Οι ομιλητές κάλεσαν τους ναυτεργάτες «να συνεχίσουμε πιο δυναμικά την προετοιμασία για απεργιακή κινητοποίηση στο 3ο δεκαήμερο του Ιούλη, να απομονώσουμε τις δυνάμεις της υποταγής και μοιρολατρίας του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, ενισχύουμε το ταξικό μέτωπο των δυνάμεων των ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ, να ανατραπεί ο αρνητικός συσχετισμός στην πολιτική ζωή και το συνδικαλιστικό κίνημα για να ανοίξει ο δρόμος προς όφελος των ναυτεργατών, των συνταξιούχων, της εργατικής λαϊκής οικογένειας».

Στη σύσκεψη καταδικάστηκαν οι προκλητικές προχτεσινές δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Θαλασσίων Υποθέσεων Χ. Παμπούκη, που επιτέθηκε στους αγώνες και τα δικαιώματα των ναυτεργατών, λέγοντας πως «δε θα κλείσει το λιμάνι».

«Οι αγώνες, τονίστηκε στη χτεσινή σύσκεψη, αποφασίζονται από τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων και αυτό το δικαίωμα, όπως και το δικαίωμα της απεργίας δεν τα παραχωρούμε, δεν υποκύπτουμε και δεν υποκύψαμε στην πολιτική της τρομοκρατίας, της επιστράτευσης».

Αναφερόμενοι στις δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού που αποτελούν πλειοψηφία και στην ΠΝΟ, κατήγγειλαν πως «παρά την πρόσφατη ομόφωνη απόφαση για προετοιμασία απεργιακής κινητοποίησης το 3ο δεκαήμερο του Ιούλη, συνεχίζουν με τη στάση τους να υπονομεύουν τους αγώνες των ναυτεργατών, καλλιεργώντας συγχύσεις και αυταπάτες». Ανέφεραν, συγκεκριμένα, τις δηλώσεις των εκπροσώπων της ΠΕΠΕΝ (Α. Ταρλάμης) και της ΠΕΝΕΝ (Α. Νταλακογιώργος) στο ΔΣ του ΝΑΤ μόλις την περασμένη Δευτέρα, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την αναβάθμιση για τους ναυτεργάτες! Οταν, δηλαδή, το άρθρο 44 παρ. 1 του Ν. 3986/2011 διατυπώνει ξεκάθαρα τις δραστικές περικοπές της χρηματοδότησης του ΝΑΤ και την επίθεση στις συντάξεις των ναυτεργατών.

Παράλληλα, υπενθύμισαν τη στάση των δυνάμεων του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού της ΠΝΟ και ένα χρόνο πριν, στη συνάντηση με τον υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, όπου ο υφυπουργός, όπως τόνισαν, «έκοβε» και ο γγ της ΠΝΟ Γ. Χαλάς «έραβε». Η γελοιότητα και ο αυτοεξευτελισμός έφτασε στο σημείο να λέει ο υφυπουργός ότι ο «Ν. 3845/2010 είναι άλλο θέμα». Ο νόμος που έχει ήδη κόψει το 13οκαι 14ομισθό στους συνταξιούχους ναυτεργάτες, καθώς και όσα προβλέπει για την αναθεώρηση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, τις μηδενικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.

Κι ενώ οι εκπρόσωποι της ΠΕΜΕΝ και του ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ παρουσίασαν αναλυτικά τις συνέπειες που θα έχει για τους ναυτεργάτες το άρθρο 27 του ασφαλιστικού νόμου, μετά τη συνάντηση ο γγ της ΠΝΟ, επιβεβαιώνοντας το θλιβερό ρόλο του ως φερέφωνου του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, είχε δηλώσει: «Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για να συζητήσουμε, δεν αλλάζει τίποτα για τους ναυτικούς».

Οι εκπρόσωποι των σωματείων κάλεσαν τους ναυτεργάτες να συμμετέχουν μαζικά και στο συλλαλητήριο για την Υγεία στις 20 Ιούλη στην Ομόνοια.

• Την ερχόμενη Τρίτη 19 Ιούλη, η ΠΕΣ/ΝΑΤ διοργανώνει σύσκεψη των συνταξιούχων ναυτικών, στις 11 π.μ., στα γραφεία της ΠΕΜΕΝ.

Η «πατέντα» της εργασιακής εφεδρείας που εμφάνισε η ΝΔ ως καινοτομία και υιοθέτησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το «Μεσοπρόθεσμο», για το αποφασιστικό προχώρημα στην Ελλάδα των απολύσεων στο Δημόσιο με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις, εφαρμόστηκε στο έδαφος της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας τα πρώτα χρόνια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, στα πλαίσια της λεγόμενης «Σύμβασης για την Ενοποίηση της Γερμανίας», ενός κατασκευάσματος για τη νομική κάλυψη του ξεπουλήματος της λαϊκής ιδιοκτησίας και την απόλυση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων που εφαρμόστηκαν στην ενιαία καπιταλιστική Γερμανία.

Με δεδομένη την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στη ΓΛΔ εργάζονταν σε υπηρεσίες και επιχειρήσεις που ήταν κοινωνικοποιημένες. Μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση, οι εργατοϋπάλληλοι που εργάζονταν κυρίως στους τομείς της Πρόνοιας, της Παιδείας, της Διοίκησης και των άλλων κρατικών υπηρεσιών εντάχθηκαν στο καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων που ίσχυε μέχρι τότε στη Δυτική Γερμανία.

Για τους υπάλληλους που εργάζονταν σε υπηρεσίες της ΓΛΔ και αντιστοιχούσαν σε υπηρεσίες στη Δυτική Γερμανία, οι συμβάσεις εργασίας εξακολουθούσαν να ισχύουν, χωρίς βέβαια αυτό να τους εξασφαλίζει και σίγουρη δουλειά. Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι σε υπηρεσίες της ΓΛΔ που δεν αντιστοιχούσαν σε υπηρεσίες της Δυτικής Γερμανίας πέρασαν στη λεγόμενη εργασιακή εφεδρεία, που ουσιαστικά ήταν ανεργία με καταβολή επί έξι μήνες ενός μηνιαίου επιδόματος στο ύψος του 70 % του μέσου όρου του τελευταίου μισθού τους. Αν στο διάστημα αυτό δεν μπορούσε να «αξιοποιηθεί» κάπου αλλού ο υπάλληλος, η εργασιακή του σχέση τερματιζόταν αυτόματα. Ολες οι διατάξεις που εμπόδιζαν τις δυνατότητες απόλυσης τέθηκαν εκτός ισχύος. Η δικαιολογία της γερμανικής κυβέρνησης που συνοδευόταν και με την κατάλληλη προπαγάνδα ήταν ότι σε ενεργό πληθυσμό 9.000.000 ατόμων το Δημόσιο με τους όρους της καπιταλιστικής Δυτικής Γερμανίας αριθμούσε περίπου 2.000.000 άτομα, αποσιωπώντας ή και διαστρεβλώνοντας το ρόλο και το χαρακτήρα της παραγωγής και της παροχής υπηρεσιών σε ένα σοσιαλιστικό κράτος.

Στη συμφωνία «προσάρτησης της ΓΛΔ» αναφερόταν και το ότι όλες οι δημόσιες υπηρεσίες στα ανατολικά κρατίδια ήταν υποχρεωμένες να μειώσουν δραστικά και μόνιμα τις δαπάνες προσωπικού, πράγμα που μπορούσε να γίνει μόνο με μείωσή του. Ετσι η εργασιακή εφεδρεία, που σύμφωνα με στοιχεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων των δημοσίων υπαλλήλων αφορούσε 600.000 - 700.000 άτομα στην Ανατολική Γερμανία, αποτέλεσε σκαλοπάτι για μαζικές απολύσεις με πρόσχημα την ελλιπή επαγγελματική ειδίκευση ή προσωπική δεξιότητα και την κατάργηση ή τη συγχώνευση των θέσεων εργασίας.

Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι απολύθηκαν από κρατικές υπηρεσίες μετά από το αντικομμουνιστικό κυνήγι μαγισσών που ξέσπασε μετά το 1990, με το πρόσχημα της τέλεσης «εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και του κράτους δικαίου» και της δράσης για το πρώην Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας.

Αυτά τα βάρβαρα μέτρα είχαν σαν συνέπεια να μειωθεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο αριθμός εργατοϋπαλλήλων του δημόσιου τομέα στα ανατολικά κρατίδια της Γερμανίας κατά 800.000 άτομα. Η παλινόρθωση του καπιταλισμού, πέρα από τις σοβαρές συνέπειες στους τομείς Κοινωνικής Πρόνοιας, Παιδείας, Υγείας, Πολιτισμού, με τα πογκρόμ απολύσεων στους άλλους τομείς της οικονομίας οδήγησε στη διάλυση του μεγαλύτερου τμήματος της παραγωγικής βάσης και στον αποδεκατισμό του εργατικού δυναμικού της πρώην ΓΛΔ.

Οι μαζικές απολύσεις που ακολούθησαν την αντεπανάσταση στη ΓΛΔ είναι αποκαλυπτικές όχι μόνο για το τι επιδιώκει και πού το πάει η εφαρμογή της λεγόμενης «εργασιακής εφεδρείας», αλλά και για τους δύο εκ διαμέτρου αντίθετους κόσμους, καπιταλισμός - σοσιαλισμός. Το πώς, δηλαδή, από τη σοσιαλιστική, την κοινωνικοποιημένη, κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία που παρείχε ασφάλεια και σιγουριά για το μέλλον κάθε εργαζόμενου, χωρίς το βραχνά και το άγχος της ανεργίας, παλινορθώθηκε η καπιταλιστική βαρβαρότητα κι εκμετάλλευση, που την αγριότητά τους βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ενας απλός υπολογισμός του τι είχαν και τι έχασαν οι λαοί αναδεικνύει την υπεροχή του σοσιαλισμού που μπορεί να δώσει σήμερα διέξοδο και προοπτική στη λαϊκή πάλη, έχοντας αυτή ως στόχο να αλλάξει η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία.