Η απόφαση του τουρκικού κράτους και της κυβέρνησης του ΑΚΡ για τη σύλληψη του δημάρχου Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου και την παύση του από το αξίωμα του δημάρχου, καθώς και η επακόλουθη καταστολή των διαδηλώσεων και οι μαζικές συλλήψεις διαδηλωτών, μεταξύ τους και στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος και της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας, αποκάλυψαν ολόκληρο τον «μπαχτσέ» της καταστολής στην Τουρκία.

Σαφώς και η αστυνομοκρατία, η «αδέσμευτη» και «αδέκαστη» Δικαιοσύνη δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του Ερντογάν ή του τουρκικού αστικού κράτους. Ολα αυτά βρίσκονταν στη «φαρέτρα» και του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Κόμματος της Τουρκίας, ενώ αξιοποιούνται στο σύνολό τους και από όλα τα αστικά αντιλαϊκά καθεστώτα κατά το δοκούν σε όλο τον κόσμο. Θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά την ώρα που αυτό το τουρκικό αστικό κράτος κατέχει το 40% της Κύπρου, κατέχει εδάφη της Συρίας, του Ιράκ, αμφισβητεί ανοιχτά τις συνθήκες που καθορίζουν τα σύνορα, αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ακόμη και την κυριαρχία ελληνικών νησιών;

Το εντυπωσιακό λοιπόν δεν είναι οι απαράδεκτες αντιδημοκρατικές κινήσεις της κυβέρνησης του Ερντογάν, αλλά το πώς αυτές εκλαμβάνονται από τους «συμμάχους» μας, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Ολοι αυτοί «έσκιζαν τα ιμάτιά τους» για τη «δημοκρατία», για την «ελευθερία» εδώ και δεκαετίες, πότε πανηγυρίζοντας για την «πτώση του τείχους» στο Βερολίνο, πότε για τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», πότε για το ουκρανικό «Μαϊντάν» μαζί με τους νεοναζί, καθώς και τις διάφορες «πορτοκαλί επαναστάσεις» ανά τον κόσμο.

Τώρα έχουν πιει το «αμίλητο νερό» ή το πολύ - πολύ να τους ξεφύγει κάποιος ψίθυρος, όπως λέμε για το θεαθήναι. Εστιάζουμε σε αυτές τις δυνάμεις όχι γιατί η Ρωσία και ο Πρόεδρος Πούτιν κρατά κάποια διαφορετική στάση απέναντι στον Ερντογάν και στην αντιδημοκρατική «κατηφόρα» της αστικής δημοκρατίας στην Τουρκία, αλλά γιατί αυτές, οι ευρωατλαντικές δυνάμεις ήταν που παρουσιάζονταν όλο το προηγούμενο διάστημα ως «θεματοφύλακες» των δημοκρατικών «αρχών».

Αυτή η στάση των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ δείχνει το πόσο υποκριτικές ήταν και είναι οι τοποθετήσεις τους περί «δημοκρατίας» του λεγόμενου «ελεύθερου κόσμου», που δεν είναι τίποτα άλλο από το «φύλλο συκής» με το οποίο κρύβεται η ταξική εκμετάλλευση, η κοινωνική αδικία και καταπίεση, που «ξεχειλίζει» από κάθε γωνιά αυτού του βάρβαρου καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος. Κι αν ο Πούτιν σιωπά, είναι γιατί εκτιμά πως βολεύει τα ρωσικά μονοπώλια ο ρόλος μιας Τουρκίας «μεσάζοντα» και «προξενητή», που έχει επιλέξει το κυρίαρχο τμήμα της τουρκικής αστικής τάξης υπό τον Ερντογάν.

Οι δυνάμεις του ευρωατλαντισμού έχουν κι αυτές τον σχεδιασμό τους. Αλλωστε, εδώ και καιρό μιλούσαν για την ανάγκη να αποσπαστεί η Τουρκία από την «κακόβουλη επιρροή» της Ρωσίας. Τώρα πλέον ανοιχτά επιδιώκουν να αξιοποιήσουν τον νεο-οθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό του Ερντογάν, αναγορεύοντας την Τουρκία σε «στρατηγικό εταίρο». Πότε ως αναντικατάστατο «εργαλείο» για την «ευρωπαϊκή αμυντική στρατηγική», πότε ως «εγγυητή» των εξελίξεων στη Συρία, όπου κυβέρνηση συγκρότησαν οι τζιχαντιστές, τους οποίους η Τουρκία εξόπλισε και γαλούχησε, πότε ως «αντιστάθμισμα» στα ρωσικά καπιταλιστικά συμφέροντα στην Κεντρική Ασία, στον Καύκασο ή στην Αφρική κ.ο.κ.

Ο Ερντογάν ως επιδέξιος «ακροβάτης» επιδιώκει να αντλήσει τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη για την τουρκική ολιγαρχία, πατώντας πάνω στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Αποδεικνύεται πως το «τεντωμένο σχοινί» πάνω στο οποίο ακροβατεί είναι το ίδιο που σφίγγει και πνίγει τις όποιες αστικές δημοκρατικές ελευθερίες του λαού της γειτονικής μας χώρας. Ο Τούρκος Πρόεδρος, απαγγέλοντας στο τελευταίο του διάγγελμα και ένα απόφθεγμα του αντικομμουνιστή και αντισοβιετικού «αντιφρονούντα» Α. Σολζενίτσιν, συλλαμβάνοντας και δεκάδες μέλη και στελέχη του ΚΚ Τουρκίας και της ΚΝ Τουρκίας, αποδεικνύει για άλλη μια φορά το κλασικό «αξίωμα» πως ο αντικομμουνισμός πάει «πακέτο» με κάθε περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού.

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να εκφράζει αλληλεγγύη στον λαό και στο ΚΚ Τουρκίας και να απαιτεί να σταματήσουν η καταστολή και οι διώξεις, να αφεθούν ελεύθεροι οι κρατούμενοι. Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, κόντρα στο μίσος των εθνικιστών, μπορούν και πρέπει να δυναμώσουν την κοινή τους πάλη ενάντια στο σύστημα που γεννά την εκμετάλλευση, την καταπίεση, την αστυνομοκρατία, τον αυταρχισμό, τους πολέμους.

(Αναδημοσιεύεται από το «pontiki.gr»)