Το κλείσιμο δεκάδων παιδικών σταθμών καθιστά απαγορευτική για τα νέα ζευγάρια τη δημιουργία οικογένειας

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που επικρατεί σε διάφορους δήμους της Αττικής είναι ο Δήμος της Αθήνας, ο οποίος μεθοδεύει να κλείσει παιδικούς σταθμούς χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την ακαταλληλότητα των κτιρίων, ενώ είναι η ίδια η δημοτική αρχή που μαζί με την κυβέρνηση και τις προηγούμενες δημοτικές διοικήσεις δεν έκαναν τίποτα τόσα χρόνια για να οικοδομήσουν-διαμορφώσουν ασφαλείς, σύγχρονους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Επιπλέον, διάφοροι παράγοντες αποθαρρύνουν γονείς που ρωτούν πότε να καταθέσουν αίτηση εγγραφής των παιδιών τους σε σταθμούς του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθήνας (ΔΒΑ), λέγοντάς τους ότι δεν ξέρουν αν ο σταθμός που τους ενδιαφέρει θα συνεχίσει να είναι ανοιχτός, λόγω «ακαταλληλότητας» ή παραπέρα συρρίκνωσης του προσωπικού του Βρεφοκομείου με την επαπειλούμενη απόλυση 425 συμβασιούχων του όλων των ειδικοτήτων.

Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Δήμος Περιστερίου, που, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του Συλλόγου Εργαζομένων στο δήμο, η δημοτική αρχή Παχατουρίδη στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς επιχειρεί να μειώσει κατά τρεις τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, ενώ ήδη έχουν απορριφθεί και πεταχτεί εκτός περίπου 400 παιδιά. Οι ελλείψεις, όπως σημειώνουν, δε σταματούν εκεί, καθώς αν και συνταξιοδοτήθηκαν πέρσι 15 εργαζόμενοι, τη φετινή χρονιά η διοίκηση δεν έχει προχωρήσει στην πρόσληψη κανενός μονίμου υπαλλήλου, αλλά αντ' αυτού απολύθηκαν δεκάδες συμβασιούχοι, ενώ οι 23 εναπομείναντες 11μηνίτες, δεν μπορούν να καλύψουν τα κενά.

Στη Νέα Ιωνία, περίπου 271 νήπια και βρέφη έμειναν εκτός των βρεφονηπιακών σταθμών καθώς από τις 478 αιτήσεις που έγιναν μόνο οι 207 αναμένεται να ικανοποιηθούν τη νέα σχολική χρονιά. Περίπου 80 περίπου θέσεις επιδοτούνται από τα προγράμματα του ΕΣΠΑ (ΕΕΤΑΑ), ενώ άλλες 70 θέσεις αφορούν επιδοτήσεις εργαζόμενων μητέρων και ασφαλισμένων του ΙΚΑ. Ωστόσο, μετά τη δημιουργία του ΕΟΠΥΥ (σ.σ. εντάχθηκε και το ΙΚΑ) δεν έχει γίνει καμία καταβολή των χρημάτων από τον Οργανισμό προς τους συμβεβλημένους βρεφονηπιακούς σταθμούς, με αποτέλεσμα τα νέα ζευγάρια να πρέπει καλύψουν το κόστος αυτό από την τσέπη τους.

Με αφορμή την κατάσταση που διαμορφώνεται μέχρι σήμερα στους βρεφονηπιακούς σταθμούς ολόκληρης της χώρας, ανακοίνωση εξέδωσε χτες η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ. Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργοι, η πλειοψηφία κυρίως νέοι. Χιλιάδες νέοι ανασφάλιστοι, χιλιάδες εργαζόμενοι κυνηγούν με το δόκανο το μεροκάματο, χιλιάδες πτυχιούχοι εκτός του αντικείμενου τους αναζητούν εργασία, χιλιάδες επιδοτούμενοι εργάτες αλλά παράλληλα απλήρωτοι από τα διάφορα προγράμματα εργασίας.

Ανεργοι και απλήρωτοι εργαζόμενοι που καλούνται την ίδια στιγμή να πληρώσουν διάφορα χαράτσια και φόρους που ξεπερνούν την πραγματικότητα. Παράλληλα χτύπημα στις συλλογικές συμβάσεις, μειώσεις μισθών, 400 ευρώ μισθός στους νέους κάτω των 25 ετών εφόσον δουλεύουν 8ωρο, 200 ευρώ μισθός στους parttime και στις συμβάσεις μαθητείας, τσάκισμα των οικογενειακών επιδομάτων, μείωση του επιδόματος ανεργίας, χτύπημα στα επιδόματα μητρότητας κλπ. Και όμως δεν υπάρχει φρένο.

Τώρα καταργούν και τις επιδοτήσεις των τροφείων στα νέα ζευγάρια. Τσακίζουν ένα-ένα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που αποτελούσαν το ελάχιστο δίχτυ προστασίας για την εργατική νεολαία, τους ανέργους, τα νέα ζευγάρια. Να "κόψουν το λαιμό τους" να βρουν λύσεις ώστε να μην κοπεί από κανένα νέο ζευγάρι το επίδομα.

Ο μόνος δρόμος να αποκρουστεί η λαίλαπα και να μην παρακολουθούν οι νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι την κατάσταση ως σίριαλ που εξελίσσεται σε επεισόδια είναι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Το δυνάμωμα των αγώνων, η οργάνωση στα σωματεία, στις λαϊκές επιτροπές είναι προϋπόθεση ώστε να ξεδιπλωθεί κίνημα διεκδίκησης και αλληλεγγύης, να μη μένουν νέα ζευγάρια, νέοι εργάτες και άνεργοι εκτεθειμένοι στην επίθεση. Τα σωματεία να πολλαπλασιάσουν τις πρωτοβουλίες διεκδίκησης και ανακούφισης».

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση βαθαίνει στην Ελλάδα, στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη. Δεν το αποκαλύπτει μόνο το γεγονός ότι εκτός από την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία που ήταν ήδη στο μηχανισμό στήριξης ζήτησαν να μπουν σ' αυτόν και η Ισπανία και η Κύπρος. Η Ιταλία βρίσκεται στην ίδια κατάσταση, αλλά και η Ολλανδία, το Βέλγιο, ενώ η Γαλλία αντιμετωπίζει οξύτατο πρόβλημα έτσι που να ζητά ο Ολάντ αφενός την αυστηρή τήρηση του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας, την αυστηρή τήρηση των δεσμεύσεων των χωρών που είναι στο μηχανισμό στήριξης, όπως η Ελλάδα, προσθέτοντας ταυτόχρονα την αναγκαιότητα να πάρουν η ΕΕ και η Ευρωζώνη μέτρα οικονομικής ανάπτυξης, δηλαδή τόνωσης της δράσης του κεφαλαίου. Αλλωστε, και η λεγόμενη πολιτική «αμοιβαιότητας» στην αντιμετώπιση των κρατικών χρεών των μελών της ΕΕ, στην οποία αντιτίθεται η Γερμανία, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος αντιμετώπισης των χρεών των κρατών - μελών από την ίδια την ΕΕ, με δεδομένες όμως τις δεσμεύσεις τους για τις υποχρεώσεις τους. Ισως σ' αυτές τις αναζητήσεις να εντάσσεται και η σκέψη τους για ενιαία λειτουργία των τραπεζικών συστημάτων κάθε κράτους - μέλους σε επίπεδο ΕΕ. Βεβαίως και ο Ολάντ, όπως δημοσιεύτηκε πρόσφατα στον Τύπο της Γαλλίας, θα χρειαστεί να πάρει άμεσα αντιλαϊκά μέτρα ύψους 10 δισ. ευρώ, αφού μεγαλώνουν τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού.

Ολ' αυτά βεβαίως μαζί με την επιδίωξη για εφαρμογή πολιτικής παραπέρα ενοποίησης που συζητάνε στην τωρινή Σύνοδο Κορυφής, με σχέδια όπως η ενίσχυση του ελέγχου των εθνικών προϋπολογισμών ώστε να παίρνονται πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα όταν δεν ισοσκελίζονται, η λεγόμενη «αμοιβαιοποίηση» του χρέους που αποτελεί και σημείο τριβής, η ενιαιοποίηση της φορολογίας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, υποτίθεται ότι στόχο έχουν την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, όπως χαρακτηρίζουν την καπιταλιστική οικονομική κρίση, αλλά αυτό που επιδιώκουν είναι σωτηρία του κεφαλαίου από την κρίση η οποία καταστρέφει και κεφάλαιο. Είναι πολιτική και μέτρα μεταφοράς των ακόμη μεγαλύτερων συνεπειών από το μεγαλύτερο βάθεμα της κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Γι' αυτό επιμένουν στη δημοσιονομική πειθαρχία, στις δεσμεύσεις και στη λεγόμενη παραπέρα ενοποίηση, αλλά και στις αναδιαρθρώσεις, που σημαίνουν παραπέρα μείωση μισθών (των λεγόμενων μέσων όπως είπε και ο ΣΕΒ), ιδιωτικοποιήσεις για να δώσουν τζάμπα σχεδόν κρατικούς τομείς στο ιδιωτικό κεφάλαιο για επενδύσεις με εργασιακές συνθήκες - κόλαση, άρα με μεγάλες δυνατότητες κερδοφορίας. Για τους λαούς και τη μεταφορά συνεχώς των συνεπειών της κρίσης στις πλάτες των εργατών, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που δίνει η Εκθεση της Κομισιόν για την κοινωνική κατάσταση στην Ευρώπη, δείχνοντας και το μέγεθος καταστροφής των εργατικών, των λαϊκών δυνάμεων.

Σύμφωνα με αυτά, η ανεργία στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 8,7% το πρώτο τρίμηνο του 2012, σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο, ποσοστό που μεταφράζεται σε 400.000 λιγότερες θέσεις εργασίας. Την ίδια περίοδο, στην Ισπανία χάθηκαν 660.000 θέσεις εργασίας, στην Πορτογαλία 210.000 και στην Ιταλία 180.000 (σ.σ. η ανεργία στην Ελλάδα πλησιάζει το 22%). Το 68% του πληθυσμού στην Ελλάδα που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (σ.σ. δηλαδή με εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος) διαθέτει πάνω από το 40% του εισοδήματός του για το ενοίκιο ή την αποπληρωμή στεγαστικού δανείου (χτες, από παραδρομή γράψαμε στον «Ρ» ότι το 68% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας). Στην Ελλάδα αναμένεται επιδείνωση της απασχόλησης το δεύτερο εξάμηνο του 2012 στον τομέα των υπηρεσιών και των κατασκευών, ενώ την τριετία 2008 - 2011 η ανεργία στις ηλικίες 55 - 64 ετών διπλασιάστηκε σε έξι κράτη - μέλη: Ελλάδα, Δανία, Ιρλανδία, Ισπανία, Λετονία και Λιθουανία. Το 2011 οι άστεγοι στη χώρα μας αυξήθηκαν κατά 25%, σε σχέση με το 2009, και ανέρχονται σε 20.000. Πάνω από το μισό των αστέγων εντοπίζονται στην Αθήνα και τον Πειραιά (11.000 - από τους οποίους 8.000 είναι Ελληνες). Λόγω της κρίσης έχει αυξηθεί ο αριθμός των αστέγων με υψηλή μόρφωση που είχαν ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο, χωρίς ψυχολογικά προβλήματα ή προβλήματα εξάρτησης, οι οποίοι όμως έχουν χάσει τη δουλειά τους. Τέλος, η Επιτροπή αναφέρει ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2012 αναμένεται να μειωθούν οι κοινωνικές δαπάνες κατά 18%. Αυτά τα δραματικά στοιχεία δείχνουν ότι και η κρίση βαθαίνει αλλά και τις συνέπειες τις πληρώνουν οι λαοί. Να γιατί λέμε ότι για τους λαούς δεν υπάρχει σωτηρία εντός του καπιταλισμού και της ΕΕ. Επιτακτική ανάγκη η ενιαία πάλη κόντρα στην πολιτική σωτηρίας του κεφαλαίου που εξαθλιώνει την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Πάλη ενάντια στις συνέπειες της κρίσης μέσα από τη διεκδίκηση λύσης στα λαϊκά προβλήματα σε ρότα ρήξης, ανατροπής.