Παπαγεωργίου Βασίλης

****

Δηλαδή Μεγάλο Κόλπο για να οικονομήσει το μεγάλο κεφάλαιο...

****

Δεν είναι, λέει, ικανοποιητικοί οι έλεγχοι στην αγορά...

****

Ποιοι έλεγχοι;;;

*****

Δεν είναι «ελεύθερη» δηλαδή η καπιταλιστική αγορά;;;

****

Την ελέγχουν έτσι κι αλλιώς καθημερινά τα μονοπώλια;;;

****

Το ΠΑΣΟΚ δε λέει τα ίδια με την ΝΔ, απλά έχουν και οι δυο την ίδια στρατηγική...

*****

Αυτήν που ανέπτυξε στην Εκθεσή του ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδας...

*****

Δηλαδή τη στρατηγική της αστικής τάξης...

*****

Ομως ο ένας λέει το «έτσι» κι ο άλλος το «αλλιώς» για να φαίνονται διαφορετικοί...

*****

Από ατύχημα η κινητοποίηση των οργανώσεων του ΚΚΕ είχε την τιμητική της χτες στη ΝΕΤ...

****

Εκαναν απ' ευθείας συνδέσεις με τα διόδια για την κίνηση της εξόδου και να 'σου οι κόκκινες σημαίες και οι κομμουνιστές με τα φυλλάδια της εξόρμησης...

****

Πολλοί «λογάριθμοι» και «τετραγωνικές ρίζες» στις TV για την ημέρα των εκλογών...

*****

Ο τηλέπαθος αυτό που πρέπει να 'χει στο μυαλό του είναι να τιμωρήσει όλους αυτούς που ευθύνονται για τα προβλήματά του...

*****

Δηλαδή, όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου...

*****

Ρίχνουμε ΜΟΝΟ ΚΚΕ...

*****

Και γλιτώνουμε και από τα «μαθηματικά»...

*****

Ελεγχοι στην αγορά....

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η πρώτη φουρνιά φοιτητών έφτασε στην ΕΣΣΔ στα μέσα του Σεπτέμβρη του 1975. Από ρώσικα, κανείς δεν σκάμπαζε το παραμικρό. Στην καλύτερη περίπτωση κάποιοι ήξεραν ένα «ντα» και το «ταβάρις» και από εκεί και πέρα το ...σκοτάδι.

Τότε, γύρω στα μέσα του Οχτώβρη, ένας Κομσομόλος που εργαζόταν στη γραμματεία της πρυτανείας, μας επισκέφτηκε στα δωμάτιά μας, στη φοιτητική εστία. Κρατούσε στα χέρια ένα χαρτί με έναν κατάλογο με τα ονόματά μας και κάτι μας ρωτούσε. Είπε ό,τι είχε να πει και ήταν φανερό ότι περίμενε τις απαντήσεις μας. Εμείς στην αρχή παραστήσαμε ότι τον εννοούμε μέχρι κεραίας, αλλά στο τέλος, συνεννόηση δεν υπήρχε.

Ανταλλάξαμε ματιές, του είπαμε να μας τα κάνει πιο λιανά, όμως στο διά ταύτα πάντα προέκυπτε η απίθανη «πουτιόβκα». Ηταν παραστατικός, μίλαγε για «ταξίδια», για «ξεκούραση», για «διασκέδαση», για «σανατόρια», αλλά πάντα ξεφύτρωνε η «πουτιόβκα», την οποία, μάλιστα, έπρεπε ή να τη θέλουμε ή όχι. Ανοίξαμε και το «ρωσο-ελληνικόν λεξικόν», αλλά τζίφος και εκεί. Ολες οι λέξεις υπήρχαν, η «πουτιόβκα» πουθενά.

Πήρε ο άνθρωπος να μας εξηγεί από την αρχή. Αυτή τη φορά μάς τα είπε ανάποδα: «Πουτιόβκα για σπίτι ανάπαυσης». «Πουτιόβκα για να πας με πούλμαν για ξεκούραση στα χιόνια». «Πουτιόβκα για να πας διακοπές με αεροπλάνο στη θάλασσα». «Πουτιόβκα για εκδρομή με τρένο στη Σιβηρία». «Πουτιόβκα» για το ένα, «πουτιόβκα» για το άλλο και ό,τι μπορεί να βάλει ο νους. Και όταν νομίσαμε πως αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε και ρωτήσαμε «πόσο κάνει;», τότε άρχισε εκείνος να μας κοιτάει παράξενα, απαντώντας με τη μεγαλύτερη φυσικότητα «μα, τίποτα, είναι εντελώς δωρεάν»...

Το «πακέτο», εκτός από μετάβαση, παραμονή και πλήρη διατροφή, είχε μέσα μαθήματα σκι, εκδρομές, συναντήσεις με κατοίκους της περιοχής, καθημερινά πάρτι, κινηματογραφικές προβολές, τουρνουά σκάκι και ντόμινο, βιβλία και εφημερίδες και ό,τι μπορεί να χρειάζεται για να ξεκουραστεί ο οποιοσδήποτε, χωρίς ο ίδιος να ασχολείται με τα καθημερινά και τετριμμένα. Περάσαμε δεκαεφτά μέρες ξεκούρασης, συναναστροφής και παρέας με δεκάδες άλλους νέους. Ηταν μέρες ανεμελιάς, γλεντιού και διδαγμάτων!