Ταυτόχρονα στα προαποφασισμένα από την ΕΕ, είναι η δημιουργία συνθηκών για επενδύσεις σε νέους τομείς, η ενέργεια είναι ένας απ' αυτούς, σε νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, και σ 'αυτό θα συμβάλει η επιτάχυνση της απελευθέρωσης διαφόρων τομέων οικονομίας (π.χ. μεταφορές), σε ανάλογες υποδομές κλπ. στη λεγόμενη κοινωνική οικονομία που ανατίθεται σε επιχειρήσεις μέσω εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, σε ΜΚΟ, η δημιουργία συνεταιρισμών ανέργων, με μεροκάματα ύψους του πενιχρού επιδόματος ανεργίας. Για παράδειγμα στο Λονδίνο έδιωξαν τους εργάτες καθαρισμού των πάρκων και προσέλαβαν ανέργους πληρώνοντάς τους μόνο το επίδομα και όχι κανονικό μισθό.

Τακτική παραπλάνησης καταλόγισε εκ νέου στον πρωθυπουργό από τη Χίο ο Αντ. Σαμαράς, αλλά ακριβώς την ίδια τακτική εφαρμόζει ο ίδιος και το κόμμα του προκειμένου να υφαρπάσει τη λαϊκή ψήφο. Πρώτα απ' όλα εμφανίζει το κόμμα του ως δήθεν αντιμνημονιακή δύναμη ενώ είναι δύναμη έμπρακτης στήριξης όλων των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων του μνημονίου. Δεύτερον, είναι τερατώδες ψέμα ότι η ψήφος στους συνδυασμούς της ΝΔ στο β' γύρο «θα είναι η πιο αποφασιστική απάντηση στα νέα μέτρα του μνημονίου που έρχονται και σε εκείνα που κρύβει "η μυστική ατζέντα" του κ. Παπανδρέου», όπως επανέλαβε ο πρόεδρος της ΝΔ. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Τα νέα μέτρα που προβλέπονται στο μνημόνιο, αλλά και αυτά που ετοιμάζουν κυβέρνηση και τρόικα επειδή το έλλειμμα δε μειώθηκε όσο ήθελαν, είναι μέτρα στα οποία συμφωνεί απολύτως η ηγεσία της ΝΔ. Αυτός είναι ο λόγος που δεν αναφέρει στα προεκλογικά παράθυρα και μπαλκόνια συγκεκριμένα σε ποια από τα νέα μέτρα που θα έρθουν από Δευτέρα είναι αντίθετη. Δεν υπάρχει ούτε ένα αντιλαϊκό - αντεργατικό μέτρο που να μην τυγχάνει της στήριξης της ηγεσίας της ΝΔ. Λέει «ναι» στις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και στη θεσμοθέτηση των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας, «ναι» στους χαμηλότερους μισθούς, «ναι» στο ενιαίο μισθολόγιο, «ναι» στην ιδιωτικοποίηση των πάντων... Συμφωνεί επίσης και με τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και δεν είναι τυχαίο ότι ο λαλίστατος εκπρόσωπος Τύπου δεν παίρνει δημόσια θέση... Ακόμα πιο αποδυναμωμένη, λοιπόν, πρέπει να βγει η ΝΔ την Κυριακή, όπως και το ΠΑΣΟΚ.

Αντιγράφουμε από ενημερωτική ιστοσελίδα στο διαδίκτυο δήλωση του Γρ. Ψαριανού, υποψήφιου περιφερειάρχη Αττικής και βουλευτή της Δημοκρατικής Αριστεράς.

«Στηρίζω τους άξιους και ικανούς οπουδήποτε και αν ανήκουν, αδιαφορώντας για όσα λέγονται περί δεκανικιών και άλλων τινών. Ετσι στηρίζω τον Γιάννη Σγουρό στην Περιφέρεια Αττικής, τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη για δήμαρχο Γλυφάδας και τον Νίκο Χαρδαλιά στο Βύρωνα». Ενα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και δύο της ΝΔ δηλαδή. Ολα κι όλα, πλουραλιστική αντίληψη... Και εις ανώτερα.

Για την ιστορία, στο συνδυασμό του Βαρβιτσιώτη που στηρίζει ο Γρ. Ψαριανός (σ.σ. δηλώνει και αριστερός τρομάρα του) υπάρχουν: Ενας βιομήχανος, ένα πρώην μέλος του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ, ένα μέλος των επιχειρήσεων Ανατολικής Αττικής, ο πρώην πρόεδρος της ΜΕΤΒΑ Μεταλλουργικής, καθώς και ένα μέλος του ΔΣ της ΕΚΟ Αλβανίας.

«Να μια αυθαίρετη πρόσθεση: Παφίλης 14,43, συν Μητρόπουλος 6,23, συν Ψαριανός 3,81, συν Χάγιος 2,29, συν Αλαβάνος 2,16, ίσον 28,92», γράφεται σε άρθρο της προχτεσινής «Αυγής». Σε αυτή την περίπτωση «το πολιτικό σκηνικό θα έβλεπε το χάρο με τα μάτια του», λέει ο αρθρογράφος στη συνέχεια. Με τη μισή «αριστερά» να ονειρεύεται υπουργεία και να συμμαχεί σε δήμους και περιφέρειες με το ΠΑΣΟΚ για να «συναντηθεί με τον σοσιαλιστικό χώρο» και την άλλη μισή - τη «ριζοσπαστική» - να καλεί σε ψήφο «κατά συνείδηση» στο β' γύρο, να ζητάει τη μια επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, την άλλη μη πληρωμή του χρέους, διεκδικώντας το από αστικές κυβερνήσεις, πόσο, αλήθεια, θα φοβόταν το πολιτικό σύστημα; Τι σόι συμμαχία είναι αυτή αν όχι συμβολή σε μια μορφή διαχείρισης του συστήματος, δηλαδή πάλι αντιλαϊκή; Το ΚΚΕ έχει πολιτική συμμαχιών σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση πρωταρχικά στο επίπεδο των κοινωνικών δυνάμεων, εργατική τάξη, αυτοαπασχολούμενοι της πόλης, φτωχή αγροτιά. Το αστικό πολιτικό σύστημα έχει προβάλει πιθανά σενάρια «εναλλακτικών» δικών του συμμαχικών λύσεων σε επίπεδο διακυβέρνησης. Σε αυτά τα σενάρια είναι πρόθυμο να πρωταγωνιστήσει μεγάλο μέρος της «αριστεράς». Ολοι αυτοί που κάνουν τέτοιες αυθαίρετες προσθέσεις και έχουν τον καημό της «ενότητας της αριστεράς» τι κάνουν σε συνδικαλιστικό επίπεδο; Πάντα συμμαχούν με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη ΝΔ αν χρειαστεί, απέναντι στις ταξικές δυνάμεις. Για ποια ενότητα λοιπόν μιλούν;