Associated Press

Οι αποκλεισμοί για άλλη μια φορά στο προσκήνιο

Το διαμεσολαβητικό πόνημα του Κουαρτέτου (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ), υπό την πρωτοκαθεδρία της Ουάσιγκτον, δεν εμπεριείχε, εξαρχής, κανένα εχέγγυο πιθανούς (έστω και σε μικρό ποσοστό) επιτυχίας. Δεν έθετε καμία σαφή υποχρέωση προς την ισραηλινή πλευρά, δεν προέβλεπε κανένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, δεν προσέφερε τίποτε απτό στους Παλαιστινίους, στους οποίους αντίθετα ασκούσε αφόρητες πιέσεις να αποδεχτούν (έστω και με τη χρήση βίας εναντίον όσων το αρνούνται) μια, εκ νέου, επ' αόριστον διαπραγμάτευση και έκπτωση των αυτονόητων δικαιωμάτων τους.

Η εκεχειρία που εκμαίευσε από τις γνωστότερες παλαιστινιακές μαχητικές οργανώσεις ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός ήταν, εκ γενετής, ρηξικέλευθη. Οχι απαραίτητα επειδή, όπως ισχυρίζεται η ισραηλινή ηγεσία, δεν ήταν ειλικρινής, αλλά επειδή η ισραηλινή ηγεσία δεν τήρησε καμία εκεχειρία από την πλευρά της, ούτε υλοποίησε τις δεσμεύσεις που ανέλαβε. Κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας, ο ισραηλινός στρατός, εκτός από μια σειρά από καλοσκηνοθετημένες κινήσεις «καλής θέλησης» (όπως η απελευθέρωση μερικών δεκάδων κρατουμένων των οποίων η ποινή εξέπνεε ή η απομάκρυνση μερικών τροχόσπιτων αντί για εποικισμούς ή ακόμη και η στρατιωτική αποχώρηση από το εσωτερικό ορισμένων πόλεων για να αναπτυχθεί στην περίμετρό τους) δεν προχώρησε σε καμία κίνηση που να βελτιώνει κάπως την απάνθρωπη καθημερινότητα του παλαιστινιακού λαού.

Αντίθετα, προχώρησε σε δολοφονίες στελεχών των παλαιστινιακών οργανώσεων, κατεδάφισε δεκάδες σπίτια, συνέχισε την ανέγερση του διαχωριστικού τείχους, πραγματοποίησε δεκάδες εισβολές. Παράλληλα, στις διαβουλεύσεις με τους Παλαιστινίους, η ισραηλινή πλευρά εξάσκησε και πάλι μια τέχνη που γνωρίζει καλά τη διαστρέβλωση εννοιών και λέξεων, με αποτέλεσμα να συζητιέται επί ώρες αν αποχώρηση από μία πόλη σημαίνει και απομάκρυνση των οδοφραγμάτων στις εισόδους της.

Λίγες ώρες πριν την πολύνεκρη επίθεση αυτοκτονίας στην Ιερουσαλήμ, το Τελ Αβίβ ανακοίνωνε, μετά από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις, την αποχώρηση από το κέντρο δύο πόλεων της Δ. Οχθης. Η αποχώρηση αναβλήθηκε, φυσικά, επ' αόριστον. Οπως αναβλήθηκαν επ' αόριστον και τα μέτρα καταστολής που αποφάσισε ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός και ως ένα βαθμό και μερικώς φέρεται να ενέκρινε ο Γιάσερ Αραφάτ, κατά των ισλαμιστικών οργανώσεων «Τζιχάντ» και «Χαμάς». Πριν η Π. Αρχή προλάβει να αντιδράσει, οι ισραηλινοί πύραυλοι της αφαιρούσαν, πάλι, κάθε περιθώριο ελιγμού, δολοφονώντας τον Ισμαήλ Αμπού Σάναμπ. Και, πάλι, όχι μόνο ο χρόνος, αλλά και η επιλογή του συγκεκριμένου στόχου προκαλεί ερωτηματικά, ιδιαίτερα εφόσον, όπως προκύπτει από παλαιστινιακές πηγές, ο Σάναμπ ήταν η μοναδική ισχυρή φωνή λογικής και μετριοπάθειας στα ανώτατα κλιμάκια της «Χαμάς», και τώρα το κενό του, πιθανότατα, θα καταληφθεί από πολύ πιο ακραίους.

Ο Μαχμούντ Αμπάς μοιάζει να βρίσκεται σε δυσκολότερη θέση από ποτέ άλλοτε. Αν, στα τέλη Ιουνίου όταν πετύχαινε την εκεχειρία, δήλωνε ότι θα χρησιμοποιήσει την πειθώ και όχι τα όπλα απέναντι στις οργανώσεις για να αποφευχθεί μια εμφύλια σύρραξη, πλέον δε φαίνεται να έχει καν τη δυνατότητα διαλόγου. Τρεις μήνες διαπραγματεύεται και τρεις μήνες επιστρέφει με άδεια χέρια στους εξοργισμένους και απελπισμένους πλέον Παλαιστινίους, των οποίων την εμπιστοσύνη δε μοιάζει να έχει κερδίσει. Η θέση του ιδίου και της κυβέρνησής του, όπως υποστηρίζουν πολλοί βουλευτές, είναι εξαιρετικά επισφαλής. Προφανώς, δεν είναι διόλου τυχαίο που ακόμη και ο Αμερικανός ΥΠΕΞ στράφηκε στον, μέχρι πρότινος, περιθωριοποιημένο Αραφάτ «για να ασκήσει επιρροή».

Μοναδική βεβαιότητα είναι ότι τα ισραηλινά τανκς βρίσκονται και πάλι μπροστά στις παλαιστινιακές αυλές, βυθίζοντας τους Παλαιστινίους στην ειδεχθέστερη μορφή κατοχής μετά από μια σύντομη ανάπαυλα. Και ο «οδικός χάρτης» δείχνει να κατακρημνίζεται ηχηρότερα και αιματηρότερα από οποιαδήποτε άλλη διαμεσολαβητική προσπάθεια στο παρελθόν.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) και το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας - Κόμμα των κομμουνιστών της Ρωσίας (ΚΕΚΡ - ΚΚΡ) υπέγραψαν Συμφωνία με το τίτλο «Για την πολιτική συμμαχία στις βουλευτικές εκλογές του 2003». Τη Συμφωνία υπέγραψαν οι Γκενάντι Ζιουγκάνοφ - Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ και Βίκτωρ Τιούλκιν -Συμπρόεδρος της ΚΕ του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ.

Το κείμενο της Συμφωνίας έχει ως εξής:

«Επικυρώνοντας την πολιτική δήλωση για την ενότητα των πατριωτικών δυνάμεων στις εκλογές για την Κρατική Δούμα του 2003, που υπέγραψαν 13 οργανώσεις στις 31 Μάη 2003, τα δύο κόμματα συμφώνησαν:

1. Να κατέβουν στις εκλογές του 2003 για την Κρατική Δούμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας με ενιαίο συνδυασμό υποψηφίων.

2. Προγραμματική βάση της συμμαχίας να αποτελέσουν τα 4 ζητήματα του δημοψηφίσματος που απαγορεύτηκε από το καθεστώς.

3. Η μορφή της συμμαχίας να καθοριστεί από τα συνέδρια των κομμάτων.

4. Η κατανομή των εδρών στους καταλόγους των υποψηφίων να γίνει αναλογικά με βάση τις ψήφους που είχαν συγκεντρώσει τα κόμματα στις εκλογές του 1999.

5. Οι υποψήφιοι του κάθε κόμματος στην ομοσπονδιακή λίστα καθορίζονται αυτοτελώς από το κάθε κόμμα.

6. Τα κόμματα θα συναποφασίσουν για τους υποψήφιους στις μονοεδρικές περιφέρειες, ενώ θα εξασφαλιστεί ο αναγκαίος, από το νόμο «για τα πολιτικά κόμματα», όρος σχετικός με την αναγνώριση του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ, δηλαδή η κάθοδος των υποψηφίων του σε τουλάχιστον 12 μονοεδρικές περιφέρειες.

7. Τα κόμματα θα πραγματοποιήσουν κοινή προεκλογική εκστρατεία, διαμορφώνοντας κοινά εκλογικά επιτελεία.

8. Η κατανομή του δωρεάν τηλεοπτικού χρόνου, των δημοσιογραφικών σελίδων, της χρηματοδότησης από την κεντρική εκλογική επιτροπή, που προβλέπεται από το νόμο «για τα πολιτικά κόμματα», όπως και τα άλλα τεχνικά ζητήματα θα λυθούν αναλογικά στη βάση των αποτελεσμάτων των εκλογών του 1999.

9. Το παραπάνω κείμενο της συμφωνίας θα πρέπει να επικυρωθεί από τα συνέδρια των κομμάτων.

Για να γίνει καλύτερα κατανοητή η παραπάνω συμφωνία αξίζει να αναφέρουμε ότι στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές του 1999, το ΚΚΡΟ είχε συγκεντρώσει 16.196.024 ψήφους ή το 24,29% και ο συνδυασμός του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ 1.481.890 ψήφους ή το 2,22%.

Εν τω μεταξύ όπως έγινε γνωστό η Κομματική Συνδιάσκεψη του ΚΚΡΟ στην περιοχή του Σβερντλόφσκ αποφάσισε με συντριπτική πλειοψηφία να υποστηρίξει στις προσεχείς τοπικές εκλογές για το αξίωμα του κυβερνήτη τον Ν. Σαρβάροφ - Γραμματέα της ΚΕΚΡ-ΚΚΡ. Την υποστήριξη του ΚΚΡΟ πέρα από τον υποψήφιο του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ είχαν ζητήσει άλλοι δύο υποψήφιοι, ο Α. Μπάκοφ - βουλευτής της τοπικής νομοθετικής συνέλευσης και ο Γ. Πετρόφ - πρόεδρος της τοπικής ένωσης των βετεράνων του πολέμου στο Αφγανιστάν. Η ΚΟ του ΚΚΡΟ στο Σβερντλόφσκ έκρινε, όπως σημειώνεται στην ανακοίνωσή της, ότι ο Ν. Σαρβάροφ είναι ιδεολογικο - πολιτικά ο πιο «κοντινός» υποψήφιος προς το ΚΚΡΟ και αποφάσισε τη στήριξή του.

Από τη μεριά του ο Ν. Σαρβάροφ σημείωσε ότι μια επιτυχία του στις προσεχείς τοπικές εκλογές, που θα διεξαχθούν στις 7/9/2003, θα αποτελέσει προμήνυμα της επιτυχίας της κεντρικής εκλογικής συνεργασίας των δύο κομμάτων και των άλλων λαϊκο-πατριωτικών στις εθνικές εκλογές του Δεκέμβρη.