«Ξέσπασε ειρήνη!». Αυτά λέει αμήχανη και απογοητευμένη η «Μάνα Κουράγιο» στο γνωστό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που παίζεται την περίοδο αυτή στο Εθνικό Θέατρο, όταν μαθαίνει τα νέα για την προσωρινή ειρηνική ανάπαυλα, πριν προλάβει να πουλήσει το εμπόρευμα που έχει αγοράσει ως γυρολόγος - εμπόρισσα του πολέμου.

«Ξέσπασε ειρήνη», φωνάζουν τις μέρες αυτές και μια σειρά Ευρωατλαντικοί «γυρολόγοι» και καπιταλιστικά κράτη, που όπως η «Μάνα Κουράγιο» βλέπουν τις ιμπεριαλιστικές «διευθετήσεις» μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας στην Ουκρανία να τους «ρίχνουν» στο φαγοπότι. Τέτοια είναι η «ειρήνη» τους... Αυτή η «ειρήνη (που) υπάρχει και μέσα στον πόλεμο», όπως λέει κάποιος άλλος ήρωας, δείχνοντας ότι στη μεγάλη εικόνα, οι «ειρηνικές ανάπαυλες» είναι μέρος του πολέμου και κανένα «σινικό τείχος» δεν χωρίζει τα δύο, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο από την «ειρήνη» των ιμπεριαλιστών με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

«Ξέσπασε ειρήνη» φωνάζουν και οι λαοί, βλέποντας τις μέρες αυτές το αποκρουστικό θέαμα της ιμπεριαλιστικής ειρήνης που έρχεται να «γκρεμίσει» ό,τι άφησε όρθιο ο πόλεμός τους:

• Βλέποντας τους εχθρούς ΗΠΑ - Ρωσία να συνεννοούνται για να επαναχαράξουν τα σύνορα, να μοιράσουν τη «λεία» του ορυκτού πλούτου και των σφαιρών επιρροής, των δρόμων Ενέργειας και εμπορίου, της «ανοικοδόμησης» των ερειπίων που άφησε ο πόλεμός τους, ο οποίος έγινε για τους ίδιους λόγους. Βάζοντας ταυτόχρονα τα θεμέλια μιας νέας κλιμάκωσης!
• Βλέποντας τους «συμμάχους» ΗΠΑ - ΕΕ, που στέκονται στην ίδια «σωστή πλευρά της Ιστορίας», της... «δημοκρατίας, της ελευθερίας και του διεθνούς δικαίου», να πετροβολιούνται και να αλληλοκατηγορούνται για «φασισμό» και «ανελευθερία», πάνω από το «ψητό», αλλά και τον «λογαριασμό» ενός ακόμα πολέμου.
• Βλέποντας πως, αφού τους εξανάγκασαν σε νέες θυσίες για τον πόλεμο, τώρα τους καλούν να ματώσουν ξανά για να εξοπλιστούν «αυτοτελώς» οι «δικοί τους» καπιταλιστές, γιατί αλλιώς «πάνε χαμένοι» στα επόμενα επεισόδια των ιμπεριαλιστικών πολέμων και ανταγωνισμών.
• Βλέποντας για τους σκοπούς αυτούς τον μεγάλο και ασίγαστο πόλεμο - τον ταξικό πόλεμο απέναντι στην εργατική τάξη σε όλες τις χώρες - να οξύνεται ολοένα και περισσότερο, με απολύσεις, ένταση της εκμετάλλευσης, περικοπές, για να γεμίσουν τα «πολεμικά ταμεία» της ΕΕ, των καπιταλιστών και του κράτους τους.
• Βλέποντας τις «διευθετήσεις» των ιμπεριαλιστών να στρώνουν το έδαφος για τον επόμενο γύρο των ανταγωνισμών: «Ακριβοδίκαια ντιλ» για τη μοιρασιά της λείας που αφήνουν «πεινασμένους» και «παραπονούμενους». «Εγγυήσεις ασφαλείας» που φέρνουν «πρόσωπο με πρόσωπο» και με το «δάχτυλο στη σκανδάλη» στρατούς που έως χτες πολεμούσαν «από μακριά και διά αντιπροσώπων». «Συμφωνίες κυρίων» - «χαρτιά» χωρίς αξία, με όρους και «αστερίσκους» που δίνουν ήδη τα προσχήματα για τις επόμενες συγκρούσεις. Νέες «λυκοφιλίες» που μπαίνουν «σφήνα» σε παλιές... Μαχαίρια που «μπαίνουν στα θηκάρια» στη μια «γειτονιά», για «να βγουν τα όπλα» στην άλλη. Μια «ωραία ατμόσφαιρα», δηλαδή, με την πάλη για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, να δίνει τον τόνο, όπως η μουσική στο σαλούν την ώρα που πέφτει το ξύλο...

Πάνω σε ένα τέτοιο έδαφος, όπως και στη «Μάνα Κουράγιο», η σύγκρουση όχι μόνο δεν τελειώνει, αλλά ο πόλεμος δεν θα αργήσει ξανά να κλιμακωθεί, διαλύοντας τις προσωρινές «λυκοφιλίες» και τον εφησυχασμό, τις αυταπάτες και τις προσαρμογές στην ιμπεριαλιστική «ειρήνη» που κάνουν τώρα σύμμαχοι και εχθροί.

Οπως και η «Μάνα Κουράγιο», όσοι ελπίζουν πως μπορούν να σωθούν και να σώσουν τα παιδιά τους με κάποιο «μεγάλο συμβιβασμό», κάνοντας τους «μουγκούς» ή τους «γενναίους» του βασιλιά, αλλάζοντας τακτικά στρατόπεδα, συνδέοντας τις τύχες τους με τις τύχες των «από πάνω» και την πορεία του πολέμου, θα γευτούν μόνο πίκρες. Γιατί η μόνη σωστή πλευρά τις Ιστορίας για τους λαούς είναι αυτή της ασίγαστης πάλης απέναντι στους καπιταλιστές, «δικούς τους» και «ξένους». Για να ξεριζωθεί το καπιταλιστικό σύστημα που ζει και αναπνέει από τους πολέμους, την εκμετάλλευση, τον ξεριζωμό. Αυτό το «έργο» είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Και θα το ανεβάσει ξανά ο λαός, ως πρωταγωνιστής.