Από την εκδήλωση της ΚΝ Μεξικού, στην κεντρική πλατεία της Γκουανταλαχάρα, κατά την έναρξη του συνεδρίου

Το 2ο Συνέδριο βρήκε την ΚΝ Μεξικού να συνεχίζει με ανοδικά βήματα την οικοδόμησή της, έχοντας πλούσια πείρα και ζωντανή επαφή με νέους από όλη τη χώρα, μέσα από την ενεργό συμμετοχή της στην «Αλλη Καμπάνια», τη ριζοσπαστική συμμαχία που έχουν συγκροτήσει οι αντικαπιταλιστικές δυνάμεις της χώρας, το Κόμμα των Κομμουνιστών Μεξικού, ο Εθνικοαπελευθερωτικός Στρατός των Ζαπατίστας (EZLN) και άλλες μαζικές και λαϊκές οργανώσεις.

Την ΚΝΕ εκπροσώπησε στο Συνέδριο ο Γιώργος Ελταχήρ, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της Οργάνωσης, ενώ χαιρετισμούς απέστειλαν άλλες Κομμουνιστικές Νεολαίες, καθώς και διάφορες νεολαιίστικες οργανώσεις του Μεξικού.

Η Κομμουνιστική Νεολαία και το Κόμμα των Κομμουνιστών του Μεξικού αναπτύσσουν την πάλη τους σε μια περίοδο διαρκούς έντασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Η κυβέρνηση του Φελίπε Καλντερόν (του συντηρητικού Κόμματος Εθνικής Δράσης), πιστή στις επιταγές της αστικής τάξης και των ΗΠΑ - που συνεχίζουν να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο σε ό,τι αφορά τους νότιους «γείτονές» τους - εντείνει τα αντιδραστικά της μέτρα (ιδιωτικοποίηση πετρελαίων, «απελευθέρωση» Ενέργειας, καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε Παιδεία - Εργασία κλπ.).

Μαζί με την αντιλαϊκή επίθεση, «πακέτο» έρχεται και η ένταση της καταστολής, με το στρατό και την αστυνομία στους δρόμους, με τη συνεργασία κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών και την αξιοποίηση κάθε μέσου για να καμφθεί το λαϊκό φρόνημα.

Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, η λαϊκή δυσαρέσκεια ξεχειλίζει. Το παράδειγμα της λαϊκής εξέγερσης στην Οαχάκα φαίνεται ότι δεν είναι καθόλου μεμονωμένο: Ολη η χώρα μοιάζει με ένα καζάνι που βράζει.

Ολο και πιο πολλοί είναι αυτοί που αντιδρούν τόσο στην πολιτική της κυβέρνησης, όσο και στις «λύσεις» που προτείνει η σοσιαλδημοκρατία, μέσω του δήθεν «αριστερού» λόγου του Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ.

Η «Αλλη Καμπάνια», με τη συμμετοχή του Κόμματος των Κομμουνιστών, του EZLN και εκατοντάδων άλλων λαϊκών οργανώσεων, αφού διέτρεξε για περισσότερο από ένα χρόνο όλη τη χώρα, βρίσκεται αυτήν την περίοδο στο δεύτερο στάδιό της, αυτό της κατάρτισης ενός «Εθνικού Σχεδίου Πάλης».

Το Κόμμα των Κομμουνιστών και η ΚΝ Μεξικού παλεύουν μέσα από τη συμμετοχή τους στην «Αλλη Καμπάνια», ώστε να ξεκαθαρίζει τι σημαίνει η πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, να προβάλλει ξεκάθαρα η αναγκαιότητα της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.

Οπως τονίστηκε και στο 2ο Συνέδριο της ΚΝ, το μεγάλο στοίχημα για τους κομμουνιστές του Μεξικού είναι το ξεπέρασμα της απογοήτευσης και της αποξένωσης που έχει δημιουργήσει το καπιταλιστικό σύστημα σε πολλούς εργαζομένους, η ενεργητική συμμετοχή της εργατικής τάξης και της νεολαίας στη μάχη για την ανατροπή του.

Οι εργασίες του Συνεδρίου ολοκληρώθηκαν με την εκλογή της νέας Εθνικής Επιτροπής της ΚΝ Μεξικού. Στη θέση του ΓΓ της Οργάνωσης, επανεκλέχτηκε ο Ραφαέλ Καστανέδα Πινέδα.

Τα 70 χρόνια από την 1η Εθνική Συνδιάσκεψή του γιόρτασε το ΚΚ Βενεζουέλας αυτή τη βδομάδα. Η ημερομηνία της 8ης Αυγούστου του 1937 σηματοδότησε την έναρξη της δράσης του κόμματος, ως κόμματος Μαρξιστικού - Λενινιστικού. Αφετηρία στη δράση των κομμουνιστών της χώρας είχε δοθεί στις 5 Μάρτη του 1931, όταν ιδρύθηκε η πρώτη Οργάνωση του Καράκας μέσα σε συνθήκες παρανομίας.

Σε όλη τη χώρα πραγματοποιήθηκαν συζητήσεις στο εσωτερικό του κόμματος και της νεολαίας, αλλά και δημόσιες εκδηλώσεις, που αναμενόταν να κορυφωθούν χτες με συγκέντρωση στους δρόμους της πρωτεύουσας, Καράκας, και ανοιχτή εκδήλωση, όπου ομιλητές θα ήταν ο Πρόεδρος του ΚΚ Βενεζουέλας Χερόνιμο Καρέρα, ο ΓΓ Οσκαρ Φιγκέρα και ο Γραμματέας της ΚΝ Βενεζουέλας Βίκτορ Σιάνο.

Η 1η Συνδιάσκεψη είναι για τους Βενεζουελάνους κομμουνιστές ιστορικής σημασίας, γιατί σ' αυτήν καθορίστηκε ο χαρακτήρας του κόμματος. Οπως είπε ο Πρόεδρος του ΚΚ Βενεζουέλας Χ. Καρέρα, στη συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση των εκδηλώσεων, την περίοδο του 1937 «γινόταν μια μεγάλη συζήτηση για το αν στη Βενεζουέλα χρειαζόταν ένα ΚΚ, ένα Λενινιστικό κόμμα ή ένα πολυταξικό ευρύ κόμμα. Στις 8/8/1937 οι κομμουνιστές αποφασίζουν να αναδείξουν την ταυτότητά τους και "να βγάλουν το πρόσωπό τους προς τα έξω". Με πλειοψηφία εγκρίθηκε η θέση του κόμματος της εργατικής τάξης, θέση που οι κομμουνιστές της Βενεζουέλας διατηρήσαμε και διατηρούμε και σήμερα».

Το ΚΚ Βενεζουέλας, πρόσθεσε, πάντα πάλευε για την ενότητα όλων των επαναστατικών, δημοκρατικών και αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων και συμπλήρωσε: «αλλά αυτή η ενότητα δεν απαιτεί την εξαφάνιση του ΚΚ. Και στην πάλη ενάντια στη δικτατορία του Πέρεζ Χιμένες (1952-58), και στην πάλη για τη νίκη του Προέδρου Τσάβες, το ΚΚ ήταν σημαντικός άξονας για την ενότητα των λαϊκών δυνάμεων. Στο τελευταίο 13ο Συνέδριο, με συντριπτική πλειοψηφία, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τον Πρόεδρο Τσάβες και την πολιτική που σηματοδοτεί η Μπολιβαριανή Επανάσταση, αλλά και να διατηρήσουμε το ΚΚ σε συνεργασία με όλες τις άλλες δυνάμεις και σε αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο».

Ο ΓΓ του κόμματος Οσκαρ Φιγκέρα, στην παρέμβασή του στην ίδια συνέντευξη Τύπου, τόνισε ότι «στα περίπου 80 χρόνια ζωής του κόμματος παλεύουμε για τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική κοινωνία, όπου θα καταργηθεί, τελειωτικά, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτή η κοινωνία είναι η κοινωνία της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας, όπου ο καθένας θα μπορεί να προσφέρει σύμφωνα με τις ικανότητές του και θα μπορεί να απολαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του».