Ετσι, σε δελτίο ειδήσεων της NET, στις 6 μ.μ. της 14-10-05 ακούσαμε έκπληκτοι ότι με εντολή του νέου Πάπα Βενέδικτου εισάγεται στα Πανεπιστήμια - δεν ανέφεραν σε ποιες χώρες, πιθανόν να εννοούσαν της Ιταλίας, όπου και η έδρα του Πάπα Βενέδικτου, το Βατικανό - η διδασκαλία και η εφαρμογή του εξορκισμού, από τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, προς τους σπουδάζοντες φοιτητές. Τι να είχε υπόψη του άραγε ο Πάπας; Την εποχή της Βίβλου ή της Καινής Διαθήκης και τις παραβολές της για τους δαιμονιζόμενους και τους εξορκιστές των δαιμόνων, το Μεσαίωνα και τα Τάγματα των Ιησουιτών, την Ιερή Εξέταση ή άλλα τινά συναφή;

Ερχεται όμως σήμερα, αιώνες μετά, η ίδια Εκκλησία, με τον Προκαθήμενό της Πάπα Βενέδικτο, και εισηγείται να εισαχθεί ο αγνωστικισμός και ανορθολογισμός, ο πιο χονδροειδής μεταφυσικός ιδεαλισμός, στα Πανεπιστήμια, τους ναούς της γνώσης. Δεν κάνει τίποτε άλλο ο Πάπας παρά να συνεχίζει το έργο του προκατόχου του Πολωνού Βοϊτίλα, ο οποίος έγινε γνωστός περισσότερο από την ενεργό δράση του για την ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού, και τις ύποπτες συναλλαγές του Βατικανού με οικονομικά συμφέροντα όπως η Ρ2 της «Αγίας Εδρας» και η Banka Amproziano. Τώρα, φαίνεται, ήρθε ο καιρός να χτυπηθεί η γνώση και μέσα στα Πανεπιστήμια, τα οποία από τη φύση και τον προορισμό τους διδάσκουν τη γνώση. Ο αμοραλισμός στο ύψιστο μεγαλείο του.

Δεν πρέπει όμως να περάσει απαρατήρητη και η πρόταση της κυβέρνησής μας με εισήγηση, πιθανόν, και της Εκκλησίας, για ίδρυση Θρησκευτικών Ακαδημιών, στη χώρα μας. Γιατί όχι θρησκευτικών Πανεπιστημίων, θα λέγαμε εμείς. Μήπως πάμε σιγά σιγά, να περάσει στο ντούκου, για να μη γίνει θόρυβος και προκληθούν αντιδράσεις; Γιατί τι νόημα έχουν οι θρησκευτικές Ακαδημίες, αφού λειτουργούν εκκλησιαστικές και θεολογικές σχολές; Μήπως, μέχρι τώρα δεν καλύπτονται οι ανάγκες της Εκκλησίας; Τι περισσότερο θα προσφέρουν οι ακαδημίες; Εύλογα τίθεται και ένα άλλο ερώτημα: Αφού μπαίνει θέμα εξορκισμού και δαιμόνων από τον Πάπα, καλό δεν είναι εμείς, η Ανατολική Εκκλησία, να μην υστερήσουμε και φανούμε οπισθοδρομικοί; Δεν έχουμε βέβαια εμείς Πάπα ούτε το «αλάθητό» του. Μπορούμε όμως να επιστρέψουμε στο «Η θεολογία είναι Μητέρα όλων των Επιστημών», άποψη που επικρατούσε πριν την Αναγέννηση.

Δυστυχώς, για τους υποστηριχτές της άποψης ότι «η Ιστορία τελείωσε», υπάρχουν θεμελιωμένα στη γνώση έργα, τα οποία μας δίνουν ακαταμάχητα επιχειρήματα για να διαλύσουμε τα σκοτάδια της αμάθειας, στα οποία, για ίδιο όφελος, προσπαθούν να μας ρίξουν οι κάθε λογής τυχάρπαστοι επίβουλοι, ντόπιοι και ξένοι αντιδραστικοί, για να γυρίσουν τον τροχό της Ιστορίας προς τα πίσω. Εκτός από τις απόψεις του Δαρβίνου και άλλων σπουδαίων επιστημόνων, στα κοινωνικά θέματα υπάρχει η αξεπέραστη, για πάντα, μαρξιστική και λενινιστική αντίληψη, για τον κόσμο, η οποία, παρά την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, αποτελεί την ελπίδα του μέλλοντος κόσμου και νομοτελειακά θα εφαρμοστεί. Τα αθάνατα έργα του μαρξισμού «Διαλεκτικός και Ιστορικός Υλισμός» απαντούν στα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου. Κατατοπίζουν τους ανθρώπους για την πορεία του κόσμου και του ίδιου του ανθρώπου.

Το σημείωμά μας αυτό ας είναι και μία απάντηση στο Συμβούλιο της «δημοκρατικής» Ευρώπης για τις πρόσφατες απόψεις και αποφάσεις του σχετικά με το συμψηφισμό του φασισμού-ναζισμού με τον κομμουνισμό-σοσιαλισμό. Και αυτά που διατυμπάνιζαν, για τη Σοβιετική Ενωση και τους μαχητές του Κόκκινου Στρατού, η οποία με τα εκατομμύρια θύματα και τις ανυπολόγιστες καταστροφές, εξαιτίας της ναζιστικής εισβολής, σήκωσε το βάρος του πολέμου, πού πήγαν; Δυστυχώς γι' αυτούς τα γραπτά μένουν και φωνάζουν στεντόρεια. Αντέχουν ανεξάρτητα από τις διαστρεβλώσεις και τους τόνους λάσπης που ρίχνουν και θα ρίχνουν οι επίδοξοι μιμητές των σημερινών «παλιών και νέων περί φασισμού αντιλήψεων». Οι λαοί ήδη καταλαβαίνουν το παιχνίδι τους και θα τους γυρίσουν την πλάτη. Ας είναι σίγουροι. Η ταύτιση των απόψεών τους με τον κληρικαλισμό ή επί το λαϊκότερο με την παπαδοκρατία δεν πρόκειται να αποβεί επωφελής σ' αυτούς.