«Στην επίσημη Αριστερά η εμμονή με τους προβοκάτορες συνεχίζεται από τη μεταπολίτευση. Και κατ' εξακολούθηση διαψεύδεται από τα πράγματα»...

Η παραπάνω φράση συνιστά την πεμπτουσία βαρυσήμαντου άρθρου του Παντελή Καψή, αρθρογράφου στο «Εθνος» και πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου της κυβέρνησης του τραπεζίτη κ. Παπαδήμου.

*

Τύφλα να 'χει, λοιπόν, ο Μπους ο πρεσβύτερος, ο οποίος τέσσερις μόλις μέρες μετά την 11η του Σεπτέμβρη δήλωνε:

«Πάντα η CIA έβαζε ανθρώπους της στις τρομοκρατικές οργανώσεις για να τις χρησιμοποιήσει σε όφελος των συμφερόντων των ΗΠΑ».

*

Τύφλα να 'χει, επίσης, ο Τζαναμέλιο Μαλέτι, ο επικεφαλής της ιταλικής στρατιωτικής αντικατασκοπίας τη δεκαετία του '70, ο οποίος μιλώντας στη «Ρεπούμπλικα» (4/8/2000) και στην ερώτηση πώς και γιατί η CIA ενεπλάκη σε τρομοκρατικά χτυπήματα που στοίχισαν πάνω από 200 νεκρούς κατά μιας συμμαχικής των ΗΠΑ χώρας, της Ιταλίας, απαντούσε:

«Ο σταθμός της CΙΑ στη Γερμανία - ομολόγησε ο Μαλέτι - προμήθευε σε ακροδεξιές ομάδες πυρομαχικά και εκρηκτικούς μηχανισμούς, λειτουργούσε ως σύνδεσμος ανάμεσα στις ακροδεξιές οργανώσεις της Ιταλίας και της Γερμανίας, ενώ, παράλληλα, τους υπαγόρευε και τον τρόπο δράσης τους».

Ο στόχος της - κατά τον Μαλέτι - «στρατηγικής της έντασης» που περιλάμβανε την «αναγέννηση του άκρατου εθνικισμού» ήταν «να εμποδίσει με την τρομοκρατική συνδρομή της άκρας Δεξιάς τη στροφή της κοινωνίας στην Ιταλία και στη Γερμανία προς την Αριστερά»...

*

Τύφλα να 'χει και ο Γουίλιαμ Γιαρμπόρο, καθοδηγητής των ειδικών υπηρεσιών της CIA, ο οποίος στο περιοδικό «L' Europeo» στις 29/9/1978, δήλωνε:

«Η τακτική αυτή (σ.σ: της λεγόμενης "αριστερής τρομοκρατίας") χρησιμοποιείται (...) για να πειστεί ο πληθυσμός να συμφωνήσει με την εγκαθίδρυση ισχυρού αστυνομικού κράτους».

*

Τύφλα να 'χουν, τέλος, και κάτι μυστήριοι... συνωμοσιολόγοι που κάθονται και θυμούνται ιστορίες όπως εκείνη της «Gladio», το κουβάρι της οποίας άρχισε να ξετυλίγεται μόλις μετά το 1990, με αφορμή τις έρευνες για μια τρομοκρατική επίθεση στην ιταλική πόλη Γκορίτσια.

Μιλάμε για τον εφιαλτικό μηχανισμό που στήθηκε ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '40 στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και που η αποκάλυψή του αποτέλεσε κάτι παραπάνω από ισχυρή απόδειξη για τις στενές σχέσεις των μυστικών υπηρεσιών με την τρομοκρατία.

Στόχος του δικτύου που δρούσε στη Δυτική Ευρώπη και σε όλες σχεδόν τις χώρες του ΝΑΤΟ ήταν η αποτροπή ενδεχόμενης ανόδου της Αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία, και στην Ελλάδα η επιχείρηση «Gladio» είχε την ονομασία «Κόκκινη Προβιά».

Η συγκρότηση του δικτύου επί ελληνικού εδάφους υπογράφτηκε επισήμως το 1955 από την κυβέρνηση Παπάγου με τη CIA, με το παρακρατικό δίκτυο να επιβιώνει των κυβερνήσεων Παπάγου, Καραμανλή, Γεωργίου Παπανδρέου και (μεταδικτατορικά) ξανά Καραμανλή, Αντρέα Παπανδρέου, οπότε και μάθαμε ότι... εξαρθρώθηκε. Βέβαια, ποτέ δε δόθηκαν συγκεκριμένα στοιχεία από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τι εξαρθρώθηκε, πώς εξαρθρώθηκε, ποιοι συμμετείχαν, πώς ελέγχθηκαν, τι θύλακες καταργήθηκαν (;) από αυτούς που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο των απόρρητων συμφωνιών για τη λειτουργία των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, οι οποίες και προέβλεπαν, ακριβώς, τη σύσταση της «Κόκκινης Προβιάς».

*

Αυτά λέει η ελληνική ιστορία της «Κόκκινης Προβιάς», αυτά λένε ένας πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, ένας πρώην αρχηγός της ιταλικής αντικατασκοπίας, ένας πρώην καθοδηγητής της CIA.

Αλλά ποιος τα λογαριάζει αυτά τα... «ούφο» μπρος στην αυθεντία ενός πρώην εκπροσώπου της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Ο κ. Βρούτσης είναι υπουργός Εργασίας.

Εξερχόμενος ο κ. Βρούτσης προχτές από το Μαξίμου, με εκείνο το βάρος της ευθύνης που έχουν τα λόγια όταν βγαίνουν από το στόμα ενός υπουργού (και μάλιστα υπουργού Εργασίας),

με εκείνο το ύφος που αρμόζει στην ιστορικότητα των στιγμών,

δήλωσε:

«Ο πρωθυπουργός σήμανε συναγερμό! Γενική επιστράτευση! Ξεκινάει ο πόλεμος κατά της ανεργίας, με έδρα το γραφείο του ίδιου του πρωθυπουργού»!

Ισως λόγω του γεγονότος ότι τα ανωτέρω εκ μέρους του κυρίου υπουργού ειπώθηκαν μεσημεριάτικα, σε ώρα κοινής ησυχίας, οι δηλώσεις του δεν συνοδεύτηκαν από θούριους, ταμπούρλα και πολεμικά εμβατήρια.

Προφανώς έχει και η κωμωδία τα όριά της...

*

Προσέξτε, πάντως, σε ποια χώρα λέγονται αυτά και από ποιους - τελικά - λέγονται:

Ο κύριος Βρούτσης ανέλαβε υπουργός Εργασίας στα τέλη Ιούνη του 2012. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή οι καταγεγραμμένοι άνεργοι ανέρχονταν στους 1.216.410 ανθρώπους.

Τι κατάφερε ο «πολέμαρχος» κατά της ανεργίας Βρούτσης; Τον Οκτώβρη - οπότε και υπάρχουν τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία - η ανεργία έφτασε να αφορά 1.345.715 ανθρώπους.

Δηλαδή:

Από τη στιγμή που ο Βρούτσης ανέλαβε υπουργός Εργασίας, και για κάθε μέρα που κάθεται στο συγκεκριμένο πόστο, την κάθε αυτή μέρα που περνάει, στην ουρά της ανεργίας προστίθενται άλλοι 1.077 άνθρωποι. Κάθε μέρα επί υπουργίας του Βρούτση έχουμε 1.077 νέους ανέργους!

Παρεμπιπτόντως:

Την ίδια περίοδο - επί Βρούτση, δηλαδή - η μαύρη εργασία έχει σκαρφαλώσει, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στο 36%. Με άλλα λόγια, πάνω από ένας στους τρεις (εναπομείναντες) εργαζόμενους δουλεύει, πλέον, χωρίς ίχνος δικαιωμάτων!

Αυτός, λοιπόν, ο κύριος Βρούτσης, είναι ο πρώτος τη τάξει στρατιώτης του πρωθυπουργού, ο επιτελάρχης του κ. Σαμαρά, στον «πόλεμο κατά της ανεργίας»...

Επιπλέον:

Τον Μάιο του 2010, οπότε και ψηφίστηκε το πρώτο Μνημόνιο, οι επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι στην Ελλάδα ανέρχονταν στους 602.185 ανθρώπους.

Σήμερα, τρία χρόνια μετά (και τρία Μνημόνια μετά - εκ των οποίων τα δύο τα έχει ψηφίσει και τα εφαρμόζει η ΝΔ του κ. Σαμαρά και του κ. Βρούτση), οι άνεργοι έχουν φτάσει όπως είπαμε (με βάση τα στοιχεία του Οκτώβρη 2012) στους 1.345.715.

Αλλά τώρα η κυβέρνηση Σαμαρά και του κ. Βρούτση, που συναπαρτίζεται από τα κόμματα των προηγούμενων κυβερνήσεων που έφτασαν την ανεργία στα υψηλότερα ποσοστά που έχει γνωρίσει η ευρωπαϊκή ήπειρος σε ειρηνική (;) περίοδο,

η κυβέρνηση, δηλαδή, που ακολουθεί την ίδια πολιτική με την πολιτική των προηγούμενων «Βρούτσηδων»,

«ξεκίνησε πόλεμο κατά της ανεργίας»...