Η ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για την τουρκική προκλητικότητα στην ΑΟΖ της Κύπρου χαρακτηρίστηκε «μεγάλη εθνική επιτυχία» από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό γιατί πέραν της λεκτικής καταδίκης ανακοινώθηκε πως «εξετάζεται το ενδεχόμενο» να λάβει και κάποια «στοχευμένα μέτρα» κατά της Τουρκίας.

Μόλις, ωστόσο, καταλάγιασαν οι πανηγυρισμοί, «πήραν φωτιά» οι αναλύσεις, που μετρούν με ένα ειδικό και αόρατο «μοιρογνωμόνιο» το πόσες «μοίρες» αλληλεγγύης εκδηλώθηκαν με αυτή την «πρωτάκουστη» ανακοίνωση της ΕΕ. Στα «θεμέλια» αυτών των αναλύσεων βρέθηκε ένα γερό «κράμα» μετρημένης αυτοσυγκράτησης («υπάρχουν όρια στη σχέση ΕΕ - Τουρκίας, ας μην είμαστε και υπερβολικοί») και ψυχρού υπολογισμού («η Τουρκία είναι από τους βασικούς εμπορικούς εταίρους της ΕΕ, δεν μπορούν να ληφθούν κυρώσεις»).

Με βάση, όμως, τα στοιχεία της Eurostat, οι εμπορικές συναλλαγές της Τουρκίας με την ΕΕ είναι της τάξης των 153 δισ. ευρώ (3,9% του εμπορίου της ΕΕ). Πιο μπροστά π.χ. είναι η Ρωσία με 254 δισ. ευρώ ή 6,4%. Παραδόξως, όμως, εκεί για την ΕΕ δεν υπάρχουν «όρια» και η ΕΕ έχει εμπλακεί σε έναν εμπορικό πόλεμο μαζί της, επιβάλλοντας πολυεπίπεδες κυρώσεις στη Ρωσία, κατηγορώντας την για «επέμβαση» σε μια χώρα μη μέλος της ΕΕ, την Ουκρανία. Τη ίδια ώρα, έχει «όρια» η «αλληλεγγύη» της ΕΕ προς ένα κράτος - μέλος της, την Κύπρο, το 40% των εδαφών της οποίας είναι υπό κατοχή και η οποία βιώνει μια νέα προκλητική επιθετικότητα στην ΑΟΖ της, από την Τουρκία, που είναι και η δύναμη κατοχής των εδαφών της. Εδώ η όποια «αλληλεγγύη» περιορίζεται σε γλυκανάλατα ευχολόγια.

Βεβαίως, το ΚΚΕ δεν περίμενε και τίποτα περισσότερο από αυτήν την ιμπεριαλιστική ένωση, που μαζί με την άλλη εγκληματική οργάνωση, το ΝΑΤΟ, έχουν εδώ και χρόνια με την πολιτική τους δώσει «πρίμα άνεμο» στις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο. Πάει, ωστόσο, πολύ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάζει αυτές τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΝΑΤΟ - ΕΕ), μαζί με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, ως δήθεν «βράχους» και «στηρίγματα» της ειρήνης, της ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας και της Κύπρου.

Μια τέτοια προσέγγιση ρίχνει «στάχτη στα μάτια» του λαού και αποσκοπεί στην παραπέρα εμπλοκή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, που αφήνει το λαό μας και τους λαούς της περιοχής έκθετους σε πολύ μεγάλους κινδύνους. Ετσι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις εντάσσονται βαθύτερα στο «λάκκο» των ευρύτερων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και παζαριών, όπως αυτά ξεδιπλώνονται στην περιοχή. Ανοίγει διάπλατα ο δρόμος της αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σε σχεδιασμούς «συνδιαχείρισης» των ενεργειακών και άλλων πόρων, σε διχοτομικά σχέδια για την Κύπρο και λοιπούς «συμβιβασμούς», που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε παραπέρα όξυνση των ανταγωνισμών και καθιστούν μόνιμη την απειλή για τους λαούς.

Η ΝΔ, που προαλείφεται για την κυβερνητική εξουσία, συγχαίρει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για τον επιτυχημένο ρόλο του «μεντεσέ» των σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή. Ολοι τους, μαζί με το ΚΙΝΑΛ, «σφάζονται στην ποδιά» των ΗΠΑ για το ποιος είναι το «καλύτερο παιδί» τους. Είναι ενδεικτικές ως προς αυτό οι επανειλημμένες δηλώσεις του αντιπροέδρου της ΝΔ, Αδωνη Γεωργιάδη, που μιλάει πολύ κολακευτικά για τη φιλοαμερικανική και φιλοΝΑΤΟική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ.

Στον αντίποδα το ΚΚΕ στέκεται σταθερά απέναντι στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στο παζάρι των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Προτάσσει τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, για να δυναμώσει η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη με τους γείτονες λαούς, για αποδέσμευση από ΕΕ - ΝΑΤΟ, με το λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει. Υπάρχει διέξοδος, που θα διασφαλίσει την ειρήνη, την ασφάλεια και την ευημερία του λαού μας και των γειτονικών λαών, κι αυτή βρίσκεται σε ρήξη με όσα καθημερινά μαυρίζουν τη ζωή του λαού και τον σέρνουν στον πόλεμο για ξένα συμφέροντα.

(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την «Εφημερίδα των Συντακτών»)