Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, με τη λεγόμενη «Διακήρυξη του Σιμπίου», επιβεβαιώνει τον βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου. Χέρι χέρι σοσιαλδημοκράτες (μαζί και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), νεοφιλελεύθεροι, ευρωσκεπτικιστές και ακροδεξιοί, όπως ο Κουρτς, ο Σαλβίνι και ο Ορμπαν, ηγέτες των Βαλτικών χωρών, που υμνούν τους φασίστες των SS, υπέγραψαν μεταξύ άλλων την εξής αντικομμουνιστική διακήρυξη: «Τριάντα χρόνια πριν, εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν για την ελευθερία τους και για την ενότητα και γκρέμισαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα που είχε διχοτομήσει την Ευρώπη για δεκαετίες». Αυτήν την κατάπτυστη διατύπωση, που για δεκαετίες έστελνε και στη χώρα μας αγωνιστές στα εκτελεστικά αποσπάσματα, τόλμησαν να την υπογράψουν την 9η Μάη, ανήμερα της επετείου της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, που για να διαγραφεί από τη μνήμη, κυρίως της νεολαίας, προκλητικά έχει βαφτιστεί «μέρα της ΕΕ».

Η ΕΕ πρωτοστατεί στην παραχάραξη της Ιστορίας, στην ανιστόρητη εξίσωση του φασισμού, ο οποίος είναι γέννημα - θρέμμα του σάπιου εκμεταλλευτικού τους συστήματος, με το σοσιαλισμό, στην αναβίωση και την απόδοση τιμών στους συνεργάτες των ναζί, την ίδια ώρα που διώκουν και απαγορεύουν τη δράση Κομμουνιστικών Κομμάτων σε μια σειρά από χώρες (Βαλτικές, Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία κ.α.), ενώ ποινικοποιούν ακόμα και τα σύμβολά τους. Στη συγκεκριμένη διακήρυξη, μάλιστα, μαζί με τον αντικομμουνισμό, γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί ότι η ΕΕ «με τις αξίες και τις ελευθερίες της παρέχει σταθερότητα και ευημερία σε όλη την Ευρώπη, εντός και εκτός των συνόρων της». Αυτά όταν στην ΕΕ διευρύνεται η φτώχεια, η ανεργία ξεπερνά τα 30 εκατομμύρια, χτυπιούνται δικαιώματα και κατακτήσεις στην εργασία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Υγεία, στην Παιδεία. Οταν η ΕΕ συμμετέχει ενεργά σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους με τις ΗΠΑ, αιματοκυλώντας λαούς, διαμελίζοντας χώρες, σπέρνοντας θάνατο, φτώχεια, προσφυγιά. Οταν μαζί με τις ΗΠΑ στηρίζει πραξικοπήματα, όπως αυτό στη Βενεζουέλα.

Δεν χρειαζόταν βέβαια να περιμένει κανείς τη «Διακήρυξη του Σιμπίου» για να διαπιστώσει ότι ο αντικομμουνισμός αποτελεί «ιδρυτική αξία» της ΕΕ. Το δείχνει όλη η Ιστορία της, το ίδιο το DNA της, ακόμα και τα λόγια των εμπνευστών της, ότι η Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δεν θα γινόταν «μια ζώνη ύφεσης στο έλεος του κομμουνισμού»! Πιο πρόσφατα, αρκεί να θυμίσουμε το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, που αποκάλυψε και πολέμησε το ΚΚΕ. 'Η, ακόμα πιο πρόσφατα, τον αντικομμουνιστικό οχετό που εξαπέλυσαν από το Ταλίν η εσθονική προεδρία της ΕΕ και οι Ευρωπαίοι «εταίροι» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στο «συνέδριο» που οργάνωσαν το 2017, με αφορμή τη «Μέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων», που έχει θεσπίσει με ψήφισμά του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εξισώνοντας τον κομμουνισμό με το φασισμό - ναζισμό. Ανάμεσα στα πολλά χυδαία και ανιστόρητα που ακούστηκαν σε εκείνο το «συνέδριο», προκειμένου να στηριχτεί από τους απολογητές του καπιταλισμού και των εγκλημάτων του η εξίσωση του κομμουνισμού με το φασισμό, ήταν και η ταύτιση του Μαρξ με τον Χίτλερ και συγκεκριμένα η εξομοίωση του «Κεφαλαίου» με το «μανιφέστο» του ναζισμού, «Ο Αγών μου», που συνέγραψε ο Χίτλερ!

Οπως τώρα, που επιχείρησε χωρίς επιτυχία να θολώσει τα νερά για την αντικομμουνιστική διακήρυξη που συνυπέγραψε, έτσι και τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να δικαιολογηθεί και ταυτόχρονα να δικαιολογήσει την ΕΕ, που έθεσε υπό την αιγίδα της όλο αυτόν τον αντικομμουνιστικό οχετό. Επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ότι είναι κάλπικα τα «προοδευτικά» και «αντιακροδεξιά» μέτωπα που προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ σε Ελλάδα και Ευρώπη, αφού ο αντικομμουνισμός, η εξίσωση του κομμουνισμού με το φασισμό - ναζισμό, η αναπαραγωγή της θεωρίας των «δύο άκρων», η αναθεώρηση της Ιστορίας, «ταΐζουν στο στόμα» την ακροδεξιά, διατηρώντας την ως μία σίγουρη εφεδρεία σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταδικαστεί και στις επερχόμενες κάλπες από κάθε αριστερό, προοδευτικό άνθρωπο, με ενίσχυση του ΚΚΕ. Οι «ιδρυτικές αρχές» και «αξίες», όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να επιστρέψει η ΕΕ, αλλάζοντας τον συσχετισμό στο Ευρωκοινοβούλιο υπέρ των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων και κυβερνήσεων, είναι σκέτη απάτη. Οι «ιδρυτικές αξίες» της ΕΕ είναι σάπιες, όπως και το σύστημα που υπηρετεί. Γι' αυτό, μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει για τους λαούς. Η διέξοδος επομένως δεν βρίσκεται στην προσδοκία ότι με μερεμέτια θα βελτιωθεί, θα γίνει τάχα φιλολαϊκή, αλλά στην πάλη για την αποδέσμευση, με την εξουσία στα χέρια του λαού. Στην πάλη για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού.