Αφορμή για τις γραμμές που ακολουθούν μας έδωσαν:

Πρώτο: Η ένοχη σιωπή των αρμοδίων κυβερνητικών παραγόντων και των εκπροσώπων των άλλων κομμάτων στη νέα υπόμνηση που έκανε κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή στις 20.12.'94 ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, M. Κωστόπουλος, προς την κυβέρνηση: "να διεκδικήσει και να πάρει το κλεμμένο κατοχικό δάνειο από τη Γερμανία" τη στιγμή ακριβώς που ακούγονταν αρκετές φωνές μέσα στο Κοινοβούλιο, που προειδοποιούσαν ότι η οικονομία μας βρίσκεται σε τέτοια χάλια, ώστε σύντομα θα βρεθούμε στην ανάγκη να επαναλάβουμε την κραυγή του Χαρίλαου Τρικούπη: "Δυστυχώς επτωχεύσαμε"!

Δεύτερο: Τα κατά καιρούς και πρόσφατα ακόμα δημοσιεύματα σε διάφορα έντυπα - και το "Ριζοσπάστη" - σχετικά με το ύψος του κατοχικού αυτού δανείου. Και,

Τρίτο: Η αποσιώπηση της απαίτησης που μας οφείλει η Γερμανία για τις πολεμικές αποζημιώσεις.

Γράφεται λογουχάρη για το δάνειο ότι ο καθηγητής και ακαδημαϊκός Αγγελος Αγγελόπουλος το έχει υπολογίσει σε τιμές του 1938 και υπολογίζοντάςτο με το κατώτερο επιτόκιο 3% το χρόνο που ισχύει διεθνώς το καθορίζει στο ποσό των 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ. Αλλοι λένε ότι το υπολογίζει ο Αγγελος Αγγελόπουλος σε 13,5 δισ. δολάρια. Στα ίδια αυτά δημοσιεύματα με κάποιες παραλλαγές αναφέρεται ότι οι Γερμανοί ναι μεν δεν αρνούνται τη σύναψη του δανείου, αλλά "ξεφεύγουν" απαντώντας στερεότυπα ότι εξετάζουν την υπόθεση...

Επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό και απαιτείται πολλή προσοχή, για να μην προκαλείται σύγχυση τόσο ως προς τον καθορισμό του ύψους του δανείου και γενικά ως προς την ύπαρξη και το ύψος όλων των άλλων οφειλών της Γερμανίας προς τη χώρα μας, για τις υλικές καταστροφές που προκάλεσαν με ξεχωριστή κακουργία οι χιτλερικοί κατακτητές στον τόπο μας, αλλά και ως προς τις διαθέσεις τόσο της ενοποιημένης Γερμανίας όσο και των ελληνικών κυβερνήσεων (και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ) είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε τα εξής:

Α. Οπως αναλυτικότερα θα εξηγήσουμε παρακάτω η Γερμανία μάς οφείλει και οι οφειλές της είναι από πολύ καιρό ληξιπρόθεσμες:

α) Το κατοχικό δάνειο, το ύψος του οποίου πλησιάζει σήμερα (τέλος του 1994) το ποσό των 17 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ.

β) Τις πολεμικές αποζημιώσεις για τις καταστροφές του Β Παγκοσμίου Πολέμου, που προκάλεσαν τα χιτλερικά στρατεύματα κατοχής στη χώρα μας, οι οποίες έχουν καθοριστεί στη Διεθνή Διάσκεψη του Παρισιού το 1946 στο ποσό των περίπου 7,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ σε τιμές του 1938 και σήμερα (αρχές του 1995) κατά τους μετριότερους υπολογισμούς ανέρχονται στο ποσό των 41,20 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι οι πολεμικές αποζημιώσεις καθορίστηκαν σ' αυτό το ποσό των 7,4 δισ. δολάρια, ύστερα από αφόρητες πιέσεις που άσκησαν στη Διάσκεψη του Παρισιού ως προκλητικοί συνήγοροι της Γερμανίας οι "σύμμαχοί" μας Αγγλοι και Αμερικανοί προς την Ελληνική Αντιπροσωπεία, η οποία με επικεφαλής τον καθηγητή και υπηρεσιακό τότε υφυπουργό Αθ. Σμπαρούνη είχε καταγράψει, με λεπτομέρειες τις καταστροφές και τις είχε υπολογίσει με εκπληκτική ακρίβεια σε 17 δισ. δολάρια ΗΠΑ σε τιμές του 1938. Και αυτό το ποσό των 17 δισ. δολαρίων πρόβαλε ως αξίωση της Ελλάδας. Τελικά, όμως, υποχώρησε στα περίπου 7,4 δισ. δολ. που ήταν σχεδόν το 40% των πραγματικών ζημιών.

γ) Ενα υπόλοιπο που μας οφείλει η Γερμανία για πολεμικές αποζημιώσεις από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και που αναπροσαρμοζόμενο ανερχόταν το 1972 στο ποσό των 263 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ. Στο ποσό αυτό πρέπει να προστεθούν οι τόκοι 22 χρόνων (από το 1972 μέχρι σήμερα). Βλέπετε η... "εθνική αξιοπρέπεια" των ελληνικών κυβερνήσεων εδώ και 76 χρόνια, όταν μάλιστα η χώρα μας είχε υποστεί ακόμα και το Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο, τον γνωστό "ΔΟΕ", για να εξασφαλιστούν τα τοκογλυφικά δάνεια που μας χορηγούσαν οι "προστάτες" μας από το 1897 δεν τους επέτρεψε να εισπράξουν ούτε και να συμψηφίσουν αυτή την απαίτηση...

Οι ίδιοι οι Γερμανοί το καθόρισαν!

Β. Αλλά ας επανέλθουμε στο δάνειο. Το ύψος του κατοχικού δανείου δεν έχει καθοριστεί με υπολογισμούς του καθηγητή Αγγελου Αγγελόπουλου, όπως διατείνονται τα προαναφερόμενα δημοσιεύματα. Το ύψος του δανείου το έχουν καθορίσει μόνοι τους, μονομερώς, οι ίδιοι οι Γερμανοί αμέσως μετά τον πόλεμο και το έχουν καθορίσει στο ποσό των 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ σε τιμές του 1944 (όχι του 1938 που αναφέρουν ορισμένοι). Ο Α. Αγγελόπουλος υπολογίζει απλώς το ύψος του δανείου μαζί με τους τόκους - με ένα ελάχιστο επιτόκιο 3% το χρόνο - μέχρι το 1990 και το υπολογίζει σε περίπου 15 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ (σήμερα πλησιάζει τα 17 δισ. δολ. ) και όχι σε 13 που γράφουν ορισμένοι. Αυτά προκύπτουν, χωρίς καμιά αμφιβολία, τόσο από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο ίδιος ο καθηγητής Αγγελος Αγγελόπουλος στις 4.1.92 στον "902 TV", όσο και κυρίως από όσα γράφει στο βιβλίο του: "Η πρώτη δεκαετία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα - Προϋποθέσεις για ενεργό συμμετοχή", εκδόσεις Τ. Πιτσιλός, Αθήνα 1991. Στο βιβλίο του αυτό ο Α. Αγγελόπουλος στις σελίδες 51 και 52 με τον τίτλο: "Η διεκδίκηση των δανείων κατοχής, βασικό αίτημα του ελληνικού λαού" γράφει τα εξής:

"Επειδή μιλούμε για εξωτερικό χρέος θα πρέπει να υπομνηστεί ακόμη ότι η Ελλάς θα πρέπει να επιδιώξει την πληρωμή των δανείων που συνήφθησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου από τις Αρχές Κατοχής, τα οποία με επίσημη συμφωνία που υπεγράφη στη Ρώμη το Μάρτιο του 1942 υποσχέθηκαν ότι θα πληρώσουν στο τέλος του πολέμου. Πρόκειται για δάνεια πέραν των εξόδων κατοχής, που μόνο με την Ελλάδα από όλες τις άλλες χώρες κατοχής συνήφθησαν, τη μόνη άλλωστε χώρα που υπέστη τις μεγαλύτερες καταστροφές και οδηγήθηκε στον πιο άκρατο πληθωρισμό με πλήρη εξανέμιση της δραχμής. Η Ελλάδα πρέπει συνεπώς - συνεχίζει ο Α. Αγγελόπουλος - να διεκδικήσει, ανεξάρτητα από επανορθώσεις, τα δάνεια αυτά, τα οποία οι Γερμανοί έχουν ήδη αναγνωρίσει παλαιότερα και σήμερα με τους δικούς τους υπολογισμούς ανέρχονται σε 3,5 δισεκ. δολ. περίπου της περιόδου 1944, χωρίς να υπολογιστεί τόκος - με ένα μικρό τόκο 3% φτάνουν τα 15 δισ. δολάρια (σ. σ. η υπογράμμιση δική μας) - και η εξόφλησή τους μπορεί να γίνει μέσα σε μια ορισμένη προθεσμία με την εκτέλεση βασικών έργων στη χώρα μας με απ' ευθείας ανάθεση σε γερμανικές εταιρίες. Η Ελλάδα - υπογραμμίζει ο Α.Α. - πρέπει να απαιτήσει δίχως καθυστέρηση την πληρωμή των δανείων αυτών. Πρέπει, ίσως, να υπενθυμίσω ότι η Γαλλία έθεσε επίσημα προ ημερών, όπως γράφει η γερμανική εφημερίδα "Die Welt" το θέμα της πληρωμής ορισμένων υποχρεώσεων της χιτλερικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια της Κατοχής και ότι στο θέμα αυτό άρχισαν διαπραγματεύσεις, όπως γράφει η γαλλική εφημερίδα "Le "Monde" (26.12.90) μεταξύ Βόννης και Παρισίων. Θέλω να πιστεύω - καταλήγει στο βιβλίο του ο καθηγητής Αγγελος Αγγελόπουλος - πως η κυβέρνηση δε θα βραδύνει να ζητήσει την εξόφληση των δανείων αυτών από τη Γερμανία, δάνεια που, όπως είπαμε, έχει αναγνωρίσει και η ίδια η μεταπολεμική Γερμανία".

Εξ άλλου στην προαναφερόμενη συνέντευξή του στον "902 TV" ο καθηγητής Αγγελόπουλος διευκρινίζει ότι, με βάση τη συμφωνία της Ρώμης (Μάρτης 1962), τα δάνεια αυτά υπολογίζονται σε τιμαριθμικές δραχμές ή σε χρυσές λίρες και ότι πραγματικά οι Γερμανοί στην Τράπεζα της Ελλάδος αυτές τις πιστώσεις τις υπολόγιζαν σε χρυσές λίρες . Στο τέλος δε του πολέμου τα ποσά αυτά οι ίδιοι οι Γερμανοί αναγνώρισαν ότι έφθαναν τα περίπου 45 εκατομμύρια χρυσές λίρες, ποσό που αν μετατραπεί σε δολάρια φθάνει τα 3 δισεκατομμύρια 800 εκατομμύρια (3,8 δισ.) δολάρια ΗΠΑ. Απ' αυτά τα 3,5 δισ. δολ. αναλογούν στους Γερμανούς (τα υπόλοιπα 300 εκ. δολ. στους Ιταλούς).

Στην ίδια συνέντευξη ο Α. Α. υπενθύμισε ότι είχαν γίνει πολλές προσπάθειες από την κυβέρνηση Κέντρου (σ.σ. εννοεί την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου 1964 - 1965) και ότι ο ίδιος είχε πάει στη Γερμανία και είχε έρθει σε επαφή με τις Γερμανικές Αρχές, οι οποίες αναγνώριζαν την απαίτηση αυτή της Ελλάδας, αλλά χρησιμοποιούσαν ως επιχείρημα μια διάταξη της συνθήκης του Λονδίνου (1953) που όριζε ότι όλα τα θέματα αυτά θα ρυθμίζονταν μετά την υπογραφή της τελικής συνθήκης ειρήνης... ". Αυτά γράφει και λέει ο καθηγητής Αγγελόπουλος.

Αλλαξαν τακτική

Γ. Οι Γερμανοί, όμως, μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, οπότε τα προσχήματα τέλειωσαν, άλλαξαν τακτική. Δεν απαντούν πια ότι "εξετάζουν την υπόθεση". Αλλά με ύφος ιταμότατο, η επίσημη Γερμανία, και με αλαζονεία που ξεπερνάει εκείνη των χιτλερικών προκατόχων της δηλώνει ξεδιάντροπα ότι δε μας οφείλει τίποτε. Πραγματικά, όταν αρχές του Απρίλη 1991 ο τότε υπουργός των Εξωτερικών της Γερμανίας Χ. Ντ. Γκένσερ επισκέφθηκε την Αθήνα, για να παραλάβει το βραβείο που του απένειμε το "Ιδρυμα Ωνάση" και ο τότε Ελληνας ομόλογός του Αντ. Σαμαράς του έθεσε το θέμα του δανείου και των επανορθώσεων εκείνος του απάντησε ιταμότατα και χωρίς περιστροφές ότι "για τη Γερμανία δεν υφίσταται τέτοιο θέμα"!!! Την απάντηση αυτή του Γκένσερ αποκάλυψε στη Βουλή στις 26.4.1991 ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός, Κ. Μητσοτάκης, απαντώντας σε σχετική παρέμβαση του κ. Α. Παπανδρέου. Πιο αποκαλυπτικός, όμως, για τις προθέσεις της Γερμανίας και πολύ πιο κυνικός από τον Γκένσερ ήταν ο Γερμανός καγκελάριος Χ. Κολ, ο οποίος μόλις τέλειωσαν οι γιορταστικές εκδηλώσεις που έγιναν στις 26 Μάη 1991 για τα 50χρονα της Μάχης της Κρήτης, όπου είχε κληθεί ως επίσημος προσκαλεσμένος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και ενώ βρισκόταν ακόμα στο κρητικό έδαφος, δήλωσε σε μια στημένη συνέντευξή του σε γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό ότι η Ελλάδα δεν έχει πλέον δικαίωμα να αξιώνει από τη Γερμανία την πληρωμή του κατοχικού δανείου και την καταβολή των πολεμικών επανορθώσεων, γιατί με μυστικά πρωτόκολλα και με μυστικές συμφωνίες που υπέγραψε η κυβέρνησή της το 1958 έχει παραιτηθεί όλων αυτών των αξιώσεων. Στη φοβερή αυτή καταγγελία του Κολ, που στρεφόταν ευθέως και κατά του προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή, που ήταν πρωθυπουργός το 1958, η κυβέρνηση Μητσοτάκη τήρησε ένοχη σιωπή, πράγμα που ανάγκασε την Προεδρία της Δημοκρατίας να εκδώσει τότε (στις 27.5.91) ανακοίνωση με την οποία τόνιζε ότι δεν υπάρχουν τέτοιες συμφωνίες.

Δ. Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει θέσει το θέμα στο Κοινοβούλιο. Αλλά και το ΠΑΣΟΚ σαν αντιπολίτευση το έθεσε δύο φορές στη Βουλή. Ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου, στις 26.4.1991 πρότεινε στη Βουλή τη σύσταση διακοινοβουλευτικής επιτροπής, που να μεταβεί στο γερμανικό κοινοβούλιο και "να θέσει - όπως είπε - φιλικότατα το θέμα". Κατά την παρέμβασή του μάλιστα εκείνη ο Α. Παπανδρέου αποκάλυψε ότι η Γερμανία απέστειλε στις ΗΠΑ το ποσό των 10 δισ. μάρκων (περίπου 6,5 δισ. δολ. ) σαν πρώτη δόση για τη συνεισφορά της στις δαπάνες του πολέμου στον Περσικό Κόλπο. Τη συνεισφορά αυτή της Γερμανίας στον πόλεμο του Κόλπου μνημόνευσε στην προαναφερόμενη συνέντευξή του και ο καθηγητής Αγγελόπουλος. Αργότερα, το Σεπτέμβρη του 1992, κατέθεσαν σχετική ερώτηση βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Στην ερώτηση εκείνη απάντησε η τότε υφυπουργός Εξωτερικών, Βιργινία Τσουδερού, η οποία δήλωσε μεταξύ άλλων: "Παρά τη μέχρι τώρα αρνητική στάση της Γερμανίας, η Ελλάδα θα επανέλθει όταν βρεθεί ο κατάλληλος χρόνος" ("Ριζοσπάστης", 26.4.1992). Ενώ ο Κ. Μητσοτάκης είχε δηλώσει στη Βουλή ότι για τις επανορθώσεις θα κάμει η Ελλάδα ό,τι θα κάμουν και οι άλλες χώρες, αλλά για το θέμα του δανείου που δεν έχουν οι άλλες χώρες "θα κάμει ό,τι μπορεί" (Πρακτικά Βουλής 26.4.91). Δεν έκανε όμως τίποτα.

Ατυχώς και το ΠΑΣΟΚ σαν κυβέρνηση ακολούθησε και ακολουθεί και στο θέμα των οφειλών της Γερμανίας την ίδια απαράδεκτη δουλοπρεπή και δουλόφρονη πολιτική με εκείνη της Νέας Δημοκρατίας. Οι απαντήσεις που έδωσαν στη Βουλή στις 10 Νοέμβρη 1993 ο τότε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος, σε επίκαιρη ερώτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ, Μ. Κωστόπουλου, και στις 7 Δεκέμβρη 1993 ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Αλ. Παπαδόπουλος σε επερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ, στην ουσία δε διαφέρει καθόλου από εκείνη του Κ. Μητσοτάκη και της Β. Τσουδερού. "Κρατούμε, είπαν, το θέμα ανοιχτό για ευθετότερο χρόνο". Δε θα ασχοληθούμε, βέβαια, εδώ με όσα άλλα ισχυρίστηκε ο Θ. Πάγκαλος, για να δικαιολογήσει τη δουλοφροσύνη του ΠΑΣΟΚ στον ισχυρό "εταίρο" μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ισως μας απασχολήσει μια άλλη φορά. Θα υπογραμμίσουμε, όμως, ότι αυτή τη δουλόφρονη πολιτική της επίσημης Ελλάδας εκμεταλλεύεται στο έπακρο η σημερινή Γερμανία, η οποία ενώ συζητεί με τη Γαλλία για τα κατοχικά χρέη της χιτλερικής Γερμανίας - μολονότι η Γαλλία δεν έχει κατοχικό δάνειο και δεν έπαθε τόσες καταστροφές που έπαθε η χώρα μας από τα χιτλερικά στρατεύματα κατοχής - στην περίπτωση της Ελλάδας συμπεριφέρεται σαν να μην έχει ξεχάσει το "DEUTSHLAND UBER ALLES" (η Γερμανία υπεράνω όλων) στο όνομα του οποίου οι χιτλερικοί διέπραξαν τα πιο φρικαλέα κακουργήματα σε βάρος της ανθρωπότητας.

Θα υπενθυμίσουμε ότι, όπως γράφουμε και στο σημείωμά μας ("Ριζοσπάστης" 25 - 26. 12. 1993, σελ. 8) οι γερμανικές επανορθώσεις που καθορίστηκαν στη διάσκεψη του Παρισιού το 1946 σε περίπου 7,4 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ σε τιμές του 1938 (όταν το 1938 το μέσο μεροκάματο στην Ελλάδα ήταν 50 - 60 δρχ. και το δολάριο είχε 105 - 110 δρχ.). Το Δεκέμβρη του 1993 ανερχόταν με τους τόκους σε περίπου 40 δισεκ. δολ. Με βάση ότι κάθε χρόνο το ποσό αυτό αυξάνεται - έστω με τον κατώτερο τόκο 3% - ανέρχεται σήμερα σε περίπου 41,200 δισ. δολ. Ενώ το δάνειο που ήταν το Δεκέμβρη του 1990, όταν έγραψε το βιβλίο του ο Α. Αγγελόπουλος στο ποσό των περίπου 15 δισ. δολ. το Δεκέμβρη του '93 ανερχόταν σε 16,35 δισ. δολ. και σήμερα πλησιάζει τα 17 δισ. δολάρια. Σ' αυτά τα ποσά πρέπει να προστεθεί και το κονδύλι που όπως αναφέρουμε στην αρχή μάς οφείλει η Γερμανία από τις πολεμικές αποζημιώσεις του Α Παγκόσμιου Πολέμου και το οποίο, αναπροσαρμοζόμενο, το 1972 ανερχόταν σε 263 εκατομμύρια δολάρια (δήλωση Θ. Πάγκαλου στη Βουλή 10.11.1993).

Τελειώνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι χρέος όλων των Ελλήνων, όλων των κοινωνικών οργανώσεων και κυρίως των εργατοϋπαλληλικών συνδικάτων, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης, των κομματικών σχηματισμών και γενικά κάθε τίμιου Ελληνα είναι να απαιτήσουν από την κυβέρνηση να εγκαταλείψει τη μέχρι τώρα διγλωσσία της και την απαράδεκτη δουλόφρονη τακτική της επίσημης Ελλάδας, που εγκαινίασε η Νέα Δημοκρατία και συνεχίζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ, και να προσφύγει αμέσως στο Διεθνές Δικαστήριο, για να αξιώσει την επιστροφή του δανείου και την καταβολή των αποζημιώσεων που συνολικά υπερβαίνουν κατά πολύ σήμερα τα 58,20 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ μαζί με εκείνα του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Και είναι τα ιερότερα χρήματα που οφείλονται στον ελληνικό λαό.

Συμεών (Μάκης) ΛΙΜΠΕΡΑΤΟΣ

Τι ήταν αυτό που έγινε την Τετάρτη το βράδυ στη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για τη διάσωση του ιστορικού αρχείου του ΚΚΕ; Η λέξη σεισμός, η λέξη θρίαμβος, η λέξη ενθουσιασμός, η λέξη αποθέωση ή η κάθε λέξη που θα προσπαθήσει ν' αποδώσει την πραγματική ατμόσφαιρα είναι φτωχή κι αταίριαστη.

Στα περβόλια, μες τους ανθισμένους κήπους σαν άλλοτε θα στήσουμε χορό. Και τον στήσαμε. Ρίγησαν στήθη και λύγισαν καρδιές. Παλιά αγαπημένα πρόσωπα, παλιά αγαπημένα τραγούδια, παλιές όμορφες συγκινήσεις, μνήμες που αναστήθηκαν, νιάτα που ξαναγύρισαν. Νοσταλγικές ατέλειωτες στιγμές, όταν κυνηγημένοι τις άγριες νύχτες της φοβέρας, όταν κρυμμένοι σε υπόγεια κρησφύγετα, λέξη λέξη, νότα νότα απολαμβάναμε ποίηση και μουσική και κουβεντιάζαμε ώρες ατέλειωτες για δημοκρατία και σοσιαλισμό κι ύστερα κρύβαμε δίσκους και κασέτες σε δύσβατα μέρη μην τα βρουν και τα μολύνουν βέβηλα χέρια.

Κι έδεσε το γλυκό. Σμίξη απολαυστική. Αποτέλεσμα, η υψηλή στάθμη αισθητικής. Εννοιες κι αξίες στην πραγματική τους υπόσταση.

Και η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες, με σημαίες και με ταμπούρλα. Κι όλο θ' ανηφορίζουμε, κι όλο θα δικαιωνόμαστε. Μέτρο το μέτρο, σπιθαμή τη σπιθαμή θα καταχτάμε τον κόσμο. Με τέτοιες αναζωογόνες ανάσες, το κουράγιο δε θα μας λείψει ποτέ. Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, εκεί που πάει να σκύψει!!!

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ

Στην κοινή πεποίθηση ότι η απόπειρα επιβολής συγκεκριμένων γλωσσών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είναι απόρροια της προσπάθειας των ισχυρών κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για οικονομική και πολιτισμική κυριαρχία, αλλά και στη διάγνωση της αδυναμίας της Ελλάδας να προασπίσει τη γλώσσα της εντός των τειχών της, κατέληξαν την Τετάρτη οι προσκεκλημένοι συζήτησης με θέμα: "Η Ελληνική Γλώσσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης", που συνδιοργάνωσαν, προχτές, ο Οργανισμός για τη Διεθνοποίηση της Ελληνικής Γλώσσας και ο Ομιλος Μελέτης Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Πανεπιστημίου Αθηνών. Το έναυσμα για την προχτεσινή συζήτηση έδωσε η πρόταση του Γάλλου υπουργού για θέματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Α. Λαμασούρ,για μείωση των "γλωσσών εργασίας" και τον αποκλεισμό της ελληνικής και άλλων γλωσσών των "μικρών" κρατών της Ευρώπης.

"Το πρόβλημα που ανέκυψε μετά τις δηλώσεις Λαμασούρ, δεν είναι ουρανοκατέβατο. Και η συγκεκριμένη στάση του Γάλλου υπουργού είναι χαρακτηριστική της θέλησης κυριαρχίας των ισχυρών κρατών μέσα στην ΕΕ. Η κατασφάλιση της κυρίαρχης θέσης των τριών - τεσσάρων χωρών, που θα επικρατήσουν στην Ευρώπη των δύο ταχυτήτων που θέλουν να προωθήσουν, ζητά να υπάρξει και η γλωσσική κυριαρχία", τόνισε - μεταξύ άλλων - στην προχτεσινή συζήτηση ο Βασίλης Εφραιμίδης,ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Εισηγητές ήταν, επίσης, ο Π. Αυγερινός,ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, η Κ. Μπουρδάρα,βουλευτής ΝΔ, ο Αντ. Λεντάκης,βουλευτής της Πολιτικής Ανοιξης και ο Φ. Κουβέλης ως εκπρόσωπος του "ΣΥΝ".

Στο γλωσσικό καθεστώς που υπάρχει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναφέρθηκε ο Φ. Κουβέλης, σημειώνοντας ότι "υπάρχει ένας γλωσσικός ανταγωνισμός των κρατών - μελών, που σχετίζεται με τη διαμόρφωση σφαιρών επιρροής στην Ευρώπη". Κι ακριβώς γι' αυτό προκύπτει η επιτακτική ανάγκη εύρεσης κοινού τόπου με όλες τις χώρες που θίγονται γλωσσικά, δεδομένου ότι - όπως σημείωσε ο Β. Εφραιμίδης - ο κάθε λαός αγαπά τη γλώσσα του. Γεγονός που μάλλον αμέλησε η Κ. Μπουρδάρα, η οποία ζήτησε να υπάρχει "ιδιαίτερη μεταχείριση της ελληνικής γλώσσας έναντι των λιγότερο διαδεδομένων", τη στιγμή που στόχος πρέπει να είναι η εναντίωση στη γλωσσική ή όποια άλλη προσπάθεια επικράτησης των λεγόμενων ισχυρών κρατών. Ο Αντ. Λεντάκης εντόπισε το πρόβλημα της διάβρωσης κι εκτόπισης της γλώσσας μας, στην απουσία των Αρχαίων Ελληνικών από τα σχολεία. Στο σημείο αυτό ο Β. Εφραιμίδης επέστησε την προσοχή στον κίνδυνο αποπροσανατολισμού από αυτό που ουσιαστικά προωθείται στην ΕΕ: η επιβολή των ισχυρών οικονομικοκοινωνικών δυνάμεων, που απαιτεί και τη γλωσσική και κατ' επέκταση, πολιτισμική επικράτηση.

"Τυπικά όλες οι γλώσσες παραμένουν επίσημες. Στις άτυπες, όμως, συναντήσεις κανείς δε μιλά την ελληνική", σχολίασε ο Π. Αυγερινός. Ιδιαίτερη μνεία έγινε στην κακομεταχείριση της ελληνικής γλώσσας από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς, ενώ ο Β. Εφραιμίδης έθεσε και το θέμα της διάδοσης της γλώσσας μας στον ελληνισμού της διασποράς. Στα συμπεράσματα όλοι συμφώνησαν στο ότι ο ανταγωνισμός των μελών της ΕΕ διεξάγεται και στο γλωσσικό επίπεδο. Αναπάντητο, όμως, έμεινε το ερώτημα που έθεσε ο Β. Εφραιμίδης: "Θέλουμε μια Ευρωπαϊκή Ενωση που το δρόμο θα σπρώχνουν τα ισχυρά οικονομικοκοινωνικά συμφέροντα; Η μια άλλη, που θα φτιάχνεται από τα συμφέροντα των λαών και που θα σέβεται τη γλωσσική και πολιτιστική ταυτότητα των λαών;".

Χριστίνα ΔΙΑΜΑΝΤΗ

Αυτό είναι ένα δοκιμαστικό κείμενο. Αυτά είναι μαύρα.Αυτά είναι πλάγια.Αυτά είναι πλάγια μαύρα.

• Αυτή είναι μαύρη βούλα.

Οι συγκεντρώσεις μολύβδου και καδμίου σε ορισμένα ψάρια της λίμνης Κορώνειας, υπερβαίνουν τα ανώτερα επιτρεπτά όρια κατανάλωσης για τον άνθρωπο. Ακόμη άλλα τέσσερα βαρέα μέταλλα (χαλκός, σίδηρος, χρώμιο, ψευδάργυρος) προσδιορίστηκαν στα διάφορα επίπεδα της τροφικής αλυσίδας της λίμνης. Το περιεχόμενο ακόμη των μετάλλων βρέθηκε πολύ υψηλό στους ζωικούς οργανισμούς που βρίσκονται στον πυθμένα της λίμνης.

Η ανακοίνωση αυτή έγινε στα πλαίσια της ημερίδας "Υγρότοποι Βόλβης και Κορώνειας", που έγινε χτες στη Θεσσαλονίκη, από τη βιολόγο Δ. Μπόμπορη, η οποία για δύο χρόνια έκανε τις σχετικές μετρήσεις στην περιοχή των λιμνών. Οπως είπε στην εισήγησή του όμως ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ Α. Σίνης, "τα αποτελέσματα των ερευνών όχι μόνο δε χρησιμοποιήθηκαν από τους αρμόδιους φορείς στην προστασία των λιμνών, αλλά οι ίδιοι φορείς προχώρησαν σε επεμβάσεις που οδήγησαν στην παραπέρα υποβάθμιση του περιβάλλοντος".