Η πληρότητα σύμφωνα με τα ισχύοντα μέτρα βρίσκεται στο 75%, ενώ δεν θα γίνεται διάλειμμα στη μια και μονή προβολή που επιτρέπεται προς το παρόν, λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας στις 00.30. Δεν υπάρχει καμία ενημέρωση για τη λειτουργία των κλειστών αιθουσών, γεγονός που πέραν των άλλων δεν επιτρέπει τις δημοσιογραφικές προβολές δυσχεραίνοντας την κριτική των ταινιών. Η κυβέρνηση έθεσε σε έναν αγώνα δρόμου 15 ημερών τον κινηματογραφικό κόσμο που δεν έχει προλάβει ακόμα να ανασυνταχθεί, έτσι η ενημέρωση και ο προγραμματισμός των ταινιών αλλάζει μέρα με τη μέρα.

Πέρα από τις νέες ταινίες που περίμεναν στα συρτάρια έναν ολόκληρο χρόνο και που κάποιες έχουν ήδη παιχτεί σε πλατφόρμες, υπάρχει πληθώρα κλασικών ταινιών και επανεκδόσεων για το φετινό καλοκαίρι. Κασαβέτης, Μπουνιουέλ, Κισλόφσκι, Μπέργκμαν, Γκοντάρ, Λόουζι, Καρ Γουάι, Βίντερμπεργκ, Αδερφοί Νταρντέν και τόσοι άλλοι σύντομα σε ένα θερινό κοντά μας.

Εργατούπολη της επαρχίας της Νεβάδα. Το λουκέτο σε ορυχείο διαλύει ουσιαστικά την τοπική κοινότητα. Η πόλη είναι υπό εξαφάνιση. Μέχρι και ο ταχυδρομικός κώδικας της περιοχής δεν ισχύει πια. Η Φερν μετά την απώλεια της δουλειάς και του συντρόφου της αποφασίζει να φορτώσει όλα της τα υπάρχοντα σε ένα βαν και να ακολουθήσει τη νομαδική ζωή.

Η ταινία έχει στηριχτεί στο βιβλίο της Τζέσικα Μπρούντερ «Nomadland: Surviving America in the 21st Century», που είναι μια δημοσιογραφική έρευνα πάνω στο αρκετά γενικευμένο στις ΗΠΑ κοινωνικό φαινόμενο της νομαδικής ζωής και τις συνθήκες εργασίας στην «Amazon».

Ο φακός της Ζάο ακολουθεί την Φερν σε αυτό το ταξίδι... Παρότι υπάρχουν στιγμές που σκύβει πάνω στις ιστορίες, τα αδιέξοδα και τις προσπάθειες αυτών των κατατρεγμένων, εντούτοις, σε τελευταία ανάλυση, ωραιοποιεί τη νομαδική ζωή, δείχνοντάς την όχι σαν μια «λύση» επί της ουσίας εξαναγκασμού, στο πλαίσιο ενός εκμεταλλευτικού συστήματος όπου είναι κανείς ελεύθερος να είναι άπορος, ανασφάλιστος, άστεγος, δουλεύοντας ευκαιριακά όπου μπορεί να βρει στα 60 και 70 του χρόνια, καθώς δεν έχει σύνταξη, αλλά ως πράξη «αντίστασης» στο κατεστημένο και προβάλλοντάς την ως εναλλακτικό τρόπο ζωής, ως «νησίδα ελευθερίας» μέσα στον άδικο τούτο κόσμο. Αφήνει αλώβητες τις αιτίες και δείχνει τη φυγή για διέξοδο. «Μ' αρέσει αυτός ο τρόπος ζωής. Προσφέρει ελευθερία, ομορφιά και επαφή με τη γη», ακούμε να λέει μια νομάς, που ψάχνει να βρει «έξω» από την κοινωνία εκείνα που «εντός» της η εκμετάλλευση της στερεί. Φυσικά, δεν θίγει ούτε τις άθλιες συνθήκες εργασίας στην «Amazon». Ακόμα και η επιλογή του κεντρικού χαρακτήρα της ταινίας επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Η Φερν είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να ξεφύγει από τον εαυτό του και τους δαίμονές του. Ενώ έχει ευκαιρίες να χτίσει σχέσεις με τους γύρω του, επιλεγεί να ζει σαν το «αγρίμι» στις αγέλες των κατατρεγμένων.

Η Φράνσις Μακ Ντόρμαντ είναι εκπληκτική και δικαίως κέρδισε το 3ο Οσκαρ της καριέρας της.

Μπορεί η Ζάο να είναι ταλαντούχα σκηνοθέτης, γι' αυτό εξάλλου την επέλεξε και ο κολοσσός της «Marvel» για την επόμενη ταινία του, αλλά σίγουρα έχει διαλέξει την πλευρά που εκπροσωπεί, και δεν είναι η δική μας.

Η ταινία του Φωκίωνα Μπόγρη στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα και μας αφηγείται την ιστορία ενός ερασιτέχνη του περιθωρίου, που προσπαθεί να ξεφύγει από τη μιζέρια του βρίσκοντας μια κανονική δουλειά. Μεγάλο εμπόδιο σε αυτή την προσπάθεια μια παλιότερη καταδίκη του, και η αλλαγή πορείας ματαιώνεται. Τότε εμφανίζεται στο δρόμο του ο Πέτρος, μπράβος των νοτίων προαστίων και «αρραβωνιαστικός» της αδερφής του...

Το Πρόστιμο ανήκει στη «σχολή Οικονομίδη». Στηρίζεται στην καταγραφή του λούμπεν, τις αντιλήψεις, τις συγκρούσεις και τις διαβαθμίσεις της ηθικής των χαρακτήρων της «αθέατης πλευράς». Λιτή σκηνοθεσία και φωτογραφία σχεδόν ντοκιμαντερίστικης υφής, παρακμιακοί χώροι και κλασικές ερμηνείες από τους καταξιωμένους του είδους, Βαγγέλη Μουρίκη και Στάθη Σταμουλακάτο.

Ο Τζο είναι πιανίστας - δάσκαλος μουσικής σε ένα σχολείο, που ονειρεύεται να γίνει διάσημος τζαζίστας. Μόλις παρουσιάζεται η ευκαιρία που περίμενε σε όλη τη ζωή του, ένα ατύχημα τον αφήνει σε κώμα. Τότε μεταφέρεται εκεί που, σύμφωνα με την ταινία, «ζουν οι ψυχές». Ο Πιτ Ντόκτερ, σεναριογράφος και σκηνοθέτης πολλών αγαπημένων ταινιών κινουμένων σχεδίων («Μπαμπούλας ΑΕ», «Ψηλά στον ουρανό», «Τα μυαλά που κουβαλάς»), φτιάχνει μια ιδιαίτερη ταινία. Ξεχωριστή τζαζ μουσική και προσεγμένη αισθητική. Το «Soul» δίνει την ευκαιρία για προβληματισμό και συζήτηση με τα παιδιά (μεγαλύτερης ηλικίας), ακόμα και αν διαφωνούμε με την ιδεαλιστική προσέγγιση της ταινίας.

Κολέγιο θηλέων στην εξοχή της Αγγλίας, το καλοκαίρι του 1939. Εκεί φιλοξενούνται τέκνα των εκλεκτών στελεχών του Χίτλερ, ώστε να αποκτήσουν εφόδια για να αντιπροσωπεύσουν το ιδανικό πρότυπο Γερμανίδας του ναζισμού. Και ένα κυνηγητό κατασκόπων ξεκινά...

Ενώ έχει αβανταδόρικη σκηνοθετική ματιά, σεναριακά δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και η πλοκή του είναι αναμενόμενη.

Οσον αφορά τις επανεκδόσεις, θα προβληθεί η κωμωδία «Και Οι Θεοί Τρελάθηκαν» του Τζάμι Ις, ενώ στο «Cine Ζέφυρος» θα παίζεται σήμερα και το Σαββατοκύριακο «Το Μίσος» του Ματιέ Κάσοβιτς, το οποίο θα δώσει τη σκυτάλη στο «Με κομμένη την ανάσα» του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ.

Καλή θέαση!