Θέλουν να αποδεχτούμε ως στάση ζωής ότι ο συνδυασμός της μητρότητας με την εργασία είναι ατομική ή οικογενειακή μας υπόθεση. Η στρατηγική της ΕΕ, στο όνομα του «συγκερασμού οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων», ταυτόχρονα προωθεί τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, αλλά και φορτώνει στις πλάτες των γυναικών τα βάρη της κοινωνικής πολιτικής, τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ με την απαλλαγή του κράτους από κάθε υποχρέωση να παρέχει δημόσιες και δωρεάν υποδομές για τις οικογενειακές ανάγκες.
Ταυτόχρονα, οι αναχρονιστικές αντιλήψεις και απόψεις για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, για τη σχέση της με τη μητρότητα, που αναπαράγονται από τα ΜΜΕ, από την εκπαίδευση, από την Εκκλησία, από όλους τους μηχανισμούς της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, μέσα από την ίδια την οικογένεια, επιδρούν ιδιαίτερα στη στάση ζωής της γυναίκας, με βάση τις ιδιαίτερες πλευρές της ψυχοσύνθεσής της. Με βάση την ανησυχία της για το μέλλον των παιδιών της, νιώθει «τύψεις» που δεν μπορεί να ικανοποιήσει πλήρως τις ανάγκες της οικογένειάς της. Ακόμα και γυναίκες με πρωτοπόρα αγωνιστική δράση στο κίνημα δέχονται πίεση από το οικογενειακό, φιλικό περιβάλλον, από την ίδια τη σχέση τους με το παιδί. Νιώθουν το κενό, που δημιουργούν οι ίδιες οι κοινωνικές, οικονομικές συνθήκες ζωής της εργατικής, λαϊκής οικογένειας, στη δημιουργική ενασχόληση με τη διαπαιδαγώγησή του. Ερχονται καθημερινά σε σύγκρουση με τις ταλαντεύσεις, αν η αγωνιστική στάση ζωής τους είναι σε βάρος της διαπαιδαγώγησης του παιδιού.
Αρα χρειάζεται επίμονη προσπάθεια στην καθημερινή δράση των Συλλόγων και Ομάδων μας για να στηρίζουμε τις νέες μητέρες που έχουν επιλέξει το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης και με πρακτικά μέτρα. Αλλά και για να καλλιεργούμε μαζικά στις γυναίκες που απευθυνόμαστε ότι για την πλειοψηφία των γυναικών αυτά τα ζητήματα δεν λύνονται με ατομικό τρόπο. Οσο η μόρφωση, η εργασία, η μητρότητα, οι ανάγκες μας θεωρούνται ατομική υπόθεση, όσο τα πάντα μετρώνται με το κέρδος των επιχειρηματικών κολοσσών, θα είμαστε διπλά καταπιεσμένες.
Η λύση τους πρέπει να είναι υπόθεση της κοινωνίας, του κράτους, με κριτήριο τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες μας, και όχι το κίνητρο του κέρδους. Για να μπορεί η γυναίκα να συνδυάζει αρμονικά την εργασία με τη μητρότητα χρειάζεται πλήρης και αποκλειστική κρατική, κοινωνική προστασία της μητρότητας, με δωρεάν σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες στήριξης όλων των αναγκών της γυναίκας, σε κάθε ηλικιακή περίοδο της ζωής της.
Οσο δεν εξασφαλίζονται αυτές οι κοινωνικές, οικονομικές προϋποθέσεις, μόνο υποκριτικό μπορεί να θεωρηθεί το ενδιαφέρον των εκμεταλλευτών του μόχθου μας για την «ισότητα των φύλων», που αποτελεί το σύγχρονο περίβλημα για να αναπαράγεται η γυναικεία ανισοτιμία.
Ως ΟΓΕ, αντιπαρατεθήκαμε στο λεγόμενο «ευρωπαϊκό κεκτημένο», που σπρώχνει τη γυναίκα στην «ισότητα» στα πιο υποβαθμισμένα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα σε σχέση με τον άνδρα. Είναι η στρατηγική της ΕΕ, που υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις για να «σωθεί» η ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Από αυτήν τη σκοπιά, ασκούμε κριτική στα υποκριτικά συνθήματα της ΓΓΙΦ, του ελληνικού παραρτήματος του Ευρωπαϊκού Lobby Γυναικών για την «ισότητα» στην εργασία ανδρών και γυναικών.
Η «ισότητα των δύο φύλων» αξιοποιείται από τις επιχειρήσεις και τους μονοπωλιακούς ομίλους, από τα επιτελεία της ΕΕ, κυβερνήσεων, διακρατικών οργανισμών, όπως το ΝΑΤΟ, σαν «βιτρίνα», εργαλείο για να εξωραΐσουν την επιχειρηματική δράση, να ανοίξουν το δρόμο της υποταγής των εργαζομένων στα συμφέροντα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Το σύνθημα των «ίσων ευκαιριών» στη μόρφωση, στην εργασία, στη ζωή, στις συνθήκες της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, διαμορφώνει ακόμα μεγαλύτερους κοινωνικούς, ταξικούς φραγμούς.
Μέσα από το Συνέδριό μας επιδιώκουμε όχι μόνο να καταγράψουμε τη στάση των γυναικών απέναντι στις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, αλλά και να συμβάλουμε στο περιεχόμενο και στις μορφές της δραστηριότητάς μας, ώστε ως ΟΓΕ να αναδείξουμε τον ελπιδοφόρο δρόμο της αγωνιστικής στάσης ζωής.
Δεν παραγνωρίζουμε τις ακόμα περισσότερες δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά μας, τις συνέπειες της ανεργίας, της εργασιακής περιπλάνησης, της έντονης προσπάθειας της κυρίαρχης τάξης να σπείρει την απογοήτευση, τον ατομικισμό, το προσωπικό βόλεμα, την υποκουλτούρα, το συμβιβασμό, την αποχαύνωση μέσα από τα ΜΜΕ, το βιασμό της γυναικείας συνείδησης με πρώτα θύματα τις νέες γυναίκες, το δηλητήριο της αναποτελεσματικότητας των αγώνων που σπέρνουν συστηματικά.
Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, η ΟΓΕ, απευθύνεται σε κάθε γυναίκα του καθημερινού μόχθου, στη γυναίκα που ακούμπησε τις ελπίδες της για μια καλύτερη ζωή στην αλλαγή της κυβέρνησης πριν από δύο χρόνια, στην υπόσχεση ότι με την αλλαγή του τρόπου διαχείρισης της οικονομίας θα παίρνονταν πίσω τα αντιλαϊκά μέτρα. Απευθύνεται στη γυναίκα που ενδεχομένως νιώθει απογοητευμένη από τις εξελίξεις με την επίθεση διαρκείας που ζούμε.
Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια μιας άνεργης νέας γυναίκας που μετά την απόλυσή της δραστηριοποιήθηκε στο κίνημά μας, όπως αποτυπώνονται σε συνέντευξη που η ίδια έδωσε και δημοσιεύτηκε στο Δελτίο μας το 2013: «... απέκτησα ταξική συνείδηση, γνώρισα τι στ' αλήθεια συμβαίνει γύρω μου. Γνώσεις κι ένα κίνητρο να θέλω να μάθω περισσότερα. Και προπαντός έμαθα πώς ν' αγωνίζομαι... ένιωσα ότι δεν είμαι μόνη μου. Ακόμα κατάλαβα και την πραγματική έννοια της αλληλεγγύης και όχι αυτά που μου πλασάρουν χρόνια τώρα».
Αυτή η αγωνιστική στάση, που συνδέει τον καθημερινό σκληρό αγώνα της επιβίωσης με τη συλλογική διεκδίκηση και πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, αποτυπώνει τις δυνατότητες που υπάρχουν για την οργάνωση των γυναικών.
Οι αντιπρόσωποι του Συνεδρίου, οι χιλιάδες γυναίκες που συσπειρώνονται στους Συλλόγους και τις Ομάδες της ΟΓΕ, με το καθημερινό μας παράδειγμα μπορούμε να εμπνεύσουμε τις γυναίκες που βρίσκονται ακόμα μακριά από την κοινωνική δράση. Εχουμε οδηγό μας τη γνώση της αντικειμενικής πραγματικότητας της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Κίνητρο για τους διεκδικητικούς μας αγώνες μας είναι η ανάγκη μας να ζήσουμε μια ανθρώπινη ζωή εμείς και τα παιδιά μας. Με επιμονή και υπομονή αναδεικνύουμε την αξία της συμμετοχής και της οργανωμένης δράσης μέσα στο Σύλλογο ή την Ομάδα Γυναικών της ΟΓΕ, το εργατικό Σωματείο, τον Αγροτικό Σύλλογο, την Ενωση ελευθεροεπαγγελματιών, το φοιτητικό Σύλλογο. Στόχος μας είναι η ανάπτυξη της γυναικείας πρωτοβουλίας στο κίνημα.
Γυναίκα βγες μπροστά, στον αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Δοκίμασε τη δύναμή σου στο δρόμο της συλλογικής πάλης. Η θεωρία του «αδύνατου», του «μη πραγματοποιήσιμου» που οδηγεί στην αδράνεια και στην αποδοχή της εξαθλίωσης καταρρίπτεται όταν συνδέεται με την πάλη του εργατικού, λαϊκού κινήματος, με πυξίδα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες που μας στερούν ΕΕ, κυβερνήσεις και μονοπώλια. Αυτόν το ρόλο, αυτήν τη μεγάλη ευθύνη έχει σήμερα το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα στη χώρα μας.