ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Συνεχίζουμε αισιόδοξα στο πεδίο των ταξικών αγώνων

Η προεκλογική αντιπαράθεση για το δεύτερο γύρο των τοπικών εκλογών, όλη τη βδομάδα που πέρασε είχε όλα τα γνωρίσματα των εκβιαστικών διλημμάτων που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ρίχνουν στην προεκλογική αρένα στην υποτιθέμενη μεταξύ τους αντιπαράθεση ότι εκφράζουν δήθεν διαφορετικές πολιτικές, προκειμένου να υφαρπάξουν τη λαϊκή ψήφο, και να χρησιμοποιήσουν το αποτέλεσμα για τις ιδιαίτερες κομματικές τους επιδιώξεις, αφού στρατηγικά ταυτίζονται. Και τα δύο κόμματα των μονοπωλίων, βεβαίως, προσδοκούσαν να κερδίσουν τις περισσότερες περιφέρειες, αλλά και δήμους. Επιδίωξαν να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις ότι το κέρδισμα ιδιαίτερα των περισσότερων περιφερειών και των μεγάλων δήμων θα είναι προς όφελος του λαού. Βεβαίως, το ΠΑΣΟΚ, ενώ στον πρώτο γύρο έβαλε το εκβιαστικό δίλημμα ή ΠΑΣΟΚ ή αποσταθεροποίηση και χρεοκοπία, δηλαδή χάος άρα καταστροφή για το λαό, στο δεύτερο γύρο έκανε τούμπα, μιλώντας για αυτοδιοικητικές εκλογές. Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός το αποτέλεσμα καταδίκης της πολιτικής της κυβέρνησης, το μετέφρασε ως μήνυμα συνέχισης και έντασης της αντιλαϊκής πολιτικής τους, δείχνοντας απέχθεια στο λαό και στις επιλογές του. Η ΝΔ συνέχισε στη δήθεν αντιμνημονιακή ταχτική, προσδοκώντας να προσελκύσει ψήφους από τ' άλλα κόμματα. Βεβαίως, η αναμέτρηση ήταν μεταξύ τους, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αυτοί θα έβγαζαν περιφερειάρχες και δημάρχους.

Το ζήτημα ποιο από τα δύο θα έχει περισσότερες περιφέρειες, είχε και για τους δύο γενικότερη σημασία, από το ποιος θα καθορίζει τις εξελίξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα. Βεβαίως, ο λαός με την ψήφο του εκφράστηκε στον πρώτο γύρο. Αυτός καθορίζει την εκλογική του επιλογή και αυτό έχει ήδη κριθεί. Εχει, δηλαδή, διαμορφώσει τον πραγματικό συσχετισμό. Μόνο που το εκλογικό αυτό σύστημα των δύο γύρων έγινε ακριβώς για να εκβιάζουν. Και ο εκβιασμός γίνεται και στο λαό, αλλά και στα υπόλοιπα κόμματα. Τούτη δε τη φορά έγινε με ιδιαίτερη μανία στο ΚΚΕ. Τη βρώμικη προπαγάνδα αστικών εφημερίδων με πρωτεργάτη τα «Νέα» για βρώμικη ταχτική του ΚΚΕ αφού κάνει ανίερες συμμαχίες με τη ΝΔ, ακολούθησαν και άλλες, π.χ. το «Βήμα» - ακόμη και χτες είχε ανάλογες αιχμές περί «αριστεράς - δεξιάς» κόντρα στο ΠΑΣΟΚ και επιδίωξε να σπιλώσει τη συνείδηση των λαϊκών ανθρώπων που ψήφισαν το ΚΚΕ, νομίζοντας πως θα τους εκβιάσει στο δεύτερο γύρο να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ. Στο παιχνίδι μπήκε και η ΝΔ. Οχι μόνο με τη δήλωση Καμένου στην Ικαρία ότι στηρίζει το συνδυασμό του ΚΚΕ, αλλά και με την προπαγάνδα ότι εκπροσωπεί όλους τους λαϊκούς ανθρώπους που ψήφισαν αντιμνημονικά, προσδοκώντας να υφαρπάξει την ψήφο τους. Ετσι τροφοδότησε την άτιμη ταχτική που εκπορεύτηκε από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και εκτέλεσαν τα «ΝΕΑ».

Παρ' όλ' αυτά τι έδειξε το εκλογικό αποτέλεσμα;

Η αποχή αυξήθηκε ακόμη περισσότερο στο δεύτερο γύρο, όπως και το λευκό και το άκυρο στο σύνολό τους. Τι δείχνει αυτή η τάση;

1. Οτι αυτό που έθεσε το ΚΚΕ για ενιαίο κριτήριο και στους δύο γύρους είχε επίδραση στο λαό. Ούτε η τούμπα του ΠΑΣΟΚ που από βαθιά πολιτικές εκλογές, γιατί υπάρχει κίνδυνος αποσταθεροποίησης, χρεοκοπίας τις μετέτρεψε σε αυτοδιοικητικές, ώστε να αυξηθούν οι ψήφοι του ΠΑΣΟΚ έπιασε, ούτε η δήθεν «αντιμνημονιακή» ταχτική της ΝΔ εκφράστηκε σε αύξηση των ψήφων της. Χτες, όλως παραδόξως τα κανάλια μόνο ποσοστά έδειχναν.

2. Η αποχή αυξήθηκε σε εκλογική διαδικασία αναμέτρησης αποκλειστικά μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, για το ποιος θα επιβάλλει την αντιλαϊκή πολιτική. Αυτό επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά την αποστροφή λαϊκών δυνάμεων στην αστική πολιτική και όχι γενικά στην πολιτική. Εχουν εμπειρία εφαρμογής πολιτικής από κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση της ΚΕ του ΚΚΕ ότι ένα μεγάλο μέρος αποχής εκφράζει λαϊκή δυσαρέσκεια και καταδίκη τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, έχει σχετικά μεγαλύτερο πολιτικό βάθος σε σύγκριση με το αντίστοιχο φαινόμενο των ευρωεκλογών. Εκφράζει θετικές διεργασίες, που ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί, για απεγκλωβισμό από τα αστικά κόμματα και τη λογική της διαχείρισης της κρίσης του συστήματος. Η αποχή αντανακλά επίσης σε σημαντικό βαθμό καταδίκη και απέχθεια απέναντι στα φοβικά και εκβιαστικά διλήμματα που εξαπέλυσε η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα.

3. Τα διλήμματα αυτά δεν πέρασαν και αυτό είναι ενθαρρυντικό αφού αποτελεί αρχή διεργασιών χειραφέτησης από την αστική πολιτική. Ανεξάρτητα αν εκφράζονται ή όχι συνειδητά με την πολιτική αντεπίθεσης, ρήξης, σε επιλογή ολοκληρωτικά του άλλου δρόμου ανάπτυξης.

Επομένως έχουμε και στον πρώτο και στο δεύτερο γύρο θετικές διεργασίες στο λαό. Που μπορεί και πρέπει να συνεχιστούν με οργάνωση στο μαζικό λαϊκό κίνημα και πρώτ' απ' όλα στα ταξικά συνδικάτα και στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΕΒΕ για τους μικροεπιχειρηματίες, στην ΠΑΣΥ για τους φτωχούς αγρότες, στο ΜΑΣ για φοιτητές - σπουδαστές, στην ΟΓΕ για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Στο ανέβασμα της ταξικής δράσης ενάντια στην πολιτική των μονοπωλίων, στην πολιτική των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.Στην προώθηση της ενιαίας μετωπικής πάλης των εργατών, των ΕΒΕ, των μικροαγροτών, των γυναικών, της νεολαίας. Για να βάλουμε φρένο στα χειρότερα, να αρχίσουμε την αντιστροφή της σημερινής πραγματικότητας. Εδώ και τώρα, λοιπόν, μαζική οργάνωση στο κίνημα και στους φορείς του, αποφασιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ. Και στους αγώνες και στη λαϊκή συμμαχία. Ολοι αύριο στα συλλαλητήρια του ΚΚΕ.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...

Ο λαός θα πληρώσει

Η συζήτηση γύρω από το θέμα επιμήκυνσης αποπληρωμής του χρέους ή επαναδιαπραγμάτευσής του ακούγονταν όλο και συχνότερα το τελευταίο διάστημα. Χτες, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Θέμα», ο ίδιος ο πρωθυπουργός έθεσε θέμα επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, γιατί η κυβέρνηση εξασφάλισε «αξιοπιστία».

Βεβαίως, όσο και αν διαψεύδεται από την κυβέρνηση η επαναδιαπραγμάτευση αποπληρωμής του χρέους (είναι λίγο διαφορετικό η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, αν όντως είναι αλήθεια), εντούτοις πληθαίνουν οι αναλύσεις που θέλουν να τεκμηριώσουν ότι είναι αναπόφευκτο. Μάλιστα, υπάρχουν και φωνές που λένε ότι θα ανακουφίσει με μια έννοια την όποια κυβέρνηση, αφού στα κρατικά ταμεία θα υπάρχει χρήμα για την ανάπτυξη! Δηλαδή, για να δοθεί στο κεφάλαιο. Βεβαίως, στο δίλημμα αναδιαπραγμάτευση ή όχι του χρέους, είναι αποπροσανατολιστικό για το λαό, αφού είτε έτσι είτε αλλιώς πάλι ο λαός θα το πληρώσει. Επομένως, εδώ πρόκειται για συζήτηση του τρόπου και του χρόνου που θα πληρώσει ο λαός. Γιατί, και στη μία και στην άλλη περίπτωση, θα διασφαλιστούν τα συμφέροντα των δανειστών (είναι οι ισχυροί τραπεζικοί όμιλοι) και σε επίπεδο ευρωενωσιακό και σε ελληνικό. Οσοι κάνουν αυτή την εκτίμηση θεωρούν δεδομένο ότι ο λαός θα πληρώσει τα βάρη της κρίσης και του χρέους και το μεγάλο κεφάλαιο όχι απλά δε θα βάλει το χέρι στην τσέπη, αλλά θα εισπράξει νέο πακτωλό κρατικής χρηματοδότησης. Τώρα, σε σχέση με το πώς θα πληρώσει ο λαός, πάλι είναι δεδομένες ορισμένες βασικές κατευθύνσεις, είτε έχουμε επαναδιαπραγμάτευση είτε όχι - το πιθανότερο είναι ότι θα έχουμε επαναδιαπραγμάτευση - γιατί δεν εξαρτάται από το ακριβές ύψος του ελλείμματος και του χρέους. Αλλωστε, η ΕΕ στην τελευταία Σύνοδο και με τη συμφωνία του πρωθυπουργού αποφάσισε τη διαδικασία της ελεγχόμενης πτώχευσης και το μνημόνιο διαρκείας. Το δίλημμα λοιπόν ήταν και είναι: 'Η θα χρεοκοπήσει ο λαός ή η πλουτοκρατία.

Η ουσία βρίσκεται στα μέτρα που επιβάλλονται: Οπως η κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, το πέρασμα στις επιχειρησιακές συμβάσεις, στην αύξηση των δοκιμαστικών περιόδων από δύο σε δώδεκα μήνες που σημαίνει απολύσεις χωρίς αποζημίωση, στα τετραήμερα και στα τριήμερα στην επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών στους μεγαλοεπιχειρηματίες, ή η μείωσή τους που εξάγγειλε η υπουργός Εργασίας, κ.λπ. Αυτή η πολιτική γενικεύεται σε Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία, Γερμανία, κ.λπ., που δεν έχουν όλες τα ίδια ακριβώς δημοσιονομικά προβλήματα με την Ελλάδα. Οπως είναι γενική η κλιμάκωση της επίθεσης με τους έμμεσους φόρους και η απάτη που βαφτίζει η κυβέρνηση «πάταξη της φοροδιαφυγής», ενώ στην ουσία βάζει νέους πρόσθετους φόρους, αφού μέσω της περιβόητης περαίωσης, στην πραγματικότητα, φορολογούνται οι εργαζόμενοι με μπλοκάκια που είναι στην ουσία μισθωτοί, ή μικρομαγαζάτορες. Αντίστοιχα, είναι γενική η πολιτική απελευθέρωσης σε διάφορους τομείς της οικονομίας για το σύνολο των κρατών - μελών της ΕΕ, προκειμένου να επενδύσει και να κερδοφορήσει το μεγάλο κεφάλαιο σ' αυτούς τους τομείς, αφού χτυπά εργαζόμενους μέσω απολύσεων, μείωσης μισθών, (π.χ. πρώην ΔΕΚΟ και άλλοι τομείς), αλλά και μικρομεσαίοι, (π.χ. οδικές μεταφορές, φορτηγά).