Οταν η Ιστορία επιχειρείται να ξαναγραφεί από «Der Spiegel», «ΤΟ ΒΗΜΑ», «ΤΑ ΝΕΑ»...

Δεν μας προκαλεί έκπληξη! Το αντίθετο! Εκπληξη θα ήταν αν «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» δεν έτρεχαν σε χρόνο ακαριαίο (άργησαν λιγότερο από 24ωρο) να αναδημοσιεύσουν τις βρωμιές του γερμανικού «Der Spiegel» σχετικά με τον Γιάκοφ Τζουγκασβίλι, το γιο του ηγέτη Σοβιετικής Ενωσης, Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν.

Το γερμανικό περιοδικό, τάχατες ανακάλυψε «νέες μαρτυρίες», που δείχνουν πως «ο Γιάκοβ Τζουγκασβίλι δεν συνελήφθη κατά την εισβολή των ναζί στη Σοβιετική Ενωση το 1941, αλλά παραδόθηκε στους Γερμανούς, ενώ στις ανακρίσεις παρουσιαζόταν ως αντισημίτης και σφοδρός επικριτής του Κόκκινου Στρατού».

Στην πραγματικότητα οι συγκεκριμένες συκοφαντίες δεν είναι καθόλου «νέες», αφού χρησιμοποιήθηκαν την περίοδο του πολέμου από την προπαγανδιστική μηχανή των χιτλερικών που είχαν τυπώσει και σχετικές προκηρύξεις με τη φωτογραφία του γιου του Στάλιν και τις δήθεν «ομολογίες» του, που τις μοίραζαν με στόχο να σπείρουν την αποστράτευση και τη μοιρολατρία στο σοβιετικό λαό. Ούτε, βέβαια, είναι αναμφισβήτητες, όπως παρουσιάζονται από το «Der Spiegel» και τους κατά τόπους «αναμεταδότες» τους.

Στην πραγματικότητα, όπως σημειώνουν οι Ρώσοι ιστορικοί, ο Γιάκοφ Τζουγκασβίλι αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους ναζί και έδειξε πραγματική ανδρεία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οπως δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων «RIA Novosti» ο ιστορικός Μιχαήλ Ζούεφ, «με βάση τις συνεντεύξεις του διοικητή του στρατοπέδου και του διοικητή του τάγματος της φύλαξης του στρατοπέδου συγκέντρωσης Ζαξενχάουζεν, φαίνεται πως ο Γιάκοφ Τζουγκασβίλι συμπεριφέρθηκε ανεξάρτητα και ήταν κλειστός στην επικοινωνία, ακόμη και με μια ορισμένη περιφρόνηση προς τη διοίκηση του στρατοπέδου, με κανέναν δεν μιλούσε». Ανάλογη τοποθέτηση έκανε στο ίδιο πρακτορείο ειδήσεων και ο Βασίλι Χριστόφοροφ, επικεφαλής των αρχείων της ρωσικής «Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών», δηλαδή της πρώην ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ.

Να σημειωθεί ότι τον περασμένο Μάη τα ρωσικά ΜΜΕ αναφέρθηκαν σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα, που έριξαν φως στις συνθήκες του θανάτου του μεγαλύτερου γιου του Σοβιετικού ηγέτη, Ιωσήφ Στάλιν, του Γιάκοφ Τζουγκασβίλι. Σύμφωνα με τον επιστημονικό συνεργάτη του Ινστιτούτου Στρατιωτικής Ιστορίας του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας, Μιχαήλ Ζούεφ, από τα πρακτικά της ανάκρισης, που διενήργησαν οι Γερμανοί, προκύπτει πως στις 16 Ιούλη του 1941 ο υπολοχαγός Γιάκοφ Τζουγκασβίλι αιχμαλωτίστηκε στην περιοχή Λιάσνοβο. Σύμφωνα με τα ντοκουμέντα, από τον Απρίλη έως τον Ιούνη του 1942 ο Τζουγκασβίλι βρισκόταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Νότια Βαυαρία και στη συνέχεια το Μάρτη του 1943 μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζαξενχάαουζεν, που κρατήθηκε σε ειδικό στρατόπεδο «Α».

Από τα ντοκουμέντα προκύπτει πως ο Γιάκοφ Τζουγκασβίλι στα τέλη του 1943, ενώ προαυλιζόταν, αρνήθηκε να επιστρέψει στο χώρο κράτησής του κι επιδίωξε να περάσει τα συρματοπλέγματα. Μετά το πρόσταγμα του φρουρού να σταματήσει, ξέσκισε τη φανέλα του κι απευθύνθηκε στο φρουρό, λέγοντάς του: «Ρίξε μου!». Ο τελευταίος τον πυροβόλησε στο κεφάλι.

Στην Ιστορία θα μείνει η απάντηση που, σύμφωνα με διάφορες πηγές, έδωσε ο Στάλιν στον Χίτλερ, που ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση του Γιάκοφ ζήτησε την απελευθέρωση του Γερμανού στρατάρχη Πάουλους, ο οποίος είχε παραδοθεί κατά τη μάχη του Στάλινγκραντ. Ο Στάλιν απάντησε: «Εγώ υπολοχαγό με στρατάρχη δεν ανταλλάσσω! Εκεί(δηλ. στην αιχμαλωσία)όλοι είναι παιδιά μου!».

Χρόνια τώρα χύνουν δηλητήριο και λάσπη για να σπιλώσουν τον Ιωσήφ Στάλιν, που βρέθηκε επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος και του σοβιετικού κράτους την περίοδο της οικοδόμησης των βάσεων του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση. Τους πειράζει, όσο τίποτα άλλο, το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο ο σοσιαλισμός έδειξε περίτρανα την υπεροχή του: Μια χώρα με αγράμματο πληθυσμό, με τεράστια καθυστέρηση σε διάφορους τομείς κατάφερε σε διάστημα 3 δεκαετιών όχι μόνο να τη μορφώσει, να την αναμορφώσει και να την αναπτύξει, να την κάνει παγκόσμια δύναμη, με τεράστια ακτινοβολία στους εργαζόμενους όλου του κόσμου, αλλά και να συντρίψει τις φασιστικές ορδές, που γέννησε το σύστημα που υπερασπίζονται: Ο καπιταλισμός! Αυτό τους πειράζει!

Ποιοι, όμως είναι αυτοί που προσπαθούν να σπιλώσουν τον Σοβιετικό ηγέτη μέσω της αιχμαλωσίας του γιου του; Δεν είναι αυτοί που την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα κυκλοφορούσαν ως φερέφωνα των ναζί, ως «Ελεύθερο Βήμα» και «Αθηναϊκά Νέα» και τα οποία μετά την απελευθέρωση «διόρθωσαν» τους τίτλους τους, που τους κρατούν ως έχουν σήμερα;

Γιατί ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη;