνον και μόνον επειδή ο υπουργός Δικαιοσύνης θα πρέπει να ενημερώσει την αξιωματική αντιπολίτευση προτού κηρύξει παράνομη κάποια πολιτική, συνδικαλιστική, περιβαλλοντική ή άλλη οργάνωση...

Μολονότι κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση στην Αυστραλία έχουν ταυτιστεί (καθώς εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα...), η ενισχυτική τρομο-προσθήκη κήρυξης οργανισμών στην παρανομία προκαλεί τις αντιδράσεις μικρότερων κομμάτων, ανάμεσά τους του ΚΚ Αυστραλίας, του Κόμματος των Πρασίνων έως και του διστακτικού απέναντι σε τέτοιες εξελίξεις κόμματος των Αυστραλών «Δημοκρατών». Τα συγκεκριμένα κόμματα αλλά και κοινωνικοί και συνδικαλιστικοί φορείς ανησυχούν γιατί η πρόσφατη ψήφιση της ενισχυτικής τρομο-προσθήκης αποτελεί μόνον ένα μικρό τμήμα των ευρύτερων προσπαθειών που καταβάλλουν τα κέντρα εξουσίας για μία νομοθετημένη ενίσχυση του κρατικού αυταρχισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν αρκετούς μήνες η συντηρητική κυβέρνηση Χάουαρντ επιχείρησε να προωθήσει νομοσχέδιο για την «αναστολή» παροχής τηλεπικοινωνιών εις βάρος όσων πολιτών και οργανισμών θεωρηθεί πως... υποκινούν, υποστηρίζουν ή συμμετέχουν σε «βίαιες κινητοποιήσεις» (δηλαδή ποινικοποίηση ακόμη και της βούλησης για συμμετοχή σε διαδήλωση!). Περιττό να προσθέσει κάποιος πως η παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιών «υπόπτων» πολιτών και οργανισμών στην Αυστραλία έχει ήδη θεσπιστεί (ένεκα τρομονόμου...) και ήδη διενεργείται απ' τις κρατικές μυστικές υπηρεσίες... Το πόσο ακόμη «θα μακρύνει» το χέρι του «τρομονόμου» δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Μολονότι, οι όποιες προσπάθειες «ενίσχυσής» του αναμένεται, όπου να 'ναι, να «παγώσουν» για λίγο, ένεκα επικείμενων γενικών εκλογών...