Την επιτάχυνση της εμπορευματοποίησης της πολιτιστικής κληρονομιάς με την ψηφιοποίησή της απαιτεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από τα κράτη - μέλη της ΕΕ, με τη «σύσταση» να αναπτύξουν «εμπεριστατωμένα σχέδια και να συγκροτήσουν συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) για την ένταξη 30 εκατομμυρίων αντικειμένων στην «Europeana» (σ.σ. Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη) έως το 2015, σε σύγκριση με τα 19 εκατομμύρια που είναι σήμερα προσβάσιμα».

Το τι ακριβώς σημαίνουν αυτές οι συμπράξεις μπορεί να το δει κανείς με το τι σημαίνει ΣΔΙΤ σε κάθε δραστηριότητα. Σημαίνει παράδοση έργων υποδομής και υπηρεσιών στο μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο επιδοτείται με ζεστό κρατικό χρήμα και με την πολύχρονη εκμετάλλευσή τους. Αυτό το «μοντέλο» εφαρμόζεται, π.χ., στους αυτοκινητόδρομους και άλλες κατασκευές και προωθείται και στον πολιτισμό.

Η ΕΕ θεωρεί ότι «η ενθάρρυνση της ψηφιοποίησης του πολιτισμού της ΕΕ συμβάλλει στην οικονομική μεγέθυνση» - εννοείται της καπιταλιστικής οικονομίας - μέσω της αύξησης της κερδοφορίας της «πολιτιστικής βιομηχανίας» και των μονοπωλίων του «ελεύθερου χρόνου». Η Επιτροπή ζητά από τα κράτη - μέλη της ΕΕ «να εντείνουν τις προσπάθειές τους, να συγκεντρώσουν τους πόρους τους και να προωθήσουν τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην ψηφιοποίηση πολιτιστικού υλικού». «Αυτό», λένε, «είναι απαραίτητο, ώστε η ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά να καταστεί ευρύτερα διαθέσιμη και για να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη του δημιουργικού κλάδου της Ευρώπης. Το ψηφιοποιημένο υλικό πρέπει να διατίθεται μέσω της Europeana, της ψηφιακής βιβλιοθήκης, αρχείου και μουσείου της Ευρώπης (βλ. www.europeana.eu)».

Εκτός της ψηφιοποίησης 30 εκατομμυρίων αντικειμένων και την ένταξή τους στην «Europeana», η Επιτροπή απαιτεί τα κράτη - μέλη «να διαθέσουν διαδικτυακά περισσότερο υλικό που καλύπτεται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και υλικό που είναι εξαντλημένο στο εμπόριο» και «να προσαρμόσουν την εθνική νομοθεσία και τις στρατηγικές, ώστε να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη διαφύλαξη ψηφιακού υλικού». Απαιτεί, δηλαδή, να διευρυνθεί η εμπορευματοποίηση και σε αντικείμενα που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα (η ΕΕ προτιμά τον όρο πνευματική ιδιοκτησία) και να «μαντρωθούν» οι σχετικές εθνικές νομοθεσίες στις απαιτήσεις της ΕΕ.

Σύμφωνα με την Neelie Kroes, αντιπρόεδρο της Επιτροπής, «η Ευρώπη διαθέτει τη μεγαλύτερη πολιτιστική κληρονομιά στον κόσμο. Δεν έχει την πολυτέλεια να αδιαφορήσει για τις ευκαιρίες που προσφέρει η ψηφιοποίηση, αντιμετωπίζοντας την πολιτιστική παρακμή. Η ψηφιοποίηση φέρνει τον πολιτισμό στα σπίτια, είναι πολύτιμος πόρος για την εκπαίδευση, τον τουρισμό, τα παιχνίδια, την κινούμενη εικόνα και ολόκληρο το δημιουργικό κλάδο. Η επένδυση στην ψηφιοποίηση θα δημιουργήσει νέες επιχειρήσεις και θα προκύψουν νέες θέσεις εργασίας»! Πιο απλά: Πολιτισμός που δεν χρησιμοποιείται για την κερδοφορία των επιχειρήσεων είναι «πολιτιστική παρακμή»..!

Η «Europeana» ξεκίνησε το 2008, με στόχο τον πλήρη εμπορευματικό έλεγχο της ψηφιοποίησης της πολιτιστικής κληρονομιάς, τομέα - κελεπούρι κερδοσκοπίας του κεφαλαίου, όχι μόνο στον πολιτιστικό τομέα αλλά και την τεχνολογία. Μέχρι και «επιτροπή σοφών» συστάθηκε ( 2010), οι οποίοι κατέληξαν σε ένα «βιώσιμο μοντέλο» χρηματοδότησης της «Europeana», που προβλέπει ότι «αφού ψηφιοποιηθεί το υλικό μπορεί επίσης να χρησιμεύσει για εμπορικούς και μη εμπορικούς σκοπούς, όπως η εκπόνηση μαθησιακού και εκπαιδευτικού περιεχομένου, η δημιουργία ντοκιμαντέρ ή τουριστικών εφαρμογών. Τούτο θα προσδώσει τεράστιες οικονομικές ευκαιρίες στο δημιουργικό κλάδο της Ευρώπης, που σήμερα αντιπροσωπεύει το 3,3% του ΑΕΠ της ΕΕ και το 3% της απασχόλησης»...

«Κατάδικός μου», τιτλοφορείται το θεατρικό έργο των Ελένης Ράντου, Σάρας Γανωτή και Νίκου Σταυρακούδη, που ανεβαίνει σήμερα, στο «Διάνα», με πρωταγωνιστές τους Ελένη Ράντου, Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και Oρφέα Αυγουστίδη. Σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη. Σκηνικά: Μαγιού Τρικεριώτη. Κοστούμια: Μανώλης Γαλετάκης. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Παίζουν επίσης: Μιχάλης Ιατρόπουλος, Δημήτρης Καπετανάκος, Μπάμπης Γιωτόπουλος.

Ποια κοινή μοίρα συνδέει έναν αλλοδαπό διαρρήκτη, μια Ελληνίδα φιλόλογο σε πένθος, έναν ηλικιωμένο καθηγητή της Ελληνικής Ιστορίας με αλτσχάιμερ και ένα φρεσκοχωρισμένο βαλκανιονίκη που θέλει να απολαύσει την ελευθερία του; Ολοι αυτοί μπερδεμένοι σ' ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι αλληλεξαρτήσεων και φόβων προσπαθούν να αγαπήσουν και να ξαναγαπηθούν, να ακουμπήσουν και να εμπιστευθούν.... με φόντο τη σημερινή Ελλάδα. Μία σύγχρονη, αιχμηρή κωμωδία, με έντονους ρυθμούς και ανατροπές, που καυτηριάζει όσα μας φοβίζουν και μας κάνει «ξένους» μ' εμάς τους ίδιους...