Μαζί με CD που περιέχει ένα τραγούδι γραμμένο για το ΠΑΜΕ
«Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ έχει επιλέξει το ημερολόγιο του ΠΑΜΕ για το 2010 να είναι αφιερωμένο στη διεθνιστική αλληλεγγύη που έχει αναπτύξει από την ίδρυσή του μέχρι και σήμερα, μια και το ΠΑΜΕ βασίζεται στις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού και της αλληλεγγύης», σημειώνει στο «Ρ» ο Μπάμπης Βορτελίνος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ. «Η εργατική τάξη για να σπάσει τις αλυσίδες της χρειάζεται την αλληλεγγύη, τη στήριξη, το γκρέμισμα των τεχνητών διαχωριστικών γραμμών. Χρειάζεται το δυνάμωμα της ταξικής ενότητας, της οργάνωσης και της ανασυγκρότησης του κινήματος, τόσο σε τοπικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Το ΠΑΜΕ θα συνεχίσει τις δράσεις που ενώνουν την εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο και σε αυτή την κατεύθυνση, με όλες του τις δυνάμεις, στηρίζει τις προσπάθειες της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας για οργάνωση της πάλης σε ταξική κατεύθυνση, που έχει χαράξει η νέα ηγεσία της ΠΣΟ», συμπληρώνει. «Το ΠΑΜΕ θα συνεχίσει να στηρίζει τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, που αντιστέκονται στην κυριαρχία των μονοπωλίων και που στόχο έχουν την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», καταλήγει το στέλεχος του ΠΑΜΕ.
Το φετινό ημερολόγιο έχει και ένα ιδιαίτερο στοιχείο. Συνοδεύεται από ένα CD με ένα τραγούδι που αναφέρεται στο ΠΑΜΕ, που είναι προσφορά του μουσικοσυνθέτη Στέφανου Ψαραδάκου και των συνεργατών του. Στο τραγούδι είναι ο Γιάννης Λαρδής και στα φωνητικά οι Εύα Κυριαζοπούλου, Στέλιος Μυλόβας και Ειρήνη Τσιλιγιάννη. Οπως σημειώνεται στο οπισθόφυλλο του CD, «το τραγούδι αυτό είναι αφιερωμένο στην εργατική τάξη, στους αγώνες της και στο ΠΑΜΕ, που είναι ο οργανωτής και εμψυχωτής της στην πάλη για να απαλλαγεί από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Το ΠΑΜΕ ευχαριστεί τον συνθέτη και στιχουργό Στέφανο Ψαραδάκο καθώς και όλους όσους συνέβαλαν αφιλοκερδώς και με μεράκι στη δημιουργία αυτού το τραγουδιού. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί».
Καθόλου τυχαίοι δεν είναι οι στίχοι του τραγουδιού που γράφτηκε για το ΠΑΜΕ:
«Στις φάμπρικες αργοπεθαίνουν από την κούραση οι εργάτες/ και στα γιαπιά σταλάζουν αίμα οι σκαλωσιές/ τρύπιες στο Πέραμα σφυρίζουν σκουριασμένες οι ανάσες/ στα μαγαζιά των κοριτσιών μαραίνονται οι καρδιές/
Σ' αυτό το κάτεργο πουλιέται κάθε ανθρώπινη αξία/ για ν' αυγαταίνει των κερδών τους ο σωρός/ εκβιασμούς τρομοκρατία διωγμούς και μαύρη εργασία/ δώρα μας φέρνει των αρχόντων ο καιρός/
Στ' αφεντικά τη δύναμή μας δεν πουλάμε/ στην εκμετάλλευση δεν σκύβουν οι λαοί/ έλα μαζί να πάμε εργάτη με το ΠΑΜΕ/ στους ταξικούς αγώνες κρίνεται η ζωή/
Στη διαδήλωση τους κόπους που μας κλέβουνε ζητάμε/ μέρες καλύτερες δουλειά και προκοπή/ είναι ντροπή στης ανεργίας τις ουρές να καρτεράμε/ να ζητιανεύουμε το δίκιο μας ντροπή/
Στο χτες πετάμε ξεχασμένους ψεύτες κι εργατοπατέρες/ κι όσους μας πρόδωσαν στου δρόμου τα μισά/ γροθιά υψώνεται η οργή μας πλάι στις κόκκινες παντιέρες/ γερό της εργατιάς τραβάει το μέτωπο μπροστά».