Οι έμποροι, αφού βρήκαν φλέβα κερδοφορίας στο συνηθισμένο για αυτούς γαργάλημα των ενστίκτων μας, αφού εξαργύρωσαν την περιέργειά μας στα μηχανάκια της AGB, αφού έστησαν δικαστήρια - άλλοι για να υπερασπιστούν το δικό τους «σοβαρό» κανάλι, και άλλοι για να τα πουν «έξω από τα δόντια» προς τέρψιν του «κοσμάκη» - τα έκαναν όλα έναν αχταρμά: Ναρκωτικά, καλλιτέχνες, ψυχίατροι, γκλαμουριά, «κακούργα κοινωνία», υποκρισία, αστυνομία, κράτος, ιδιωτικές κλινικές, μεγαλοδικηγόροι, ατζέντηδες και ειρηνοδίκες, όλοι και όλα επί σκηνής.

Ωραία. Αλλά ποιο είναι το συμπέρασμα;

***

Ποιο να είναι το συμπέρασμα; Μήπως δεν το ξέραμε, από την εποχή του Δάντη κιόλας, ότι κανένας, όσο καλές προθέσεις και να έχει, δεν μπορεί να κυκλοφοράει με την κολόνια της αρεσκείας του. Το «πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι», έχει γενική ισχύ. Οτι η όσμωση με την εξουσία ποτέ δε στάθηκε ικανή να προστατέψει τους γελωτοποιούς του αυτοκράτορα, ήταν κι αυτό γνωστό. Ο γελωτοποιός είχε πάντα αυξημένες δυνατότητες και δικαιώματα έναντι των υπολοίπων πολιτών. Μέχρι και πλάκα στον αυτοκράτορα μπορούσε να κάνει, αλλά, βλέπετε, ο αυτοκράτορας δεν έχει πάντα... όρεξη. Και ο γελωτοποιός, αν δεν κρατά τις αποστάσεις ασφαλείας, αν βρίσκεται τόσο κοντά στον αυτοκράτορα, θα απειλείται πάντα να είναι ο πρώτος που θα χάσει το κεφάλι του.

Ο Λαζόπουλος, οι άνθρωποι που το ταλέντο τους γίνεται η φωνή της αγωνίας χιλιάδων ανθρώπων, είναι έξυπνοι άνθρωποι και αυτά τα ξέρουν. Μόνο που η ευφυία τους δεν αρκεί. Χρειάζεται μια συνεπής στάση απέναντι στην εξουσία. Δεν μπορεί να μακροημερεύει η τακτική που λέει «και στο ληστή ψωμί και στο χωροφύλακα χαμπέρι». `Η θα είναι απέναντι στην εξουσία, γενικώς, ή αν επιλέγουν τη «συντροφιά» μαζί της ή με κάποια κέντρα της, κάποια στιγμή θα ακυρωθούν. Και τότε η διαμαρτυρία ότι στην είχαν στημένη, ακόμα κι αν ευσταθεί, δεν αρκεί...

***

Μήπως να πάρουμε όλοι θέση πίσω από την κλειδαρότρυπα, και αφού δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, να σταθούμε σούζα μπροστά στον κύριο Ευαγγελάτο και να απολαύσουμε τη δικολαβίστικη κατινιά, επικυρώνοντας αυτή την παλιά τακτική που λέει πως όταν θες να διαιωνίσεις την ξεφτίλα, βάλτη στο τσιγκέλι και άρχισε να τη δείχνεις με το μεσαίο δάκτυλο της σκανδαλοθηρίας;

Μήπως αντίθετα πρέπει να πάρουμε το μέρος των άλλων, των σοβαρών, που σέβονται - λέει - τον άνθρωπο, αλλά και στα δικά τους κανάλια είδαμε ανθρώπους να αυτοκτονούν μετά από τη διαπόμπευση; Μήπως πρέπει να αγωνιούμε αν τα μηχανάκια της ΑGΒ θα δώσουν τη νίκη στο φέρελπη δήμαρχο, που όταν μιλάμε για τα ΜΜΕ και τις τηλεοράσεις, βγάζει όλη τη δυσκοίλια διαμαρτυρία του, λες και δεν ήταν ο δικός του «αλήτης ρουφιάνος δημοσιογράφος» που έπαιξε το ρόλο της εμπροσθοφυλακής για να μπουκάρουν οι ένστολοι στο σπίτι εκείνου του ταλαίπωρου πριν από 4 χρόνια;

Τελικά το θέμα του κυρίου Λυμπέρη, του Ρουβά και της λοιπής αστραφτερής κοινωνίας τι είναι; Είναι μια υπόθεση ναρκωτικών, μια υπόθεση ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, μια υπόθεση ΚΥΠίτικης έμπνευσης, ή μην είναι μια υπόθεση που ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει, μαζί και την ξεφτίλα του; Μια ξεφτίλα που την κάνει και λαϊκό ηλεκτρονικό ανάγνωσμα, έτσι για να μείνει στον αφρό, όπως τα κυματάκια που παράγει στη ρότα του το κότερο.

***

Δεν υπάρχει λόγος να πούμε στο Λαζόπουλο, ότι αν όσα του έτυχαν είχαν τύχει σε κάποιον άλλον, και εκείνος τα υπερασπιζόταν με τον τρόπο που αυτός προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, τότε εκείνος ο άλλος θα γινόταν ο αγαπημένος του ήρωας στους Μήτσους.

Δε χρειάζεται να πούμε τίποτα για τον κ. Κούγια ή για τον εισαγγελέα κ. Ευαγγελάτο, δε χρειάζεται να δώσουμε το στίγμα της δημοσιογραφίας που αντιλαμβάνεται το ρόλο της με γνώμονα το «πες μου ποιος είναι ο χορηγός σου για να σου πω πώς θα σε παίξω στο δελτίο μου». Αυτά είναι πράγματα γνωστά και στον κ. Χατζηνικολάου, που τάχθηκε με τους μεν και στον κ. Αναστασιάδη ή στον κ. Κακαουνάκη που τάχθηκαν με τους δε.

***

Ο κ. Λυμπέρης ήταν 17 χρόνια τοξικομανής και όλοι - λένε τώρα - το γνώριζαν!

• Εμείς, πάντως, κύριοι, δεν το γνωρίζαμε. Εμείς δε γνωρίζαμε (όπως το κράτος το γνώριζε) ότι ένας άνθρωπος που μπλέχτηκε στο «λούκι», είχε κλινική.
• Εμείς δε γνωρίζαμε (όπως το υπουργείο Υγείας γνώριζε) ότι ο ιδιοκτήτης μιας κλινικής στην οποία γίνονταν παράνομα προγράμματα απεξάρτησης, ήταν εξαρτημένος.
• Εμείς, κύριοι, δε γνωρίζαμε ότι η Αστυνομία δεν έκανε τίποτα, ακόμα και όταν υπήρχαν συγκεκριμένες καταγγελίες. Εκείνο που ξέρουμε είναι πως όταν πιάσουν κάποιο παιδί στην Ομόνοια να έχει στην κατοχή του πάνω από μια δόση, το πάνε κλοτσηδόν στον Κορυδαλλό με την κατηγορία της εμπορίας, ή το χρησιμοποιούν ως «στατιστικό εύρημα» για να στηρίξουν τη θέση τους για τη ναρκοεξάρτηση μέσω «υποκαταστάτων», ή ακόμα χειρότερα, πάνω στο δράμα αυτού του νέου ανθρώπου οικοδομούν τις θεωρίες περί «αποποινικοποίησης» (σ.σ.: νομιμοποίησης δηλαδή!) των ναρκωτικών. Αντίθετα, ο κύριος με τη φορολογική δήλωση άνω του 1,5 δισ., βρίσκεται στο νοσοκομείο - και καλώς βρίσκεται - λόγω στερητικού συνδρόμου. Εμείς ξέρουμε ότι τα στερητικά σύνδρομα δεν πάνε πακέτο με τις φορολογικές δηλώσεις... Φυσικά η δική μας άποψη για σύσταση ειδικών σωφρονιστικών θεραπευτηρίων για τους χρήστες, αποκαλείται από τους κυρίους του ΣΥΝ σαν «θλιβερός και παρωχημένος αναχρονισμός»!
• Αυτό που εμείς ξέρουμε είναι ότι οι «μυτιές» της υψηλής κοινωνίας και οι σεξουαλικές της προτιμήσεις δεν αφορούν το δικό μας πρόβλημα. Και το δικό μας πρόβλημα είναι ότι με τα δικά τους κότερα (όπως τα βαπόρια του κυρίου Λαιμού, για παράδειγμα) διακινείται το πράμα που σκοτώνει χιλιάδες νέους. Από τις δικές τους τηλεοράσεις, από τα δικά τους κόμματα ακόμα και από τη δική τους Αστυνομία(!) διακονείται η θεωρία της νομιμοποίησης των ναρκωτικών. Από τους δικούς τους διαύλους προαγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας επιδιώκεται η ιδιότητα του «χασικλή», από ύβρις στη συνείδηση της κοινωνίας και των ίδιων των ανθρώπων που την «πάτησαν», να μετατραπεί σε εισιτήριο για την «γκλαμουριά» και τη δημόσια καταξίωση στον κόσμο των στρας!

Θέλουν να μας εθίσουν στη λογική ότι «όλοι το ίδιο είμαστε, λαός και Κολωνάκι». «Τι τα θες» που στο Κολωνάκι έχει κοκαΐνη και υγιεινή άσπρη, ενώ στον Κολωνό χασίσι και νοθευμένη ηρωίνη... «Τι τα θες» που στο Κολωνάκι τα στερητικά σύνδρομα εισάγονται στο νοσοκομείο ενώ τα στερητικά σύνδρομα του Κολωνού εισάγονται στην «μπουζού»... «Τι τα θες», που οι μεν έχουν μεγαλοδικηγόρους και οι δε πάνε «άκλαφτοι»; Αταξικό το πρόβλημα των ναρκωτικών και μάθε να ζεις με αυτό!

Τι μου λες; Αταξικό, ε; Αλήθεια, υπάρχει τίποτα πιο ταξικό από τη θεωρία της «αταξικότητας» του θανάτου, της εξάρτησης, ακόμα και της βλακείας; Ολοι θα πεθάνουμε, αυτό είναι μάλλον βέβαιο, αλλά ο θάνατος στο Κολωνάκι, είναι ίδιος με το θάνατο στον Κολωνό; Δες πώς ζουν στο Κολωνάκι, δες πώς ζουν και στον Κολωνό, για να δεις πόσο ταξικός είναι ο θάνατος. Αλλά τώρα θέλουν να συμβιβαστούμε. Αφού το δικό τους «παπόρι της παρακμής» πρέπει να κυκλοφοράει ασύδοτο, εμείς πρέπει να συμβιβαστούμε και να νομιμοποιήσουμε το φορτίο του!

«Τι τα θες», σου λένε, κι αυτοί που παίρνουν κοκαΐνη, κι αυτοί που χτυπάνε την πρέζα στις πλατείες του Μεταξουργείου, όλοι θα πεθάνουνε! Αρα; Ζήστε εσείς στο Μεταξουργείο αποβλακωμένοι, αφού αυτό είναι το πολιτικά εκμεταλλεύσιμο για μια εξουσία που θέλει αποβλακωμένους και πολιτικά ακίνδυνους τους κατοίκους των Δυτικών συνοικιών, κι αφήστε και τους άλλους να «διασκεδάζουν» με τις δόσεις τους στα Βόρεια προάστια, αλλά χωρίς κοινωνικό άγος και χωρίς τον κίνδυνο να δίνουν εξηγήσεις, αφού τελικά το θέμα δεν είναι να κοπεί ο δρόμος προς τα ναρκωτικά, αλλά το ποιο δρόμο θα διαλέξεις για τα ναρκωτικά!

Ποιος είναι ο βασικός τους στόχος, όμως; Μήπως πίσω από όλο αυτό τον εθισμό, το θέμα είναι να «δέσει» όλο το παζλ των τελευταίων ημερών; Αφού - σού λένε - υπάρχει το πρόβλημα των ναρκωτικών, το ζήτημα δεν είναι να το αντιμετωπίσουμε, αλλά να υποταχτούμε στο πρόβλημα! Τουτέστιν, αφού οι πλούσιοι έτσι κι αλλιώς τη βρίσκουν την άκρη, το θέμα είναι να βοηθήσουμε τους φτωχούς. Και πώς θα τους «βοηθήσουμε»; Μα μετατρέποντας το ίδιο το κράτος σε έμπορο ηρωίνης (!) και σε εγγυητή της «ατιμωρησίας» της «μαλακής μαστούρας» (πρόταση των 5), μετατρέποντας τα μπαλκόνια μας σε θερμοκήπια «μαύρου» (πρόταση Παπανδρέου) και καθιστώντας τον αστυνόμο και τοποτηρητή της «ευταξίας» στη διακίνηση των ναρκωτικών (πρόταση Αστυνομίας περί «αποποινικοποίησης»)!

Ιδού το αγλάισμα της «προοδευτικότητάς» τους! Ιδού το επιστέγασμα των «αταξικών» τους προσεγγίσεων!

***

Συνεπώς, να ποιο είναι το δικό μας πρόβλημα:

Οτι σε αυτό το «παπόρι της παρακμής», σε αυτό το «παπόρο που είναι όλοι τους μέσα», όπως λέει και το τραγουδάκι, είτε σνιφάρουν είτε δε σνιφάρουν, είτε κάνουν φιλανθρωπίες είτε δεν κάνουν, είτε παίρνουν είτε δίνουν ναρκωτικά, είτε πουλούν είτε αγοράζουν την αποχαύνωση, είτε την αποχαύνωση που μου πλασάρουν τη ζυγίζουν με τη ζυγαριά ακριβείας είτε με τα μηχανάκια της AGB, εμείς αυτό που ξέρουμε είναι ότι μέσα σε αυτό το «κότερο», στο «κότερο» που πάει ντουγρού για το ταξίδι του Τιτανικού τους, εμάς και τα παιδιά μας, μάς θέλουν για μούτσους.

Εμάς αυτό είναι το πρόβλημά μας και αυτό μας αρρωσταίνει. Οτι για μας και τα παιδιά μας η μόνη ελευθερία που μας αναγνωρίζουν είναι να παρακολουθούμε τις κρουαζιέρες τους. Να αποχαυνωνόμαστε από αυτές και ακόμα χειρότερα, μόλις θα έχουμε αποβλακωθεί πλήρως, θέλουν να ερωτοτροπούμε με την ιδέα ότι μόλις το παπόρι της παρακμής τους αρχίσει να γέρνει, εμείς θα είμαστε η σαβούρα που θα πετάξουν, για να πατήσουν πάνω της και να τη βγάλουν ξανά καθαρή...