***

Οπότε, τι να έκανε και η Ασφάλεια (κυβέρνηση); Επέδραμε σε σπίτια, συνέλαβε καμπόσους και τους ανέκρινε (Ιρακινούς)!..

***

Διότι Μπιν και Ιράκ μάλλον ...συνδέονται!.. Ασε που ο Μπιν είναι φτερό στον άνεμο και πότε είναι Αφγανιστάν, πότε Ιράκ, πότε Ιράν, Σομαλία, Σουδάν, Αθήνα...

***

Και το ΠΑΣΟΚ (όπως πάντα) είναι κατά της τρομοκρατίας (!), όπως είπε ο Χρυσοχοΐδης...

***

Και το Ειδικό Δικαστήριο θυμήθηκε η Δαμανάκη! Ελεος...

***

ΠΑΣΟΚα με τα όλα της!...

***

Αλαβάνο: Ο Μπερτινότι πήγε στο Αγιο Ορος! Θα μπορούσες να κάνεις μία βόλτα κατά κει...

***

Του Στασινόπουλου ήταν και το άλλο εργοστάσιο στην Κόρινθο, όπου σκοτώθηκαν 8 εργάτες; Αυτός έχει διαπρέψει!

***

Πάει ο Γιέλτσιν! Θα τον θυμόμαστε... Εμείς ποτέ δεν ξεχνάμε κάτι τέτοιους...

***

Και ο πρώην Πρόεδρος (Στεφανόπουλος) πήγε να τον αποχαιρετήσει! Δικαίως!..

***

Διότι, αν δε χαιρετήσουν τον Γιέλτσιν οι αστοί, ποιος θα πάει στη Μόσχα (ή κι από εδώ) για να τον αποχαιρετήσει;

***

Προσέφερε τα μέγιστα στην αντεπανάσταση! Αλλά τον τελευταίο λόγο τον έχουμε εμείς!!

***

Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη απηύθυνε χαιρετισμό;

***

Μπιν!!!!!

***

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΕΠΟΝ είχε καλλιεργήσει το πνεύμα της Τέχνης και της Δημιουργίας. Μια πολιτιστική ανάπτυξη λαϊκή, καθημερινή και προσιτή. Προσωπικές αναμνήσεις πήρανε το χαρακτήρα ποιήματος, διηγήματος, θεατρικού σκετς κι έτσι ξαναπέρασαν από μπροστά μας τα δεινά του Μακρονησιού, ο Τατάκης, το Κρυκέλιο, ο μπλόκος του Φάρου στη Νέα Σμύρνη, τ' Αγραφα, ο Γράμμος, οι φυλακές, οι εξορίες, τα μπουντρούμια και πολλά άλλα βιώματα και γεγονότα.

Η ΕΠΟΝ φερμένη από τα παλιά. Μια ζεστή, μια συγκινητική εκδήλωση προσέγγισης κι αγάπης. Το χτες έγινε σήμερα, έγινε τώρα κι αποκαλύφτηκαν μνήμες που δεν καθήλωσε η λήθη, ξαναζωντάνεψαν γεγονότα και στιγμιότυπα, ακούστηκαν τραγούδια... με τη χρυσή της νιότης πανοπλία, σαν να 'τανε τότε, σαν να 'ναι τώρα.

Καθ' ένας συναγωνιστής-στρια - και δεν ήταν λίγοι, γύρω στους 27 - εξιστόρησαν ο καθένας προσωπικές του εμπειρίες, αποστάγματα ψυχής, πάθους και πίστης, που εξακολουθεί να υπάρχει αναλλοίωτη ακόμα και σήμερα.

Ο κίνδυνος για τη ζωή τους παιζόταν κορόνα - γράμματα ανά πάσα στιγμή. Ομως όλα έπρεπε να λειτουργήσουνε κανονικά. Το χωνί μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά. Τα συνθήματα στους τοίχους. Πώς γράφονταν και πώς κυκλοφορούσαν οι προκηρύξεις. Ο αγώνας της σοδειάς, ο αγώνας ενάντια στην πείνα και την αρρώστια... Τι να πρωτοπεί και τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Σαν κινηματογραφική ταινία, ολοζώντανη μπροστά μας. Πώς δρούσε, αγωνιζότανε και παιδαγωγούνταν η ΕΠΟΝίτικη Νεολαία. Οι στόχοι και τα ιδανικά της...