Τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εργαζόμενοι και ασθενείς στο Βοστάνειο Νοσοκομείο στη Μυτιλήνη, σε ένα νησί μάλιστα όπου είναι τεράστια η άνοδος των αναγκών λόγω του εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων, αποτελούν ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα της περιβόητης... «εξυγίανσης» και «ανάταξης» του δημόσιου συστήματος Υγείας, την οποία διατυμπανίζει συνεχώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, επιχειρώντας να συσκοτίσει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής της.

Εργαζόμενοι στο νοσοκομείο, που αναγκάζονται λόγω των ελλείψεων προσωπικού να δουλεύουν στα ρεπό τους, να κάνουν διπλοβάρδιες για να καλυφθούν οι ανάγκες 24ωρης λειτουργίας του νοσοκομείου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους και για τις υπηρεσίες που μπορούν παρέχουν σε αυτούς που τις έχουν ανάγκη.

Ασθενείς που έρχονται συνεχώς αντιμέτωποι με αυτές τις ελλείψεις και βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για υπηρεσίες που δικαιούνται και έχουν χιλιοπληρώσει.

Χιλιάδες κατατρεγμένοι και πολλαπλά επιβαρυμένοι πρόσφυγες που ζουν εγκλωβισμένοι στο νησί από τις συμφωνίες κυβέρνησης - ΕΕ - Τουρκίας, σε άθλιες συνθήκες, χωρίς τις απαιτούμενες υπηρεσίες Υγείας.

Δύο μήνες μετά το «αναπτυξιακό» συνέδριο της κυβέρνησης και την επίσκεψη του αναπληρωτή υπουργού Υγείας στο νοσοκομείο, κατά την οποία μοίρασε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε στο «Βοστάνειο» πριν από λίγες μέρες, στο πλαίσιο της περιοδείας κλιμακίου του ΚΚΕ με επικεφαλής την Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή του Κόμματος.

Μέσα από τις συζητήσεις με γιατρούς, νοσηλευτές και άλλους εργαζόμενους στο νοσοκομείο, αναδείχτηκαν τα οξυμένα προβλήματα, αλλά και η απάντηση που πρέπει να δοθεί από τους υγειονομικούς μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, με αγώνα απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική που τα προκαλεί.

Στη Μαιευτική - Γυναικολογική Κλινική, ενώ προβλέπονται έξι θέσεις ειδικευμένων γιατρών υπηρετούν 4, εκ των οποίων σήμερα οι δύο είναι με αναρρωτική άδεια. Πέρυσι στα εξωτερικά ιατρεία εξετάστηκαν πάνω από 10.000 περιστατικά, ενώ οι τοκετοί αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς. Τα καθημερινά προγραμματισμένα ραντεβού είναι 15, αλλά εξετάζονται πάνω από 70 γυναίκες τη μέρα.

«Τι να πω εγώ; Στοπ δεν εξετάζω άλλο; Ερχόμαστε και είναι άγνωστο πότε θα φύγουμε. Κάνουμε 11 ενεργές εφημερίες το μήνα και 13 ετοιμότητας. Εχουμε ξεχάσει τι θα πει σπίτι. Πώς να αποδώσεις σε τέτοιες συνθήκες; Καλύπτεται μόλις το 35% των οργανικών θέσεων της κλινικής και ο όγκος δουλειάς έχει αυξηθεί κατά 30%», μας λέει ένας από τους γυναικολόγους της κλινικής.

Την ίδια στιγμή, η πρόσφατα ανακαινισμένη Μαιευτική Κλινική επεκτάθηκε σε τρεις ορόφους, γεγονός που την κάνει δυσλειτουργική και εγκυμονεί επιπλέον κινδύνους. Για παράδειγμα, η αίθουσα τοκετών βρίσκεται σε διαφορετικό όροφο από το χειρουργείο και οι ελάχιστοι γιατροί και νοσηλευτές διανύουν πολλά χιλιόμετρα καθημερινά, ανεβοκατεβαίνουν σκάλες και ορόφους για να προλάβουν!

Σημαντική πλευρά αποτελούν οι γυναίκες πρόσφυγες, που όπως μας λέει γυναικολόγος «το πρωί τις έχει ξεβράσει η θάλασσα και το μεσημέρι μπορεί να χρειαστεί να τις ξεγεννήσουμε. Ερχονται γυναίκες από τους καταυλισμούς με παραπεμπτικά που τους έχουν υπογράψει γιατροί από διάφορες ΜΚΟ και δεν υπάρχει καν ιατρική ορολογία: Είτε γιατί δεν υπάρχει διερμηνέας για να εξηγήσει η ασθενής στους γιατρούς τι έχει. Είτε γιατί δεν υπάρχει ο απαραίτητος ιατρικός εξοπλισμός για να κάνουν ακόμη κι έναν υπέρηχο. Είτε γιατί δεν υπάρχουν όλες οι ιατρικές ειδικότητες στους καταυλισμούς. Είτε γιατί όσοι λένε ότι είναι γιατροί δεν είναι όλοι. Οσοι διερμηνείς υπάρχουν και για όσες γλώσσες υπάρχουν - ειδικά στα φαρσί δεν υπάρχει διερμηνέας - δουλεύουν μέχρι το μεσημέρι. Οποιο περιστατικό έρχεται από τους καταυλισμούς το απόγευμα, το βράδυ ή το Σαββατοκύριακο - κάτι που συμβαίνει συχνά - δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Πόσο μάλλον που έχουμε να κάνουμε με γυναίκες που έχουν τελείως διαφορετική κουλτούρα, θρησκεία, φοβούνται, είναι καχύποπτες, ενώ σφαδάζουν από τους πόνους...».

Στο Νεφρολογικό Τμήμα, ο αριθμός των ασθενών είναι σταθερά υψηλός τα τελευταία χρόνια. Περίπου 80 - 85 είναι οι αιμοκαθαιρόμενοι (ανάμεσά τους 2 πρόσφυγες), στους οποίους προστίθενται έκτακτα περιστατικά, ενώ κάθε καλοκαίρι έρχονται νεφροπαθείς που έχουν καταγωγή από τη Λέσβο ή τουρίστες. Πρόσφυγες που έχουν ανάγκη αιμοκάθαρσης και επιβαρύνονται πρόσθετα από τον κατατρεγμό, μελετούν τη διαδρομή και από τη Σμύρνη ή την Κωνσταντινούπολη επιλέγουν το νησί γνωρίζοντας ότι υπάρχει τμήμα για να κάνουν τις θεραπείες τους.

Παρ' όλα αυτά, στο Τμήμα υπηρετούν 3 ειδικοί νεφρολόγοι και τους καλοκαιρινούς μήνες θα απομείνει ένας, λόγω συνταξιοδότησης του ενός τον επόμενο μήνα και αναρρωτικής άδειας του άλλου. Ενώ η κυβέρνηση γνωρίζει για τη συνταξιοδότηση, υποσχέθηκε στο και πέντε ότι... θα προκηρύξει τη θέση. Κάτι που θα έπρεπε να γίνει τουλάχιστον πριν ένα χρόνο, καθώς η γιατρός που θα συνταξιοδοτηθεί έχει να παραδώσει πλούσια τεχνογνωσία και εμπειρία ετών που αν μεταδοθεί είναι μια πρόσθετη εκπαίδευση προς όφελος και των ασθενών.

Το 70% των εισαγωγών του νοσοκομείου αφορούν το Παθολογικό Τμήμα. Λόγω της υποστελέχωσης, ο υπεύθυνος της Μονάδας Μεσογειακής Αναιμίας καλύπτει «τρύπες» στο παθολογικό.

Νοσηλευτές και γιατροί δίνουν μάχη για να πάρουν μόλις 4 ρεπό το μήνα και η διορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση του νοσοκομείου απαντάει ότι... «το προσωπικό είναι αρκετό»!

Εδώ και ενάμιση χρόνο, είναι γνωστό ότι συνταξιοδοτείται η μοναδική διαβητολόγος του νοσοκομείου. Και όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, με «εντέλλεσθε» της διοίκησης επιχειρήθηκε παθολόγος να χριστεί... διαβητολόγος, με το πρόσχημα ότι είχε ασχοληθεί στο παρελθόν με τον διαβήτη σε δομή Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας! Κάτω από τις έντονες αντιδράσεις των εργαζομένων το θέμα πάγωσε, αλλά η θέση ακόμη δεν έχει προκηρυχθεί.

«Ακόμη περιμένουμε τις "λύσεις". Δουλεύουμε με προσωπικό ασφαλείας. Το προσωπικό έχει "γονατίσει". Κι είναι και απλήρωτοι από τον Μάρτη (σ.σ. το λοιπό προσωπικό). Εχουμε ζητήσει την άμεση ενίσχυση του κονδυλίου των πρόσθετων αμοιβών (110.000 ευρώ) προκειμένου να γίνει η εξόφληση προς τους εργαζόμενους. Καμία ανταπόκριση. Ζητάμε την αποσυμφόρηση του νοσοκομείου με τη δημιουργία πρωτοβάθμιων εξωνοσοκομειακών δομών, τουλάχιστον στους χώρους όπου βρίσκονται οι πρόσφυγες (ΚΥΤ Μόριας και Καρά Τεπέ), με παράλληλη ενίσχυση των υπαρχόντων όπως το Κέντρο Υγείας, ώστε να υποστηριχθεί η 24ωρη λειτουργία του. Καμία κίνηση. Το νοσοκομείο επεκτάθηκε κατά 6.000 τ.μ. και αυτό που αναδεικνύεται είναι η επικινδυνότητα της κατάστασης και η ανάγκη για επιπλέον "χέρια και πόδια". Παντού υπάρχουν "ουρές". Οι επαγγελματικές ασθένειες θερίζουν και δεν υπάρχει καν γιατρός εργασίας. Το θέμα υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων είναι καθοριστικής σημασίας», καταγγέλλουν στον «Ριζοσπάστη» ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του «Βοστάνειου», Στρατής Κλεάνθης, και μέλη του ΔΣ.

Σ' ένα διώροφο ετοιμόρροπο κτίριο, με εμφανή τα προβλήματα από τον καταστροφικό σεισμό που έγινε πέρσι στο νησί, με ανύπαρκτα ακόμη και τα στοιχειώδη (π.χ. τουαλέτα για το προσωπικό) στεγάζεται το Ψυχιατρικό Τμήμα (ΨΤ) του Νοσοκομείου Μυτιλήνης.

Κατά την επίσκεψη του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Π. Πολάκη, στο ΨΤ - ο οποίος δεν μπόρεσε παρά να παραδεχτεί την αθλιότητα - οι εργαζόμενοι του διατύπωσαν το αυτονόητο αίτημα να μεταστεγαστεί το ΨΤ σε σύγχρονο και ασφαλές κτίριο για τους ίδιους, τους ασθενείς και τις οικογένειές τους. Οπως λένε οι ίδιοι, παρότι ο αναπληρωτής υπουργός δεσμεύτηκε για άμεση «παρέμβαση», κανένας σχεδιασμός δεν έχει ακόμη ξεκινήσει.

Την ίδια στιγμή, ελάχιστο προσωπικό και από περιορισμένες ειδικότητες εργάζεται στο ΨΤ σ' ένα ιδιαίτερα σύνθετο και δύσκολο περιβάλλον.

Οι συνθήκες νοσηλείας των ψυχικά ασθενών καταπατούν κάθε έννοια θεραπευτικής προσέγγισης. Οι νοσηλευόμενοι βρίσκονται στον δεύτερο όροφο. Δεν υπάρχει ντουβάρι χωρίς ρωγμές. Το «προαύλιο» είναι ένα καγκελόφραχτο μπαλκόνι στο οποίο ίσα που χωρούν 3 καρέκλες. Δεν υπάρχει τραπεζαρία για να σιτίζονται οι ασθενείς, δεν γίνονται εργοθεραπείες. Ακόμη και το πάτωμα είναι τρύπιο.

Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, η προσέλευση και στο συγκεκριμένο Τμήμα έχει υπερδιπλασιαστεί, ενώ λειτουργεί με το 50% των οργανικών θέσεων. Ακόμη και οι πετσοκομμένες οργανικές θέσεις προβλέπουν 4 ψυχιάτρους. Σήμερα υπάρχει μια μόνιμη ψυχίατρος και πρόσφατα τοποθετήθηκε και μια επικουρική, που κάνουν τουλάχιστον από 8 εφημερίες το μήνα. Τα υπόλοιπα βράδια, τα εισαγγελικά περιστατικά παραπέμπονται στα Επείγοντα κι εξετάζονται συνήθως από... παθολόγους ή άλλη ειδικότητα. Την ίδια ώρα, κάθε βράδυ έρχονται περιστατικά από τους καταυλισμούς των προσφύγων είτε με κρίσεις πανικού είτε πιο σοβαρά προβλήματα, όπως απόπειρες αυτοκτονίας.

Από τα 11 άτομα του νοσηλευτικού προσωπικού μόνο ένα έχει ψυχιατρική εξειδίκευση. Οι περισσότεροι συμβασιούχοι, ανάμεσά τους επιπλοποιοί, γεωπόνοι κ.ά., εργαζόμενοι που δούλεψαν ως συμβασιούχοι σχολικοί φύλακες, απολύθηκαν, είναι τρίτεκνοι και προσλήφθηκαν ως βοηθητικό υγειονομικό προσωπικό μέχρι να απολυθούν και πάλι...

«Με αυτά τα πράγματα δεν παίζουμε. Οι ανάγκες είναι πολλαπλάσιες. Απαιτείται εξειδικευμένο προσωπικό. Να ξέρεις ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις όταν θα έρθει ένα περιστατικό απόπειρας αυτοκτονίας είναι ότι θα πρέπει να του βγάλεις τα κορδόνια, τη ζώνη. Να υπάρχουν μόνιμα στο Τμήμα διερμηνείς, στη βάρδια να υπάρχουν τουλάχιστον 2 άτομα, απαραίτητα ο ένας να είναι άνδρας, καθώς απαιτείται μυική δύναμη», μας λέει η Ε.

Την ίδια ώρα, στο νησί δεν υπάρχει ούτε μια δομή Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και οι ασθενείς «πάντα επιστρέφουν σε χειρότερη κατάσταση», αφήνοντας έντονα το αποτύπωμα της ψευδεπίγραφης «αποασυλοποίησης»...