Ο σάλος που προκάλεσαν οι εκρήξεις της 12ης Οκτώβρη στο Μπαλί της Ινδονησίας δεν άνοιξε μόνον την όρεξη των ΗΠΑ, που βρήκαν προσφορότερο έδαφος για να προωθήσουν τις απαιτήσεις τους για δραστική συμβολή των ινδονησιακών αρχών στην «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία (είτε μέσω της βραχυπρόθεσμης πάταξης ισλαμικών παραστρατιωτικών οργανώσεων που η Ουάσιγκτον δημιούργησε κατά τη λεγόμενη ψυχροπολεμική περίοδο έναντι της ΕΣΣΔ και άλλων «κομμουνιστικών απειλών», είτε μέσω της μεσοπρόθεσμης δημιουργίας - και εκεί... - αμερικανικής στρατιωτικής βάσης)... Ανοιξε την όρεξη παραγόντων της περιφέρειας (Αυστραλία), που και αυτοί επί χρόνια στήριζαν το πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο του πρώην δικτάτορα Σουχάρτο...

Ετσι, μετά τους Αμερικανούς αξιωματούχους, και ο Αυστραλός υπουργός Αμυνας Ρόμπερτ Χιλ, δίχως πρότερη συνεννόηση με τον Ινδονήσιο ομόλογό του, δήλωσε απροκάλυπτα την περασμένη Τετάρτη στο ΑΒC πως δεν αποκλείει «τη μελλοντική αποστολή Αυστραλών στρατιωτών, μεταξύ αυτών και των δυνάμεων SAS, στην Ινδονησία, μιας που κάτι τέτοιο έχει ήδη εφαρμοστεί στην περιοχή μας με τις ΗΠΑ να βοηθούν τις Φιλιππίνες στο αντιτρομοκρατικό θέμα»...

Ας δούμε, όμως, ποιοι είναι αυτοί οι «φορείς τρομοκρατίας» στο ινδονησιακό αρχιπέλαγος, που προκαλούν τις επίμονες προσφορές Ουάσιγκτον και Καμπέρας για «βοήθεια»...

Το χέρι Αμερικανών και Αυστραλών αξιωματούχων δείχνει προς την κατεύθυνση «γηγενών» παραστρατιωτικών ισλαμικών οργανώσεων, που συνεργάζονται, κατά περίπτωση, με πυρήνες της «αλ-Κάιντα». Το δάκτυλό τους, όμως, φωτογραφίζει σταθερά ως υπ' αριθμόν έναν (γι' αυτούς...) ύποπτο: Την ισλαμική παραστρατιωτική οργάνωση «Τζεμάγια Ισλαμίγια» (Ισλαμική Κοινωνία). Αμερικανοί και Αυστραλοί θεωρούν πως αυτή βρίσκεται πίσω απ' τις επιθέσεις στο Μπαλί. Και μολονότι διστάζουν να κατονομάσουν άμεσα ως φυσικό αυτουργό τον ηλικιωμένο μουσουλμάνο ιερωμένο Αμπού Μπακάρ Μπασίρ στο Σόλο της Κεντρικής Ιάβας, κατονομάζουν εντούτοις ανοιχτά ως εγκέφαλο της επίθεσης τον 36χρονο Χαμπαλί (κατά κόσμον Ριντουάν Ισαμουντίν), ο οποίος (σύμφωνα με το ΒΒC) έχει κατά το παρελθόν «υπηρετήσει» στο Αφγανιστάν ως μουτζαχεντίν κατά των Σοβιετικών... Ηδη, η συγκεκριμένη οργάνωση έχει απ' την περασμένη Τετάρτη συμπεριληφθεί στη μαύρη λίστα τρομοκρατικών οργανώσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και των Ηνωμένων Εθνών... Ομως, το ποια πραγματικά είναι η «Τζεμάγια Ισλαμίγια» ελάχιστοι το γνωρίζουν, μιας που επί παραδείγματι οι υποψίες των Αμερικανών έναντι του Αμπού Μπακάρ Μπασίρ και του Χαμπαλί στηρίζονται ως επί το πλείστον στις κατηγορίες («σχέδια» επιθέσεων σε αμερικανικές πρεσβείες), που έχουν εδώ και μήνες εκτοξεύσει οι αρχές της Σιγκαπούρης και της Μαλαισίας... Υποτίθεται πως σήμερα έχει σχέσεις με την «αλ-Κάιντα», τη φιλιππινέζικη «Αμπού Σαγιάφ» και πως δρα με στόχο μία πανισλαμική ένωση κρατών, όπως η Ινδονησία, η Μαλαισία, η Σιγκαπούρη και το Νησί Μιντανάο των Νότιων Φιλιππίνων.

Μία άλλη μουσουλμανική παραστρατιωτική οργάνωση, που θεωρείται πως δρα στην Ινδονησία, είναι η - εδώ και περίπου δύο βδομάδες - «διαλυμένη» (την επομένη της επίθεσης στο Μπαλί...) «Λασκάρ Τζιχάντ». Η «Λασκάρ Τζιχάντ» θεωρείται πως δρα σε «εσωτερικό» επίπεδο, απαρτίζεται από υψηλόβαθμους πρώην και νυν στρατιωτικούς αξιωματούχους της Ινδονησίας και έχει κατηγορηθεί για σωρεία σφαγών κατά χριστιανών στα νησιά Μολούκαν και στο κεντρικό Σουλαβέσι. Τα τελευταία δύο χρόνια, είχε ως βάση τη Γιογτζακάρτα της νότιας Ιάβας και θεωρείται πως είχε αναλάβει εργολαβικά τη στρατιωτική εκπαίδευση χιλιάδων νεαρών μουσουλμάνων είτε για τις εντός Ινδονησίας «θρησκευτικές» συρράξεις, είτε για ανάλογες υποθέσεις γειτονικών χωρών. Ηγέτη της θεωρείται ο Τζαφάρ Ουμάρ Θαλίμπ, που στο παρελθόν είχε (και αυτός!)ευδοκιμήσει στα «ψυχροπολεμικά θερμοκήπια» μουτζαχεντίν της CIA, είχε λάβει μέρος ως μουτζαχεντίν κατά των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν και σήμερα δικάζεται με την κατηγορία της υποκίνησης ...θρησκευτικής βίας. Η απόφαση του Θαλίμπ για αποστρατιωτικοποίηση της «Λασκάρ Τζιχάντ» θεωρείται πως είχε προφανή στόχο την απομάκρυνση αδιάκριτων βλεμμάτων απ' την ενδεχόμενη τιμωρία για τη δράση της προκείμενης οργάνωσης...

Η οργάνωση «Νταρούλ Ισλάμ» (Πρώτα το Ισλάμ) έχει μακρά ιστορία, αφού θεωρείται πως πρωτοέδρασε στις δεκαετίες του '30 και του '40 αρχικά κατά των Ευρωπαίων αποικιοκρατών, βοηθώντας στην εξέγερση ντόπιων στην επαρχία Ατσέχ, Νότιο Σουλαβέσι και Δυτική Ιάβα. Ακολούθως, έδρασε στο πλευρό των Αμερικανών στο μέτωπο του Αφγανιστάν επί ΕΣΣΔ, σήμερα θεωρείται πως έχει ως επί το πλείστον «συνταξιοδοτηθεί»...

Η διασύνδεση αυτών των οργανώσεων με το σημερινό στρατιωτικο-θρησκευτικό κατεστημένο της Ινδονησίας, η συμμετοχή τους σε πλείστα ανοσιουργήματα επί της δικτατορίας Σουχάρτο και η παρελθούσα σχέση τους με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες είναι χαρακτηριστικά, που δύσκολα μπορούν να περιοριστούν στη «φόρμα» μίας μεμονωμένης οργάνωσης. Και αυτό το αποδεικνύει είτε το παρελθόν σχέσεων που είχαν με τον αμερικανικό πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό παράγοντα, είτε με το στρατιωτικό κατεστημένο της δικτατορίας Σουχάρτο. Αυτά τα δύο, είτε μεμονωμένα, είτε και σε συνδυασμό, εξυπηρετούν συμφέροντα ξένα προς την εγκαθίδρυση της νεαρής και εύθραυστης δημοκρατίας στην Ινδονησία. Τα σενάρια και οι φήμες περί μίας ακόμη κίνησης των στρατιωτικών για ενίσχυση της θέσης τους έναντι της Προέδρου Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι οργιάζουν. Πολλοί προδικάζουν είτε την άνευρη τυπική παραμονή της στην εξουσία μέχρι τις εκλογές του 2004 (οπότε θα έχει ετοιμαστεί ο αντικαταστάτης της), είτε την πρόωρη απομάκρυνσή της. Μέχρις στιγμής, η ίδια φαίνεται να επιλέγει «σανίδα σωτηρίας», ενδίδοντας στις αμερικανικές απαιτήσεις περί πάταξης της τρομοκρατίας. Τα πρώτα αδιόρατα δείγματα μουσουλμανικών συντηρητικών οργανώσεων, που φέρονται να υποστηρίζουν την (κατόπιν παραγγελίας) τακτική της Σουκαρνοπούτρι για την πάταξη ακραίων ισλαμικών στοιχείων της Ινδονησίας, μοιάζουν να έρχονται στην επιφάνεια μόνο και μόνο για να ενθαρρύνουν την ικανοποίηση των αμερικανικών απαιτήσεων. Στη δαιδαλώδη μακιαβελική σκηνή της Ινδονησίας, οι στρατιωτικοί εξακολουθούν να ελέγχουν κάποια (αν όχι τα περισσότερα...) νήματα εξουσίας, έχοντας συνηθίσει στην ασύδοτη δράση που είχαν επί δικτατορίας Σουχάρτο... Ξέχασαν, όμως, όλοι αυτοί να ρωτήσουν τον «ξενοδόχο»: Τα 210.000.000 Ινδονήσιους, που σε κάθε περίπτωση εξακολουθούν να βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στη δίνη της φτώχειας και των κρίσεων, που δημιουργούν πότε οι συνταγές λιτότητας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, πότε οι «καταιγίδες» οικονομικής ύφεσης των αλλοτινών Τίγρεων της Ασίας, πότε η στήριξη των διεθνών ιμπεριαλιστικών φορέων στο εδώ και χρόνια ασθενές ντόπιο πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο...