Εδώ και πολλά χρόνια οι κάτοικοι στο χωριό Ωρωπός του Δήμου Λούρου στην Πρέβεζα ζουν με τον καρκινογόνο αμίαντο να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, υποθηκεύοντας την υγεία τους. Δικαιολογημένα, επομένως εκφράζουν την ανησυχία τους - παρατηρώντας σημαντική αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου στην κοινότητά τους την τελευταία 20ετία - ενώ με Επιτροπή Αγώνα την οποία συγκρότησαν, απαιτούν την κρατική μέριμνα όχι μόνο για την απομάκρυνση και αντικατάσταση του καρκινογόνου αυτού υλικού από τις στέγες των σπιτιών και άλλων κατασκευών του χωριού, αλλά και την εφαρμογή ενός προγράμματος λαϊκής κατοικίας.

«Να δημιουργηθούν λαϊκές κατοικίες, νέο διδακτήριο, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και κοινοτικά καταστήματα με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης και του κράτους», δήλωσε στο «Ρ» ο Βαγγέλης Τσοβίλης εκ μέρους της Δημοτικής Ενότητας και συμπλήρωσε: «Οι πυλώνες υπερυψηλής τάσης της ΔΕΗ, που στήθηκαν παρόλο που και η Νομαρχία έχει καταψηφίσει τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, είναι ακόμη ένας επιβαρυντικός παράγοντας για την υγεία των κατοίκων γιατί δημιουργούν ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Το θέμα της υγείας των κατοίκων επιδεινώνεται και με τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας που υπάρχουν στο χωριό και που η προηγούμενη δημοτική αρχή (ΝΔ) μαζί με την αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ) ψήφισαν υπέρ της εγκατάστασής τους, με εξαίρεση τη Δημοτική Ενότητα. Αίτημά μας είναι να απομακρυνθούν ή να γίνει υπογειοποίηση των πυλώνων και να απομακρυνθούν οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας με τη λήξη της σύμβασης».

Ακόμη και η χορήγηση άτοκων δανείων για την κατασκευή νέας κατοικίας που θα προστατεύει και θα διασφαλίζει την υγεία των κατοίκων, πέρα από τις δυσκολίες έγκρισης μέσω του ΟΕΚ, δεν αποτελεί «λύση» γι' αυτούς, καθώς θα επιβαρύνει επιπλέον το ήδη συρρικνωμένο εισόδημά τους. Αρκεί να σημειώσουμε ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι εργαζόμενοι και αγρότες, άνθρωποι, δηλαδή, που τα εισοδήματά τους ροκανίζονται καθημερινά από την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

«Μόνη λύση είναι να μας φτιάξουν εργατικές λαϊκές κατοικίες, γιατί το εισόδημά μας είναι μηδέν. Με 200 ευρώ το μήνα ή με τα πενιχρά αγροτικά εισοδήματα, πώς να οικοδομήσουμε μόνοι μας καινούριο σπίτι;», επισημαίνει ο πρόεδρος του αγροτικού συλλόγου Ωρωπού Ηλίας Λόλης.

«Είναι ένα χωριό που στήθηκε το 1968 επί χούντας και τελείωσε το 1970, αναφέρει ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Χρήστος Σώζης. Οι στέγες είχαν στρωθεί με πίσσα, που με τον καιρό έλιωνε και έσταζε μέσα στα σπίτια. Το 1986, μετά από διαμαρτυρίες μας, έβαλαν αμίαντο (ΕΛΕΝΙΤ), χωρίς να ξέρουμε τις επιπτώσεις που θα έχει αυτός στην υγεία μας. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τα τελευταία 20 χρόνια ο καρκίνος να μας θερίζει».

«Αποδείχτηκε πλέον και επίσημα ότι ο αμίαντος είναι καρκινογόνος, αλλά στο μεταξύ εμείς χάσαμε φίλους μας 53 χρονών», μας λέει ο Ανδρέας Σπυράκος και προσθέτει: «Το κράτος είναι υπεύθυνο και πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του».

Ο Δ. Κύρλας είναι παθολόγος και διευθυντής Κέντρου Υγείας Θεσπρωτικού. Αναφερόμενος στις επιπτώσεις που έχει για την υγεία των κατοίκων ο αμίαντος δήλωσε: «Είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι ο αμίαντος είναι μια ουσία που προκαλεί σοβαρές παθήσεις στον πνεύμονα, όπως καρκίνο και νεοπλασίες. Στον Ωρωπό, από στοιχεία του ληξιαρχείου για το διάστημα από το 1985 έως το Φλεβάρη του 2006, προκύπτουν 53 θάνατοι από καρκίνο, εκ των οποίων οι 24 είναι από καρκίνο του πνεύμονα δηλαδή περίπου το 50% των θανάτων».

«Στέλνουμε τα παιδιά μας να μάθουν γράμματα για να τα βγάλουν πέρα στη ζωή τους και μόλις αυτά μορφωθούν, δίνουν μάχη για τη ζωή, ενώ το κράτος έχει μείνει μόνο στην καταγραφή των κτιρίων που περιβάλλονται από αμιαντόπλακες», σημειώνει ο Κ. Αθανασόπουλος, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 6θέσιου Δημοτικού Σχολείου, το οποίο επίσης περιβάλλεται από αμίαντο.

Η έκθεση στον κίνδυνο του καρκίνου των 350 περίπου οικογενειών, αναδεικνύει τις σοβαρές και διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που ενώ ξέρουν τις επιπτώσεις του αμιάντου στην υγεία, δε μερίμνησαν για την προστασία της υγείας των κατοίκων, δίνοντάς τους παράλληλα τη δυνατότητα και το αυτονόητο δικαίωμα να ζήσουν σε κατοικίες όπου η ζωή τους δε θα παίζεται κορόνα - γράμματα...