Συνεχίζει να ψαρεύει στα θολά νερά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Από τη μια δεν έχει καμία αναστολή να καπηλεύεται συνθήματα του ταξικού εργατικού κινήματος - με τα οποία ο ίδιος και το κόμμα του δεν έχουν καμία σχέση - όπως το «καμία θυσία για την πλουτοκρατία» - και από την άλλη δεν έχει καμία δυσκολία να συκοφαντεί τους κομμουνιστές, τα κομμουνιστικά κόμματα και το σοσιαλισμό. Ετσι, ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΥΡΙΖΑ («Στο Κόκκινο») όχι μόνο ξεκαθάρισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με την πάλη για το σοσιαλισμό, αλλά και δεν παρέλειψε να συκοφαντήσει τόσο την πάλη για αλλαγή τάξης στην εξουσία, όσο και τα ίδια τα Κομμουνιστικά Κόμματα.

«Δε θέλουμε ένα κόμμα πρωτοπορία της εργατικής τάξης, ένα μπολσεβίκικο κόμμα της δεκαετίας του 1917, που θα είναι μια μικρή κάστα - ομάδα δηλαδή πρωτοπόρων που θα καθοδηγεί το λαό που δεν ξέρει. Αυτή είναι ειδοποιός διαφορά. Θέλουμε να είμαστε ένα κόμμα μέσα στην κοινωνία και στους κοινωνικούς αγώνες. Η κοινωνία και το αυθόρμητό της πολλές φορές θα καθοδηγεί εμάς». Ο Αλ. Τσίπρας επιχειρεί από τη μια να χαϊδέψει τα αυτιά του λαού μιλώντας για «αυθόρμητα» κ.λπ. ενώ ταυτόχρονα δεν ξεχνάει το ταξικό του καθήκον και συκοφαντεί το κόμμα του Λένιν ως ένα κόμμα «κάστα» εκτός κοινωνίας και του λαού... Η ιστορία, βέβαια, τον έχει διαψεύσει.

Ετσι προχωράει η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ανακοπεί η ριζοσπαστικοποίηση του λαού: Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ κοιτάει πώς θα υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο για να εγκλωβίσει τους εργαζομένους στο σύστημα και από την άλλη κοιτάει να συκοφαντήσει τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση, δηλαδή την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Ετσι συνεχίζει ο Αλ. Τσίπρας τη συκοφάντηση της ΕΣΣΔ και των ΚΚ: «Αν ήταν χρήσιμο το κόμμα πρωτοπορία για να καθοδηγήσει τις μάζες σε μια εποχή πολύ διαφορετική από τη σημερινή, έναν αιώνα πριν που δεν υπήρχαν οι νέες τεχνολογίες, δεν υπήρχαν τα ΜΜΕ όπως υπάρχουν σήμερα, στο αμέσως επόμενο στάδιο, για την οικοδόμηση δηλαδή μιας ανοιχτής πλατιάς δημοκρατικής κοινωνίας ήταν όχι εργαλείο, αλλά εμπόδιο αυτή η δομή». Καταρχήν και σήμερα υπάρχει η αναγκαιότητα και επικαιρότητα οικοδόμησης του σοσιαλισμού και όχι κάποιας δημοκρατικής κοινωνίας, δηλαδή κάποιου εξανθρωπισμένου καπιταλισμού και Ευρωπαϊκής Ενωσης που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Με αυτά που λέει εννοεί ότι δεν χρειάζονται σήμερα Κομμουνιστικά Κόμματα που παλεύουν για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, αλλά κόμματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ που αφήνουν το καπιταλιστικό σύστημα ανέπαφο, μιλώντας για κάποια δημοκρατική κοινωνία, λες και η δημοκρατία των αστών ταυτίζεται με τη δημοκρατία των εργατών. Οταν για τους αστούς δημοκρατία είναι τα κέρδη τους. Αποκαλύπτει για άλλη μια φορά ότι δίνει εξετάσεις στους αστούς ως δύναμη που ενταγμένη οργανικά στο πολιτικό τους σύστημα, πρωταρχικό στόχο του έχει τη χειραγώγηση και τον εγκλωβισμό των εργαζομένων στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Οτι η αγωνιστικότητα και η «αντιπολίτευση» που «πουλάει», ως δύναμη που έχει πολιτική αντιμετώπισης των λαϊκών προβλημάτων, είναι δούρειος ίππος υπονόμευσης της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της με στόχο τη συστράτευσή τους κάτω από ξένη σημαία συμφερόντων, αυτή των καπιταλιστών. Ο κόσμος που σκέφτεται ριζοσπαστικά, ας βγάλει συμπεράσματα. Συσπείρωση με το ΚΚΕ χρειάζεται σήμερα, αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή συσπείρωσης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και όχι τον εξωραϊσμό που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ.